Welke taken hebben jullie studerende nog thuiswonende volwassen kinderen in huis?

Niet veel

Ze moeten hun eigen kamer bijhouden, maar voor de rest niet veel. Af en toe ruimt iemand de vaatwasser of de droger uit. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik de hele dag thuis ben en van mij hoeven ze dus ook niet veel meer te doen. Zij gaan naar school, hebben een bijbaan dus veel minder tijd dan ik.

Hier hetzelfde, maar..

..ik ben niet hun bediende of slaafje.

Mijn dochter (16) zit in de eindexamenklas van de middelbare school en zoon (19) studeert aan het HBO 1e jaar. Zij hebben allebei een bijbaan en helpen mij ook op financieel gebied.

Zij moeten hun eigen kamer sowieso bijhouden: dat betekent om de zoveel tijd hun bed verschonen, stofzuigen en dweilen. Troep in hun kamer (bijvoorbeeld bekers, glazen, schotels) moeten zij in de vaatwasser stoppen. Vuile kleding gaat in de wasmand. Hun kamers hebben een wasmand èn prullenbak. Die wasmand legen ze dan in de algemene wasmand, zodat ik ze in de wasmachine kan doen. Zij moeten ook de zak die prullenbak, als het vol is, weghalen en een nieuwe erin doen.

Moeders wast de kleding, vouwt het op (strijken doen wij hier niet aan) en brengt hun kleding naar hun kamers. Zij stoppen het zelf in hun kast die ze zelf ook bijhouden.

Ik kook. Vóór het koken helpen ze mij mee met het voorbereiden ervan (uien, knoflook, groenten snijden). Dan gaat het koken sneller.

Dochter helpt mij soms met het koken of doet het zelf ook. Maar dat hoeft niet altijd van mij.

Ook vindt ze het leuk om zelf wat boodschappen te doen (bijvoorbeeld als ik zelf vergeten ben om wat te kopen) of zij koopt iets extra's bij. Ook zoon is niet te beroerd om iets extra's te kopen als hij ziet dat er wat ontbreekt.
Maar de boodschappen naar boven brengen (wij wonen op een etagewoning die op de derde verdieping is) doen zij omstebeurt. De spullen worden dan ook opgeruimd.
Ook ruimen ze de vaatwasser in en alles wordt dan in de kasten opgeborgen.

'-s Ochtends maak ik wel het ontbijt en lunch klaar. Het is voor hen fijn als ze zich alleen hoeven te concentreren op het douchen, aankleden en tijd aan hun uiterlijk te besteden (ze zijn beiden ijdeltuiten). Zij ontbijten dan, nemen hun lunch mee en dan wegwezen naar school.

Hotelier, ik vind het gedrag van jouw kinderen beneden peil. Volgens hen ben jij de huisvrouw, zij hebben college, etc., dus dan ben je ook hun bediende (hotel Mama). Kom nou, zeg! Jij doet het hele huishouden en zei willen niet eens een (klein) handje meehelpen? Ruimen ze hun eigen troep niet op die ze zelf gemaakt hebben? Als je het werk met zijn allen doen (wij maken met zijn allen troep en zijn daarom ook met zijn allen verantwoordelijk voor) dan is het voor iedereen snel gepiept. Ik vind hun houding erg egoïstisch en zie dit als een slap excuus om maar helemaal niets te doen. Diegene die drie jaar zelfstandig heeft gewoond zou beter moeten weten.

Als ik jou was zou ik regels gaan opstellen wat betreft het huishouden. Hun studie hoeft er uiteraard niet onder te lijden.

Kostgeld

Misschien brengen die bijbaantjes wel genoeg op om een werkster te huren. Dan kunnen de kinderen van het hotelbestaan blijven genieten en heeft moeder ook eens de handen vrij.
Stel het eens voor, of geef het als alternatief als er protesten zijn bij het uitdelen van taken.
Voor de rest: delegeren is ook werk. Je moet wel degelijk iets van taken of op zijn minst heldere opdrachten verstrekken. Anders komt er niks van.
Je moet ook voor jezelf goed weten wanneer je op je handen moet gaan zitten.

Overigens heb ik er helemaal geen moeite mee om dat huishouden te laten draaien alsof het een hotel is. Dat vind ik makkelijker dan er maar enkele delen uit doen. Maar ik wil ook twee dagen in de week in een hotel wonen. Ik doe niks en wil wel een schone wc, schone badkamer, wasservice en vol pension aub. Ik ben een lastige gast!

zelfde verhaal hier

veel jongvolwassenen en pubers die maar heel weinig doen (en al zeker niet uit zichzelf). Vaste regel is 1x per week per persoon tafel dekken, vaatwasser leeg en weer vullen. Iedereen helpt mee met het naar de keuken brengen van vuile borden en dergelijke na het eten. Als ik boodschappen heb gedaan roep ik en verwacht dat iedereen die thuis is meehelpt om de boel uit de auto te halen en op te ruimen. Eigen kamers opruimen en stofzuigen horen ze ook te doen, ik doe het niet en als dat betekent dat het niet gebeurd dan is dat niet mijn probleem (jullie willen niet weten hoe de kamer van de tweeling 20 jaar eruit ziet). Vuile was wordt alleen gewassen als het in de badkamer is gebracht. Met kleine dingen helpen als ik erom vraag (uien snijden, opletten bij het bakken van ..., was uit de droger halen, katten eten geven). Grotere klussen kunnen voor geld gedaan worden. Mij nekt de aanloop van vrienden en dan de soms late bedtijden. Dan komt die om 2.00 de trap en die laat om 2.30 een vriend uit. Ben ik 2x wakker.

ja een....

familievergadering beleggen is een goed idee. Bedenk wel van te voren goed waar je naartoe wilt. Want ik denk wel dat en issue van jou is dat je je grenzen beter in de gaten houdt.
Zoiets als'hallo, jij bent de huisvrouw' zou ik me beslist niet laten zeggen. Het klinkt bijna als 'hallo, jij bent hier de slaaf'.

Je moet dus goed bedenken wat je minimaal van ze wil en wat de maatregelen gaan worden als zij zich niet aan nieuw gemaakte afspraken houden. Zij moeten zelf zelf last hebben van hun gedrag!
En jij moet zorgen dat je behalve goed bedenkt wat je wilt, jezelf ook respecteren en je eigen regels handhaven. Alleen dan kun je verwachten dat zij jou meer respecteren!

meer sturing

Hier doen mijn doordeweeks uitwonende kind en puber meer. Ze ruimen de tafel af. Koken een keer in de week en soms vaker. Doen boodschappen. Ik was maar zij moeten vaak de was ophangen. Hun eigen kamer bijhouden.Soms badkamer en wc schoonmaken. Maar niet geheel uit zichzelf ik stuur ze daar nog wel in.

Ik vind dat we hier samen wonen dus ook samen het huishouden doen, alleen zijn wij de managers.

En als je buitenhuis wonen krijgen ze meer stufi. Mijn dochter kan haar kamer betalen van extra uitwonende stufi en bijbaan.

delegeren

Hier is het vooral afhankelijk van wie vandaag de meeste tijd heeft.
Wij werken beiden en pubers maken beiden lange dagen (college, school, bijbaantjes, sport etc.etc.). Maar soms zijn hun dagen rustig en soms de onze.
Wie het eerste/meeste thuis is vandaag doet het meeste.
Zo simpel is het bij ons.
Ja ik delegeer dat of man. Maar meestal ik dus.
Ik overleg het de avond ervoor. Ik leg 's morgens vroeg als ze nog slapen briefjes neer of ik stuur watts-appjes met wat ze moeten doen. Wel altijd op vriendelijk/vragende toon.
Zo van: "Wil jij even vandaag de was drogen als je tussendoor thuis bent?" of "kan jij op de terugweg even brood halen?"
Of : " graag even stofzuigen en de tafels schoonmaken, oke?"
Koken overleggen we meestal. Wie het eerste thuis is kookt of doet de voorbereidingen. Of wie er 's morgens thuis is...(dat betreft dan meestal ik of de pubers) dat die alvast de aardappels schilt b.v.
Eigen kamer is eigen troep en verantwoordelijkheid.
Soms doen ze dingen uit zichzelf. Dat betreft meestal dingen als de was of koken. Dat is zo standaard dat ze daar meestal wel aan beginnen uit zichzelf, als ze b.v. eerder thuis zijn dan ze dachten.
Samen komen we zo een heel eind.
En zij vinden het ook niet leuk als man en ik het hele weekend zouden moeten poetsen/wassen etc. Dan is het relaxtijd
groeten albana

Hier

Ik ben aat thuis, een zoon studeert thuis en de anderen hebben werk+school, allemaal wisselend wat dagen betreft.
Oudste doet het meeste: koken, samen met mij boodschappenlijstje maken en boodschappen doen, eigen kamer opruimen, eigen was doen, schildpaddenbak schoonmaken.
Dochter (16) kan goed schoonmaken, dus die doet badkamer en wc, eigen kamer opruimen, eigen was doen.
middelste zoon doet nagenoeg niets, ook niet eigen kamer (een bende) en eigen was (doe ik, als die in de wasmand ligt).
Wisselend zetten ze de container buiten en halen die binnen.
Bij ons is de regel: wie gekookt heeft hoeft niet af te wassen. Vaak heeft iemand 's avonds nog werk (zoals ik), of een activiteit, dus de overgeblevenen wassen af.
Ik doe dan nog: wassen (en strijken) in het weekend, stofzuigen, de administratie, planten, kattenbak schoonmaken, boodschappen (met oudste).
Voor mijn gevoel is het heel duidelijk: ik heb een huis met (bijna) vier volwassenen, eerder zoiets als een studentenwoning dan als een huis met ouders en kinderen. Ik voel me daar prettig bij en de kinderen ook. Als ze iets willen wat ik niet gekocht heb halen ze het zelf maar (bijvoorbeeld).
Maar hoe krijg je die ommekeer erin, want als ik het zo lees gedragen jouw kinderen zich nog echt als kinderen die verzorgd moeten worden door hun ouders (en zelfs een soort recht op verzorging claimen).
Voor mij was het gemakkelijk: ik werkte zoveel uren op een dag, dat ze het wel zelf moesten rooien met elkaar. Dat helpt enorm. Maar dan zou je moeten zorgen dat je enige tijd zelf niet thuis bent om te koken etc., bijvoorbeeld door langer te werken of een studie op te pakken. Naarmate jij een eigen invulling aan je eigen leven geeft, in die mate begrijpen volwassen kinderen ook, dat je niet meer voor hen beschikbaar bent. Je kunt het al eens proberen door twee weken op vakantie te gaan zonder de kinderen (als voorbeeld).
Het andere is:kinderen betrekken bij keuzes: hoe gaan wij (!) dat doen. Dat geldt ook voor de financiële middelen. Een thuiswonende beurs is niet veel, daar betaal je de zorgkosten van en dan houd je nog wat handgeld over. Maar ze kunnen zorgkostentoeslag aanvragen, het bijbaantje levert geld op en ondertussen moet jij voor hen zorgen, zonder dat je nog kinderbijslag krijgt. Thuis verzorgd worden en al je inkomsten als speelgeld kunnen gebruiken dan wordt het leven wel heel relaxt.
Naast de basisbeurs kunnen kinderen ook geld lenen voor de studie. Ik was daar nooit een voorstander van. Maar de oudste zegt: achteraf had ik beter (naast bijbaantje en basisbeurs) maximaal kunnen lenen en dat geld op de spraakrekening kunnen zetten, nu studeert hij nog en krijgt geen studiebeurs meer (dus 0,0 inkomsten). Anders had hij daarvoor het gespaarde geld kunnen gebruiken. sommige kinderen gebruiken het gespaarde geld als aanbetaling voor een woning. Er zijn zelfs ouders die kun kinderen laten lenen en daar de eigen schulden mee afbetalen (en dan later hun kinderen helpen met het terugbetalen van de studieschuld. Dus mijn koudwatervrees voor schulden is wellicht onterecht geweest, aangezien deze economie draait op schulden en de overheid ook wil dat jonge mensen met schulden beginnen. Het is een andere manier van denken.

Ik vraag me af in hoeverre jij als ouder nog bepaalde kosten betaalt voor de kinderen, zoals collegegeld, zorgkostenverzekering etc.

Tsjor

Afspraken + werkster

Sinds ik meer uren van huis ben en we meer volwassen kinderen hebben die thuiswonen en geen vaste schema's hebben is het meer een bende geworden dan daarvoor. Toen iedereen nog op school zat vond ik het een stuk makkelijker om met taken en dergelijke te werken omdat we allemaal toch redelijk hetzelfde schema hadden.
Toen we ons huis hier kochten 'erfden' we daarbij een werkster en die hebben we aangehouden. Hierdoor weet ik zeker dat de basis altijd gedaan wordt. Dan blijft er natuurlijk genoeg over.
We verdelen verder gewoon onder elkaar de taken die nog gedaan moeten worden. Ik laat ze zelf kiezen wat ze willen doen zolang ze maar iets doen.
Uiteraard ruimen ze hun eigen rotzooi op; zowel in hun eigen slaapkamer als in de woonkamer. Dat staat voorop. Verder maakt iedereen ook zijn eigen slaapkamer schoon. Dan hoeft de werkster dat niet te doen en heeft ze meer tijd voor de badkamer/woonkamer/keuken en dat vind ik belangrijker.
Wat er overblijft zijn de dagelijkse taken: de was (daar is hier heel veel van en dat moet echt elke dag gedaan worden), de wc dagelijks poetsen, woonkamer elke dag stofzuigen, keuken na elke maaltijd opruimen en schoonmaken, koken, zorg voor de huisdieren...
Dit hebben we onderling verdeelt waarbij ieder zijn eigen voorkeur opgeeft.
De jongere kinderen maken altijd ruzie over wie het meest doet maar dat hoort erbij. Kinderen denken altijd dat ze het meest doen. De enige die dat nooit zegt is mijn jongste dochter en zij doet verreweg het meest
Mijn studerende zoon die thuis woont maakt echt hele lange dagen dus hij heeft alleen een paar wekelijke taken. Hij is nooit voor 18:30 thuis en heeft zaterdag ook nog studie activiteiten. Hij is dus echt behoorlijk druk. In deze tijd wil ik hem dus niet te veel belasten. Hij maakt zijn kamer schoon en ruimt op en verder kookt hij meestal een keer in het weekend of maakt dan een ovenschotel voor later in de week.
Mijn andere thuiswonende volwassen zoon (en schoondochter) doen ook een deel (althans schoondochter doet haar deel en het deel van zoon, dat probeer ik te negeren maar uiteraard ergernis)

In jouw geval zou ik gewoon een lijst maken met wat jij vindt dat er moet gebeuren om het enigszins leefbaar te houden en dan met z'n allen om tafel te gaan zitten en onderling de taken te verdelen. Laat ze hun eigen voorkeur uitspreken voor wat ze willen doen en kijken wat zij zelf het meest handig vinden om in hun schema te passen.

ps: zo'n opmerking als van jij bent de huisvrouw zou ik niet accepteren. Daar zou ik zeker even een gesprek over aangaan

pps: misschien is het probleem ook dat het is dat je vooral ad hoc om hulp vraag. Ik snap wel namelijk dat als iemand net even zit na een hele dag hij dan even geen zin heeft om te gaan stofzuigen bijvoorbeeld. Misschien dat als ze vaste taken hebben en de autonomie om die in te delen zoals ze willen dat het makkelijker gaat? Als ik mijn zoon bijvoorbeeld vraag of hij een of twee maaltijden wil maken die we kunnen invriezen om later te eten dan kan hij zelf beslissen wanneer in de week hij dat doet.

kwartiertjesklussen

Van de 'lijst' kun je wellicht beter maken: een overzicht met kwartiertjesklussen. Ik vond dat zelf wel een goede benaming die ooit hier op het forum is gebruikt. De meeste klussen zijn ook echt met een kwartiertje klaar en het gebruik van deze term geeft aan, dat het gaat om een zeer beperkte tijdsinvestering: welk kwartierstjesklus wil iemand voor zijn rekening nemen.

Het gevecht over wie het meeste doet is zeer herkenbaar. Als je geen afwasmachine hebt begint dat met de afwas, op 7 jarige leeftijd ongeveer. Tien jaar later hebben ze dan wel geleerd, dat het vechten daarover meer tijd kost dan de afwas zelf, en dan houdt het op (ja, is een langdurig leerproces, helaas, maar zeker niet zinloos).

Tsjor

Naar een ander wijzen...

... daar heb ik hier een mooi spreekwoord voor geleerd. Mijn kinderen kunnen het inmiddels wel dromen. Maar ze weten al wat het betekent. Als ze weer over een ander beginnen, hoef ik alleen maar te zeggen: 'Oh, daar weet ik een mooi spreekwoord over.' Ze stoppen dan gelijk met dat ontzettend kinderachtige gezeur. Want oh, wat vind ik dat kinderachtig.

Het spreekwoord is:

'Tracht eigen fout nooit goed te praten, door kwaad dat men van anderen weet. De modder van uws naasten mantel kan nooit zeep zijn voor uw eigen kleed.'

En als ik dan erg geïrriteerd ben, voeg ik eraan toe: 'Schaam je!, wat een kinderachtige reactie.'

Ze zijn hier verder nog niet zo oud als die van jou, maar ik zou woedend zijn, als mijn kinderen zo flauw zouden doen tegen mij.

Dagtaak

Ik geef mijn meiden van 16 en 19 elke dag een kleine dagtaak. Bv de vaat uitruimen, extra lange wandeling met de hond, stofzuigen. Ik moet eerlijk zeggen dat het in de praktijk toch niet elke dag gebeurt (ik vergeet het, of ze doen het niet voor wat voor reden dan ook). Maar met grote regelmaat houden ze zich er wel aan.

Daarnaast poetst de oudste tegen betaling wekelijks (3 uur per week) het huis. Zo hoeft ze geen baantje ernaast te nemen en kan ze zich zoveel mogelijk op de studie richten. Het geld zou ik toch aan een andere hulp zijn kwijtgeweest, dus dan liever zo. Ze mag haar invullen zoals ze zelf wil.

Gezien ik onlangs te vaak moest zeuren om wat gedaan te krijgen in huis, heb ik ze per week 10 euro van hun zakgeld afgetrokken, hetgeeen ze kunnen terug verdienen door wat extra taken te doen.

Werkt eigenlijk prima vind ik zelf.

Oh ja, hun kamers doen ze maar lekker zelf. De was wil ik nog wel doen. Meestal kook ik, maar steeds vaker gebeurt het dat zij ook wel es koken.