Al jaren in een vechtscheiding
Ik weet niet meer wat ik moet. Ben zelfstandige en al jaren gescheiden. Vader is meer niet dan wel in beeld. Dan weer dakloos in de opvang, dan weer niet. Kind van 9 jaar. Hij is twee keer in alle jaren op school geweest. Kan niet voor haar zorgen. Geen vaste woonplek. Maar elke handtekening dwarsboomt hij. Alles wat ik doe of besluit daar is hij op tegen, bijvoorbeeld als ons kind gaat logeren dan ben ik een slechte moeder. Iedere man in mijn buurt, al is het de buurman wordt door hem aan ons kind ondervraagt.
Hij heeft stemmingswisselingen en ik hou het niet meer uit. Ons kind zit volledig klem. Ik voel me beperkt in mijn handelen en alle gangen van mij gaat hij na, althans daar kom ik dan weer later achter dat hij allerlei informatie heeft die niet door mij of ons kind gedeeld worden. Hij informeert achter mijn rug om bij de huisarts met waarvoor ik met ons kind daar ben geweest. Dreigt altijd met zijn advocaat. Ja, hij heeft gezag en misbruikt dit in mijn ogen. Ik kan hem niet luchten of zien en de situatie thuis liep zo uit de hand doordat het met ons kind ook niet goed ging omdat hij zich bemoeit met wie ik omga (maar ons kind wil nog steeds naar hem toe, zegt dat we allebei evenveel schuld hebben). Ik heb hulpverlening ingeschakeld (aka jeugdzorg), omdat ik mij geen raad weet hoe hier uit te komen. We zijn nu een jaar bezig hulp te krijgen en die hebben besloten dat hij en ik samen in gesprek moeten gaan. Ik ben er ziek van en ik weet dat hij geen afspraken gaat nakomen. En er is niemand van die instantie die het gaat controleren. Dit gaat onder de noemer vrijwillige hulpinzet, waardoor hij nog meer prive informatie krijgt die hij dan weer tegen me gebruikt. Wat moet ik nu toch? Ben ik zo ontzettend onvolwassen en egoistisch als ik nee zeg hiertegen? Ons kind, nog klein en loyaal wil dat wij geen ruzie meer maken. ‘Natuurlijk’ begint hij altijd en ga ik er steeds vol op in (zo dom van mij, maar ben zo woedend als hij weer loopt te schreeuwen tegen ons kind) Ik kan dit niet aan en bang dat het resulteert in juridische maatregelen. Hij is van niet nederlandse afkomst. Ik weet niet meer wat ik moet doen? Een juridische procedure is onbegonnen werk. Iemand die het wel weet wat te doen?
Radelooz
Niet meer ook gaan schreeuwen. Je doet dat voor je kind, maar het is beter voor je kind als het ziet dat een van de ouders in staat is rustig te blijven.
Wat bedoel je met juridische maatregelen?
Vraag zelf via de huisarts psychische hulp voor jezelf. Waarom wachten tot jeugdbescherming hulp regelt?
Hoe heb
je dit pareltje ontmoet? Waarom was hij toen leuk genoeg om een kind mee te krijgen? Ga eens terug naar waar je ooit voor bent gevallen. Is er nog iets van over wat misschien een aanknopingspunt kan vormen voor een verbetering van het contact?
Hoe ziet dat uit
Wat betekent ' eruit komen'? Kun je daar concrete en haalbare doelen van makem?
Bijvoorbeeld: hij moet zich zo gedragen dat ik niet meer ga schreeuwen, dat is niet haalbaar want je hebt geen invloed op hem. Denk ook na: waarom gaat hij naar de dokter als je daar met je kind geweest bent? Vertel je hem dat zelf niet? Een concreet doel kan dan zijn: goede afspraken over informatieoverdracht. Als je daar samen onder begeleiding over kunt praten ben je al een stap verder.
Je zit nu in de modus: ik heb hulp nodig, want hij gaat zich daar niet aan houden. Maar dan stel je jezelf hulpeloos op en zoek je machten die hem kunnen dwingen. Dat gaat niet werken. Je zult toch punten moeten zoeken waarop je allebei het beste wil. Het is goed als dat gesprek onder begeleiding verloopt.
Je geeft aan dat hij stemmingswisselingen heeft. Is dat altijd zo geweest of is daar iets in veranderd? Is daar ooit naar gekeken of er een psychiatrisch probleem onder zit?
En je kunt je kind vragen wat jij anders kunt doen. Blijkbaar ziet je kind twee dysfunctionele mensen, hoe klein hij ook is, dat is wel erg jammer voor hem. Het zou mooi zijn als er een volwassene is die hem laat zien hoe je onder moeilijke omstandigheden goed kunt functioneren.
Nog genoeg werk te doen
Tsjor
Radelooz
Als je zeker weet dat hij geen afspraken nakomt, is dat je kans. Probeer de hulpverlening zoveel mogelijk te betrekken in het maken van afspraken. Als de afspraken al niet gemaakt worden waar de hulpverlener bijzit, zorg dan dat je de hulpverlener op de hoogte houdt van de afspraken die gemaakt worden. Doe dat zoveel mogelijk zo, dat alles ergens op schrift wordt vastgelegd. Bij voorkeur via mail, maar Whatsapp is ook een mogelijkheid.
Hou je altijd keurig aan de gemaakte afspraken. Komt er een keer iets tussen, zorg dan dat je dat tijdig doorgeeft. Aan ex, en dat dan bij voorkeur ook (meteen, of achteraf) doorgeven aan die hulpverlener. Zodat iedereen kan zien, en jij later kan aantonen, dat jij je keurig gedraagt.
Probeer afspraken te maken over informatieverstrekking door jou aan hem, en geef duidelijk aan welk gedrag van hem jij niet meer wilt (achter je rug om bij de buren navraag doen etc). Ook hier betrek je de hulpverlening zoveel mogelijk bij, ook hier leg je zoveel mogelijk schriftelijk vast, en ook hier hou jij je keurig aan de afspraken.
Elke keer dat hij zich niet aan een afspraak houdt - hij komt niet opdagen, hij gaat toch neuzen bij de buren - stuur je een appje of mailtje waarin je dit gedrag benoemt en je teleurstelling erover uitspreekt (niet schelden!). Ook hier weer: af en toe de hulpverlening laten weten wat er speelt.
Blijf zo kalm en beleefd en keurig mogelijk.
En wacht af. Het kan zijn dat hij zijn leven betert. In dat geval: hoera. Het kan zijn dat hij er een zootje van maakt. In dat geval graaft hij op termijn zijn eigen graf, en dan alsnog hoera.
Samengevat: jij werkt mee, jij bent de kalmte en redelijkheid zelve, en je zorgt dat je zoveel mogelijk schriftelijk hebt vastgelegd voor je-weet-maar-nooit (maak af en toe een backup van je telefoon, want al die appjes kunnen nog wel eens van pas komen).
Mocht je ergens zijn toestemming voor nodig hebben (reis naar het buitenland, nieuw paspoort), vraag daar dan ruim op tijd om, zodat je ook nog tijd hebt om te rappelleren als hij niet reageert, en om bemiddeling van de hulpverlening te vragen als ook dat niet helpt. Blijft hij belangrijke dingen weigeren, dan kan je vervangende toestemming aan de rechter vragen. Een paar keer zo'n akkefietje en je spaart punten voor eenhoofdig gezag.
Verder: hoezo dreigt hij met zijn advocaat? Wat gaat die advocaat voor vreselijks doen dan? Nog afgezien van de vraag of hij wel een advocaat heeft, want heel vaak roepen mensen maar wat. Maar al heeft hij een advocaat, die zal niet bijten of je op andere manier schade toebrengen, het ergste wat een advocaat kan doen is namens jouw ex een procedure starten. Nou en dan? Nog daargelaten dat het volstrekt duister is wat dat dan voor zaak zou moeten zijn, maar in zo'n procedure kan je je gewoon verweren.
Als hij weer eens over een advocaat begint kan dat gewoon negeren, of opmerken dat je rustig afwacht waar die advocaat mee komt.
Opmerkingen over dat je een slechte moeder bent, daar kun je maar het beste helemaal niet op reageren. Gewoon laten kletsen.
Jij bent te veel met hem bezig. Nogmaals: wees braaf, wees meewerkend, wees kalm, sta open voor hulpverlening, hou je aan afspraken en wacht tot hij zichzelf vastloopt. Bij mensen die zich echt niet aan afspraken kunnen houden gaat dat namelijk geheid een keer gebeuren, en dan is hij de kwaaie pier en was jij je handen in onschuld.
Of hij ziet het licht en wordt ook kalm en meewerkend (bijvoorbeeld omdat hij inderdaad een advocaat heeft en naar die advocaat luistert, die ook weet hoe dit soort dingen werken). Dat zou helemaal mooi zijn.
Overigens: als hij zijn gedrag verbetert, trap dan niet in de val dat je die verbetering afschrijft als "hij meent het niet". Dat maakt dan geen donder uit. Als hij zich netjes gedraagt tegen jou en je dochter dan doet het er niet toe of hij de grootste huichelaar is die op twee benen rondloopt, maar dan kan je de resterende 9 jaar tot je dochters meerderjarigheid in elk geval een werkbare situatie hebben voor je kind.
Ondertussen (ik schreef dit laatst in een ander draadje ook al) regelmatig tegenover vriendinnen stoom afblazen over wat een plurk je ex wel niet is. Als je kind het maar niet hoort.
Groeten,
Temet
detail
Je zegt trouwens over je ex "dan weer dakloos in de opvang, dan weer niet". Bedoel je dat hij soms dakloos is en soms niet, of dat hij altijd dakloos is en dan weer wel, dan weer niet in de opvang zit?
Groeten,
Temet
Schriftelijk
Goed advies van Temet: bevestig alles schriftelijk, zowel afspraken als wanneer hij iets niet nakomt.
Als jij zo’n opgewonden standje bent en gezien je (begrijpelijke) frustratie emotioneel kunt reageren, probeer dan meer schriftelijk ipv mondeling te communiceren. Ook whatsapp is beter dan mondeling.
Leer je echter aan niet meteen emotioneel te reageren.
Nog beter is als je een wat zakelijke, nuchtere vriendin hebt, om die te vragen je appjes/mailtjes in concept te checken en alle emotie eruit te halen. Hou het zoals temet zegt, netjes en beleefd en zakelijk en duidelijk. Maar geen emotioneel gedoe.
Doe dat lekker bij vriendinnen maar niet in de communicatie bij ex of in aanwezigheid van dochter.
Sterkte ermee.
Enig tegengeluid
'Zodat iedereen kan zien, en jij later kan aantonen, dat jij je keurig gedraagt.' Oké. en ondertussen heb je ook haarfijn, beladen met bewijzen, aangetoond dat hij zich niet aan de afspraken houdt.
Nu weten de hulpverleners dat. Nee, zelfs iedereen kan het dan zien.
En dan? Iedereen is het erover eens, dat hij zich aan de afspraken moet houden, de hulpverleners zij het helemaal met Radelooz eens. en dan?
In feite zijn de gesprekken met de hulpverlening dan alleen maar bedoel om bewijslast te verzamelen tegen je ex, zodat jij meer 'hulp' krijgt in de vorm van mogelijk bepaalde machten die in staat zijn ex wel aan de afspraken te houden, of verdergaande 'eisen' van radelooz te ondersteunen, zoals het uit de ouderlijke macht zetten van ex.
Ik bedoel te zeggen da thet geen weg naar oplossingen is.
Je weet dat ex zich niet aan afspraken houdt en dat vind je moeilijk. Jouw hulpvraag is dan: hoe kan ik daarmee omgaan, want ik vind dat moeilijk. en dat zijn konkrete dingen denk ik.
Idem met informatievoorziening: je ex gaat vragen bij de huisarts over je dochter en dat vind je moeilijk. Hoe kun jij daarmee omgaan?
Je ex is dakloos af en toe. Vind jij dat een probleem, en waarom? Zie je een oplossing?
Zo kun je het hele lijstje van wat je boven beschreef afgaan en herzien op de vraag: wat is dan mijn probleem, waar heb ik hulp bij nodig.
Dat kun je inbrengen in het gemeenschappelijke gesprek met ex en de hulpverlening.
Tsjor
Tsjor
"Je weet dat ex zich niet aan afspraken houdt en dat vind je moeilijk. Jouw hulpvraag is dan: hoe kan ik daarmee omgaan, want ik vind dat moeilijk."
Dat staat te bezien. Ik vermoed dat als er hulpverlening op gang komt waarbij beide partijen komen praten (iets als een traject Ouderschap Blijft ofzo) de hulpverlening als eerste uitgangspunt hanteert dat beide partijen zich aan afspraken moeten en ook zullen houden. Als Radelooz dan meteen begint met "dat doet hij toch niet, hoe kan ik daarmee omgaan", dan vindt de hulpverlener vermoedelijk dat ze op de zaken vooruitloopt. Want die hulpverlener heeft nog niet gezien dat hij zich nooit aan zijn afspraken houdt. Zeker niet als ex daar vertelt dat hij verkeerd begrepen is en natuurlijk dolgraag van alles wil doen, maar helaas de kans niet heeft gekregen, ofwel de kans in het verleden weliswaar heeft verprutst, maar nu zijn leven heeft gebeterd.
Of bedoel je dat zij hulp uitsluitend voor zichzelf moet zoeken, los van enig contact met hulpverleners die ook contact met vader hebben? Dan heeft dit misschien zin, maar ik denk - zie verderop - dat er ook contact gaat/moet komen met een hulpverlener die met beide ouders contact heeft. .
"In feite zijn de gesprekken met de hulpverlening dan alleen maar bedoel om bewijslast te verzamelen tegen je ex, zodat jij meer 'hulp' krijgt in de vorm van mogelijk bepaalde machten die in staat zijn ex wel aan de afspraken te houden, of verdergaande 'eisen' van radelooz te ondersteunen, zoals het uit de ouderlijke macht zetten van ex.
Ik bedoel te zeggen da thet geen weg naar oplossingen is."
Als exen met elkaar overhoop liggen over de zorg voor een kind dan komen de trajecten uit de kast en dan volgen er gewoonlijk preken over goed overleg en gezamenlijke verantwoordelijkheid, en afspraken over de omgang tussen de exen en tussen ouders en kind. Ik krijg de indruk dat Radelooz die fase nog niet gehad heeft. Die gaat geheid komen. Ofwel er komt een rechtszaak en dan krijgt ze dit, ofwel men vreest voor de ontwikkeling van het kind, jeugdzorgers gaan zich ermee bemoeien en dan krijgt ze dit ook, goedschiks of kwaadschiks.
Als een dergelijk traject daadwerkelijk verbetering brengt, zoveel te beter. Het kan natuurlijk ook gewoon werken en leiden tot een werkbaar contact tussen partijen en rust in de tent. Laten we het hopen. In die zin is dergelijke hulpverlening niet primair gericht op het bouwen van een dossier.
Maar Radelooz kan het een doen en het ander niet laten. Tijdens een dergelijke hulpverlening moet ze zelf zichtbaar haar beste beentje voorzetten, en zorgen dat als ex er een potje van maakt, dit voor alle betrokkenen duidelijk is en waar mogelijk bewijsbaar. Want als er dan jeugdbeschermers zijn die zich gaan roeren, of er komt een procedure, dan kan ze laten zien dat het geijkte hulpverleningspad van de gezamenlijke verantwoordelijkheid en het goed overleg en "u bent toch samen ouder en hebt toch allebei het belang van uw kind bovenaan staan" in de praktijk helaas niet heeft gewerkt. Maar mijn stellige indruk is dat je die fase niet over kan slaan, want daar krijg je op enig moment gedonder mee.
Bepaalde machten die in staat zijn ex zover te krijgen dat hij zich wel aan afspraken houdt, die zijn er niet. Als hij echt onwillig of onmachtig is, dan helpt daar geen lievemoederen aan. Anders is het natuurlijk als hij wel degelijk afspraken kan nakomen, maar daar tot nu toe onvoldoende reden voor/zin in gehad heeft. Best mogelijk dat hij toch het licht nog eens gaat zien.
Groeten,
Temet
overigens Radelooz
Ik ben toch wel nieuwsgierig waaruit dat dreigen met een advocaat bestaat. Waar dreigt hij nou concreet mee?
Groeten,
Temet
Afspraken maken over communicatiekanalen
Dat gesprek, dat is een voorstellinkje voor de hulpverlening. Je ex gaat er niet van veranderen.
Praat vanuit het belang van je kind.
Vanuit het kind gezien zie ik hier twee problemen:
1. Vader wint informatie in over het prive-leven van moeder via het kind. Dit is zeer belastend voor het kind; het brengt het kind in een loyaliteitsconflict. De beste oplossing is dat beide partners stoppen met het inwinnen of verschaffen van informatie over hun prive-leven. Hoe minder je weet, hoe minder aanknopingspunten je hebt om nieuwsgierig te worden en om het kind uit te horen.
2. De ouders worden emotioneel in de communicatie en maken ruzie. De oplossing is simpel: alle communicatie per email en sms (voor dringende zaken mbt de omgang), of nog beter, via een speciale echtscheidingsapp (waarbij de hulpverlener zonodig achteraf mee kan kijken). Dus topic starter, verdiep je in de mogelijke communicatiekanalen, en stuur in dat gesprek aan op een concrete afspraak over welke communicatiekanalen jullie wel, en welke jullie niet gaan inzetten. En doe dat dan ook. Stuur vlak voor elke overdracht wat informatie via het afgesproken communicatiekanaal (schoolresultaten, verzoeken om ouderinzet vanuit school, etc.). Probeer met zo concreet mogelijke oplossingen te komen. Wanneer spelen de ruzies zich af? Via de teleloon of tijdens overdrachten. Stem je oplossingen daarop af. Een app met kalenderfunctie kan helpen bij het onweerlegbaar vastleggen van afspraken, en maakt het makkelijk om foto's op te sturen.
Weiger tijdens dat bemiddelingsgesprek om met prive-informatie te komen. Ook al zou je je willen verdedigen, doe het niet. Probeer het onderwerp steeds dmv vragen stellen terug te buigen naar de belasting die het voor je kind oplevert om uitgehoord te worden. Waarom wil je dat weten? Op basis waarvan denk je dat er iets aan de hand is? Hoe kom je aan die verdenking? Waarom zou dat een probleem zijn voor kindlief? Is kind daar zelf over begonnen of heb je er naar gevraagd? Kun je aangeven wat jij en kind gezegd hebben, zodat ik kan begrijpen wat voor zorgen kind kennelijk heeft rondom mijn tuinhek-gesprekje met de buurman? OK, wat gaan wij er samen aan doen om deze onrust bij kindlief weg te nemen?
---
Laat - ongeacht de uitkomst van het gesprek - alle telefoontjes van ex naar voicemail gaan, en geef jezelf een paar uur de tijd om de ontstressen voordat je zo'n voicemail - altijd schriftelijk - beantwoordt. Laat eventueel een familielid of vriendin meelezen voordat je antwoordt. Geef zijn telefoonnummer een speciale ringtone zodat je niet per ongeluk opneemt.
Als de ruzies tijdens de overdracht spelen, zorg dat de tas ingepakt klaar staart bij de overdracht, wacht tot kind beneden is voordat je de deur open doet, en schuif kind naar buiten. Ga geen gesprek aan tijdens de overdracht, en als het niet lukt om confrontaties te vermijden, vraag dan een buurvrouw of vriendin om aanwezig te zijn tijdens de overdrachten.
Het probleem dat ex zich niet aan afspraken houdt, hoef je helemaal niet te benoemen tijdens een eerste afspraak met de hulpverlening. Dat blijkt vanzelf wel. Zeker als jij afspraken maakt over communicatiekanalen.