Aandacht vragen
Okay misschien een beetje raar dat ik hier mee zit, maar zou wat advies kunnen gebruiken. Ik heb een vraag over mijnstiefzoon, hij is niet aanhankelijk naar mij toe. Nooit geweest want ik merk dat hij anders in een loyaliteitsconflict naar zijn moeder toe belandt. Geen probleem. Heb hem altijd de ruimte gegeven die hij nodig heeft.
Gek genoeg is hij wel zeer op mij gericht. Hij ziet zijn vader gewoon niet staan als ik er ben. Om eerlijk te zijn word ik er na twee dagen horendol van. Hij praat onophoudelijk tegen mij als hij geen scherm voor zich heeft en gaat enorm de competitie met mij aan. Ziet hij mij als een soort rolmodel?
Ik geef wel eens aan dat hij wel erg veel tegen mij praat maar dat werkt dan een paar minuten. Op een gegeven moment ben ik stiekem opgelucht als hij weer naar zijn moeder gaat. Daar schaam ik mij dan ook voor want hij is erg lief. Niet goed dus. Ik word ongeduldig tegen hem en ben bang dat wij in een negatief spiraal belanden. Wat kunnen wij hieraan doen? Hij heeft een grote mond maar een klein hartje, voorzichtig aanpakken dus. Enige tips hoe?
Met partner bespreken
Ik zou dit met je partner, vader van het kind, bespreken. Als dit gebeurt als hij aanwezig is kan hij je zoon afleiden door bijv. iets met hem te gaan doen.
Verder vroeg ik me af wat hij dan allemaal tegen je zegt en op welke manier hij de competitie aangaat.
Tango
Hallo Tango,
Bedankt voor jouw reactie en tijd.
Over het algemeen heel positief, eigenlijk over alles wat er in hem op komt. Het lijkt of hij alles moet zeggen wat er in hem op komt en dat er geen rem op zit. Het is ook moeilijk bij hem te onderscheiden wat verbeelding is en fantasie (11 jaar).
Qua competitie, alles wat met sporten en spelletjes te maken heeft. Zijn vader ziet het ook en snapt het wel maar is uiteindelijk ook te moe er wat aan te doen.
stomweg...
de eenvoudige stelling aanhangen; hem een beetje negeren en vader wel belangstellend laten reageren.
Je hoeft hem niet compleet te negeren, want onaardig zijn is nergens voor nodig, maar als je een beetje humt en nergens echt op ingaat en zijn vader wel, dan kun je het gedrag waarschijnlijk zo ombuigen.
Sporten en spelletjes; die moet je dus niet met hem aangaan. Als het gaat om dat hij op een competatieve manier tegen je praat erover zou ik ook gewoon lauw en oppervlakkig reageren.
En vader mag wel een schopje onder zijn billetjes krijgen als hij al moe wordt van een zoon die maar eens in de zoveel tijd bij hem is en dan meer aandacht van zijn nieuwe partner vraagt dan van hem zelf.
Ennuh...wat zegt dat over zijn vaderrol. Is hij altijd zo lauw en passief?
en uh...
met die eenvoudige stelling bedoel ik dan dus het: negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen en aandacht geven.
Mocht het niet helpen kun je hem op een bepaald momentt ook nog zeggen dat je je even ergens anders op wilt concentreren; boek, tv of wat dan ook en dus niet meer wilt luisteren naar hem. Wel zo positief om er aan te koppelen wanneer je weer wel even aandacht voor hem hebt. Of hem de tip geven tegen zijn vader te praten.
Super!!
Hahaha dank je wel! Paps doet heel erg zijn best maar kan wel eens wat zitten te dromen, dus een ietsiepietsie schopje kan wel eens helpen. Hummen kan ik wel en er inderdaad er even bij zeggen dat hij bij zijn paps terecht kan is een goeie.
In sport en spel is zoonlief super competitief en dat vermijd ik voortaan maar.
Ik zou
voorstellen dat vader ook eens iets apart met zijn zoon doet. Hoeft niet altijd iets groots te zijn, misschien meegaan met een boodschapje doen of een ommetje ofzo. Dat zou zijn vader eens moeten uitproberen, maar eerst moet hij over de streep en uit die passieve rol komen. Het is een stuk makkelijker om met een 'bewerkelijk kind' (zo noem ik hem maar even) op stap te gaan, omdat de omgeving al een hoop afleidt.
Ik vind het persoonlijk ook een stuk minder vermoeiend dan weer een spelletje doen... maar dat komt ook omdat ik niet zo van spelletjes houd. Ik snap wel dat hij zich op jou richt... van jou krijgt hij vast de meeste respons?
Ik zou
niet actief proberen hier iets aan te doen. Ook niet iets als zeggen dat hij 'wel veel praat'. Het zou kunnen dat gedrag alleen maar erger wordt.
Ik zou gewoon letterlijk minder ruimte geven door er minder te zijn. Ga wat vaker weg of iets doen waardoor hij op vader aangewezen is of op zichzelf.
Hoe kun je trouwens spelletjes spelen zonder competitief te zijn?!
Dat is toch het leuke aan spelletjes?
Sport zonder competitie lijkt me ook niet echt mogelijk. Sommige mensen gaan alleen competitie met zichzelf aan, de meesten ook met anderen.
Het wordt pas lastig als TWEE mensen die super competitief zijn een spelletje spelen als die twee allebei ook nog eens niet tegen hun verlies kunnen. Juist moet je met zo iemand spelletjes spelen zodat die leert dat de wereld niet vergaat als je verliest.
Vriendje
Hij ziet jou niet als rolmodel, hij mist gewoon een vriendje (of broertje) om tegenaan te praten en om mee te spelen. Hij is een beetje eenzaam. Nodig dus een ander kind uit --
Ieder zijn kwaliteit
Niet iedere vader is een sportief wonder. Niet elke vader heeft voldoende inzicht om leuke en gezellige gesprekken te voeren. (met een kind).
Wat ik eigenlijk bedoel, doe je eigen ding. Een kind zal zich daaraan aanpassen.
Probeer elkaar te complementeren. (niet te verwarren met complimenteren).
Succes,
Vedor
contact
Ik zie het als een groot compliment dat zijn zoon zo vrij met je is/graag met je praat/het contact zoekt, ondanks dat er competitie in zit tijdens bv spelletjes.
Je doet het goed en het kan ook wel eens zo zijn dat je even wat rust wilt, maar ik zou dat ook gewoon op leuke manier brengen, zo van... sorry, maar ik ga nu even momentje voor mezelf pakken en een boekje lezen.
Het kan ook zo anders zijn.
Ik geniet ook van het contact die ik heb met de kinderen van mijn vriend en tegelijk heb ik ook het besef dit niet te hebben met mijn eigen kinderen, doordat ik in mijn relatie met hun vader/mijn ex, alleen maar op mijn ex gefocussed was... iets wat ik niet meer terug kan draaien.
Ondanks dat weleens vermoeiend kan zijn, kun je echt heel blij zijn dat hij zich tot je richt/je accepteert.
grtz