Niks geregeld, dom dom
Ja, ik weet het, het is erg dom, maar wij hebben de zaken niet goed geregeld. Ervanuitgaande dat we altijd wel bij elkaar zouden blijven (hoe naief kun je zijn?). We zijn niet getrouwd (vonden we niet nodig) hebben geen samenlevingscontract. Toen er kinderen kwamen hebben we wel bij de notaris een testament laten opstellen. That's all.
Maarrrr...na 25 jaar ben ik om verschillende redenen van plan om uit elkaar te gaan. O, ja, het huis waarin we wonen is ook niet van ons samen, maar van hem dus. Ik beschouw het natuurlijk wel als mijn huis, Ik woon er tenslotte in, en onderhoud en poets het ook.
Ik heb altijd minder gewerkt, omdat ik voor het huis en de kinderen gezorgd heb. Dus heb ik veel minder inkomsten. Ik vrees dat als ik bij hem wegga ik dan helemaal nergens recht op heb omdat we niets goed geregeld hebben. Vandaar dat ik nog niet weg ben.
Ik voel me nu echt gevangen in deze situatie en zal dus wel bij hem moeten blijven. Help.
Inderdaad
Als je niks regelt en alles staat op zijn naam, dan blijft er na het uiteengaan weinig over voor jou. De zaken die je wel zelf gekocht hebt kunnen van jou blijven, mits je dat kunt aantonen. Als je kinderen nog minderjarig zijn moet hij daar alimentatie voor betalen. Rekeningen die op beide namen staan moeten gedeeld worden. Geld wat op jou rekening staat is van jou. En verder heb je helemaal niks. Misschien is je aanstaande ex wel bereidt het een en ander te delen? In goed overleg uit elkaar gaan heeft natuurlijk altijd de voorkeur.
Aan de andere kant, scheiden doe je niet zomaar. Blijkbaar is de situatie erg genoeg om uit elkaar te gaan. Neem je verlies en bouw je eigen leven op. Alles wat je zelf opbouwt na het uiteengaan is en blijft van jou, ook wel lekker toch?
Hoeft niet
Het kan ook anders, Erna. Ik ken iemand die na 29 jaar huwelijk gescheiden is, het huis was van hem. Maar zijn vrouw werkte halftijds, was jaren thuis gebleven voor de kinderen, dus hij vond het niet meer dan billijk om alsnog het huis in de gemeenschap in te brengen zodat zij de helft kon krijgen en zich een eigen huis kon kopen. De details ken ik niet, want ik ken de Nederlandse regels niet zo goed, maar het kan dus wel als jullie niet op voet van oorlog met elkaar staan. Succes!
Opnieuw beginnen
IK ben drie keer gescheiden en had wel elke keer recht op de helft, wat wel betekende dat wij steeds van alles moesten regelen met elkaar en ik wilde uiteindelijk alleen maar zo snel mogelijk weg. Dus paar spulletjes mee genomen en met weinig opnieuw begonnen. Dat duurt eventjes maar dan ben je daar weer overheen en ben je trots op wat je wel hebt want dat is dan wel van jou en je hebt je eigen leven terug. De derde keer moest ik snel een andere woning, want samen wonen en uitelkaar gaan dat gaat niet zo goed samen, zeker niet met een kind daar tussen. Dat huisje was van particulier verhuurder en een bende, had een verslaafde dealer in gewoond.
Wat heb ik zitten boenen en met kringloopspulletjes alles aangevuld wat ik niet had. Was trots toen ik het af had.Ik wilde toen ook niet gaan omdat ik aan mijn kind dacht en aan het opnieuw beginnen, maar na 10 jaar toch de knoop doorgehakt van een dag op de ander. Toen was het op.
Moyodo
Wat knap dat je toch die stap hebt durven nemen. Het lijkt me behoorlijk heftig om voor de derde keer opnieuw te moeten beginnen. Zou je het nog een keer aandurven? Hoop dat je het niet erg vindt dat ik het vraag.
Ja hoor
Klink misschien raar maar waarom niet. Ik kijk nu naar andere kwaliteiten, dus niet meer naar uiterlijk en geslijm, maar wat iemand echt voor je over heeft en ik wil zeker eerst lang samen wonen.
Ik ben altijd vrij snel getrouwd en 2 keer snel gescheiden,want heb een ding onthouden van wat mijn moeder vroeger zei, als een man gaat slaan moet je gaan. Dat heb ik dan ook gedaan.Derde keer was mijn man gewoon te jong en liet hij mij alles alleen doen met mijn dochter.
Op een gegeven moment zat hij alleen nog achter de pc spelletjes te spelen en was ik het zat. Dan gaat het knopje ook om bij mij en kijk ik alleen nog maar naar mijn toekomst en die van mijn dochter.
IK heb ergere dingen mee gemaakt dan 3x scheiden, dsu dan blijf je daar vrij nuchter onder. Ik heb een last minute busreis naar Salou geboekt vrij gevraagt bij mijn baas en ben in mij uppie op reis gegaan, dochter was bij haar vader.
Daarna kwam nog een tijd ellende rond de scheiding, maar hij mocht het huis van mij houden en ik wilde de auto en wat contant om wat meubels te kopen en wij hebben samen gekeken hoeveel alimentatie hij kan missen en dat op papier gezet. Heb nog nooit spijt van een scheiding gehad en ik heb gewoon pech gehad en had beter moeten kijken met wie ik ging trouwen.
Dom
Inderdaad. Eén puntje: 'Ik beschouw het natuurlijk wel als mijn huis, Ik woon er tenslotte in, en onderhoud en poets het ook.' Tsja, mensen die huren hoeven dit argument niet te gebruiken bij de woningbouwverenging. Door er te wonen en het te poetsen wordt het niet je eigendom. Je kunt het beschouwen als een transactie in natura: in ruil voor poetsen heb je er kunnen wonen. De woonlasten zijn al gauw zo'n achthonderd euro per maand als er een heel lage hypotheek is. Dus je hebt gemiddeld minstens vierhonderd per maand verdient met poetsen. Wellicht meer als de hypotheek hoger is. Je hebt kunnen wonen. Maar daarmee word je nog geen eigenaar.
Tsjor.