fotoboek als cadeau

Lief, maar....

Ik vind het een lief idee. Toch kan ik me voorstellen dat het inderdaad verkeerd kan vallen.

De meeste mensen weten met hun verstand wel dat de foto's die ze op FB zetten voor anderen te zien, te downloaden en af te drukken zijn.
Toch is het nogal confronterend als iemand dat ook daadwerkelijk doet. Van iemand met wie je een ongecompliceerd hartelijke relatie hebt kun je dat makkelijker hebben dan van iemand met wie je wat spanning hebt.

Ik zou het dan wel vertellen en vragen hoe ze dat vindt. "Joh, het lijkt me zo leuk om een fotoboek voor je te maken, met leuke herinneringen. Vind je het goed dat ik daarvoor wat foto's van je FB pluk?".
Dan is de verrassing eraf, maar komt het niet 'nosy' over.

niet doen

Je gebruikt precies de foto's die al gedeeld zijn en zo ziet ze nog niet de andere foto's. Verder verdwijnt zo'n boek gewoon na 1-2 keer kijken in de kast en komt er niet meer uit.

nou ik denk inderdaad

dat ik het beter kan vragen dan. Alleen dan is de verrassing er toch wel af.

vragen

Ja, ik zou het vragen als je een groter, kostbaarder album maakt, omdat je dat ook nog veel tijd kost. En dan zeker als je foto's van FB erop wilt zetten. Het kan overigens ook zijn dat ze die FB-foto's juist wel leuk vindt in dat album. Een fysiek album is toch permanenter dan FB, dus als het leuke foto's zijn is het misschien wel een goed idee om er een paar in het album te zetten.

Als je een kleiner, simpeler boekje maakt met alleen je eigen foto's (en niet die van F, kan je het natuurlijk wel zonder te vragen doen als verrassing.

Maar het blijft dan natuurlijk de vraag of zij het leuk vindt. Maar dat is met meer cadeaus zo .

Als zij zelf wel regelmatig digitale albums zou maken (maar dat vermoed ik niet), dan zou ik het juist ook niet zo snel doen, want dan heeft ze misschien weer specifieke ideeën hoe ze het wil hebben en welke foto's ze er wel/ niet in wil hebben.

Niet die van facebook

Maar dan omdat foto's zijn die ze zelf geplaatst heeft en dus heel goed kent. Het is leuker om foto's te gebruiken van lang geleden, of van jullie samen. Foto's die ze niet zelf heeft of zelf niet kent.

toch wel leuk

Ik heb het een keer gedaan toen ik een soort fotoklapper bij de IKEA kocht voor mijn schoonzus. Omdat ik het zo kaal vond dat die klapper leeg was, heb ik hem gevuld met foto's die ik ook zelf van haar en haar kind en hond had, en natuurlijk voor de grap ook een foto van onszelf ertussen gedaan, ze vond het enig! Vriendin van mij heeft ook een boek gemaakt voor een jarige zus, foto's via familie gesprokkeld (en ook van de man van haar zus) ze vond het enorm leuk! Dus zo zie je maar hoe mensen verschillend zijn.

heeft ze je ooit gezegd . . .

dat ze het jammer vond dat ze niets met de foto's deed?
Heeft ze ooit wel een fotoboek gemaakt?
Heeft ze foto's in huis hangen of staan?
Heb jij foto-albums waar ze graag in kijkt?

Als het allemaal nee is, dan moet je je afvragen of zij het echt leuk vindt. Qua tijd en geld investering is het van jou kant best veel, en wellicht zou je op een andere manier, of een veel 'goedkopere' manier iets kunnen bereiken? Wellicht dat 10 goedgekozen foto's-met-geschiedenis net zo leuk zijn en makkelijker te aanvaarden zijn?

gr Angela

zoon

haar zoon vindt het meteen een goed plan - haar vriend twijfelt. En jij wilt een verrassing voor haar maken.

Als je graag fotoboeken maakt, het een leuke hobby vindt - dan zou ik het doen.

Of een cadeau in geode aarde valt, tja dat weet je lang niet altijd. Ik zou het sowieso waarderen als iemand zoveel moeite had gedaan om er iets moois van te maken. FB foto's zou ik gerust erbij gebruiken, voor een complete beeld. ze zijn openbaar en ze heeft ze er zelf op gezet, dus ik zou niet weten waarom je die niet in een cadeau voor haar (!) mocht gebruiken. Het is anders als je een boek voor een ander maakt. FB is toch een sort openbaar gebied (al beseffen veel mensen dat niet)

persoonlijk

Ik denk dat als je het heel persoonlijk maakt het wel goed kan vallen. Een zussenboek, speciaal voor haar, van jou, hoe jij haar hebt meegemaakt in de loop der jaren. Daar moet je dus oude foto's voor gebruiken, en foto's van haar bij jou thuis (bv bij de geboorte van je kinderen).

Beetje anders: ik heb voor mijn schoonvader toen hij bijna stierf een opaboek gemaakt, 1 voor mijn zoon en 1 voor hem. Om mijn zoon te laten zien wat voor opa hij heeft/had, ook voor later. (dat is dus bij jou een beetje anders).
Er zaten alleen foto's in van opa met mijn zoontjes. Ik heb ook gevist in de vele foto's die nooit afgedrukt waren en die mijn schoonouders niet kenden. Dit viel heel erg in goede aarde en waren ook later (en nog steeds) een troost voor mijn schoonmoeder. Het waren namelijk allemaal geen geposeerde foto's zoals zij die altijd maakte, maar hoe (lief) opa werkelijk was.