Kinderen zeggen steeds...wil naar papa

Herkenning

Hoi Sor10
Ja hoor dat herken ik heel goed. Voor heen als ze bij mij hun zin niet kregen dan begonnen ze ook daarmee te steken: papa kookt veel lekkerder, papa doet dit, papa doet dat, van papa mag ik wel langer opblijven.
Mss zijn jouw jongens nog te klein om te zien wat je daadwerkelijk allemaal voor ze doet. Mijn kinderen zijn ietsje ouder en zien nu wat de stabiele basis is en het hele strijd met papa is voorbij. Kinderen zijn niet dom he ze kunnen je daarmee raken op je gevoelige plek (schuldgevoel misschien) en jou daarmee manipuleren om toch dat ijsje te kopen.
Gewoon de ouder zijn waarvan je denkt dat je het goed doet, stabiliteit, rust en zekerheid en uiteindelijk zal het hele papa gebeuren vanzelf overwaaien

Herkenning

want papa heeft iets (en straks 2) wat ik niet kan bieden: een zusje. En regelmatig huilt ze daar 's avonds om. Ze slapen daar met z'n 2 en straks 3 op 1 kamer. Hier slaapt ze alleen is natuurlijk minder leuk.

Het doet pijn, terwijl wij echt wel ongeveer hetzelfde opvoeden. Maar ik denk dan maar ze houdt gewoon van ons allebei en heeft het gewoon moeilijk. Het is niet om mij persoonlijk, maar als 4 jarige zo klem zitten tussen de 'keuze' van je ouders is natuurlijk gewoon heel naar.

Leuke tekst van dochterlief

gister in de auto het volgende gesprek:

maaaam (dit was al een uurtje of zo aan de gang)
Ja, schat.
Papa is een held, mama E. is een held, Zusje is een held. (op dit moment dacht ik waar kom ik dan?)
En jij bent een superheld.

Ze mag nog even blijven.

Gaat over

Natuurlijk doet het je verdriet als je kinderen zoiets zeggen, heel begrijpelijk. Mijn zoon van 10 zet nog steeds zijn vader op een voetstuk, hij wil naar pappa, zijn pappa is de beste, bij pappa is alles geweldig, hij wil zelfs hetzelfde beroep als pappa. Zijn vader verzorgt hem niet eens in de dagen dat hij bij hem is, dat laat hij aan zijn moeder over, hij vertikt het om uit zijn bed te komen om hem naar de sport te brengen en laat hem af en toe bij mij thuis zitten, omdat hij geen zin heeft, om de deur uit te gaan, om hem te komen halen ("breng jij hem maar", krijg ik dan als antwoord) enz enz. Maarja die kadootjes, die pizza's, het late naar bed gaan en al die geweldige games, daar kunnen mijn regels en regelmaat niet aan tippen.
Ik vind dat niet leuk van mijn kind om zijn vader zo te verheerlijken tegenover degene die overal achteraan loopt, rent en vliegt voor hem, maar goed, dat laat ik hem niet merken, want het is tenslotte zijn vader en ik denk dat mijn zoon eigenlijk heel goed weet, hoe de vork in de steel zit. Ik antwoord altijd met zoiets als: ik begrijp dat je pappa mist; dan en dan zie je hem/ belt hij weer. En meestal is dat voldoende om de verheerlijking voorlopig weer even een halt toe te roepen.

Ooit begrijpen ze het

Mijn man was pas 22 toen hij tijdens een vakantie begreep wat een l*l zijn vader was. Toen pas begreep hij waarom zijn moeder destijds van zijn vader was gescheiden. Zijn vader was ook zo'n "suikeroompje" tijdens de weekenden dat hij mijn man had. Nu zegt mijn man heel blij te zijn dat zijn ouders gescheiden zijn: op die manier denkt hij dat zijn vader niet veel invloed op hem heeft kunnen hebben.

Klopt het wel

wat de kinderen zeggen? Mijn ex denkt ook dat we iedere dag patat eten terwijl dat toch echt niet zo is. Maar ook hoor ik de kinderen wel eens dingen over papa zeggen dat het daar anders gaat. Soms is dat inderdaad zo maar soms ook helemaal niet.
En wat ze bij papa zeggen over mama dat hoor je toch niet en misschien is het andersom wel hetzelfde.

Kind wil juist niet meer

Na een aantal jaren heb ik eigenlijk juist het omgekeerde. Mijn kind is de ware vader achter het masker gaan zien en wil nu eigenlijk niet meer naar vader. Om het weekend gaat ze er nog heen maar altijd tegenstribbelend (tiener) Ik heb met haar gepraat en gevraagd wat ze graag wilde, als olie tussen de radartjes heb ik weer met hem gepraat over hoe zij er over denkt (durft ze zelf niet) Hij wimpelt het weg dat het allemaal onzin is en dat zij de boel manipuleert en onzin uitkraamt wat ze heeft het altijd naar haar zin bij hem. Hmm, sorry maar ik zou toch eerder mijn dochter geloven na alles wat we hebben meegemaakt.
haha zou dat gedrag van mijn ex ook overgaan net zoals bij de kinderen??
Het is sneu want op deze manier speelt hij zelf zijn kinderen kwijt, terwijl ik hem nog probeer te helpen de relatie goed te houden. Moeilijke man! Ik ben niet voor niets gescheiden, zullen we maar denken!

Van papa mag het wel

Dat hoor ik ook wel eens, mijn kinderen zijn echte vaderskindjes, maar ik ben dan altijd heel duidelijk dat het hier niet mag. Overigens heb ik absoluut niet het idee dat mijn ex de kinderen probeert om te kopen door allerlei dingen toe te staan, in sommige zaken is hij juist een stuk strenger dan ik.
Maar er mag wel eens iets wat hier niet mag. Zo heeft jongste, van 4 jaar, afgelopen week papa geholpen met pannenkoeken bakken. Dat ging helaas niet helemaal goed met als resultaat een fikse brandwond. Hij is er niet mee naar de huisarts geweest, maar had de apotheek ernaar laten kijken. Hmmm tja. Vandaag ben ik toch maar even met dochter naar de HAP geweest omdat de arm er niet goed uitzag. Leuke besteding van een regenachtige zondagmiddag ;-( Vanavond stond ik te koken en wilde dochter helpen in de keuken. 'Bij papa mag ik dat wel', zei ze. Toen moest ik wel even op mijn lip bijten om hem niet heel sarcastisch in te koppen