Geen gezag, welke rechten en plichten?
weer even een vraagje. Mijn aanstaande ex en ik hebben dadelijk 13 a 14 jaar samengewoond. We hebben samen twee kinderen die hij heeft erkent bij de gemeente. Verder niets. We hebben nooit gezag voor hem aangevraagd bij de rechter.
Hij hoeft bijvoorbeeld niet te tekenen bij het aanvragen van een reisdocument van zijn kinderen.
Zo zijn er meer zaken waar hij nagenoeg geen zeggenschap over heeft.
Welke rechten en plichten hebben wij beiden na de
"scheiding" ?
gr. ponpon
Ponpon
De erkenner zonder gezag heeft wel een onderhoudsverplichting (dus alimentatie) en hij heeft recht om omgang en informatie, en als ik het goed heb ook het recht om geraadpleegd te worden bij belangrijke beslissingen (maar dat recht is een tikje symbolisch).
Degene met het gezag neemt alle praktische beslissingen over het dagelijks leven: waar woont het kind, waar gaat het naar school, wel of niet een paspoort, etc.
Overigens: als de vader in zo'n geval alsnog gezamenlijk gezag wil zal hij dat in principe krijgen (tenzij het slecht zou zijn voor het kind). Tot die tijd echter is de ouder met gezag feitelijk de baas, maar de ouder zonder gezag heeft dus wel recht op omgang.
Groeten,
Temet
Dus
hij kan dat aanvragen en dan krijgt hij dat als nog?
Ik vind het eerlijk gezegd wel makkelijk als hij dat niet heeft. niet zo veel poespas zeg maar.
zou dat makkelijk te krijgen zijn in zijn geval?
Ponpon
Als jij niet wilt meewerken aan gezamenlijk gezag op de gebruikelijke manier (formulier naar het gezagsregister) dan moet hij een rechterlijke procedure starten. Maar dat verzoek zal dan in principe wel worden toegewezen.
Dit is nou iets dat toevallig gewoon in de wet na te lezen valt (dat is lang niet met alles zo). Art. 1:253c BW om precies te zijn:
lid 1.De tot het gezag bevoegde vader van het kind, die nimmer het gezag gezamenlijk met de moeder heeft uitgeoefend, kan de rechtbank verzoeken de ouders met het gezamenlijk gezag dan wel hem alleen met het gezag over het kind te belasten.
2.Indien het verzoek ertoe strekt de ouders met het gezamenlijk gezag te belasten en de andere ouder met gezamenlijk gezag niet instemt, wordt het verzoek slechts afgewezen indien:
a. er een onaanvaardbaar risico is dat het kind klem of verloren zou raken tussen de ouders en niet te verwachten is dat hierin binnen afzienbare tijd voldoende verbetering zou komen, of
b. afwijzing anderszins in het belang van het kind noodzakelijk is.
3.Wanneer de andere ouder het gezag over het kind uitoefent, wordt het verzoek om de vader alleen met het gezag te belasten slechts ingewilligd, indien de rechtbank dit in het belang van het kind wenselijk oordeelt.
4.Wanneer niet in het gezag is voorzien of wanneer een voogd het gezag uitoefent, wordt het verzoek om de vader alleen met het gezag te belasten slechts afgewezen, indien gegronde vrees bestaat dat bij inwilliging de belangen van het kind zouden worden verwaarloosd.
5.Een verzoek om de ouders met het gezamenlijk gezag te belasten als bedoeld in het eerste lid, kan ook door de moeder worden gedaan.
Nou ja, zie lid 2 dus: toewijzing van het verzoek, tenzij het belang van het kind zich daartegen verzet (en dat is in principe niet zo, is het uitgangspunt).
Ik snap dat jij de huidige situatie wel zo makkelijk vindt. Ik zou dit alles gewoon niet bespreken zolang hij er zelf niet over begint. Als hij het weten wil kan hij het altijd nog zelf uitzoeken en dat zie je dan wel weer.
Groeten,
Temet
Idd
ge hem niet wijzer maken dan hij al is 
dank je voor de heldere uitleg.
gr. ponpon
Zure smaak
Waarom krijg ik hier en zure smaak van in m'n mond. Vader wordt dus opzettelijk in het ongewisse gelaten nav een advies van een juriste (Temet) omdat moeder (Ponpon) het wel makkelijk vindt zo. Ik begrijp niet uit de posting dat de (ex) man van Ponpon een slechte, onverantwoorde vader is (hij is waarschijnlijk een slechte man geweest voor haar), waarom zou hij dan geen "recht" hebben op ouderlijk gezag? Hij is de vader van je kind, of dat nu leuk of makkelijk is of niet. Gedoe omtrent dat soort dingen is nu eenmaal inherent aan een scheiding.
IMHO kan je de zaak voorstellen zoals het is, met de toevoeging dat het je dagelijks leven makkelijker maakt als hij geen ouderlijk gezag heeft. Misschien maalt ie er niet eens om en ben je helemaal van z'n gezeur af.
Vraagje: zal je ex wel alimentatie betalen? En hebben jullie een bezoekregeling voor jullie kind ?
Ik heb iig de tekst van Temet gecopieerd en naar 2 mensen uit m'n entourage gestuurd.
Ik hoop voor jullie kind dat jullie op een volwassen manier met elkaar om kunnen gaan en niet op z'n lekker puh, hi hi, ik weet neer dan hij-manier.
Camille
Camille
Je kan het ook van de andere kant bekijken.
Mijn zwager en zijn ex zijn op een niet zo leuke en onvolwassen manier uit elkaar gegaan.
Hij heeft gewoon gezag over de kinderen en dwarsboomt moeder en ook de kinderen daarmee.
Hij ziet zijn kinderen nagenoeg niet. Dat mag wel en h ij heeft ook omgangsregeling, maar doet naar iedereen zielig dat hij ze niet mag zien.
Nou, wij hebben hem meerdere keren erbij gehaald om zijn kinderen op te halen maar hij heeft telkens een smoes.
En zoals ik al zei, hij dwarsboomt op alle mogelijke manieren.
Dat kan hij makkelijk doen want hij moet altijd mee tekenen.
De oudste moest naar het voortgezet onderwijs. Handtekening nodig van papa, en hij gaf niet thuis. Was het zogenaamd niet eens met de school. andere school dan maar...weer niet mee eens.
Uiteindelijk moest de rechter er aan te pas komen om ervoor te zorgen dat ze op tijd kon inschrijven.
Nog eentje: dochter heeft een legitimatiebewijs nodig om mee met mama op vakantie te gaan. Ook daar liet hij niets van zich horen. Hij tekende gewoon niet. Waardoor de vakantie niet kon door gaan. Vervolgens moesten ze weer naar de rechter want ondertussen was het voor haar ook verplicht om een legitimatie bewijs op zak te hebben.
Ik kan nog wel even verder gaan met voorbeelden geven.
en tja, niet dat ik dit verwacht bij mijn partner, maar het is toch wel prettig als je niet alles tot in den treure met elkaar hoeft te bespreken.
En je elkaar niet op deze manier kan dwars zitten.
Ik weet hoe ik er zelf in sta. Ik ben zelf het kind van de rekening van gescheiden ouders. Dat wil ik mijn kinderen niet aan doen. Ik zal er dan ook alles aan doen om de relatie met vader optimaal te houden.
gr. ponpon
Tja
Ik lees eigenlijk nergens dat Ponpon van plan zou zijn een vreselijk betrokken vader overal buiten te houden. Als ze in goede harmonie uit elkaar gaan en over alles afspraken kunnen maken is er niks aan de hand. Maar dan is dat gezamenlijk gezag evenmin nodig, dan komen ze er zo ook wel uit.
En Beemer haalt me de woorden uit de mond. Partner had zich ook wel eens in zijn positie kunnen verdiepen. Heeft hij kennelijk niet nodig gevonden. Dan vind ik het niet Ponpons taak hem daarop te wijzen als zij daar verder geen belang bij heeft. Als hij er niet over begint, waarom zou zij dat dan doen?
Voor het kind maakt het overigens allemaal imho geen bal uit. De exen gaan goed met elkaar om, en da's dan mooi, of er is mot, en da's dan rot, maar of er gezamenlijk ouderlijk gezag is doet daar naar mijn idee niet zo bar veel aan toe of af.
Overigens: als er serieus mot zou komen komt Ponpons ex er snel genoeg achter dat hij gezamenlijk gezag kan aanvragen.
Groeten,
Temet
Hij weet het wel
ex weet wel wat zijn rechten en plichten zijn. Althans in grote lijnen. En we hebben het vroeger zeker besproken of we wettelijk gezag zouden aanvragen voor hem, maar hij vond dat niet nodig. En als je zo bij elkaar bent overleg je toch wel met elkaar. Ook ben ik niet van plan om hem buiten beslissingen te houden. We hebben geen ruzie en ik hoop ook niet dat we dat gaan krijgen.
Hij maakt zich er nu nog steeds niet druk over dus waarom zou ik dat dan wel doen. En ja, eerlijkheidshalve vind ik het wel makkelijk dat we geen gezamelijk gezag hebben. Ik denk dat het meer gezeur buiten de deur houd dan dat het meerwaarde heeft.
Moet ik er bij zeggen dat ik altijd al degene ben geweest die alles uit zoekt en de meeste beslissingen nam. Hij vond het eigenlijk altijd wel prima.
Ik ben eigenlijk gewoon benieuwd wat het echt inhoud.
welke rechten en plichten hebben wij nu beiden?
gr.ponpon
Tja
Ik reageer op een aantal postings waar ik niet heel veel kan lezen over de situatie of dingen die al wel of niet besproken zijn. Ponpon zegt in de eerste uitwisseling met Temet weinig dingen maar wel: "te veel poespas, zou het makkelijk zijn voor hem om het te krijgen?,en ik ga m niet wijzer maken dan hij al is..... " Voor mij niet echt hele volwassen constateringen, of opmerkingen die in mijn ogen het belang van het kind nastreven (idd Izar dat is mijn punt), maar eerder een soort kleuterachtig spelletje om ex eens dwars te zitten. Ex zal heus een lakse sukkel zijn. Maar ik zou toch vooral willen dat de zaken rond ons kind goed geregeld zouden zijn. ook al moet ik hem dan wijzer maken dan hij is. En voor een kind is het wel degelijk belangrijk te weten dat vader ook daadwerkelijk het juridisch gezag heeft en niet alleen maar erkend spermadonor is geweest. Misschien niet als ze 4 jaar oud zijn, maar wel als ze 10 zijn (dat weet ik zelf helaas maar al te goed)
Heb je je overigens al verdiept in wat er met je kind gebeurt wanneer jij (God forbid) komt te overlijden en ex geen ouderlijk gezag heeft?
Sterkte iig,
Camille
Zijer?
Wijzer 
Overlijden
Wij hebben wel een testament. In mijn testament staat hij wel als eerste voor het gezag als ik kom te overlijden.
Dat vind ik wel zo logisch.
Ik denk zelf overigens niet dat het de kinderen uit maakt of hij nou wel of geen ouderlijk gezag heeft,. Ze merken daar toch zelf niets van? Wij zijn gewoon hun papa en mama.
Vroeger had mijn vader geen ouderlijk gezag na de scheiding. toen lagen de zaken heel anders dan nu en kreeg je dat niet automatisch na de scheiding. Helaas had ik niet zo'n leuke moeder en die solde nogal met mij. De scheiding werd vooral over mijn hoofd uit gevochten. Dat is iets wat ik ten alle tijde wil voorkomen. Gelukkig gaat mijn ex in de buurt wonen en kunnen de kinderen naar hem toe wandelen wanneer ze willen.
Oplossing
Ponpon, Je bechrijving van je eigen situatie laat eigenlijk des te meer zien waarom het vreemd is om dan maar niets te regelen voor vader.
Je schrijft: 'Vroeger had mijn vader geen ouderlijk gezag na de scheiding. toen lagen de zaken heel anders dan nu en kreeg je dat niet automatisch na de scheiding. Helaas had ik niet zo'n leuke moeder en die solde nogal met mij. De scheiding werd vooral over mijn hoofd uit gevochten. Dat is iets wat ik ten alle tijde wil voorkomen.
Het laat twee dingen zien: hoewel we er nog van uit gaan dat het altijd zeker is wie de moeder is wil dat nog niet zeggen dat moeder ook altijd de beste verzorger/opvoeder is voor de kinderen;
En het laat zien dat je vader, ook in noodsituaties, geen poot had om op te staan.
Beiden zijn goede argumenten om op voorhand te regelen dat vader ook juridisch vader is.
Aan ons, vrouwen, dan de zware taak om te zorgen dat we ook een goede vader voor onze kinderen uitzoeken.
Tsjor
Zonen en de knuppel in het hoenderhok
Ik moet er wel over nadenken, ook naar aanleiding van de posting van Temet, wat dat nu betekent voor de positie van vaders, want het kand us zijn dt je nauwelijks ergens 'recht' op hebt, alleen wel moet betalen.
Ik moet er ook over nadenken, omdat het lijkt (!!!) alsof steeds meer vrouwen wel moeder willen zijn, maar geen relatie met een man willen onderhouden. Vader worden dan hofleverancier van zaad, maar verder zijn het in feite te verwaarlozen figuren die we zoveel mogelijk overal buiten moeten houden (tenzij wij -vrouwen- het weer handig vinden om ze ergens wel bij te betrekken.
Ik moet daarover nadenken als ik denk aan mijn zonen. Ik waarschuw ze hier ook voor: er kunnen meisjes zijn die graag een kind willen, jou vervolgens aanspreken op de kosten, maar waar je zelf nauwelijks enige band mee krijgt, noch met het kind noch met de moeder (als je dat laatste al zou willen). Gelukkig herkennen ze die meisjes zelf wel in hun eigen omgeving en weten ze ook wat ze kunnen doen om zwangerschappen te voorkomen. Voordeel is wel dat mijn zonen bewuster nadenken over hun verantwoordelijkheid voor kinderen en die ook willen nemen. Nu maar hopen dat ze een meisje treffen dat daar net zo over denkt. Maar het lijkt erop alsof kinderen steeds meer een speeltje voor vrouwen worden.
Tsjor
Tsjor
Tsjor:
"Ik moet er ook over nadenken, omdat het lijkt (!!!) alsof steeds meer vrouwen wel moeder willen zijn, maar geen relatie met een man willen onderhouden. Vader worden dan hofleverancier van zaad, maar verder zijn het in feite te verwaarlozen figuren die we zoveel mogelijk overal buiten moeten houden (tenzij wij -vrouwen- het weer handig vinden om ze ergens wel bij te betrekken."
nee, we zijn alweer een ronde verder: Gescheiden vaders eisen (soms tamelijk luidruchtig) hun aandeel op, ook als moeder het daar niet mee eens is. Je ziet dat ook aan de laatste wetswijzigingen, die sterk uitgaan van (voortgezette) gezamenlijke zorg.
Hand in hand
Of het gaat hand-in-hand: de gedachte dat een man zich met het kind zou kunnen bemoeien wordt zo afschrikwekkend dat het normaal wordt om wel een kind en geen man te organiseren.
Dit: 'Gescheiden vaders eisen (soms tamelijk luidruchtig) hun aandeel op, ook als moeder het daar niet mee eens is.' is trouwens toch al langer de norm aan het worden? En ik weet niet of het zo erg is dat moeder het ergens niet mee eens is. Na een scheiding ben je niet meer getrouwd, dus is jouw mening over de ander eigenlijk niet meer relevant (tenzij de beroemde riedel van mishandeling etc.).
Tsjor
Hoeveel
Zeg het maar. In de generatie na mij zie ik zo tussendoor dat het aangaan van een relatie iets anders is/wordt dan het krijgen van een kind. Het worden autonome beslissingen.
'Hoeveel moeders kiezen er bewust voor om alleenstaand een kind groot te brengen?' 1/3 van de relaties eindigt met een scheiding en ik geloof dat bij 90% vrouwen het initiatief nemen.
Maar wellicht heb je een andere omschrijving: wel een kind krijgen van iemand, maar die persoon niet als wettelijk gezagdrager willen laten functioneren voor je kind. Vader, maar niet juridisch.
Overigens is Ponpon niet de enige bij wie het vaderschap niet geregeld is. Maar echt snappen doe ik het niet. Natuurlijk, hij kan denken dat het er allemaal niet toe doet en rustig verder dromen. Maar als vrouw/aanstaande moeder heb je toch ook wat in te brengen. Voordat je zwanger wordt heb je het daar dan toch al over? Hoe moet ik me dat dan voorstellen: ik wil wel vader zijn, maar juridisch niks, dat mag jij -moeder- allemaal doen. Moeder blij. Waarom?
Tsjor
Nog eerder
'Maar waarom zou een moeder perse willen eisen dat de vader ook het ouderlijk gezag op zich neemt? Als bijvoorbeeld de praktijk al zodanig is dat de vrouw alles moet regelen.' Maar je kunt daar nog eerder over praten toch? Nog voor de conceptie zelfs. lijkt me wel verstandig. Een man die het prima vindt om een kind te verwekken, maar geen moeite zal doen iets van gezag of zo te regelen, nou ja, ik zou dat bedje overslaan. Ik wil iemand met verantwoordelijkheidgevoel en lef etc.
En mijn zonen zou ik ook dringend adviseren om zulke situaties te vermijden. Dan maar geen kind.
Tsjor
Tsjor
Tinus heeft gelijk. Vroeger was het leven overzichtelijk. De vrouwen droegen het leeuwendeel van de zorg voor kinderen, dat werd niet door iedereen even wenselijk gevonden (vrouwenbeweging etc) maar goed. Een scheiding was het einde van het gezamenlijk ouderlijk gezag. In de meeste gevallen kreeg de moeder het gezag (heette toen nog voogdij) en vader de toeziende voogdij en een omgangsregeling.
Toen kwamen er mensen die in een zodanige harmonie scheidden dat zij het gezamenlijk gezag ook voort wilden zetten na scheiding. Dat hebben ze afgedwongen, en toen, na een wetswijziging, kon ook daarvoor gekozen worden.
Soms gebeurde dat 'kiezen'trouwens niet helemaal vrijwillig, kan ik uit (gelukkig niet eigen) ervaring meedelen en dan wist je al bij de scheiding waarin dat gezamenlijk gezag werd gevraagd (moeder stemde maar in om pa tevreden te houden) dat je een jaar of wat later een procedure beëindiging gezamenlijk gezag zou krijgen.
En ondertussen gebeurde wat Tinus beschreef: de vaders eisten steeds meer een rol op. En met succes. De situatie is nu dat voortzetting gezamenlijk gezag de norm is, dat het op verzoek toekennen van gezamenlijk gezag waar dat er eerst niet was ook de norm is, dat mannen steeds sneller een omgangsregeling krijgen ook met kinderen van wie zij niet de juridische vader zijn en die ze niet feitelijk hebben verzorgd en opgevoed (het begrip 'family life'is opgerekt) en dat het vetorecht van moeders bij de erkenning is doorbroken - dat wil zeggen: erkennen zonder toestemming van de moeder kan nog steeds niet, maar als de verwekker nadien vervangende toestemming van de rechter vraagt krijgt hij dat in principe altijd.
Ondertussen dragen vrouwen nog altijd het leeuwendeel van de zorg en de verantwoordelijkheid. Een iets minder groot leeuwendeel dan voor al deze wijzigingen misschien, maar toch.
En nu vind jij dat je alles maar van tevoren moet bespreken om brokken te voorkomen. Voordat je je laat bezwangeren eerst even een paar goede gesprekken over hoe meneer zijn vaderrol ziet, en pas als de uitkomst bevredigend is stoppen met de pil slikken. Tja, dat zou misschien wel verstandig zijn, maar zelfs dat vraag ik me af. Hoe stel je je dat voor? De relatie is goed, er is beiderzijds een kinderwens, maar vader wil niet minder gaan werken dan de 5 dagen die hij nu doet - verbreek je dan de relatie maar op zoek naar Mr Right? En wat als je afspraken maakt over het delen van de zorg maar in de praktijk worden die niet nageleefd? Zit je dan als moeder fout? Had je door moeten zoeken tot je de helemaal perfecte vader vond, met garantie? Verkeerde keuze gemaakt, eigen schuld dikke bult?
Of mag je dan toch in elk geval als moeder zeggen 'ik regel de zaken zoals ik het het handigste vind, en als pa iets wil, moet hij maar van zijn gat afkomen'?
Groeten,
Temet
Beemer
Beemer:
"Wat jij je zoon dus beter kunt leren, is zijn eigen boontjes te doppen, zelf initiatief te nemen, en niet te verwachten dat zijn moeder en zijn vrouw alles voor hem regelen."
Ik denk dat dat een beetje bezijden het punt is.
Het lastige punt is, dat vaders makkelijker aan hun financiele plichten kunnen worden gehouden, terwijl alle andere rechten/plichten moeilijk afdwingbaar zijn. Dat staat een beetje los van jouw opmerking 'dan moet hij maar met haar trouwen' -wat welbeschouwd een nogal traditionele oplossing is waar niet iedereen (m/v) voor kiest.
Praten
tsjor:
"Maar je kunt daar nog eerder over praten toch? Nog voor de conceptie zelfs. lijkt me wel verstandig."
In aanvulling op Temet; de grootste problemen ontstaan bij 'stellen' die helemaal niet praten, maar waarbij het vrijblijvende geflikflooi plots resulteert in een positieve zwangerschapstest.
Beemer
Beemer:
"Andersom zijn vaders trouwens ook niet zo makkelijk aan hun financiële plichten te houden. Als ze niet betalen, dan betalen ze niet. Ook niet als de rechtbank ze daartoe heeft verplicht. "
Het LBIO doet in dit opzicht zn werk tamelijk goed -de problemen ontstaan meestal pas als vaders zo graag niet willen betalen, dat ze bv liever de schuldsanering ingaan.
Beemer:
"Tinus het ging al niet meer om de situatie na het uit elkaar gaan. Maar om de situatie dat een man zelf het gezag over zijn kind kan aanvragen zodra het kind is geboren. Tsjor legt de verantwoordelijkheid daarvoor eenzijdig bij de vrouw"
Niet echt. Lees maar terug wat ze schreef -dat is wat genuanceerder.
Nog verder terug temet
Met dank aan Tinus voor zijn reactie op Beemer. Ik kan het niet korter zeggen.
Ik wil even ingaan op de reactie van temet.
Uit andere berichten begrijp ik dat het je een doorn in het oog is dat mannen nu een goede gezinssituatie na de scheiding kunnen saboteren omdat ze gezamenlijk ouderlijk gezag hebben na de scheiding.En dan weet je van mij dat ik andere ervaringen heb, en heus niet op grond van een rustige, vlekkeloze scheiding. Dat er slechte uitzonderingen zijn weet ik, maar die zijn er ook met het gebruik van ringtones. Toch is dat geen reden om de ringtones te verbieden. Wel de stiekume abonnementen. Dus het sabotteren van de opbouw van een nieuwe stabiele gezinssituatie zou je moeten aanpakken (eventueel kan dan altijd nog het ouderlijk gezag worden ontnomen), niet de basisstructuur. Reden voor die basisstructuur is simpel: ouders scheiden van elkaar, maar niet van de kinderen.
Dan maak je de volgende overgang: 'Ondertussen dragen vrouwen nog altijd het leeuwendeel van de zorg en de verantwoordelijkheid.' Nu is het het een of het ander: of je vindt dat dat gelijker verdeeld zou moeten worden (reden om ouderlijk gezag van beide ouders int act te laten), of je vindt -en daar lijk je nu naar te neigen- dat moeders dan ook maar eens duidelijk en helemaal alleen ook de verantwoordelijkheid moet krijgen. Lang genoeg geëxperimenteerd en gehoopt, zoiets.
Ik ben aan die laatste stap nog niet toe, ik heb nog hoop. Sterker nog -vandaar mijn verwijzing naar mijn zoons- ik zie dat de jongens van de generatie na mij anders en actiever hierover nadenken: zij willen als er een kind is ook zorgen, eventueel minder werken etc. Het valt hen op als een leeftijdgenoot daar ouderwetse ideeën over heeft. Ze staan niet negatief tegenover werkende moeders. Integendeel, voor hen is het eigenlijk normaal. Tenminste de jongeren die ik dan zie en hoor. Een mentaliteitsverandering op dit vlak vraagt iets meer dan een reclamespotje, maar ik zie genoeg signalen van een kentering. De toename van co-ouderschap (nog eens tapje verder dus) wijst daar ook op.
En dat vind ik dan ook: 'En nu vind jij dat je alles maar van tevoren moet bespreken om brokken te voorkomen.(...)' Dat lijkt mij heel erg verstandig. En het kan tegenwoordig dankzij goede anticonceptiemiddelen etc. uiteraard, met uitzonderingen daargelaten. Maar als basis lijkt mij dat een verstandige keuze. Van moeders. en van vaders. Want stel je doet dat niet als man, meisje raakt zwanger, je hangt voor de komende jaren vast aan betalen, betalen. Een dure investering. Voor de aanschaf van een ringtone moet je je al goed laten voorlichten en goed nadenken. Het gaat overigens niet om de vijf hele werkdagen, maar om de verantwoordelijkheid: dus zelf kunnen inschrijven op school etc.
Latere veranderingen en ontwikkelingen zijn natuurlijk niet vooraf vast te leggen. Wat als moeder na de geboorte van het tweede kind helemaal niet meer wil werken? Of als de basisbeurs wordt afgeschaft? Moet je uitgangspunt daarom dan maar zijn: dit wordt toch niks, ik sta er straks toch alleen voor als moeder, dus laat ik daar dan nu maar mee beginnen?
'Of mag je dan toch in elk geval als moeder zeggen \'ik regel de zaken zoals ik het het handigste vind, en als pa iets wil, moet hij maar van zijn gat afkomen\'?' Ja, dat kan. Omgekeerd kan dat dan ook: vader regelt de dingen zoals hij het goed vindt en denkt dat als ma iets wil, dat zij dan maar van haar gat moet komen. en u maar hopen dat er iemand ook iets regelt voor de kinderen. Het eerste gevolg zal, vrees ik, een klagende moeder zijn, die het allemaal zwaar vindt. Of een eisende moeder, die geld wil zien van vader om een 'normaal' leven te kunnen leiden. Meestal regel je voor jezelf namelijk wel de aangename dingen (kinderen om je heen) maar niet de moeilijke dingen (geld). Daar is iets meer voor nodig. Meer volwassenheid. En in een relatie meer praten.
Ondertussen ben je dan op het bootje van de romantiek (wij lossen dat samen op, wij houden van elkaar, wij hoeven geen regelingen en geen rechter etc.) dan afgedwaald naar een nog primitievere basis dan wat je in het begin schetste onder het mom van 'vroeger': 'In de meeste gevallen kreeg de moeder het gezag (heette toen nog voogdij) en vader de toeziende voogdij en een omgangsregeling.' Zelfs die toeziende voogdij is er nu niet meer bij. Alleen maar betalen, betalen. En een weekendkindje, met de genade van moeder.
Moeders zijn niet de onbevlekt ontvangen heilige maagd Maria. En vaders niet monster&co. Er is genoeg in beweging gezet om dat beeld te doorbreken. Voor en na de scheiding. Ik zou al die inzet nu niet weg willen gooien.
Tsjor
Tsjor: amen
ik ben het helemaal met je eens.
Veranderingen zijn er niet zo maar, zie maar eens de 'strijd' tussen de werkende en niet werkende moeders. Het gedoe over continu roosters etc.
Ik ben wel erg blij met wat er al gewonnen is. Ik zou niet blij geweest zijn met een standaardweekend regeling en mijn ex ook niet. Hoewel wij uitelkaar zijn voeden we wel samen onze dochter op.
En ik denk dat dat bij het grootste deel van de ouders de wens en het geval is. Alleen alle belabberde situaties stellen vragen en hoor je meer. Maakt tenslotte leukere televisie dan gewoon een gezellig thee kransje.