Klacht tegen juf
Ik wil een klacht indienen tegen de juf van mijn jongste zoon van 5. Ze had al problemen met hem in de klas van bij de start, ze wilde hem er gewoon niet bij. Hij is doorverwezen naar een observatiegroep om te kijken wat hij nodig heeft maar de juf heeft die groep allemaal negatieve dingen over mij als moeder verteld. Dus nu kunnen we geen goede start maken en dat is echt haar schuld. Ook ze moet niet als juf allemaal oordelen over mij als moeder uitspreken en die niet met mij bespreken maar wel aan de nieuwe groep doorgeven, Dat is gewoon echt fout van haar. Daarom wil ik klacht indienen want dat is echt heel fout en zo zorgt ze er ook oor dat ik en mijn zoon niet een nieuwe start kunnen maken. Kunnen jullie me helpen hoe ik dat ken adoen Ik wil echt serieucs genomene worden dat die juf gewoon niet meer kan werken ofzo want ze maakt echt grote fouten
ik vind het prima wat lin schrijft.
Karen, wat jou misschien kan helpen is dat van je kinderen houden en een goede moeder zijn twee verschillende dingen zijn. Als mensen zeggen dat je het niet altijd handig aanpakt met je kinderen (wat hier ook gebeurt, en wat de juf misschien ook bedoelde) dan zeggen ze NIET dat jij niet van je kinderen houdt of niet het beste met ze voor hebt. Iedereen kan zien dat jij van je kinderen houdt, en dat je alles voor ze wil proberen. Dat laat je hier namelijk ook zien: je vindt de operatieklas lastig, maar gaat er wel mee door omdat je weet dat het goed kan zijn voor je zoontje. Je vindt het contact met de juffen lastig, maar zet door en vraagt hulp omdat dat goed is voor je kinderen.
Maar misschien zie je later, als je terugkijkt, dat je dingen wel anders had kunnen aanpakken. Dat hebben heel veel mensen, en betekent niet dat je dus volledig niets goed deed. Dat lijk je hier wel een beetje te denken, dat kritiek op een stukje van iemand direct als kritiek op de hele persoon bedoeld is. Als iemand niet alles goed doet, perfect, dan is die persoon gewoon fout. En zo is de wereld niet, zo zien mensen jou niet. Ik hoop dat je dat verschil kunt zien en ook kunt gaan voelen.
Karin, ik vind het al heel goed dat je nu denkt dat je je niet meer moet bezig houden met de oude juf en wat ze heeft gezegd. Jouw focus is de toekomst, niet het verleden en wat er is mis gegaan en wat je is aangedaan. dat kan altijd later nog aangepakt worden.
en dat je van de week alcohol gedronken had. Ja, stom, maar gedane zaken nemen geen keer. Vanaf nu drink je niet meer. In het begin van het draadje kun je teruglezen hoe je bent als je dronken bent: TIJDELIJK niet zo aardig. Met de nadruk op tijdelijk. Wij vinden je dus niet altijd niet aardig, alleen als je gedronken hebt.
ga alsjeblieft naar het gesprek en zeg gewoon bij binnenkomst dat je zenuwachtig bent over het gesprek. Dat snappen ze echt, het gaat tenslotte om de toekomst van iets dat je het allerdierbaarst is.
sterkte! Je kan het! Wij denken aan je en helpen je vooruit.
Anoniemvoornu schreef op 26-08-2025 om 09:07:
[..]
Hou toch op met je hakken joh , je beschuldigd iedereen en zijn moeder ervan en bent weer een topic aan het kapen ermee, weer is het dweedle hier die uitmaakt wie wat mag zeggen.
Ik heb al eerder gezegd dat ik klaar ben met jou. Dus; 
Waarschuwing: lang verhaal! (ik heb gebrekkig internet en typ gewoon door tot ik weer 5G heb 
) ...
Als je naar dat gesprek gaat, vertel dan vantevoren dat je er tegenop ziet. Leg kort (!) uit dat je op de vorige school, tijdens gesprekken over het moeilijke gedrag van je zoontje, vaak het idee kreeg dat ze hem niet aardig vonden. Dat ze hem zagen als een probleem in plaats van als een kind met een probleem. Dat raakte jou enorm. Het voelde alsof je een hele lading kritiek over je heen kreeg. Spreek de hoop uit dat ze je kind hier wèl begrijpen omdat het belangrijk is dat hij de goede begeleiding krijgt. Geef aan dat je hoopt op een goede samenwerking.
Op die manier zullen ze rekening houden met je kwetsbaarheid èn heb je meteen op een nette manier verteld hoe je de omgang op de vorige school ervaarde.
Mocht het gesprek je desalniettemin teveel worden, vertel dat dan meteen. Wat ik al eerder schreef, het is niet raar om te vragen of jullie het gesprek een andere keer voort kunnen zetten omdat je merkt dat het teveel informatie voor je wordt.
Verder zou ik het helemaal niet meer hebben over die vorige school! Over en sluiten. Vanaf nu kan je samen met mensen die ervaring hebben met kinderen met problemen, focussen op wat je zoon nodig heeft.
Ga uit van de goede wil en deskundigheid van deze schakelvoorziening. Geef ze een kans. Probeer te begrijpen dat jijzelf dingen soms niet helemaal juist interpreteert, maar dat het benoemen van de problemen gewoon noodzakelijk is. Ook deze mensen zullen dat doen. Maar het is geen aanval. Je moet samen duidelijk krijgen tegen welke problemen je kind aanloopt en hoe jullie hem daar het beste mee kunnen helpen.
Ik heb overigens positieve ervaringen met een schakelvoorziening. Onze jongste liep tijdens de reguliere brugklas vast vanwege zijn afwijkende gedrag. Hij kwam op een schakelvoorziening terecht. Daar werd hij gezien. Ze begrepen waar zijn soms drukke, verstorende, buitengewoon uitdagende en irritante gedrag vandaan kwam en boden hem andere manieren om met lastige situaties en zijn eigen emoties om te gaan. Natuurlijk was dat een heel proces. Maar hij was op speciaal onderwijs niet langer die ene moeilijke jongen in de klas. Ze waren allemaal leuk, maar hadden het ook allemaal zo hun problemen. Hij werd begrepen. Dat gaf hem de rust om te groeien.
Na de schakelklas heeft hij op dezelfde school voor speciaal onderwijs, mavo gedaan. In klassen van +/- 10 kinderen. Daarnaast kreeg hij een paar keer per week buiten school extra begeleiding voor oa huiswerk en specifieke sociale aandachtspunten op een groep voor kinderen met autisme.
Echt hoor, je wil niet weten wat er op speciaal onderwijs allemaal mogelijk is om bijzondere kinderen de begeleiding te geven die ze nodig hebben. Ze hebben meer expertise, tijd en geld dan regulier onderwijs. Zijn ook stukken flexibeler. Kortom: ik vond het een fijne school.
Inmiddels is hij 20 en doet hij een MBO opleiding. Gaat super! Volgend jaar wil hij HBO gaan doen. Hij heeft een vaste bijbaan in de evenementen-sector, een gezellig sociaal leven, dikke verkering ... gewoon een fijne vent 
En dat begon allemaal met die schakelvoorziening!
yette schreef op 26-08-2025 om 13:32:
Waarschuwing: lang verhaal! (ik heb gebrekkig internet en typ gewoon door tot ik weer 5G heb
Als je naar dat gesprek gaat, vertel dan vantevoren dat je er tegenop ziet. Leg kort (!) uit dat je op de vorige school, tijdens gesprekken over het moeilijke gedrag van je zoontje, vaak het idee kreeg dat ze hem niet aardig vonden. Dat ze hem zagen als een probleem in plaats van als een kind met een probleem. Dat raakte jou enorm. Het voelde alsof je een hele lading kritiek over je heen kreeg. Spreek de hoop uit dat ze je kind hier wèl begrijpen omdat het belangrijk is dat hij de goede begeleiding krijgt. Geef aan dat je hoopt op een goede samenwerking.
Op die manier zullen ze rekening houden met je kwetsbaarheid èn heb je meteen op een nette manier verteld hoe je de omgang op de vorige school ervaarde.
Mocht het gesprek je desalniettemin teveel worden, vertel dat dan meteen. Wat ik al eerder schreef, het is niet raar om te vragen of jullie het gesprek een andere keer voort kunnen zetten omdat je merkt dat het teveel informatie voor je wordt.
Verder zou ik het helemaal niet meer hebben over die vorige school! Over en sluiten. Vanaf nu kan je samen met mensen die ervaring hebben met kinderen met problemen, focussen op wat je zoon nodig heeft.
Ga uit van de goede wil en deskundigheid van deze schakelvoorziening. Geef ze een kans. Probeer te begrijpen dat jijzelf dingen soms niet helemaal juist interpreteert, maar dat het benoemen van de problemen gewoon noodzakelijk is. Ook deze mensen zullen dat doen. Maar het is geen aanval. Je moet samen duidelijk krijgen tegen welke problemen je kind aanloopt en hoe jullie hem daar het beste mee kunnen helpen.
Ik heb overigens positieve ervaringen met een schakelvoorziening. Onze jongste liep tijdens de reguliere brugklas vast vanwege zijn afwijkende gedrag. Hij kwam op een schakelvoorziening terecht. Daar werd hij gezien. Ze begrepen waar zijn soms drukke, verstorende, buitengewoon uitdagende en irritante gedrag vandaan kwam en boden hem andere manieren om met lastige situaties en zijn eigen emoties om te gaan. Natuurlijk was dat een heel proces. Maar hij was op speciaal onderwijs niet langer die ene moeilijke jongen in de klas. Ze waren allemaal leuk, maar hadden het ook allemaal zo hun problemen. Hij werd begrepen. Dat gaf hem de rust om te groeien.
Na de schakelklas heeft hij op dezelfde school voor speciaal onderwijs, mavo gedaan. In klassen van +/- 10 kinderen. Daarnaast kreeg hij een paar keer per week buiten school extra begeleiding voor oa huiswerk en specifieke sociale aandachtspunten op een groep voor kinderen met autisme.
Echt hoor, je wil niet weten wat er op speciaal onderwijs allemaal mogelijk is om bijzondere kinderen de begeleiding te geven die ze nodig hebben. Ze hebben meer expertise, tijd en geld dan regulier onderwijs. Zijn ook stukken flexibeler. Kortom: ik vond het een fijne school.
Inmiddels is hij 20 en doet hij een MBO opleiding. Gaat super! Volgend jaar wil hij HBO gaan doen. Hij heeft een vaste bijbaan in de evenementen-sector, een gezellig sociaal leven, dikke verkering ... gewoon een fijne vent
En dat begon allemaal met die schakelvoorziening!
Yvette, ik vind het heel lief hoe je TO aanspoort om op te merken dat je het gesprek niet meer meekrijgt en adviseert dan een andere keer verder te gaan. Mijn ervaring is helaas anders. Als er een woord of een toon verkeerd is in een gesprek, kon ik in een milliseconde van 'normaal' naar trauma modus gaan. Op dat moment schakelt de prefrontale cortex uit en schiet je in een overlevingsstand. Het is echt onwijs moeilijk om dan nog helder te communiceren. Maar, hoopvol voor Karen, met jaren oefenen lukt het me nu wel veel beter.
Fijne beschrijving trouwens van de schakelklas en het speciaal onderwijs.
Martje80 schreef op 26-08-2025 om 13:44:
[..]
Yvette, ik vind het heel lief hoe je TO aanspoort om op te merken dat je het gesprek niet meer meekrijgt en adviseert dan een andere keer verder te gaan. Mijn ervaring is helaas anders. Als er een woord of een toon verkeerd is in een gesprek, kon ik in een milliseconde van 'normaal' naar trauma modus gaan. Op dat moment schakelt de prefrontale cortex uit en schiet je in een overlevingsstand. Het is echt onwijs moeilijk om dan nog helder te communiceren. Maar, hoopvol voor Karen, met jaren oefenen lukt het me nu wel veel beter.
Fijne beschrijving trouwens van de schakelklas en het speciaal onderwijs.
Hé hooo! 
Ik zeg nergens dat je 'gewoon' even aangeeft dat je blokkeert. Daarvoor moet je wel in staat zijn om zelf de eerste signalen op te pikken. Maar het valt te leren. Het begin is er, want TO signaleert dat dit gebeurt. Alleen is het dan te laat. Zaak dus om te bedenken òf er bij haar eerste signalen zijn en hoe die eruit zien.
Ik heb dit bij revalidatie (voor nah) geleerd. Bij mij lijkt het begin van blokkeren op knikkebollen. Dus als ik merk dat ik een paar keer ff 'weg' ben, is het tijd om te stoppen. Bij een mede-patient begon het met negatieve gedachten (wat een gezeik/bla bla bla/flikker een eind op). Zo zullen er nog wel meer signalen zijn.
Mocht je die signalen niet hebben of (nog) niet herkennen, dan kan het handig zijn om vantevoren een eindtijd af te spreken. Dat je het bij bijv. 30 minuten wil houden omdat je ervaring is dat je bij langere gesprekken door omstandigheden een overload ervaart - waarna het gesprek voortzetten weinig zin meer heeft.
yette schreef op 26-08-2025 om 14:12:
[..]
Hé hooo!
Ik zeg nergens dat je 'gewoon' even aangeeft dat je blokkeert. Daarvoor moet je wel in staat zijn om zelf de eerste signalen op te pikken. Maar het valt te leren. Het begin is er, want TO signaleert dat dit gebeurt. Alleen is het dan te laat. Zaak dus om te bedenken òf er bij haar eerste signalen zijn en hoe die eruit zien.
Ik heb dit bij revalidatie (voor nah) geleerd. Bij mij lijkt het begin van blokkeren op knikkebollen. Dus als ik merk dat ik een paar keer ff 'weg' ben, is het tijd om te stoppen. Bij een mede-patient begon het met negatieve gedachten (wat een gezeik/bla bla bla/flikker een eind op). Zo zullen er nog wel meer signalen zijn.
Mocht je die signalen niet hebben of (nog) niet herkennen, dan kan het handig zijn om vantevoren een eindtijd af te spreken. Dat je het bij bijv. 30 minuten wil houden omdat je ervaring is dat je bij langere gesprekken door omstandigheden een overload ervaart - waarna het gesprek voortzetten weinig zin meer heeft.
Ik denk dat een mentale overload in je hersenen anders werkt dan een traumarespons hebben. Zoals ik jou begrijp lopen je hersenen in de loop van de tijd vol. Een traumarespons kan je hersenen/lichaam binnen een milliseconde overnemen, ook als je nog maar 5 minuten bezig ben. (Wel weet ik uit eigen ervaring dat hoe moeier ik ben, hoe meer gevoelig ik word voor trauma triggers).
We zijn het er wel over eens dat het te leren/trainen is.
