Zoon komt weer thuis wonen
Mijn 20-jarige zoon komt tijdelijk (= minstens een half jaar) weer thuis wonen na twee jaar op zichzelf te hebben gewoond.
Ik ben op zoek naar tips om dat zo soepel en fijn mogelijk te laten verlopen. Het is een fijn kind zonder problemen, maar we gaan vast allerlei kwestietjes krijgen. Of hij de auto mag, gedoe met zijn zussen om wie welke huishoudelijke taak op zich moet nemen, de koelkast plunderen
. We zullen (opnieuw) dit soort dingen moeten regelen en afspreken met elkaar. Hij is inmiddels gewend zijn plan te trekken, maar wij natuurlijk ook.
Mijn zoon is natuurlijk volwassen, maar ik verwacht dat we toch weer in een ouder-kind relatie schieten. Ik hoef hem niet meer op te voeden, maar als hij bij ons in huis woont, tja, dan moet hij zich wel ('n beetje) aan de regels hier houden en meedraaien in het gezin.
Ik verwacht niet echt problemen, maar zoek toch tips om dit vanaf het begin af zo goed mogelijk te laten verlopen. Wie van jullie heeft hier ervaring mee en kan me zeggen wat wél en wat vooral níet te doen?
Vast bedankt!
Twee jaar later
Ik heb ook zo'n boemerangkind gehad. Er is wel een verschil: je zoon is twee jaar ouder, heeft op zichzelf gewoond, dus mijn ervaring is dat kinderen zich dan veel bewuster zijn van wat er allemaal in een huishouden moet gebeuren en dat een lege koelkast ook weer vol moet.
Ik hoop dat je zoon diezelfde ervaring meebrengt en dat je nu niet meer ouder-kind bent, maar ouder-volwassen kind.
Tsjor
Tips
Wij hebben onze toen 23 jarige zoon ruim een half jaar thuis gehad.
Als er wel eens gedoe dreigde, dacht ik altijd maar het is maar voor een half jaar, en maakte mij om veel dingen niet druk. Door die houding van mij was het gewoon een heel gezellige tijd geworden, waar wij en hij nu nog met plezier op terug kijken.
We hadden wel afspraken gemaakt als op tijd melden dat je niet mee eet.
Ik heb hem ook gezegd dat hij ons geen. verantwoording schuldig is maar dat we het wel fijn vonden om te weten hoe laat hij ongeveer thuis dacht te zijn met name rond etenstijd, en als het na twaalven werd.
Wij vertelden hem ook wanneer wij ongeveer thuis dachten te zijn.
Eten als gezin vinden wij gezellig.
Meedraaien
Dat je zoon gewoon zijn dingen moet doen, zoals zijn kamer opruimen, als de rest helpt met de afwas, e.d., dan hij ook, maar ik zou niet de fout maken om weer helemaal terug te gaan naar 'je moet je aanpassen aan onze regels, omdat het onze regels nu eenmaal zijn', zoals je dat wel bij kinderen doet, of kunt doen die jonger zijn en nog echt in dat patroon zitten. Ik zou dus als volwassenen met elkaar een plan maken. Hoe zie je het voor je? Wat kunnen we van jou verwachten? Wat verwacht je van ons?
Als mijn dochter thuis is, dan doet ze erg weinig. Ik verlang dat ook niet van haar. Het is meer uitpuffen wat ze hier doet dan lummelen. Ze slaapt hier lekker uit, pakt de draad weer op met haar vriendin en gaat de auto weer in omdat ze zondagavond moet werken en maandag weer naar school. Bij langer verblijf, zoals jouw zoon, zou ik goed nadenken over wat realistische taken zijn en als hij vanaf een bepaald tijdstip de rust in huis moet respecteren, mag je dat ook verlangen. Dat is niet hetzelfde als dat hij thuis moet zijn. Daar gaat hij zelf over. Ik zou voor etenstijd duidelijke afspraken maken over wel of niet mee-eten. Hij moet dat voor een bepaalde tijd duidelijk gemaakt hebben, anders hoef je niet op hem te rekenen. Ik zou hem niet teveel op de huid zitten over uitslapen.
Om te voorkomen dat jullie gek van elkaar worden zou ik dus een plan maken in overleg met je zoon en het ook hebben over een baan. Als hij weer op kamers gaat wonen, moet er toch ook weer geld zijn om de boel daar op poten te zetten.
Bij ons
Ook wij hebben een boomeramgkind. Het plan was terug thuiswonen voor een half jaar. Inmiddels is ze al weer twee jaar bij ons en ik zie het eind van die periode nog niet. Kind kwam depressief terug en het herstel gaat langzamer dan gehoopt. Wij nemen het zoals het komt. Hebben weinig regels. Het allerbelangrijkste vond ik is dat kind zich niet als ouder/beterweter mag opstellen naar de jongere nog thuiswonende kinderen. Dat is een belangrijke afspraak die af en toe ook moeilijk na te leven is.
Zelf
Ik ben zelf boomerangkind geweest, en heb me na mijn terugkomst (ik was 20) echt niet meer als kind gedragen. Nu werd ik ook wel heel kort gehouden voor ik het huis uit ging, qua bemoeienis en thuiskomtijden, maar daarna ben ik ook compleet mijn eigen gang gegaan. Niet op een asociale manier, bedenk ik nu, maar dat vonden mijn ouders wel. Ik zei gewoon dat ik niet wist hoe laat ik thuis zou komen en kwam dan om 5 uur binnen. Zat mijn vader nog op de bank 
Het was natuurlijk gewoon overbezorgdheid, maar vreselijk irritant. Duurde ook niet lang voordat ik weer weg was.
Hier ook
een boemerang kind gehad. Dat is heel gezellig geweest.
Belangrijkste denk ik, als jij niet in de ouderrol gaat zitten dan hoeft hij niet in de kindrol. Dus bewaak jezelf, zie Phryne. Het is niet een kind dat weer thuiskomt maar een volwassen huisgenoot. En daar maak je volwassen afspraken mee. Als man niet thuis komt eten dan hoor ik dat graag van tevoren dus van zoon ook. Bij nachtelijk arriveren ook. Logisch. Iedereen steekt een handje uit in het huishouden want we wonen hier samen. Dus als jij nu even beneden zuigt dan zal ik de was ophangen, en zoon draaide daar gewoon in mee. Autogebruik, dat stemmen man en ik ook af en daar deed zoon dan in mee, waarbij ieders belangen worden afgewogen, hoe nodig is het, wie kan anders ook met de fiets of de bus? En belangen van zoon wegen iets minder want hij betaalt niet mee aan de algemene autolasten (wel zijn eigen benzine).
Nou waren de andere kinderen niet thuiswonend dus gedoe met brussen was er niet. Maar waarom zou dat ontstaan? De positie van de terugkeerzoon kan voor iedereen vanaf het begin duidelijk gemaakt worden, namelijk niet meer de positie van kind en ook niet de positie van derde ouder maar de positie van inwonende volwassene.
Al mijn oudste kinderen hebben dat op een gegeven moment gedaan. Ik heb ook het idee dat dit tegenwoordig heel normaal is. Na een stage of uitwisseling met een ander land weer thuis komen wonen. Of juist na de studietijd als er nog geen eerste baan is. Of als ze weer aan een andere opleiding beginnen. En later in het leven na een scheiding of iets dergelijks. Dat zie ik in mijn omgeving ook wel.
Hier was het nooit zo'n probleem. Er golden dezelfde regels als voor de andere thuiswonende volwassen kinderen. Als je niet mee eet laat je het even weten (of andersom als je wel mee eet laat je het weten). Als je de nacht elders doorbrengt laat je het weten. Als er iets bijzonders is laat je het ook weten. Je ruimt je eigen zooi op. Je doet ook wat in huis of tuin. Je doet je eigen was. Je gedraagt je als een verantwoordelijke huisgenoot. Dus als de waterbak leeg is dan vul je die, als een vuilniszak vol is vervang je die, als de vaatwasser vol is zet je die aan, als de honden al een poos binnen zitten dan ga je even wandelen... gewoon normale dingen.
De auto zijn geen vaste afspraken over. Ik ga met de auto naar werk en heb de auto dus meestal nodig. Man precies hetzelfde. Het zijn onze auto's maar mocht ik de auto een keer niet nodig hebben mag iemand hem wel lenen. Maar dat is de uitzondering. Verder zorg je voor je eigen vervoer.
Bemoeien met jongere broers en zussen daar hoeven ze niet voor uit huis te zijn geweest. Dat doen ze al vanaf dat ze kunnen praten en een jongere broer/zus hebben. Dus dat stopt niet. Mijn kinderen bemoeien zich altijd redelijk intens met elkaar en dat levert inderdaad soms ergernissen op. Maar dat regelen ze zelf maar onderling.
Bespreken
Kunnen jullie niet gewoon om de tafel gaan zitten en als volwassenen onder elkaar de genoemde onderwerpen bespreken? Dan is alles duidelijk.
eten.
Wat betreft het eten zou ik graag willen weten ben je er wel of niet.
en dan op tijd bellen en of appen, eten weggooien vind ik niet leuk, net als geen eten hebben.
Dus To, jij gooit restjes in de vuilnisbak? Hoezo dan?
Pirata
Ik vertoon hamstergedrag met eten wat over is. Man vroeg zich wel eens af of ik de oorlog nog meegemaakt had. Alles gaat in bakjes de koelkast in, maar op de een of andere manier komt het er gewoon vaak niet van om die restjes daadwerkelijk te gebruiken, dus gaan ze na een aantal dagen alsnog de vuilnisbak in.
Wij hadden vroeger ook de afspraak dat de kinderen uiterlijk 5 uur moesten bellen om door te geven of ze thuis aten. En nog steeds vraag ik aan mijn dochter of ze mee eet of niet. Het is zonde om voor drie mensen te koken, als voor 2 genoeg is.
We hadden laatst trouwens Mexicaanse tortilla's gegeten, met bonen, kip, saus e.d.. En een andere dag bloemkool. Ik vond het zonde om het restje van de vulling en restant van de bloemkool weg te gooien, dus heb ik het bij elkaar gedaan en dat was heerlijk!
Haantjesgedrag
Wij hebben zoon ook weer een half jaar terug gehad, tussen studie en eerste baan in. Dat liep op zich wel, met duidelijke afspraken als hierboven omschreven. Wat ik het lastigste vond, was het 'haantjesgedrag' om het zo maar te noemen. Ik had ineens 2 hanen in huis.. de gezinsdynamiek veranderd. Alsof de pik-orde opnieuw moest worden vastgesteld. Dat heeft even tot spanning geleid, maar niet tot ruzie hoor, zo erg was het niet. Maar hou er wel rekening mee dat het kan gebeuren. Een wederzijdse flexibele opstelling en erkenning voor wat er gebeurd helpt natuurlijk.. 
Kaaskopje o.t.
Elke week een keer soep maken van die restjes, als je geen tijd hebt het op te eten! Ik kook expres te veel.
pirata
nee ik kook het liefst afgepast, dit lijkt erg krenterig maar ik ben coeliakie patiënt. en mag dus niet alles... en vind eten open eten als je al genoeg gegeten heb geen idee ivm overgewicht..