Zorgen om m'n volwassen zoon van 23

Waar gaat het mis?

http://studenten.tudelft.nl/informatie/faculteitspecifiek/citg/studievoortgang/studeerproblemen/

Ik zou eerst eens proberen er achter te komen wat er mis gaat met de studie. Of het nou dyslexie kan zijn of add, je kunt je vaardigheden verbeteren.

Dan kun je ook, nadat je gestopt bent, terecht bij het decanaat voor een beroepskeuzetest en advies.

Kan best zijn dat je zoon niet gemotiveerd is voor zijn keuze en het daardoor niet op kan brengen.

Niet te snel denken dat het door jou foute opvoeding komt. En dat je hem niet hebt leren doorzetten.
Kijk liever wat je voor hem kunt betekenen en wat hij zelf wil ondernemen.

Je begint met de vraag: hoe komt het dat hij niets afmaakt. En kijk dan naar de belemmeringen en wat er nodig is zodat hij wel doorzet.
Je hebt er niets aan om te constateren dat hij maar wat flinker moet worden.

Havo diploma.

Hij is nu 23 jaar en is gestopt met HBO. Op welke leeftijd had hij dan zijn Havo diploma en was hij nu bijna klaar met HBO?
En als hij nu met een andere opleiding begint moet hij dus weer in de 1e beginnen?

Thuiszitten zou ik echt niet blij mee zijn. Ook omdat ik geen zin heb om te werken voor een 23 jarige die thuis op de bank ligt.

Is hij wel geschikt voor het Hbo, zou een Bol opleiding, werken en 1 dag per week school, misschien beter bij hem passen?
Diploma halen, beroepsgericht, werkervaring opdoen en geld verdienen.

Toch afmaken?

Je schrijft dat hij in dit werkveld niet tien jaar of meer wil werken. Maar dan hoeft hij toch niet meteen met z'n studie te stoppen, zeker niet als hij al in het derde jaar zit? Ik zou het toch afmaken, want dan wordt het zo veel makkelijker om een baan te vinden. Zelfs als dat niet in het werkveld van z'n studie is. Of een aantal jaar dat werk doen (5 jaar is tenslotte geen 10 jaar) en dan iets anders zoeken? Er zijn zo veel mensen die na een paar jaar niet meer het werk behorende bij hun studie doen.

Werkplek.

Eigenlijk doet je zoon het hartstikke goed. Hij zat in zijn 3e jaar hbo, alle tentamens gehaald, hij heeft een bijbaan en maakt toekomstplannen.
Wat niet helemaal goed is gegaan is de stage. Niet zelfstandig genoeg. Dat kan ook een bepaalde onzekerheid zijn, faalangst.
Bij rechtstreekse opdrachten doet hij zijn werk goed, maar eigen initiatief is eng, angst om fouten te maken? Hij is, zo te lezen, een bescheiden, aardige jongeman.

Zou een coach hem hierbij wat kunnen helpen? Een cursus "hoe handhaaf ik in een maatschappij waar we allemaal zelfstandig en assertief moeten zijn".
Als het iets is wat hij herkent in hemzelf gaat een andere opleiding misschien ook niet helpen, ook daar komt stage weer in beeld.

Toch afmaken

Als hij zijn studie niet afmaakt, worden zijn stufi en ov-kaart met terugwerkende kracht een lening. Bovendien kan je makkelijker solliciteren op banen die buiten je opleiding liggen mét een hbo-diploma dan zonder. Gewoon omdat je in elk geval hebt laten zien een bepaald niveau aan te kunnen.

skik

Je hebt stageplaatsen en stageplaatsen

Van sommige bedrijven weet ik dat ik ze beter niet kan aanbevelen aan m'n studenten omdat ze niet zo geweldig zijn in het begeleiden. Die raad ik alleen aan super-zelfstandige studenten aan.
Dus hoe representatief was het bedrijf voor het hele werkveld?

Zoeken in de juiste richting?

Moeilijk he? Moedeloos en verdrietig ook lijkt me, want het lijkt me een jongen die best veel in zijn mars heeft, maar bij wie dit er niet uitkomt. En je gunt het hem natuurlijk zo ontzettend. Dat begrijp ik als moeder heel goed.

Wat ik uit je verhaal begrijp "kan" hij het wel, maar doet hij het niet (meer). Vaak wordt er dan gedacht dat iemand dan lui is en gewoon zichzelf aan moet pakken of dat iemand anders dat voor hem moet doen.

Ook begrijp ik dat hij wel wil, maar er niet toe komt om iets te beginnen of af te maken. Het lijkt erop dat er "iets" is wat hem tegenhoudt.

Meestal wordt er gezocht in de meest voor de hand liggende dingen: leerproblemen, geen juiste opleiding, niet de goede school, verkeerde stageplek enz... Echter zijn dit vaak zaken die makkelijk op te lossen zijn voor iemand die wel gemotiveerd is.

Maar wat als dat het niet is? Dit roept bij mij vragen op als: weet hij zelf wat de reden is van zijn situatie, waarom zit hij veel thuis, heeft hij hobby's buiten de deur, als hij een bewuste keuze heeft gemaakt om te stoppen, waarom wil hij er dan niet over praten en waarvoor schaamt hij zich dan? En staat hij open voor hulp of "lijkt" hij zich erin te berusten?

Ik denk dat het eerst belangrijk is dat het duidelijk wordt "waar" de schoen precies wringt en dat je hulp zoekt bij iemand die zowel je zoon als jou als moeder begrijpt alsook de situatie waarin je zoon zich bevindt. Ik weet uit ervaring dat dit erg belangrijk is.

Decaan/studiebegeleider van de opleiding?

Heeft je zoon/heb jij al contact gehad met de HBO-instelling waar je zoon studeert? Wat zeggen zij over deze mislukte stage? En over de begeleiding vanuit het bedrijf?
Verder eens met de posters hierboven. Opleiding afmaken, eventueel een assertiviteitstraining of coachingtraject daarnaast, en dan een baan zoeken. Echt, een opleiding heeft je zoon nodig, op zijn leeftijd helemaal. En wat hij heeft gedaan is later echt niet zo heel relevant. Vanuit een betaalde baan is het veel makkelijker solliciteren op iets wat buiten je studiegebied ligt. En als hij eenmaal zijn diploma en een baan heeft kan hij altijd daarnaast cursussen of deeltijdopleidingen doen om zich om- of bij te scholen.

ik val in herhaling

want ook ik ben van mening dat hij zijn opleiding beter kan afmaken, zeker nu hij al zo ver gekomen is. Je raakt (denk ik) niet vanzelf in het 3e jaar en ik denk dat een gesprek met de studieloopbaan coach van de opleiding er misschien voor kan zorgen dat hij de volgende keer een stageplek vindt die beter bij hem past.

Volwassenen

Kennen jullie volwassenen met wie hij kan praten? Bij voorkeur mensen die stagiaires begeleiden?

Ik heb stagaires gehad, heb andere mensen met stagaires gezien en niet iedereen is gechikt om dat te doen en niet iedere stage is geschikt voor iedereen. Het moet een een situatie zijn waarin er wel iets van je gevraagd wordt, zoals op tojd komen en je best doen, maar waarin je ook veilig mag falen en mag leren. Je staat niet op de loonlijst tenslotte.

Ik weet niet wat er tegen je zoon gezegd is, wat er fout ging, hoe hij gekwetst is (of alleen zijn ego), maar ik zou niet alleen vragen, maar zelfs eisen dat hij met iemand gaat praten. Studiebegeleider, ervaren coach voor werkenden; het maakt niet uit. Iemand die met hem uit kan zoeken waar het fout ging, welk deel er bij hem lag, hoe hij daar iets mee kan et cetera.

Dan kan hij de studie afmaken en indien nodig daarna bijsturen naar iets anders. Dit klinkt echt als ergens voor weglopen en daar wordt hij niet gelukkig van uiteindelijk.

Hier ook

Mijn nichtje is ook gestopt met haar hbo opleiding omdat het niet meer ging. Eigenlijk voelde ze zich de hele opleiding al niet huis op die school. Maar wilde toch doorgaan omdat de cijfers goed waren ondanks de kritiek dat de studie niet bij haar zou passen. Inmiddels opnieuw begonnen en het gaat zoveel beter met haar. Ze is er van opgeknapt en een veel leukere meid geworden. Niet meer zo onzeker en afhankelijk van anderen. Nu hopen dat ze deze opleiding wel af gaat maken natuurlijk. Maar ik heb in ieder geval vertrouwen in haar.

stage

Toch lijkt de mislukte stage nu de bottleneck te zijn. Voor die tijd waren er geen noemenswaardige problemen, toch? Ik denk dat zoon hulp moet krijgen bij het verwerken van deze ervaring, want hij kan er niet over praten door teveel gevoelens van schaamte. Ook is het belangrijk dat hij voldoende zelfvertrouwen opbouwt voor een nieuwe stage. Nu stoppen is weglopen voor wat je moeilijk vindt. Leg hem uit dat het niet erg is dat deze stage niet helemaal gelukt is en wat hij kan leren zodat het volgende keer beter gaat. Het gebeurt heus vaker dat studenten een stage lastig vinden. Waarschijnlijk heeft hij hulp van buiten nodig: coach, psycholoog, decaan of studiebegeleider.

hoe gaat het

Beste Andrea,

Omdat ik met een iets jongere (niet werkende) dochter in een soortgelijk situatie zit, zal ik als bezorgde ouder toch graag willen informeren wat de toekomst voor uw nog thuiswonende zoon heeft gebracht.. dank

Weggegooid geld

Ooit ook overwogen te stoppen terwijl ik al over de helft was. Ik moest een jaar overdoen en zag weinig verbetering; twijfel of ik ooit zou slagen. Een simpele rekensom deed mij besluiten om de opleiding toch te blijven volgen omdat het anders stond voor weggegooid geld. Uiteindelijk toch geslaagd en later bij leuke bedrijven terecht gekomen. Opleiding is iets tijdelijks. Wat je erna van je opleiding maakt, heb je zelf in de hand.

Een fijne stageplaats is zo bepalend, maar met een diploma in de hand, kan je later zelf besluiten in welke richting, welke bedrijven ( groot of klein) je later je groei gaat beleven; maak de opleiding af is mijn advies.

Ik hoorde ook van een meisje die verzot was op paarden, een studie deed in de verzorging van paarden maar stopte vanwege een onvriendelijke manegehouder. Nu bakt ze taarten. Ook leuk, maar haar hart lag wel bij de paarden.