Leuke man ontmoet
Hi!
Sinds februari zijn mijn ex en ik in goed overleg uit elkaar. Het liep al een ruime tijd niet meer goed tussen ons. Er zijn problemen geweest de afgelopen jaren en de koek was nu toch echt op van beide kanten. We hebben geen kinderen, hadden wel een koophuis samen. Daar is hij blijven wonen en ik ben in april verhuisd naar een huurwoning. Ik voelde me meteen een stuk beter: slaap weer goed, ben veel vrolijker, voel me weer terug bij mezelf. Mijn omgeving ziet ook dat ik goed in mijn vel zit en begrijpt de keuze om uit elkaar te gaan maar al te goed.
Nu is er een leuke man op mijn pad gekomen. We hadden meteen een leuke klik. Onze normen en waarden komen overeen, we kunnen goed praten en hebben het gezellig. Heb hem ook meteen verteld dat ik nog niet zo lang weer alleen ben en het belangrijk voor me is om het rustig aan te doen. Daarvoor heeft hij alle begrip.
Toch knaagt er iets aan me: in de basis ben ik een zelfstandige vrouw die heel goed weet wat ze wil, maar aan de andere kant ben ik onzeker en ook een beetje bang wat anderen van mij zullen vinden dat ik alweer doorgegaan ben.
Niet dat deze man al een serieuze relatie is nu. Maar het gaat zo goed en fijn tussen ons dat ik dat er wel in zie voor de toekomst: dat had ik zo snel niet verwacht!
Ik zou kunnen stoppen met hem zien en meer tijd voor mezelf nemen: dat zou ik vreselijk zonde vinden omdat ik hem zo leuk vind en we goed bij elkaar passen. Daarnaast vind ik het leven te leuk om (lang) alleen te blijven. Ik ben nu 31 en zou nog wel graag een gezinnetje willen.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Wat heb jij gedaan in zo'n situatie?
Ik weet dat het niet nodig is me te laten sturen door reacties van anderen maar tóch ben ik er bang voor. Voel me een soort van schuldig, maar waarom? Ik ben altijd best hard voor mijzelf. Ik vind dat ik het geluk wel verdien maar heb er toch moeite mee.
Wat anderen zeggen doet er weinig toe. En in jouw geval speelt je kinderwens mee. Dat maakt dat je veel sneller gaat dan misschien verstandig is voor jou. Bedenk dat je deze man niet alleen aan het beoordelen bent als partner maar ook als vader. Ik zou in ieder geval niet je eigen woning opgeven! En neem de tijd.
heb ik dit bericht niet eerder gelezen?
Izza schreef op 17-07-2024 om 13:21:
Wat anderen zeggen doet er weinig toe. En in jouw geval speelt je kinderwens mee. Dat maakt dat je veel sneller gaat dan misschien verstandig is voor jou. Bedenk dat je deze man niet alleen aan het beoordelen bent als partner maar ook als vader. Ik zou in ieder geval niet je eigen woning opgeven! En neem de tijd.
Dank voor je reactie!
Eigen woning opgeven denk ik niet aan. Zo ver is het ook nog lang niet. Ben blij met een eigen plekje.
En inderdaad. Een nieuwe partner moet ook vader-materiaal zijn. Daarom vind ik het ook fijn en aantrekkelijk dat onze normen en waarden overeen komen.
MRI schreef op 17-07-2024 om 13:28:
heb ik dit bericht niet eerder gelezen?
Niet van mij!
Heb je een linkje naar het topic? Ben wel nieuwschierig naar een soortgelijk verhaal.
Liefde laat zich niet (af)dwingen Zonnebloem en het leven gaat ook gewoon door na een verbroken relatie. Daarnaast zijn jullie niet over 1 nacht ijs gegaan met het verbreken van de relatie, dus ben je destijds al het verwerkingsproces ingestapt, niets mis mee hoor.
En weet, mensen hebben altijd wel wat te zeggen, probeer je er niet zoveel van aan te trekken, jouw leven! Op je 31e spelen er ook vaak meerdere factoren mee, zoals oa een kinderwens, dus heb je niet de luxe eerst eens jaren ‘lekker’ alleen te blijven. Of wel natuurlijk, ieders eigen keuze/wens.
Uit eigen ervaring weet ik wel dat ik er op die leeftijd ook heel anders in stond dan op latere leeftijd, meer onbevangen ofzo. Geniet er gewoon lekker van, ga elkaar op een rustige manier leren kennen, wat dat betreft heb je echt nog geen spoed-haast (kinderwens) en probeer je over de gedachten van anderen niet zo druk te maken. 
Zonne-bloem schreef op 17-07-2024 om 13:40:
[..]
Niet van mij!
Heb je een linkje naar het topic? Ben wel nieuwschierig naar een soortgelijk verhaal.
Oh sorry dan vergiste ik me. Tja dan moet ik heel erg gaan zoeken, nu ff geen tijd voor.
RoodVruchtje schreef op 17-07-2024 om 14:21:
Liefde laat zich niet (af)dwingen Zonnebloem en het leven gaat ook gewoon door na een verbroken relatie. Daarnaast zijn jullie niet over 1 nacht ijs gegaan met het verbreken van de relatie, dus ben je destijds al het verwerkingsproces ingestapt, niets mis mee hoor.
En weet, mensen hebben altijd wel wat te zeggen, probeer je er niet zoveel van aan te trekken, jouw leven! Op je 31e spelen er ook vaak meerdere factoren mee, zoals oa een kinderwens, dus heb je niet de luxe eerst eens jaren ‘lekker’ alleen te blijven. Of wel natuurlijk, ieders eigen keuze/wens.
Uit eigen ervaring weet ik wel dat ik er op die leeftijd ook heel anders in stond dan op latere leeftijd, meer onbevangen ofzo. Geniet er gewoon lekker van, ga elkaar op een rustige manier leren kennen, wat dat betreft heb je echt nog geen spoed-haast (kinderwens) en probeer je over de gedachten van anderen niet zo druk te maken.
Fijne reactie, dankje.
Klopt wel wat je zegt: de pijn is vooral al geleden terwijl ik nog in de relatie zat. Toen het eenmaal uit was is het alleen maar beter gegaan. Voelde vooral opluchting.
Mijn gevoel zegt ook: geniet er van, ontdek het samen en wees niet zo hard voor jezelf.
Waarom lijkt het altijd zo belangrijk wat anderen vinden/denken? Ingewikkeld is dat.
Zonne-bloem schreef op 17-07-2024 om 18:39:
[..]
Waarom lijkt het altijd zo belangrijk wat anderen vinden/denken? Ingewikkeld is dat.
Ach, ook dat verandert naarmate je ouder wordt hoor, althans, bij mij zéker wel 
Als de mening van deze buitenstaander ertoe doet: ga ervoor, geniet ervan, maar doe het rustig aan.
De belangrijkste vragen zijn: vind jij hem heel leuk, vindt hij jou perfect zoals je bent en kun je 100% jezelf zijn bij hem, met al je plus- en minpunten?
Ik zou zelf ook even testen hoe hij reageert op stress en teleurstelling, maar dat is omdat ik nooit meer met iemand met een persoonlijkheidsstoornis te maken wil hebben, zeker niet in combinatie met kinderen. Je kunt bijvoorbeeld iets wat hij voor jou georganiseerd heeft afzeggen omdat je bv pms hebt of te moe bent. Als hij dan begripvol reageert: geslaagd. Als hij boos wordt: gezakt.
Klinkt alsof je het goed voor mekaar hebt! Wat fijn voor je. Alleen nog even leren loslaten wat anderen denken 😁 Of eigenlijk, misschien zouden kunnen denken, want je weet het niet eens. Maar is echt totaal niet belangrijk wat andere denken, JIJ leeft JOUW leven, dat gaat hartstikke snel, dus doe de dingen waar JIJ blij van wordt.
Als je er echt mee zit zou je therapie kunnen overwegen om te leren daarmee om te gaan. Maar ik denk ook: oefening baart kunst. Dus doe lekker je ding met die leuke man 💗
GIRL GA ER VOOR!!! de wereld ligt aan je voeten.
Dames, bedankt voor de bemoedigende woorden! 😁
Alle adviezen zijn welkom!