nieuwe gescheiden vader

Kop op

Herkenbaar wat jullie schrijven maar geloof mij het komt meestal wel goed.

Ik ben in 2016 na een relatie van 18 jaar gescheiden. Zij had geen klik meer met mij en bleek een nieuwe vriend te hebben. De grond zakt onder je weg en je denkt dat de wereld ophoudt te bestaan. Mijn zoon bleef bij mij wonen dus dat was reden genoeg om niet de hele dag bij de pakken neer te zitten.

Na een maand of 10 een eerste date gehad. Was niks dus niet verder gegaan. Daarna 1,5 jaar niet gedate. In het najaar van 2018 nieuwe relatie gekregen die vorige week is gestrand. Helaas maar niets aan te doen. In 2016 was ik vreselijk verdrietig en nu ben ik na deze breuk opgelucht omdat dit ook niet alles was. Zij had moeite met mijn zoon en zijn reactie op onze relatie. En mijn kind staat nu eenmaal op nummer 1.

Wat ik wel weet is dat ik niet meer zal samenwonen. Ik ben te zeer op mijn vrijheid gesteld. Het zal in een nieuwe relatie een LAT relatie worden. Ook dan kun je prima een leuke relatie hebben.

De momenten van alleen met je kind(eren) bij de Mac zitten of zoals op dit moment alleen met mijn kind in een Roompothuisje zijn lastig maar ik (wij) vermaken ons prima. Weet dat er altijd wel weer licht aan het einde van de lange donkere tunnel komt!

Doe leuke dingen met je kids, maar vergeet ook zelf niet leuke dingen te doen met je maten. Ga eens lekker op stap of naar een voetbalwedstijd.

En wat bij mij echt helpt is om te gaan hardlopen als je het even niet ziet zitten. Lekker je hoofd leegmaken of een lange wandeling.

Sterkte!

Veel praten.

Hoi daar.
Zit zelf nog in scheiding maar is bijna afgerond (na 1 1/2 jaar!)
Ben pas 40 maar heb dat gevoel ook gehad.
Wat zullen vrouwen nog in mij zien en ook nog gedeelde voogdij over autistische zoon van 5.
Heel onzeker en leefde slechts nog voor mijn zoontje.
Maar met veel praten en alles eruit gooien gaat het nu stukken beter.
En de tijd ervoor nemen.
Wou het eerst niet geloven maar het klopt echt.
Je krijgt langzaam weer je zelfvertrouwen terug en de positieve gedachtes.
En dan omdat je dat weer hebt en misschien ook uitstraalt kom je echt wel weer iemand tegen.
Hou vol. En las dat iemand al schreef dat je al ver bent.
Zeker. Houd de moed erin.
Gaat echt goed komen.

Herkenning deel 2

Wat is het fijn om op deze pagina te zijn gekomen. Ook ik ben plotseling wakker geschud door de mededeling van mijn vrouw dat ze niet meer verder wilde. Ik kwam erachter dat ze vreemd ging en dat verbloemde ze door te zeggen dat ik er al jaren niet meer voor haar was en ze dus eigenlijk net zo goed weg kon gaan en op haar zelf kon gaan wonen. Iets wat ze nog nooit eerder had gedaan. Dat ze veel in het leven van onze twee kinderen gaat veranderen lijkt haar weinig te doen.

Ook ik heb de eerste anderhalve maand gezwolgen in verdriet maar merk nu dat als iemand zo erg met zichzelf bezig het misschien wel beter is 'gewoon' te stoppen. Natuurlijk zal het moeilijk worden, want ook ik merk dat die avonden alléén killing zijn, maar als ik de dagen de kinderen zal hebben zal ik zorgen dat ze alle aandacht en liefde krijgen die ze misschien wel missen. Een nieuwe relatie, daar ben ik echt niet mee bezig, en als dat misschien nooit meer komt zal ik dat ook niet erg vinden. Laat ik eerst maar eens deze klap te boven komen.

Hoe gaat het nu?

Hoi ik kwam jouw topic tegen en zie dat dit al een tijdje geleden is.
Ik vraag me af hoe het nu gaat. En hoe je de afgelopen 2 jaar hebt ervaren.

Als ik jouw verhaal lees lees ik mijn eigen situatie op het moment. Wij hebben 2 kids en willen op een respectvolle en liefdevolle manier uit elkaar.
Ik blijf in mijn huis en voorlopig de kinderen ook.
Ook mijn vrouw is op zoek naar “vrijheid”
Waarbij bij mij vooral de vraag komt: wat doe ik verkeerd, wat moet ik veranderen
Volgens haar ligt het niet aan mij en komt ze bij mij niets te kort. Dit frustreert me enorm en ik sta machteloos.
Ook de angst op alleen te blijven is heel groot. Maar de drang om in deze geen slachtoffer te zijn/worden is groter.

Hoe sta jij er nu in?