En hoe ga je dan met het volgende om...
Naar aanleiding van het draadje hierboven van Clo wil ik graag jullie mening weten over wat ik nu ga vertellen.
Vorig jaar heeft onze (gescheiden) overbuurman een van zijn vriendinnen gemarteld en bijna vermoord. Ze heeft het overleefd maar vraag niet hoe. Zij is lichamelijk en geestelijk zwaar beschadigd voor de rest van haar leven.
Ik gebruik nu even een schuilnaam omdat ik toch enigzins bang ben. De reden dat ik deze dingen hier vertel is omdat ik een regelmatige bezoekster van dit forum ben en jullie meningen meestal erg weet te waarderen. En bovendien kan ik zelfs in mijn eigen omgeving niet helemaal vrijuit tegen iedereen hierover praten uit angst voor tja, wie weet waarvoor.
Het komt er dus op neer dat voor mij (en voor vrijwel iedereen) het onomstotelijk vaststaat dat hij de dader is en dat hij dus eigenlijk een soort monster is of in ieder geval was op dat moment.
Het idiote is dat hij vanwege bepaalde gezondheidsklachten alweer een tijdje thuis is uit zijn voorarrest, echt een lachtertje de nederlandse rechtsstaat 
((( Vandaar dat ik ook vrees voor het vonnis als zijn rechtszaak aan de beurt is!
Er is nl. maar 1 getuige (het slachtoffer) die nauwelijks durft te getuigen en hij had alle tijd om zijn sporen uit te wissen en dat heeft hij natuurlijk ook gedaan.
Zijn kinderen zijn afgelopen tijd al weer enkele dagen bij hem geweest (over mijn lijk als het mijn kinderen betrof, maar ja, misschien bedreigt hij zijn ex wel).
Maar nu komt het dilemma. Mijn kindjes hebben de leeftijd dat we ze net af en toe een uurtje begonnen alleen te laten. Uiteraard met instructies en een telefoon en de nodige adviezen e.d.
Waarschijnlijk is er helemaal niks om ons druk over te maken, maar toch vinden wij het een akelig idee om ze momenteel alleen te laten, temeer omdat hij heel veel thuis is.
Ik ben nuchter genoeg om te beseffen dat er juist nu heus niks zal gebeuren, maar je gevoel zegt gewoon iets anders. En ik betrap mezelf erop dat ik mezelf weleens iets laat ontvallen tegen de kinderen als het over hem gaat in de trant van die gek van hier tegenover. Ja, ik weet het, da's stom van me maar het gebeurt dan ook per ongeluk, het is er dan uit voordat ik heb nagedacht; ik erger me ook groen en geel aan het feit dat ie gewoon lekker thuis achter zijn pc zit of mooi weer met zijn kinderen speelt. Machteloosheid en frustratie spelen hier dus een rol in.
En ik vrees dat ik er toch aan zal moeten wennen. Sterker nog ik begin er al aan te wennen want het komt al weer af en toe voor dat ik een half uurtje weg ben om bijv. boodschappen te doen. Maar het zit me niet lekker...
Komt nog bij dat echt heel toevallig ik vanavond een programma op tv zag over iemand met hetzelfde (veel voorkomende) ziektebeeld. En in dat programma zag ik wat er kan gebeuren als je die ziekte hebt, en ik moet eerlijk toegeven dat ik niet het flauwste idee had, dit kan best e.e.a. verklaren ten aanzien van het gedrag van mensen met dat ziektebeeld. 't Is uiteraard geen excuus voor wat er gebeurd is. Helaas kan/durf ik ook dit niet verder te verduidelijken.
Maar wat kan ik nou het beste tegen mijn kinderen zeggen als ze iets zeggen of vragen. Ze zien hem (helaas) natuurlijk regelmatig zijn huis in en uitgaan.
Ik wil ze niet onnodig bang maken, maar ik wil ook niet dat ze hem gaan groeten of een praatje maken als hij dat zou doen bijvoorbeeld.
Aan de andere kant is het misschien ook weer niet slim om hem bewust en openlijk te negeren? Ik weet het niet, ik weet alleen wel dat ik 'm echt niet aankijk of iets tegen hem zeg, ik geloof niet dat ik iets aardigs tegen hem zou kunnen (of willen) zeggen.
Enne effe voor de duidelijkheid, hij woont recht tegenover ons, we kijken gewoon bij elkaar naar binnen in de huiskamer als we zouden willen. Dus je kan het niet vermijden elkaar regelmatig op de stoep tegen te komen helaas.
Tja, ik weet eigenlijk niet meer zo goed waarom ik dit hele verhaal heb opgeschreven. 't Is onbedoeld ook erg lang geworden terwijl ik eigenlijk zo weinig verteld heb over wat er echt gebeurd is.
Ik blijf het gewoon lastig vinden wat ik de kinderen hierover moet vertellen, ze weten min of meer wel wat er gebeurd is, daar konden we simpelweg niet helemaal omheen, maar ik wil gewoon dat ze voorzichtig zijn want die man spoort niet, die is soms echt gevaarlijk (heeft dus ook met zijn medische problemen te maken).
Ik ben in ieder geval mijn verhaal weer een keertje kwijt en dat is wel een prettig gevoel.
dank voor het lezen...
Wijkagent?
Heftig zeg! Misschien is het een idee om een keer een gesprek met de wijkagent te hebben en te vertellen wat je hierboven hebt geschreven? Misschien dat je wat begrip kunt krijgen of advies?
Ik zie het probleem niet
De woede was gericht tegen de partner. Niet tegen de omgeving. Toevallig weet jij wat er gebeurd is maar achter veel voordeuren gebeurd het zelfde zonder dat men het ooit weet.
Uit ervaring weet ik dat relatie geweld is gericht tegen de partner en vele oorzaken kan hebben.
Ano
Er is ook niet echt een probleem, meer een rotgevoel. En hopelijk heb jij gelijk, maar aangezien ik niet alles heb verteld twijfel ik of hij zijn woede alleen op zijn partner richt. Hij had nl. al een dik dossier bij de politie en dat gaat niet alleen over wat hij zijn partners aan heeft gedaan.
Dus ik wil hoe dan ook pertinent niet dat mijn kinderen met hem praten. Ik denk dat dit echt een soort geval is zoals je tegenwoordig wel vaker hoort; het kan heel lang (zelfs jaren) goed gaan, en dan ineens is het weer helemaal mis, als het te laat is dus. En ja, ik denk ook dat de mensen in zijn directe omgeving meer risico lopen, anders zou ik hier denk ik niet durven blijven wonen.
Geloof me maar gerust, die man spoort echt niet, en ik betwijfel of therapie zou helpen, want ik ga er vanuit dat dat toch in ieder geval wel zal gaan gebeuren ?
De waarheid in kindervorm
Ik zou er niet omheen draaien. Ik heb geen idee hoe oud je kinderen zijn maar ik zou gewoon zeggen dat je de overbuurman niet zo'n aardige man vindt en dat je graag hebt dat ze een beetje afstand houden bij hem.
En als ze vragen waarom je hem niet aardig vindt zou ik zeggen dat dat is omdat hij nogal raar kan reageren.
Lijkt mij duidelijk genoeg, zonder al te veel in details te treden. En kinderen weten vanaf een bepaalde leeftijd heus wel dat niet iedereen even aardig is.
Hier
Bij ons in de straat is een woning waar jongeren wonen vanuit een begeleid wonen-project. Jongeren met gedragproblemen. Er komt regelmatig politie over de vloer, af en toe is het knokken en sneuvelt er een raam. Ze hebben ook zo'n pitbull waar ik helemaal niets mee heb.Ik heb het vermoeden dat er gedeald wordt in het een of ander. Kortom bewoners waarvan ik niet wil dat onze kinderen daarmee contact leggen. Het zijn aardige bewoners als ik ze tegen kom. Toch heb ik de kinderen uitgelegd dat we ze niet kennen, dat ik het niet prettig vind als ze er komen en dat ik eigenlijk wil dat ze eruit de buurt blijven omdat ik niet weet wat daar in huis gebeurt. Der kinderen zijn er niet bang door geworden maar mijden de bewoners. Prima.
Niet zwart wit
Hai
Laat ik vooropstellen, de wetenschap van zo'n overbuurman lijkt me ook niet echt prettig.
Wat hij gedaan heeft kan sowieso niet door de beugel.
Maar toch wil ik iets nuanceren. Vanwege het werk wat ik doe heb ik ervaring met wat mensen met deze ziekte kunnen doen. Maar ook dat ze compleet andere mensen kunnen worden door bijv. medicijnen. Als hij in een psychose gehandeld heeft en nu behandeld wordt is de kans misschien heel klein dat hij nu weer zoiets doet. En waarschijnlijk heeft hij het helemaal niet op kinderen voorzien. Het is gewoon niet zo dat de wereld bestaat uit "goeierikken en slechterikken". Mensen hebben altijd meer kanten. Heb je wel eens bij hem aangebeld met de vraag of het vandaag groene of grijze bakken dag is? Best mogelijk dat je een gezellig gesprek hebt. Maakt zijn daad niet minder vreselijk, maar jouw angst misschien wel.sterkte.
Machteld
Je bedoelt het ongetwijfeld heel goed, maar ten eerste weet je niet wat er gebeurd is en wat de man mankeert en ten tweede verkeerde hij helemaal niet in een psychose maar was simpelweg dronken. Hij is zelfs volkomen toerekeningsvatbaar verklaard.
Gelukkig zit hij momenteel weer achter de tralies en loopt grote kans daar minimaal een jaartje of 10 te blijven.
En ja er zijn wel degelijk slechte en goede mensen in mijn optiek en hij is van de slechte soort maar daarmee wil ik niet zeggen dat hij geen goede eigenschappen heeft. Hij is gewoon een soort monster in mensengedaante.
En nee dank je ik ga dus echt geen leuk gesprekje met hem voeren, lekker voorbeeld voor mijn kinderen.
Ik kan me beter vinden in de eerdere postings, kinderen duidelijk maken dat ze uit zijn buurt moeten blijven en contact moeten vermijden mocht ie weer thuiskomen.
Evengoed bedankt voor je reactie, zoals ik al zei twijfel ik niet aan je goede
intenties.
Wel zwart wit
nee natuurlijk weet ik niet wat er gebeurd is.
Je zegt zelf al dat je niet in details wilt treden vanwege evt. herkenning.
Ik probeer alleen in het algemeen iets te nuanceren, maar laat maar dat is aan jou volgens mij niet besteed....
Precies machteld
van dit soort onzinnige nuancering ben ik helemaal niet gediend, de spijker op zijn kop. Bravo!
Ik heb
een vermoeden, dat ik weet waarover het gaat. Natuurlijk weet ik dat niet helemaal zeker, maar het verhaal komt me heel bekend voor. Als het daarover gaat, weet ik dat het absoluut niet op kinderen is gericht, maar in dit geval op zijn vriendin.
Maar ik kan me voorstellen dat je het een eng idee vindt. Overigens weet je het in dit geval, er zijn waarschijnlijk veel meer gevallen waarvan je het niet weet. Die zijn enger.....
Oh,maar
dat weet ik wel.
Zijn 'acties' zijn puur tegen vrouwen/vriendinnen gericht. Maar juist dat je weet wat er gebeurt is maakt het eng en dichtbij.
Er zullen ongetwijfeld nog engere freaks rondlopen, maar wat niet weet wat niet deert. Hoe kun je bang zijn voor wat je niet kent? Stel mijn andere buurman is ook een psychopaat, maar niemand weet dat. Nou dan ben ik ook helemaal niet bang voor hem, logisch toch?
Er zijn inmiddels meer exen die willen getuigen tegen hem. Maar ik ken hem dus als overbuurvrouw al wat langer en ik weet net wat meer dingetjes dan algemeen bekend is.
O.a. van zijn exvrouw die ik wel eens bijgestaan heb en tja zij was jarenlang heel intiem met hem.
Overigens zal hij voor kinderen misschien niet direct gevaarlijk zijn, maar ik weet wel dat zijn eigen kinderen er een tijdje terug niet naartoe wilden en nog wat dingen die ik hier niet zal vermelden maar die ronduit wreed waren voor zijn kinderen. Geen fysieke dingen (voor zover bekend) maar wel dingen die je niet kunt maken tov kleine kinderen.
Het is eigenlijk veel te lastig voor jullie om hier 'zinnig' op te reageren. Dan krijg je dus het soort reacties die Machteld gaf en dat kan denk ik beter in een ander draadje met een ander onderwerp.
Je zou echt meer moeten weten van wat er heeft gespeeld. Dus wat mij betreft kan dit draadje gesloten en gearchiveerd worden.
Maar bedankt voor jullie reakties, sommige reakties vond ik prettig om te lezen dus daar had ik toch wel wat aan.
