Hoogte kinderalimentatie
Toen wij 11 jaar geleden scheidden had ik een kleine part-time baan en (voornamelijk) de zorg voor de kinderen. Mijn ex maakte ondertussen carrière. Na de scheiding bleef dat zo, mijn ex zag de kinderen om het weekend. Hij droeg een aardig bedrag aan kinderalimentatie af (geen partner alimentatie) van 700 euro voor twee kinderen (vastgesteld door een mediator). Ik heb hier lang genoeg mee gelezen om te weten dat dat best een hoog bedrag is.
Ik had dat bedrag ook nodig om het huishouden draaiende te houden. Ik verdiende weinig, zeker ten opzichte van mijn ex (ruim bovenmodaal). Het was het klassieke verhaal: het kwam ooit goed uit om mij financieel te ondersteunen zodat ik de zorgtaken op me kon nemen – ook voor mij overigens, want ik was blij dat ik die mogelijkheid had. Maar nu de kinderen ouder zijn en nauwelijks zorg nodig hebben, irriteert het hem dat ik mijn carrière niet net zo op de rit heb als hij. Ik verdien nog steeds niet veel, maar werk nu wel fulltime. Het alimentatiebedrag is al die tijd hetzelfde gebleven (of eigenlijk minder, want nooit geïndexeerd). Mijn ex’ inkomen is waarschijnlijk wel een stuk hoger geworden, gezien zijn carrière-ontwikkeling.
Een paar jaar terug was er de discussie of de alimentatie omlaag kon. De kinderen waren zeker niet goedkoper geworden, maar ik werkte meer en had inmiddels een vriend die bij ons is ingetrokken en ook bijdraagt in de vaste lasten. Ook mijn ex kreeg een nieuwe partner, maar hij woont op papier niet samen. Ik vond het fair om de alimentatie te verlagen, als de zorg dan ook eerlijker verdeeld werd. Maar dat was niet de bedoeling natuurlijk, dus die discussie stierf een stille dood.
Nu wordt de oudste binnenkort meerderjarig. De oudste heeft de discussie weer aan gezwengeld. In principe zou zijn vader dus 350 euro aan hem moeten overmaken en mij daarvan een bedrag aan kostgeld moeten betalen. Hij weet hoeveel zijn vader betaalt en heeft de rekensom gemaakt: als zijn vader 700 betaalt, dan is er dus in totaal 1400 aan budget voor twee kinderen, waarbij hij ervan uit gaat dat wij als ouders eerlijk de helft aan kosten delen. Hij begrijpt wel dat, omdat hij hier woont, ik de kosten maak voor levensonderhoud. Dan denkt hij vooral aan wat hij eet en drinkt, want de woning hebben we sowieso en de verwarming staat ’s winters aan, of hij er nou is of niet. Kortom, hij vindt de 175,- die ik elke maand aan hem overmaakte en de schoolkosten (collegegeld en boeken) wat ik voor hem betaal nogal karig. Hij stelt dat ik aan hem heb verdiend omdat ik de rest gewoon op de grote hoop heb gegooid. Aan zijn 16-jarige broertje zou ik nog meer verdienen omdat ik maandelijks maar 100,- euro zak/kleedgeld aan hem overmaak en voor hem ook nog kinderbijslag krijg.
Ik vind het heel vervelend dat ik nu ook met mijn eigen kind in deze discussie ben beland. Achteraf was een kinderrekening misschien het meest transparant geweest, maar dan had ik die eerste jaren zeker niet rond gekomen… De vraag is vooral: is er wat voor te zeggen voor de argumenten? Wat zou een eerlijke berekening kunnen zijn?
Wat een grapjas
Je hebt natuurlijk nog wel wat meer kosten dan alleen eten en drinken. Een derde van je hypotheek, gas, water, licht, ieder jaar op vakantie, fietsen, computers, etc. Persoonlijk zou ik van die 350 euro geen kostgeld hoeven, maar met dat bedrag is ruimschoots zijn studie en levensonderhoud gedekt. Jouw bijdrage in geld is dus niet meer nodig, maar hij mag wel gratis bij jou in huis wonen.
Bovendien
1. Als je geen kinderen had, had je aan een veel kleinere, en dus goedkopere, woning genoeg gehad.
2. Jij verdient veel minder dan z’n vader, daarom hoef jij niet hetzelfde bedrag bij te leggen als z’n vader. Er ís dus helemaal geen budget van €1400,-. (En dat jij minder verdient komt grotendeels doordat je in z’n kinderjaren veel tijd aan hem besteed hebt, dus daar heeft hij zelf van "geprofiteerd")
Jakkes
Die discussie heb ik ook gevoerd met mijn kind. Duidelijk ingefluisterd door vader op basis van verzinsels en aannames. Ik heb kind mijn bankrekening laten zien en wat bleek? Kind had per maand meer vrij te besteden dan ik. Nooit meer een issue geweest. Maar ai wat vond ik dat vervelend...
Mis
“dan is er dus in totaal 1400 aan budget voor twee kinderen, waarbij hij ervan uit gaat dat wij als ouders eerlijk de helft aan kosten delen.”
Hier gaat het mis.
Dat lijkt voor hem logisch, maar dat is het niet. Vader betaalt veel meer voor kind omdat vader veel meer verdient (jij hebt destijds in natura bijgedragen door er veel meer voor de kinderen te zijn en hebt minder carrière gemaakt).
En daarnaast: jij hoeft dus door verschil aan inkomen minder bij te dragen maar daarnaast draag je deels bij door het in natura (hij mag thuis wonen) aan te bieden.
Vervelend hoor.
Berekenen
Veel mensen wonen al in een woning van een bepaalde omvang als ze nog geen kinderen hebben, zodra de kinderen het huis uit gaan blijven ze vaak ook wonen in de woning waar ze wonen. Maw kosten van de woning is in veel gevallen helemaal niet toe te wijzen aan kinderen.
Je kunt wel samen met hem uitrekenen wat hij kost,, ga naar het Nibud en bereken daar met hem wat hij per dag kosten zou voor voeding en verwarming enzo, zou je sommige abonnementen niet hebben als hij er niet was geweest dan kun je daar ook een groot deel van doorberekenen maar tv en internet hebben veel mensen ook zonder kids dus die hoef je niet door te berekenen. Denk dat je dan wel tot een aardig bedrag komt zeker als je 175 euro al overmaakt als zak en kledinggeld.
Wat vervelend
Het lijkt mij handig om open kaart met hem te spelen. Dus dat er door rechters wordt gekeken naar de verhouding van inkomen en de verdeling van zorg.
Daarnaast zou ik hem een keer een week de verantwoordelijkheid geven voor de boodschappen. Ik heb gemerkt dat het voor jongeren heel leerzaam is. Dus geef hem het weekbudget en geef hem de verantwoordelijkheid om te zorgen dat iedereen genoeg te eten en te drinken heeft in die week.
Natuurlijk is dit ingefluisterd door vader. Dat soort acties vind ik echt heel laag. Als vader het bedrag vervelend vind, dan staat het hem vrij om een herberekening aan te vragen.
Of het bedrag voor jullie situatie klopt is voor mij onduidelijk. Bereken het anders eerst even voor jezelf (even googelen op Rapport Allimentatie normen).
Kan ook anders zitten
Of zoon is om geld een keer (of meerdere keren) naar vader gegaan en vader zei iets in de trend van "sorry jongen ik betaal maandelijks 350 euro aan je moeder zodat zij alle kosten voor jou betaald, je zult toch echt bij haar moeten zijn."
Dat is dus een helemaal niet zo laag maar vanuit vader gezien de manier om het gebedel om geld te stoppen en misschien ook wel om uit te leggen dat ze echt niet alles wat ze krijgen alleen van moeder krijgen.
Maar mijn tip geldt nog steeds maak een berekening van de werkelijke kosten. Geef aan wat jouw aandeel volgens de alimentatieberekening had moeten zijn en die vaders erbij optellen en laat dan zien dat je flink moet bijleggen.
@Dees
je hebt gelijk. Zo had ik het nog niet bekeken. Daarom kom ik zo graag op dit forum, het leert je om verder te kijken dan je eigen belevingswereld. Bedankt Dees voor deze andere kijk op de zaak.
Naar rato
“Persoonlijk zou ik van die 350 euro geen kostgeld hoeven, maar met dat bedrag is ruimschoots zijn studie en levensonderhoud gedekt. Jouw bijdrage in geld is dus niet meer nodig, maar hij mag wel gratis bij jou in huis wonen.”
Dit is dus precies waardoor ik de weg kwijt ben. Want was die alimentatie daar niet juist voor bedoeld (levensonderhoud)? Wanneer mijn zoon van die 350,- geen kostgeld betaalt, dan heeft hij dus een hoop zakgeld. Hij krijgt ook studiefinanciering (mbo, inwonend) en zorgtoeslag. Wel moet je afspraken maken over schoolboeken, schoolgeld, kleding, uitgaan, cadeautjes, telefoon, kapper, zorgverzekering en wat ik zoal vergeet. Dat is dan best een ingewikkelde berekening.
“Als je geen kinderen had, had je aan een veel kleinere, en dus goedkopere, woning genoeg gehad.”
Het is meer andersom. We wonen nu in die kleinere goedkopere woning, eigenlijk te klein voor 4 personen. Maar als we nu nog de overstap naar een eengezinswoning maken, dan zitten wij straks samen in een veel te groot huis, terwijl het zonder kinderen prima zou zijn. Oudste zegt dus ergens terecht dat die kosten er sowieso zijn. Hij heeft niet de luxe van een ruime kamer voor zichzelf.
“Jij verdient veel minder dan z’n vader, daarom hoef jij niet hetzelfde bedrag bij te leggen als z’n vader. Er ís dus helemaal geen budget van €1400,-. (En dat jij minder verdient komt grotendeels doordat je in z’n kinderjaren veel tijd aan hem besteed hebt, dus daar heeft hij zelf van "geprofiteerd”)”
Dit is ook mijn redenering. Alleen ziet niemand dat (meer) zo, de tijd dat het in de kinderjaren waardevol en/of handig was dat ik er veel voor de kinderen was is voorbij en vergeten. Ik denk inderdaad dat de eerste stap is om inzichtelijk te krijgen wat zoonlief kost per maand (dit klinkt wel koud!). Maar het stuk ‘naar rato’ wordt erg lastig. Want wat is nou naar rato, is dat dan enerzijds de verhouding in zorgen en daarnaast inkomen, of is zorgen al niet meer aan de orde voor een 16 en een bijna 18-jarige? En wat als één van de twee vrijwillig minder gaat werken, iets wat mijn ex overweegt.
Voor mijn gevoel komt ex goed weg met het storten van een bedrag waarvan ik geen idee meer heb hoe dat in verhouding staat tot zijn inkomen. Mijn ex kiest ervoor om een duur appartement aan te houden, een dure auto te rijden en dure vakanties te boeken waardoor zijn draagkracht misschien ook minder hoog is dan ik denk.
Ik denk dat het inderdaad zo gegaan is, een opmerking in de trant van ‘vraag dat maar aan je moeder, want ik betaal genoeg elke maand’. Meer om er vanaf te zijn, dan om mij met de discussie op te zadelen – daar denkt hij waarschijnlijk eens niet over na.
Nibud
wat kost een kind per maand daarvoor moet je bij het nibud zijn.
Die hebben jaren geleden al berekend en kortgeleden bevestigd dat gemiddeld
bij 1 kind 17% van het gezinsinkomen besteed wordt aan het kind (inclusief alles,) bij 2 kinderen 25% en bij drie kinderen 33%.
Meer kinderen is kosten efficienter blijkt hieruit.
Ook blijkt uit dat onderzoek dat de hoogte van het totale inkomen niet of nauwelijks van invloed is, die percentages blijven gelijk. Het netto bedrag is dan ook hoger bij een hoger inkomen.