Co ouderschap aangepast na 'chantage' voor nieuwe school. Puberdochter heeft het er moeilijk mee.
Sinds 3jaar gescheiden en na ruim 2 jaar gewoond te hebben in vakantiewoning nu huis 7km van vader af betrokken. Na rechtzaak en ellende van woningnood.
Kinderen al langere tijd niet happy op kleine dorpsschool bij vader. Deze heeft zich echter nooit bemoeit met schoolzaken maar vond de noodzaak van wisseling van school opeens niet nodig. Raport van kinderpsycholoog en achter blijvende prestaties en testen maakte geen verschil. Het werd een strijd tussen 'bij jou en bij mij'
Gesprekken bij mediator jeugdteam hadden geen resultaat, de nadruk lag weer op zijn leiden en boosheid jegens mij en het zo zwaar vinden allemaal.
Omdat het echt zn tol op de kinderen begon te wegen (onzekerheid en geen duidelijkheid) heb ik afgelopen zomer hem gezegd: ik geen handtekening onder schoolpapieren jij geen handtekening onder vakantiepapieren. ( ik heb tot in den treuren geprobeerd hem te betrekken in school keuzes enz)
Uiteindelijk is er getekend maar zoals altijd had hij een tegen eis. De regeling aanpassen naar week om week.
De verdeling was 60/40.
Hoe moeilijk ik het ook vond heb er mee ingestemd.
Goed onderwijs stond echt op 1.
Gelukkig is gebleken dat ik juist zat en de meiden gaan lekker op de nieuwe school. Zelfvertrouwen groeit en prestaties stijgen. De oudste is zwaar dyslectisch en krijgt nu eindelijk goede begeleiding.
Alleen is er nu het 50/50 probleem.
Ondanks de mooie woorden van ex leeft hij ze niet na.
Kinderen worden bijna nooit door hem zelf van school gehaald. Elke dag is er een andere oppasconstructie verzonnen. (Ex werkt voor zichzelf en pretendeerde 'alles zelf te gaan doen)
Kinderen kunnen/ mogen niet meedoen aan activiteiten rondom school in zijn week omdat hij geen tijd heeft.
Als ik iets regel voor de kinderen zoals telefoon met abonnement of aanmelding turnvereniging (na lang zeuren bij hem maar elke x grote bek krijgen) heb ik een hok vol bonje..... krijg de meest beledigende dingen naar mn hoofd (verzuurde ex) (spoor niet) ( gaat dreigen dat ik 'hulp' ga krijgen) en ga zo maar door. Mij raakt het niet meer maar het heeft wel zn weerslag op de kinderen.
Ze hebben het niet makkelijk in papa's week.... mogen/ kunnen niet open zijn over leven bij mama. Telefoons worden afgepakt en contact met mij verboden.
Afgelopen week was de druppel......
Ik kreeg zwaar vermoeide kinderen terug.
De oudste heeft een week lang verzwegen voor haar pa dat ze ongesteld was en weer met de pil was begonnen met als resultaat al 2 weken bloeden en niet elke dag pil geslikt..... vieze onderbroek en kind met 'leeg' gevoel van binnen. Huilen huilen en heel erg dwars.
Ex neemt niks van mij aan en ziet alles als een aanval.
Ik heb nog wel contact met zijn stiefmoeder en die bevestigd dat vooral de oudste heel erg gesloten is bij hem. Ze vind alles zieig voor hem en voelt zich verantwoordelijk voor zijn geluk en dat van haar zusje.
Alle dagen zijn gevuld met van alles en nog wat en ze gaan veel te laat naar bed.
Bij mij komt alles er dan uit en dat is ok. Met een simpel 'het gaat goed' komt ze hier niet weg.
Ik heb hem toch maar via de mail ervan op de hoogte gebracht en duidelijk gemaakt dat ik zorgen om haar heb. Geen aanval tegen hem maar mijn oprechte zorgen.
Natuurlijk kreeg ik de wind van voren....... en gaat het weer over de telefoons, hij stapt zo over haar gevoel heen om weer met mij te discucieren.
Vervolgens belt hij haar op sinterklaas avond om verhaal te halen. Omdat mama boos op hem is geworden (was ik niet)
Bam Sint feest verpest voor haar.
Mij nog 10 dreig mails gestuurd dus ook dat van mij verpest terwijl hij weet dat alles wat wij vieren de laatste x met oma is omdat zij ongeneeslijk ziek is.
Hij heeft geen respect en blijft in zn eigen wedstrijd wie de beste is hangen.
Wat moet ik met hem ???
Dit is al de zoveelste aanvaring met hem en zijn gebrek aan empathie..... en de oudste krijgt er al meer last van.
Ze is ontzettend loyaal aan hem en ik zal haar nooit voor de keuze zetten maar owowowwww wat heeft zij zich druk te maken met dingen van volwassen.
Ik ben bij hem weggegaan toen de tijd.... niet voor een ander maar voor mezelf en de kinderen.
Er is agressie en zelfs politie bij geweest.
Hij bagatelliseert al zijn daden en liegt waar je bij staat.
Hij kan de zorg verdeling niet aan maar zal dat zelfs over de rug van de meiden niet toegeven.
Zelf ben ik los van hem. Hij heeft al die 20 jaar loyaliteit schulgevoel en zorgen voor bij mij echt kapot gemaakt.
Ik heb een nieuwe vriend en dat is een doorn in zijn oog en mooi meteen de reden van de scheiding volgens hem.... vooral niet bij jezelf zoeken maar de schuld bij een andere neerleggen.
Zelf heeft hij al langere tijd een vriendin dus dan zou je denken focus daar lekker op. Maar ook die blijft mn sociale media checken.....
Zijn stiefmoeder noemt hem paranoïde en wacht tot ie instort.....want ook zij kan niet tot hem doordringen en het heeft al tot ruzies in hun familie geleid. Hij heeft een verbod van zn vader gekregen om over mij te praten/ klagen.
Maja wat doe ik voor de meisjes ??? Hoe kan ik ze helpen ??? We lappen ze op in mijn week.... geven rust en regelmaat.... luisteren en corrigeren waar nodig.
Ik wil de oudste gaan laten praten bij een jeugdcoach om meer voor zichzelf op tekomen.... niet altijd maar schikken naar zijn behoeftes. En waarschijnlijk ook over ons en de 'stiefpapa' waar ze flink mee kan strijden.
Niemand is perfect en ik weet dat wij allemaal het beste met ze voor hebben. We houden zielsveel van ze en ook ik draai mij in alle bochten na deze 50/50 verdeling. Maar dat hoort erbij.
Mijn weerstand om hem te mailen is ondertussen zo groot omdat het niet uitmaakt wat ik zeg of vertel het wordt naar het negatieve gedraait....
Maar mijnsinziens kan dit zo niet in een co ouderschap.
Het voelt als een hopeloos langslepende pijnlijke nooit stoppende eeuwige discussie met hem.
En ik weet niet hoe dit te doorbreken.
Het liefste zie ik hem een leuke weekend papa worden..... laat de zorg maar aan mij over. En laat ze het leuk hebben met hem.
Moet ik weer naar het gerecht ? Advocaten en rechters laten beslissen over een zaak waar ze de helft niet van weten. (Drugs gebruik in bijzijn van de kinderen/ kinderen perongeluk pornografie op tv bij hem gezien uitgaan en kinderen bij buren laten/ vragen om te liegen tegen mama om nieuwe vriendin/ vragen om in mama's telefoon te kijken met wie ze het meeste appt/ zeggen dat mama vreemdging enz enz)
Moet ik de tijd uitzitten en ze maar opvangen waar ik kan ? Therapie regelen ? Tanden op elkaar en vrolijk doen als ze naar papa gaan ?
Toch officiële melding maken bij Veilig Thuis ? (Al vaker meegesproken)
Naar de huisarts gaan ?
School is wel al op de hoogte.... Meester van jongste kwam zelf met vragen dus heeft het een en andere gesignaleerd. Hij gaat kijken of hij de oudste zoiezo in speciaal gesubsidieerd praatgroepje voor gescheiden ouders kan krijgen.
Heel verhaal....
Ik weet soms niet waar hem te laten.... en elk advies en andere blik op de zaak is welkom.
Groet Marleen
Basisschool?
Waarom krijgt je oudste de anticonceptiepil zonder dat jij de andere gezaghebbend ouder daarover informeert? Waarom hebben basisschoolkinderen een mobiel abbonement?
Net
als V@@s vind ik het lastig om de leeftijd van de meisjes in te schatten. Een kleine dorpsschool wijst op een basisschool, net als de opvang na school. Maar je oudste zal wel in de bovenbouw zitten als ze al ongesteld is. Misschien kan je oudste aangeven dat zij de opvang niet meer nodig heeft, als ze dat prettiger zou vinden?
Realiseer je je dat je ex zich waarschijnlijk ook gechanteerd voelt? Hij kreeg immers pas toestemming voor zijn vakantieplannen, toen hij toestemming gaf om de kinderen naar een andere school te laten gaan.
Ik vind trouwens dat je ex inderdaad alles zelf doet. Hij heeft zelf geregeld dat er elke dag opvang voor de kinderen is en roept daarbij niet jouw hulp in.
In jouw week de kinderen rust en regelmaat bieden en eventueel wat hulp voor je oudste klinkt als een goed plan.
Bijzonder...
Vader gebruikt drugs, kijkt porno waar de kinderen bij zijn, kan niet fatsoenlijk communiceren met moeder, zorgt ervoor dat menstruerend kind zich doodongelukkig voelt (en heeft de pil waarschijnlijk niet voor haar mooie blauwe ogen als ik lees over 2 weken menstrueren)...
...en V@@s valt over een telefoonabonnement en een kind dat de pil krijgt. Er is waarschijnlijk een voor de hand liggende reden waarom die pil niet is besproken met vader.
Maria, ik snap je wanhoop helemaal. Co-ouderschap is heilig, ook als dat niet goed is voor de kinderen. Maar soms gebeuren er dingen bij de andere ouder die niet gezond zijn en die ouder is daar ook niet op aan te spreken. Dan sta je met je rug tegen de muur.
Helaas zit je voorlopig nog vast aan deze man, ook al gaat het niet goed als de kinderen daar zijn. Daarbij kun je alle steun gebruiken die jullie nodig hebben.
Je kunt naar de huisarts gaan. Die kan je doorverwijzen naar de praktijkondersteuner. Zij kunnen niet ingrijpen, maar praten kan ook al erg prettig zijn en zij zullen je niet aanvallen vanwege een telefoonabonnement en het verstrekken van de pil vanwege een probleemmenstruatie van jullie dochter, maar naar je luisteren.
Je hebt al vaker met Veilig Thuis gesproken, wat zeiden zij?
En het praatgroepje lijkt me ook wel een goed idee.
Verder wens ik jullie heel veel sterkte, want het is een nare, machteloze situatie als je moet toezien hoe zo'n persoon je kinderen beschadigt. Het enige dat je kunt doen is hen liefdevol opvangen en aangeven dat je ze begrijpt, maar ook machteloos bent. Neem hun verhalen serieus, bagatelliseer het niet met "maar het is toch je vader" (een fout die ik heb gemaakt uit angst de vader zwart te maken - hiermee ontkende ik de problemen en durfden de kinderen niet meer alles te vertellen).
Verder weet ik het ook niet, alleen dat ik uit eigen ervaring kan vertellen: ooit zijn ze volwassen en kunnen ze zelf kiezen of ze hun vader blijven zien. Hun vader is zijn kinderen na dergelijk gedrag nu kwijt, op één na willen ze geen contact meer met hem, en die ene die dat nog wel heeft, heeft niet echt een warme band met hem. Dat is de prijs die vader waarschijnlijk zal gaan betalen.
hoe oud zijn de kinderen?
Zitten ze nog op de basisschool?
Maar het is mij inderdaad ook niet helemaal duidelijk, hoe oud zijn de kinderen? En ik zou met de meiden afspreken dat ze het geluid van de appjes en mailtjes van pa in jullie week op 'stil' zetten, dan kan je er niet de hele tijd door gestoord worden.
En ik denk dat het inderdaad niet werkt om een communicatie met vader te hebben, dus misschien ook maar niet meer doen. Regel wat jullie zelf kunnen doen, buiten vader om.
Omdat ik de leeftijd van de kinderen niet goed weet, is mijn advies misschien niet helemaal passend.
Kan dochter niet zorgen dat ze altijd in haar tas een etuitje heeft met maandverband en tampons, of had ze dat zelf niet even kunnen halen in de winkel? Kunnen ze tussendoor naar jouw huis komen, in de week dat ze bij vader zijn?
Of is het mogelijk dat ze hun mobieltjes wel bij zich hebben maar niet aan vader laten zien (hoe naar en stom dat ook is, maar dan kunnen ze in geval van nood wel even met je appen, als ze alleen thuis zijn, op school zijn (in de pauze)
Reactie
Ze zijn 9 en 11. Ze heeft idd altijd wat mee als ze bij mij is en naar hem toe gaat.
Het is zo sneu dat ze blijkbaar niet open kan zijn bij haar pa en ook geen contact mag opnemen met mij.
En tja die telefoons....het is toch van de zotte dat ze dat stiekem zouden moeten doen.....
Hij pakt ze af en ze mogen er niet meer/minimaal op kijken bij hem. Dus contact gaat via hem en dan meestal met telefoon op luidspreker.....
Ik kan er met mn pet niet bij dat hij zo blijft doorgaan...... hoe kunnen mensen zo verbitterd zijn.
Maar het is ook 1 van de grote redenen dat we niet meer samen zijn, nooit gelukkig of tevreden altijd meer beter en mooier en het niet kunnen genieten van het kleine......eigenlijk zijn mijn verwachtingen van hem te hoog en had ik de hoop dat hij dingen zou gaan inzien en snappen.
Net weer afscheid genomen van ze voor een week en het zou moeten wennen maar wordt alleen maar zwaarder omdat ik ze niet met een gerust hart aan hem over laat.
Wanneer is genoeg genoeg ?
Ik heb hem nooit zijn kinderen ontzegt of signalen daarvan gegeven maar wordt wel zo behandeld.... het maakt mij aan het twijfelen of ik niet moet gaan handelen naar hoe hij mij benaderd en respectloos blijft naar de moeder van zn kinderen en daarmee de meiden echt belast....
Strijd met stiefpapa
"..De stiefpapa waar ze flink mee kan strijden"
Ik pik er even een detail tussenuit waaruit ik op maak dat ze bij jou thuis ook niet helemaal op haar gemak is en geen volledige rust heeft. Als ik jou was zou ik voorlopig mijn vriend niet of minimaal laten komen in de week dat de kinderen bij jou zijn. De andere week heb je tijd genoeg voor je vriend.
Co-ouderschap omzetten in een andere verdeling, daarvan weet ik niet of dat vaak voorkomt en hoe dat te regelen. Maar met de houding van je ex zoals hij er nu in staat zal hij daar niet mee in stemmen dus dat lijkt me een stap te ver. Eerst maar proberen wat rust in de verhoudingen te krijgen voor de kinderen.
Reactie
Ow en de pil gebruik is al bekend bij hem omdat ze vanaf haar 10e al ongesteld is en 5 weken bloed. Ze heeft even zonder geprobeerd maar dat ging wederom niet goed.
Ja het is jong maja dat heb je niet voor het zeggen....
En ik snap dat hij zich gechanteerd voelt maar neem daarbij wel in acht dat hij ons 2 jaar 30km verderop heeft laten zitten en ik daar niet in de omgeving mocht blijven (ivm zieke moeder wilde ik graag bij hun in de buurt wonen) en dus uiteindelijk voor de lieve vrede dichtbij hem ben gaan wonen.
Ow en dat ik wederom voor de lieve vrede niet zn hele boekhouding heb laten omspitten omdat hij vlak voor de scheiding 'opeens' alles in een BV had omgezet.
Dus tja.....wat is chantage ?
2 ongelukkige kinderen op school ? De jongste heeft alle mogelijke testen daar ondergaan met als uitkomst NIKS. Wat ik al wist. Haar hele zelfvertrouwen is daar verwoest. Er moest en zou een stempel op dat kind.
Nu in 2 maanden tijd 7 maanden vooruit gegaan op school en haalt tienen. Ze vind het weer leuk om te leren en geniet van de sociale contacten met andere kinderen.
Dus nee daar heb ik geen spijt van ! Wat is 1 vakantie tegenover de algehele ontwikkeling van haar ? Die vakantie.....dat is belangrijk voor hem.....
Het klinkt
als een hele vervelende situatie. Wat er werkelijk allemaal gebeurt bij vader blijft gissen.
Wat ik gedaan heb met mijn dochter is haar sterker gemaakt. Advies gegeven over hoe ze met bepaalde dingen om kan gaan. Daarnaast haar ook bewust gemaakt van haar mogelijkheden, zonder het op vader te projecteren. Bijvoorbeeld: je bent alleen thuis en er gebeurt wat bij wie kun je terecht als je bij mij bent en bij wie als je bij papa bent?
Weet je telefoonnummer uit je hoofd?
Wat zijn dingen die volwassenen niet bij je mogen doen?
Op die manier heeft ze mogelijkheden geleerd die ze had om zichzelf te beschermen bij bepaalde situaties. Zo is ze al een paar keer bij haar vader weggegaan naar een vriendin toe. Ze weet ook een aantal telefoonnummers uit haar hoofd die ze altijd kan bellen. Dit gaf haar ook het gevoel dat ze niet volledig aan een situatie overgeleverd was. Ze kon gewoon ergens weglopen en aan iemand vragen of ze iemand mag bellen.
Verdere zaken die gebeuren kun je niet bewijzen. Blijf in je communicatie naar vader toe zoveel mogelijk zakelijk. Heb je iemand in je omgeving die kan helpen om de steken onder water eruit te filteren? Wees daarnaast niet bang om dingen bij vader aan te kaarten, maar zoals je al probeert: hou het algemeen. Heb je zorgen over de ongesteldheid van de oudste? Dan vraag je vader wat zijn mening is over hoe jullie het beste dit kunnen aanpakken, zodat dochter er niet meer zoveel last van heeft. Blijf vader aanspreken als een normale gesprekspartner.
Ik wens jou en de kinderen heel veel sterkte. Verlies nooit uit het oog: het blijft hun vader.
Hoe je je dochters kunt helpen?
Stap zelf uit de vechtmodus, dat is echt stap 1.
Reactie paddington
Dankjewel voor je advies.
Het is idd beter het hoofd koel te houden.
Mails zijn idd altijd zakelijk en gelukkig laat ik mij zo ondertussen niet meer uit de tent lokken.
Naar de meiden toe ben ik wel eerlijker geworden.
Ze snappen dat het anders is dan bij ma en ieder persoon verschilt en gaat anders met dingen om. Ze hebben dondersgoed door hoe het zit.
Ik gun ze oprecht hun pa en hem hun maar vraag mij af of dat wederzijds is.
Ex heeft zelf al heel lang issues met zichzelf maar is te eigenwijs om hulp aan te gaan.
Ik ga de oudste zoiezo laten praten met leeftijdgenootjes in praatgroep.
Ik ben hun ma en snap dat je ook daar niet alles tegen kan zeggen.
Praten met gelijkgestemde zal haar wel helpen.
Ik had het zo graag anders gezien......
Voor hun en mezelf en hem......
En uuuhhh stiefpa is niet te ontwijken hahahahaa aangezien we samen een huis hebben gekocht. En daar ook in wonen. Hij draait al 2 jaar mee in dit circus.
Niks dan respect voor hem !
Hij is na confrontatie met haar (grote mond tegen hem) naar dr toegegaan om te praten en kwam in geheel andere gemoedstoestand beneden.
Hij zag dat die grote mond voortkwam uit heel veel verdriet en frustratie...... het klaarde de lucht voor iedereen.
Ze is een puber en hormonaal gebeurt er van alles.... ik snap haar wel ze moet praten het moet eruit.... ook naar vader toe.... ik kan het niet voor haar doen. En dat weet ze.
Ben benieuwd wat deze week gaat brengen en hoe ze terug komen.
Stiefoma houdt gelukkig oogje in het zeil. Ik heb haar altijd overal bij betrokken omdat het hun ook aangaat.
Ik houd vast aan het Mantra 'ook dit gaat weer voorbij' en werk mij een ongeluk deze week !