Omgaan met wisseldiensten

Verantwoordelijkheid

Nou dat klinkt dus als een vader die, ondanks scheiding, zijn verantwoordelijkheid neemt. Waren ze nog samen dan had het er nagenoeg hetzelfde uitgezien, mits moeder ging werken.

Ik snap dat het weinig ruimte laat voor een nieuwe partner en het plannen daarmee wordt wel een opgave.

Betaald werk, en onregelmatigheid levert ook meer salaris op, is een voorwaarde om zelf je gezin boven water te houden.

Sommige beroepen kennen nou eenmaal onregelmatigheid, dat kun je wel een keuze noemen, maar vind maar eens werk dat regelmatig is met zo'n beroep.

Zelf heb ik mijn onregelmatige werk wel opgegeven toen de kinderen kwamen, maar ik kon er een behoorlijk salaris mee verdienen op kantoortijden. Bovendien had ik niet zo'n cooperatieve vader.

Ik denk dat de kinderen veel baat hebben bij zo'n betrokken vader. Het is ook duidelijk. Als moeder er niet is, is vader er.

Ik lees met interesse mee

Hier in de omgeving een scheiding in ontwikkeling waarbij dit speelt. Hoe gaan ze dat regelen? De scheiding verloopt verre van soepel, hij heeft al (jaren, blijkt achteraf) een ander. De moeder in kwestie zit er dus niet op te wachten dat ex in haar huis komt, ex heeft nog geen vast nieuw adres maar verwachting is dat hij bij nieuwe vlam in trekt en daar hebben de kinderen (jonge pubers, dus iets anders dan in situatie hierboven) zeker geen trek in, om daar te verblijven. Maar ze zijn echt te jong om alleen thuis te blijven, vooral 's nachts.

Op zich is de optie dat vader in het huis komt natuurlijk wel de meest simpele en meest praktische. Maar gevoelsmatig is het lastig.

Niet helemaal hetzelfde

Maar mijn ex deed na de scheiding de 'pappa-dagen' ook in mijn huis. Zijn tijdelijke adres was daar minder geschikt voor en voor onze dochter was het prettiger. Die was toen nog geen 3.
Na een jaar kocht ex een klein appartement, toen werd het overdag anders. Maar voor de avonden (als ik bijvoorbeeld voor mijn werk ergens heen moest) kwam hij nog steeds naar mijn huis toe. Bracht hij onze dochter in mijn huis naar bed (er zit geen overnachting in de omgangsregeling). Dat is pas gestopt toen onze dochter oud genoeg was om zonder oppas thuis te blijven.

Ik ken ook niemand die dit

zo heeft geregeld

Ik zou me ex voor geen goud in mijn huis willen, ook niet voor de kinderen

Maar misschien als Martijn mijn ex was, kon ik ook eens een kant op (bijvoorbeeld werken). Zonder dat ik me alsnog zorgen maak als ik er niet ben.

Lange termijn

Wie dan leeft, wie dan zorgt. Er komt vanzelf een moment dat het anders gaat.

En onregelmatig onduidelijk voor kinderen? Er moet geld verdient worden en bij sommige beroepen is dat onregelmatig. Ik ken ook van dit soort omgangsregelingen, niet met overnachting in huis ex, maar wel de rest. Juist ideaal, kinderen zien beide ouders vaak en worden niet bij een oppas geparkeerd terwijl zij ook bij de andere ouder kunnen zijn.

Tja

Ik praat natuurlijk vanuit de mij bekende situatie. Daar heeft de vader nooit rekening gehouden met de kinderen of hun moeder, of wat met ze ondernomen. De moeder heeft zich al die jaren in bochten gewrongen, ook qua werk, zodat hij kon werken/zijn sociale leven kon onderhouden. Daar is ze nu wel klaar mee. Dus ik schat zo in dat het haar niet zo heel veel kan schelen als haar wisselende diensten straks zijn nieuwe leven in de weg zitten. En ze heeft ook geen medelijden met de (niet meer zo) nieuwe dame in zijn leven. Kan haar geen ongelijk geven.

Het zal bij jullie anders in elkaar zitten, en dan snap ik best dat je graag meer tijd samen hebt en graag een vast ritme hebt. De kinderen worden vanzelf ouder en zelfstandiger, en dingen als banen veranderen. Doen het rustig aan, en beperk je voorlopig tot Martijn, ik denk dat dat voor de kinderen ook beter is. Het is tenslotte pas een jaar, de oudste moet echt nog wel wennen.

Geld verdienen

@MarSy ik begrijp je reactie van het geld verdienen. Maar eerder was er sprake van vastigheid waar net zoveel geld werd verdiend. Er is bewust een keuze gemaakt om na de scheiding met wisseldiensten te werken.

Ik snap heel goed dat ‘wie dan leeft, wie dan zorgt’, maar het lijkt me niet slecht om ook aan de toekomst te denken. Daarbij worden de diensten ook nogal eens als excuus ingezet als Anja weet dat Martijn iets heeft gepland met mij of vrienden.
De kinderen gaan voor, dus zegt Martijn dat soort gelegenheden af, maar ik denk dat het ook niet goed is voor de vader om een heel sociaal leven te laten vallen? Er moet toch ook zoiets zijn als een middenweg?

@paperclip: dankjewel voor je reactie. Ik / wij zullen het inderdaad rustig aan doen. Dat is me ook wel duidelijk geworden naar aanleiding van de reacties. Dat is geen probleem.

Elke

Als jij perse naar de ex wil wijzen als de slechte in deze moet je dat doen. Je weet niet waarom ze gekozen heeft voor wisseldiensten.

En een heel sociaal leven laten vallen is natuurlijk ook overdreven, er zijn vaste dagen maar wisselende tijden dat hij er is voor zijn kinderen en af en toe extra. Wees blij dat die kinderen zo een betrokken vader hebben, gun die kinderen hun vader, over 15 jaar is het voorbij.

Elke ouder van jonge kinderen, gescheiden of niet, heeft weinig sociaal leven, dat hoort erbij. Als de kinderen groter worden komt daar vanzelf ruimte voor. Geef het tijd, die kinderen zijn maar 1 keer klein.

Elke

Is de kinderen bij Martijn dan geen optie? En als moeder ‘s nachts moet werken kan een oppas misschien uitkomst bieden?

En hoever van tevoren weet Anja haar rooster? Vind ik ook nog wel schelen. De dame uit mijn voorbeeld weet dat zo’n 3 maanden van tevoren, daar kun je dan best rekening mee houden, dan heeft Martijns sociale leven er niet zoveel last van lijkt me, dat valt te plannen. Het wordt anders als het om korte termijn gaat en Martijn zijn plannen aan moet passen.

Pas trouwens op met Anja ervan te betichten dit te doen om jullie dwars te zitten. Dat weet je niet, maar beïnvloedt wel heel erg jouw gevoel (en dat van Martijn?) over haar in negatieve zin. Daar wint niemand wat mee.

Goed dat je het rustig aan wil doen. Kinderen zitten over het algemeen niet te wachten op nieuwe partners, hoe lief die ook zijn 😉. Het is wel belangrijk dat ze een goede band met hun beide ouders hebben of krijgen, en zo te zien doet Martijn dat prima. Heb het voorlopig vooral samen leuk.

Stapje terug

Ik weet niet of je hier wat aan hebt: maar mijn ervaring is het volgende. Een aantal jaren ben ik nu stiefmama, en dat is een rol die langzaam ontstaat en groeit. En met die leeftijd zijn kinderen nog heel puur en open: als jouw intenties oprecht zijn ontstaat er vanzelf een hele mooie eigen band tussen jou en de kinderen. Ik denk dat het heel, heel belangrijk is voor kinderen om geen loyaliteitsconflict te voelen en dat ontstaat al gauw als je ergens tussen gaat staan. Doe dan vooral een stapje terug!
En ja dit soort dingen kunnen frustrerend zijn omdat je er geen invloed op hebt, maar laat Martijn zelf zijn afspraken maken met Anja.

Onregelmatig rooster

Je vraag over de impact op de kinderen is natuurlijk terecht Elke. Hier ook een afwisselend rooster, om en om elke week andere dagen. (50%). De jongste kan er goed mee om gaan, staat wat vrij in het leven. De oudste vindt het moeilijker. Heeft meer baat bij ritme en regelmaat, zeker in combinatie met school. Dus of het verwarrend is voor de kinderen hangt ook een beetje af van hoe de kinderen zijn. Bij ons hangt er een rooster in de gang zodat ze weten waar ze aan toe zijn.

Min of meer zelfde

Toen de kinderen kleiner waren hadden ex en ik min of meer hetzelfde geregeld, in lijn met hoe we het deden toe we nog bij elkaar waren.
Ik begon altijd vroeg, ex deed de ochtend. En dat bleef hij doen toen we uit elkaar waren. Ook ik heb soms nacht- of weekeinddiensten en ex was dan hier. Hetzelfde als ik een paar dagen naar het buitenland moest, ex was dan in mijn huis.

Weekeinden bij papa gingen altijd in overleg, naar aanleiding van onze agenda's en die van de kinderen. Ex woonde aanvankelijk 80km verderop, maar werkte hier in de buurt, hij vermeed zo elke ochtend ook de files. Voor de middagen hadden we altijd oppas aan huis, die kookte ook. De avonden was ik thuis, of ex, of soms bleef de oppas. Alleen bij nachtdienst bleef ex (heel soms de oppas).

Inmiddels zijn de oudste 2 het huis uit, nummer 3 en 4 (18 en 15 jaar) overleggen nu zelf met hun vader over hoe en wat. Gelukkig woont hij nu om de hoek. Er komt meer ruimte in 'ons aller' vrije tijd.

Was het een gedoe? Ja, maar vooral voor ons (en onze nieuwe partners, ook allebei met eigen kinderen). Het vergt veel overleg. Eén van de kinderen heeft ook nog op hoog niveau gesport, waarvoor ook een boel geregeld moest worden. Elke dag was er wel overleg met ex over hoe en wat en wie en waar. Maar dat zou niet anders zijn geweest als we bij elkaar waren gebleven. Mijn standpunt was altijd: de kinderen gaan voor, die hebben niet gevraagd om gescheiden ouders. Nieuwe partners hebben zich maar te voegen, als de kinderen ouder zijn en/of uit huis komt er vanzelf meer ruimte. En dat blijkt!
Dat is niet makkelijk hoor. Heb ik eindelijk een lekker vrij weekeinde, heeft mijn vriend met één van zijn dochters iets afgesproken. Die zijn alle drie al uit huis, dus zo vaak ziet hij ze niet, en dan gaat dat even voor.

Ik had korte tijd geleden een gesprek hierover met mijn dochter (kind 2, net uit huis). Zij gaf aan dat ze vond dat we het allemaal goed hadden geregeld. Het leek haar niet fijn om steeds van huis te moeten wisselen, het was voor haar duidelijk wie er was en wanneer en ze konden lekker in hun eigen huis en buurt blijven. Vooral dat ze elke ochtend haar vader zag vond ze erg fijn.
Ex gaf ook aan dat hij door elke dag die ochtendshift te doen, de kinderen meemaakte in hun gewone ritme. Nog even snel iets overhoren, gesprekjes aan de keukentafel, dat soort dingen. Weekeinden bij hem voelden (ook voor ex) soms meer aan als logeerpartijtjes, vaak ook omdat er vriendjes meekwamen. Juist door hier, in mijn huis, te zijn leek het een 'normaal' alledaags gezinsleven.

Lottrmarie

Inderdaad nieuwe partners hebben zich te voegen naar en hebben geen inbreng in de regeling.

Dat werkte en werkt hier het allerbeste