Hoe vertel je je omgeving dat je gaat scheiden?

Zwaar maar goed geweest

wij hebben het als volgt gedaan. De scheiding kwam voor mij zelfs als een volslagen verrassing.
Ik heb eerst een week rust gevraagd. En toen zijn we bij onze ouders afzonderlijk langs geweest. Samen, en daar heeft mijn ex het verhaal gedaan want hij wilde scheiden. Hetzelfde bij zijn broer, zijn zus hebben we een e-mail gestuurd. Zijn broertje wist het al, want daar sliep hij toen al een paar dagen.

Het was heel zwaar om steeds te moeten horen dat ik gedumpt werd, maar het fijne was wel dat we gelijk aantoonden dat het geen vechtscheiding zou worden en dat wij graag wilden dat we normaal met elkaar verder zouden gaan.

Dat heeft gewerkt, want ik ga nu nog zeer goed om met mijn schoonfamilie en hij ook met mijn familie. In het begin is het onwennig om weer samen te zijn, met zijn nieuwe vrouw er bij, maar dat is inmiddels weer gewoon.

Niet en wel

Mijn zusje was bezig met haar scheiding en mijn moeder vroeg ineens; en hoe gaat het eigenlijk bij jullie? Toen zei ik; dat gaat niks meer worden. Dus toen wist zij het. Het was even schrikken natuurlijk, de 2e dochter ook scheiden en ik heb nogwel kids, maar ze zei al meteen; dat zat eraan te komen. Terwijl ik dacht, niemand weet dat het niet gaat, ik vertelde nooit de narigheid. Mijn moeder heeft toen de tamtam richting familie op gang gebracht. Verder heb ik het na een tijdje op mijn werk verteld, aan de directe collega's en aan een vriendin. Verder niet eigenlijk. Mijn x heeft meteen in het begin zijn halve familie opgebeld met de mededeling dat we er samen uit waren dat het over was. Toen was er ook nog wel contact, maar na een tijdje ging hij terugkrabbelen en wilde niet meer scheiden. Het verhaal werd toen ook aangepast heb ik het idee en ik heb geen contact meer met zijn familie. Er is 1 neef met gezin die nog normaal doet tegen mij. Jammer dat het zo gelopen is. Dus zo kan het ook. Jacci

Niet te snel

MIjn moeder heeft recent aangekondigd van mijn vader te gaan scheiden. Das toch wel schrikken, ook als je veertig bent. Echter mijn vader wilde niet scheiden, maar hij vertelde het wel aan de buren en de makelaar. Nu staat het huis te koop en zijn ze samen op vakantie voor een paar weken. Hun kinderen in verwarring achterlatend want ja gaan ze nou wel of niet scheiden. Familieleden vragen aan ons waarom ze gaan verhuizen en wij zitten met onze mond vol tanden. Ik probeer te voorkomen dat mijn kinderen of mijn oma het horen want ik weet helemaal niet meer wat nou de bedoeling is. Vind het vroeg genoeg dat die het horen als het echt zover is. MIjn advies is dus in ieder geval vertel het pas als het echt helemaal zeker is.

Aanpak

Ik heb het mijn ouders verteld, mijn ex-man zijn ouders. Verder heb ik mijn zussen zelf ingelicht, mijn broers (met wie ik veel minder contact had) zouden het wel via-via horen. Dat is bij één broer niet in goede aarde gevallen. We hebben elkaar daarna geruime tijd niet gesproken of gezien, omdat hij boos op me was.

Na de breuk met mijn vriend zo'n 2 jaar geleden, heb ik mijn broers, zussen en moeder een brief gestuurd, zodat iedereen het teglijk en op dezelfde manier zou horen. Lekker laf, maar het laatste waar ik op zat te wachten was emotionele taferelen.

Lara

Ja ik begrijp ook wel dat je het toch ergens kwijt moet uiteraard. Ik wilde alleen ook de kant van degene die de boodschap ontvangt laten horen. Ik had liever gehad dat mijn moeder haar hart bij een vriendin had uitgestort dan bij mij en mijn zus, die natuurlijk veel emotioneler betrokken zijn. Het lijkt er nu een beetje op dat ik met migraine zit en zij lekker aan het vakantievieren zijn. Bovendien heb ik nu dingen over mijn vader gehoord die ik ook liever niet had geweten. Een vriend van ons heeft een heel jaar zijn mond gehouden dat zijn vrouw een ander had. Ze hadden gepraat en zouden het nog proberen. Hij wilde niet dat zijn familie en vrienden raar naar haar keken, dus hij heeft tegen iedereen gezwegen, echt niemand verteld. Uiteindelijk zijn ze wel gescheiden en toen hoorden we het pas. Op zich een nobel streven hoor, maar dat kun je toch niet volhouden lijkt mij. Dan moet je toch inderdaad wel ergens je hart uitstorten.

Overdenken

Bedankt voor de reacties. Ik ga weer verder met denken en piekeren. Inderdaad is het ook lastig om te beslissen wat je aan wie vertelt. De redenen waarom, die gaan niemand iets aan. Maar toch is het logisch als je vrienden en familie willen weten wat er aan de hand is.