Nieuwe liefde en samenwonen

Niet doen!

Ik heb er zelf geen persoonlijke ervaring mee, maar mijn gevoel zegt dat je het niet moet doen. Je haalt er zoveel mee overhoop voor je kinderen. Ver weg gaan wonen, ook nog in een samengesteld gezin. Alle kans dat ze dan voortaan bij hun vader willen gaan wonen die wel in de vertrouwde omgeving woont.

Ik hoop dat je van anderen nog eigen ervaringen zult horen.

Kinderen?

Heb al 5 jaar relatie. alle2 hebben we kinderen. natuurlijk hebben we eraan gedacht om te gaan samenwonen. maar zo'n samengesteld gezin is best belastend voor de kinderen.Inmiddels zijn een aantal van de kinderen volwassen en dolblij dat we niet zijn gaan samenwonen. moet ik wel eerlijk zeggen dat we dicht bij elkaar wonen. Maar we genieten 3dubbel als we samen zijn. en vooral!! de kinderen zijn ook heel gelukkig met de situatie. En ooit gaan we wel samenwonen. maar denk dat dat nog zeker 5 jaar weg is.

Ervaring

5 jaar geleden ben ik gaan samenwonen. Mijn kinderen waren toen 5 en 7 jaar. We zijn verhuisd. Wij woonden toen ook 100 km van elkaar af. We wilde onze levens delen, we hebben een samengesteld gezin gevormd. Dat gaat zeker niet vanzelf, het brengt de nodige spanningen met zich mee, het is heel hard werken. Dat heeft ook z'n mooie kanten, mijn partner heeft geen kinderen en ik vind het erg bijzonder hoe hij voor ze zorgt. Ook het verhuizen en opnieuw beginnen heeft veel van de kinderen gevraagd.
Dat is de keuze die ik gemaakt heb.
Het is een moeilijke keuze. Als ik het aan mijn kinderen vraag waren zij liever alleen bij mij gebleven. Ik denk zelf dat ik een consequentere moeder ben nu, ik laat niet meer over mij heen lopen, ik heb een hele fijne en lieve partner met wie ik kan sparren en mijn leven delen; het is niet hun vader en ze hebben moeite ermee als hij zich met hun "bemoeid" we hebben gekozen om samen verzorger/opvoeder te zijn. Wel zijn ze nu in de leeftijd dat ik steeds meer kies om als er opgetreed moet worden dat ik het doe. Ze zijn duidelijk in het feit dat het niet hun keuze is, dat klopt, het is mijn keuze geweest.
Ik denk dat welke keuze je ook neemt het belangijk is dat je er zelf achter staat.

Zit in het zelfde parketje

hoi graag zou ik met je willen comunceren,ik zit met het zelfde probleem,weet niet wat ik moet doen,mijn vriend woond 250 kilometer van mij vandaan ,en wil heel graag daar wonen en heb het zelfde met de kids..maar nu gaat hun vader er fel tegen in ,ik weet het niet meer..
hij zou zelfs de kids van me af willen pakken.
meid het is heel moeilijkzo;n keuze ik heb de keuze al gemaakt voor me zelf.. maar nu..

je denkt aan de kids,maar wij leven ook..

groetjes augustina

Tja, pech

Je hebt nou eenmaal die kinderen samen met hun vader. En je bent er verantwoordelijk voor dat ze die band met hun vader kunnen behouden. Daarvoor is het belangrijk dat ze in hun eigen woonplaats blijven zodat ze hun leven, dat door die scheiding al behoorlijk op zijn kop is gezet, zonder verdere onnodige onderbrekingen kunnen voortzetten.
Jij mag natuurlijk altijd verhuizen als je dat wilt, maar dan kunnen de kinderen gewoon bij hun vader gaan wonen, en rij jij in het weekeinde heen en weer om ze op te halen en weg te brengen. Lijkt me het eerlijkst, jij bent tenslotte degene die heel ver weg wilt gaan wonen.
Overigens, als er een rechtszaak komt zal de rechter de hoofdverblijfplaats wijzigen en komen ze bij hun vader.
Als je je verantwoordelijkheid neemt naar je kinderen en hun vader, dan ga je met je vriend overleggen en sluit je een compromis.

Nuance zoek

Deze situatie staat niet op zichzelf. Wat er eerlijk is en wat niet, is niet zo even een-twee-drie vast te stellen. Er was een huwelijk, er was een scheiding en nu is er een leven na die scheiding, voor alle betrokkenen.
Ik wil je wel zeggen dat ik vind dat het gesprek hierover openen niets zegt over jouw verantwoordelijkheidsgevoel en je integriteit. Ook naar je kinderen en hun vader toe is het niet zo dat het feit dat jij andere wensen en verlangens hebt in het leven dan hun belangen te dienen je onmiddellijk tot een onverantwoordelijke moeder en ex-vrouw maakt. Wat niet wegneemt dat het een moeilijke, verstrekkende keuze is, welke kant het ook op gaat.
En wat die dreiging dat de rechter zonder pardon de hoofdverblijfplaats zou wijzigen naar de vader: Ik vind dit zo'n algemeen statement, zonder enige achtergrondkennis dat ik dat graag eens bij een advocaat zou navragen.
Groet, Jo Hanna

Wel gedaan

Ik heb de stap wél genomen ruim 10 jaar terug met 3 kinderen van toen 1, 4 en 7 jaar en heb er nooit spijt van gehad,ik ben vanuit Utrecht naar Eindhoven gegaan, kinderen gingen en gaan nog steeds elke 14 dgn naar hun vader van vrijdagmiddag tot zondagmiddag.
Mijn nieuwe liefde had ook twee kinderen, omdat die in de puberteit zaten en mijn man zijn baan niet graag wilde opzeggen hebben we besloten dat ik naar Brabant zou komen.
Als kind ben ik ook vaak verhuist, mijn vader was beroepsmilitair en werd ook over-geplaatst van de ene naar de andere kant van het land. Er werd ons kinderen echt niet gevraagd of we dit wel wilde en nieuwe school en vriendjes gaat allemaal heel snel. Ik heb het nooit als een nadeel gezien.
Toen ik 4 jaar geleden mijn kinderen vroeg of ze terug wilde naar Utrecht, dit omdat mijn man helaas overleden is en ík me overal gelukkig kan voelen hoefde ze niet lang na te denken, ze wilde hier blijven ondanks de voordelen van papa en opa en oma in de buurt als we terug zouden gaan naar Utrecht.
Mijn ervaring is dus positief.

Ik ook

hallo,cavia.

ik zit ook te dubbieen of ik elders gaat wonen,zit met het zelfde probleem,de kinderen vinden het goed,alleen de jonsgste die zit van maar mijn sport dan,de vader is er wel op tegen,maar hij woon nu samen,en heb ook een gezinnetje en nu denk ik en andere mensen in mijn omgeving,go meid ga ook aan je zelf denken,maar de kids komen eigelijk op de eerste plaats zo denk ik dan,maar ik wil dolgraag gaan samen wonen en lekker bij hem in zijn omgeving lekker rustig en denk ook beter voor de kids,we rijden nu al 2 jaar heen en weer.
vind de keuze heel moeilijk..heb hem voor me zelf al gemaakt ,maar nu alles regelen en hoe te regelen met hun vader.
succes met je beslissing.