Onrustige geest

Houtplank

Duidelijker kan niet. Heel netjes. Niet leuk, nee, maar wel nodig.

Sterkte!

Blije noot: ik heb vanmiddag een auto gekocht

Voor het eerst van mijn leven zelfstandig rrn auto gekocht. Een Toyota Auris. Een maat groter dan ik van plan was maar nadat ik 2 verschillende Yaris had "gepast" dacht ik dat ik nooit zou durven richting de Auvergne te rijden in de winter mrt zo'n klein bakkie.
Heb ook nog een hele goede inruil weten te regelen voor mijn Avensis.
Ik ben een grote meid
Houtplank

Way to go Houtplankje

O nee, foute taal, maar toch..... Succes met je nieuwe aanschaf!

Soms valt ex-vriend mee

Ik kwam hem net bij de supermarkt, gesprekje aangeknoopt, hij vraagt over de auto en zegt "ja ik begrijp het wel, je hebt echt een goede deal gekregen. Gefeliciteerd." En dan was dan einde onderwerp we gingen verder 2 mn over de honden en klaar.
Ik ben opgelucht
Houtplank

Dat is helemaal goed, toch?

Misschien wel handig toch dat je bij elkaar in de buurt woont - dan 'zeurt' dit niet door en is het klaar. Nadeel is dat hij misschien makkelijker toch weer wat komt vragen maar dan is het aan jou om nee te zeggen...
Gr Angela

mooi om te onthouden

helder begrenzen land dus blijkbaar bij hem meer als duidelijk dan als onaardig

Mijk

P.S. Gefeliciteerd met je grote mensen aankoop!!!

Top!

Je reactie lijkt me zeer helder. Fijn dat je een goede auto hebt gekocht. Geniet ervan

Leuk!

Een goede auto gekocht, gefeliciteerd. En met duidelijk zijn is niets mis, is ook niet onaardig. Het kan veel onduidelijkheden en onzekerheden voorkomen. Misschien net een lastig punt voor jou, maar altijd meeveren en buigen gaat ten koste van jezelf.

Niet te geloven...

Krijg ik vandaag een whatsappje "of er bij mij bereidheid is om een poosje toch nog gebruik te kunnen maken van je nieuwe auto want er is niet voor volgende week een oplossing te verzinnen"...

Heb met nog meer kracht herhaald wat ik al gezegd had. " niet. Ik heb je al verteld, voor verdere hulp (financieel of niet) moet je niet meer bij mij zijn. Ik kan niet meer, wil niet meer. Ik heb 4 jaar lang meegeleefd, meegedacht, geholpen, ingeleverd, vaak ook financieel. Maar vooral veel energie. En nu is er niets meer, ook en vooral geen energie. Ik heb je uiteindelijk losgelaten omdat ik niet meer kon toekijken hoe je met je leven bezig was, vaak op een manier waarvan ik dacht dat het niet handig was en als ik het zei kreeg ik boosheid, of een sneer en de opmerking dat ik onder je huid kroop. Je moet niet meer bij mij zijn voor hulp, herhaal ik"...
Antwoord: "ik had voor jou gekozen als persoon. Maar het doet me pijn als je nu een soort van zakelijke balans opmaakt en blijft benadrukken dat het jou zo veel heeft gekost, je maakt van mij een soort profiteur"...
Ik heb hem verteld dat ik geen zin had in de discussie. Dat ik een deze dagen op papier nog een keer zou zetten wat ik echt dacht en voelde.
En toen heb ik hem geblokkeerd.
En nu voel ik me zo ontzettend boos en slecht. Is het echt waarin ik 4 jaar van mijn leven heb doorgebracht...
Ben ik nou compleet gek geweest...
Houtplank

wijze les

don't explain. Your friends don't need it and your enemies won't understand.
gr Angela

Maar Angela

Hij is toch niet mijn vijand? Ik heb meer dan 4 jaar mijn leven met hem gedeeld...
Houtplank

In de nasleep

van een verbroken relatie ben je allebei niet op je best. Met een beetje geluk ebben die boze gevoelens weer weg, en blijft een soort vriendschap over. Maar dat is natuurlijk niet zeker. Blokkeren lijkt mij heel verstandig nu. Afstand scheppen en tot rust komen. Niet steeds aan die wond blijven pulken en hem weer open trekken. Dat is nou juist het fijne van het feit dat jullie samen geen kinderen hebben. Je kunt helemaal loslaten. Je bent op geen enkele manier meer met elkaar verbonden als je dat niet wilt.

Ben het met Angela eens. Niet steeds uit gaan leggen. Ik kan me trouwens goed voorstellen dat hij zich geschoffeerd voelt door je bericht. Er deugt ineens niks meer van hem, hij is blijkbaar jaren een blok aan je been geweest. Zou niemand prettig vinden om te horen. Ik snap zijn reactie dus wel.
Als hij weer contact zoekt doe je net of je een langspeelplaat bent die in de groef blijft hangen: nee, je kunt niet meer bij mij terecht. En dat blijven herhalen. Punt.

Sterkte.

Nee maar Houtplankje

als jij steeds met veel woorden blijft uitleggen waarom je niet..... (vul maar in) dan geef je hem munitie om daar tegenin te gaan.
Bovendien vind ik het niet helemaal eerlijk om te verwijzen naar de afgelopen 4 jaar en je inspanningen daarbinnen. Dat was immers de keuze die je zelf maakte binnen jullie relatie. Dat kun je hem nu niet verwijten in mijn ogen.

Nu moet je in mijn ogen niets anders meer uitleggen dan: onze relatie is over en dat betekent dat ik verantwoordelijk ben voor mijn leven en jij voor dat van jou. PUNT. En hij probeert op jouw gevoel te spelen omdat hij de ervaring heeft dat hij daar een eind mee kon komen. Laat het niet meer gebeuren. Hij is zeker niet je vijand maar je bent niet meer verantwoordelijk voor zijn vervoersprobleem of wat dan ook.

Niet doen

“Ik heb hem verteld dat ik geen zin had in de discussie. Dat ik een deze dagen op papier nog een keer zou zetten wat ik echt dacht en voelde.”

Je bent hem geen verklaring meer verschuldigd. Laat je niet verleiden om steeds uitleg te geven, daar worden jullie allebei niet beter van. Jullie zijn uit elkaar. Je wilt niet meer dat hij een beroep op je doet. Klaar.

Houtplankje,

Hij is niet je vijand, maar een vriend had het begrepen.

Met het woord profiteur doet hij beroep op je gevoelige plek. Een vriend zou dat laten.

Hij is zijn rots in de branding kwijt en dobbert wat rond. Pas op dat je hem niet gaat binnen hengelen; dan ben jij terug naar af.
Je toekomst ligt nu bij jou en je zoon en je familie of vrienden.

Profiteur.

Het zijn zijn woorden, heeft hij vast eerder te horen gekregen. Niet meer uitleggen, geen brieven schrijven, geen ouwe koeien uit de sloot over jullie relatie die voorbij is. Hij gaat het niet begrijpen, hij "voelt" niet wat jij voelt.

"Auto lenen? Nee sorry, dat wil ik niet. Nog de beste wensen, groetjes Houtplankje."

Was voldoende geweest.
Stoppen met uitleggen en tegen een muur aanpraten.

Dat heb ik vaker gezien: een partij geeft meer (financieel, emotioneel enz) en de andere partij lijkt dat een recht te gaan vinden. En als de ander zijn/haar grenzen aangeeft wordt diegene egoïsme verweten. Voelt heel onrechtvaardig

Ben het met bovenstaande mensen eens: gewoon op je strepen staan is genoeg. "nee wil ik niet"

Op het moment dat jij hem wilt overtuigen van waarom je dit juist niet meer wilt, ziet hij een kans onder je huid te gaan kruipen door op je gevoel te spelen. En dat is niet fraai want je gaf al die ondersteuning uit liefde maar je kunt het niet omdraaien: ' als je me niet ondersteunt, heb je nooit van me gehouden'.
Goed, zo. blokkeren en verder geen contact hebben. Het is pijnlijk maar de beste manier om met je eigen leven door te gaan

hij verliest zijn greep, merkt hij nu

En dus haalt hij alles uit de kast om je terug te winnen. Niet eens als partner, maar als iemand die hem weer eens uit de brand haalt.

Laat je alsjeblieft niet meer uitlokken tot discussies, die ga je niet winnen. Wees als een gebarsten grammofoonplaat en herhaal eindeloos: "Ik heb je gezegd waarom ik dit niet meer doe en daar moet je het mee doen."
Negeer nieuwe reacties. Elke reactie terug geeft hem nieuwe energie voor een nieuwe aanval.
Blokkeren is verstandig.

En ja, bij het scheiden van de markt leert men de kooplui kennen. Ik ben 20 (!) jaar getrouwd geweest toen ik ging scheiden en pas na mijn huwelijk leerde ik mijn ex pas echt goed kennen. En het is heel confronterend om dan te ontdekken met wie je huis, lief, leed en lijf en in dit geval ook kinderen hebt gedeeld...

Laat je niet uit de tent lokken en maak van onvoltooid verleden tijd, nu definitief voltooid verleden tijd. Hij zoekt maar een andere faciliteerder van zijn levensstijl.

nee is een complete zin

je kunt er voor de vorm nog: 'Nee dat lukt helaas niet' van maken maar je bent hem geen uitleg verschuldigd.

Mijk

Van de zotte eigenlijk

Dat ik nog steeds probeer hem tekst en uitleg te geven. Ik voel me ergens nog schuldig dat ik hem niet help merk ik, een stemmetje in mij zegt nog steeds "ja maar hij heeft het zo zwaar". Het is inderdaad niet meer mijn pakkie aan.
Houtplank

"ja maar hij heeft het zo zwaar"

Ja, dat denk ik ook. Een goed moment voor hem, in dit geval, om te leren niet meer op anderen te leunen en op eigen benen te gaan staan. Want dat is volgens mij echt wel een dingetje: hij is te afhankelijk van andermans hulp. Wat hij waarschijnlijk beter dan doen dan bij jou het onmogelijke vragen is, professionele hulp zoeken om om te leren gaan met zijn problemen.

En ik begrijp je wel, hoor. Het is niet leuk om iemand die ooit jouw liefste was zo te zien. Ik herken het gevoel ook. Maar soms moet je stoppen met andermans problemen tot jouw probleem te maken. Je hebt je best gedaan, en je hebt alle recht om te zeggen: "Tot hier en niet verder."

Tsja

Natuurlijk heb je het recht om nee te zeggen op vragen van hem.
Wat me wel stoort in dit hele verhaal is dat velen (hier) zijn vragen alleen al inpertinent vinden.
En dat staat mi toch wel haaks op de algemene en veelvuldige adviezen hier gegeven over hulpvragen ed: advies is zo vaak durf/ leer hulp te vragen.
Ik denk toch dat het anders ligt nu het om een man draait. Daar worden toch andere eisen aan gesteld.

Hulp vragen, Thea

Vragen staat vrij, maar dan moet de vrager ook "nee" kunnen aanvaarden. Dat geldt voor mannen en vrouwen.

Nee aanvaarden

Is gemakkelijker als de ander als excuus voor een weigering niet al jouw tekortkomingen van de afgelopen jaren opsomt.

Het lijkt erop dat je probeert je te verantwoorden voor je afstand nemen. Alsof je om zijn toestemming en begrip vraagt. En hij moet dan snappen dat je niet meer kunt omdat hij zich al die jaren onmogelijk heeft gedragen.

Dat roept logischerwijs boosheid op. En weerstand. En gesoebat dat het best kan. Dat jij eigenlijk degene bent die fout zit. Etcetera, etcetera. Ik denk dat er niks anders opzit dan gewoon eerlijk te zeggen: Er is in principe niks mis met jouw vraag. Maar ik kan het niet meer, ik wil het niet meer, ik ben aan mijn grens gekomen. En dan is er geen ruimte meer voor discussie.

Groet,
Jo Hanna

Niet doen Houtplankje

“ Dat ik een deze dagen op papier nog een keer zou zetten wat ik echt dacht en voelde.”

Niet doen, zoals al eerder geschreven. Hoe denk je dat hij zich gaat voelen als hij van jou een mail krijgt met een opsomming van zijn minpunten en dat de vier jaar met hem niet leuk waren. Dat is toch natrappen? Dat gun je hem niet.
Maar hij hoeft ook geen uitleg van jou te krijgen waarom je hem de auto niet leent. Gewoon nee is voldoende.

Ik hoop dat je sterk kunt blijven, de band moet verbroken en nu lijkt het net alsof je de pleister er langzaam aftrekt. Beter is in één keer.

dagboek

Dat vind ik ook (Adelaide #87) : niet op papier zeggen wat je echt dacht of voelt. Je kan wel voor jezelf in een dagboek schrijven, dat kan je opluchten en inzicht geven.
Hem een lijstje met tekortkomingen geven is hem een trap nageven. Waarom zou je dat doen? Je hebt van deze man gehouden en het is verdrietig dat het voorbij is. Rouw!
Bij een relatie zijn er twee. Jij zal heus ook niet perfect zijn (wie wel?). Je hebt hem ver over je grenzen laten komen, dus je bent eigenlijk misschien boos op jezelf. Je hebt er meer aan jouw eigen aandeel/meganisme te onderzoeken bij jezelf om dit bij een volgende relatie te voorkomen. En je kan beter rouwen om de liefde die was.
Hem kort zeggen: nee dat wil ik niet meer. Nergens op in gaan.

wat Mijntje zegt

Mijntje " Je hebt er meer aan jouw eigen aandeel/meganisme te onderzoeken bij jezelf om dit bij een volgende relatie te voorkomen. "

Dat denk ik ook al een tijdje over dit draadje (maar dacht "dat komt wel in een later stadium" maar nu het toch op tafel ligt): het lijkt me heel zinnig om ook de balans op te maken over je eigen gedrag: ingegeven door hoop op verandering natuurlijk heb je behoorlijk ver over je grenzen laten gaan en ben je een enabler geweest voor zijn chaotische levensstijl .

Het kan het proces van rouwen en closure krijgen ook helpen om verantwoording te nemen voor je eigen rol in jullie dynamiek.
Op die manier stap je uit "wat is het toch een lapzwans en wat heb ik toch voor hem gezorgd'. Dat kun je namelijk niet meer veranderen en die innerlijke verwijten aan zijn adres maken je ook machteloos en meer verdrietig.
Waar je macht en kracht kan halen is je eigen proces. Waarom kon iemand zo lang over je grenzen gaan terwijl je al jaren twijfelde? Wat is het in jou dat dat toestaat.

liefde mag geen excuus zijn om je slecht te laten behandelen.

Ja Maro en Mijntje

Ik denk dat ik het wel weet: ik ben namelijk heel erg onzeker in de liefde. Mensen vinden me op het eerste gezicht stoer en onafhankelijk, maar eigenlijk wil ik gewoon iemand naast me die zegt dat hij van me houdt en er altijd voor mij zal zijn.
Mijn moeder liep voortdurend over mijn grenzen heen en manipuleerde me, en mijn vader liep weg zodra het maar ern beetje te persoonlijk werd. Geen al te beste combinatie om zelfverzekerd en onafhankelijk te zijn in een liefdesrelatie.
Ik wil gewoon lief gevonden worden, belangrijk zijn voor mensen. En uit mezelf ben ik gewoon behulpzaam en aardig geloof ik. Een man zoals mijn ex-vriend, een chaoot die zijn leven niet op orde heeft, die diep ongelukkig was, tja... ergens ben ik bang dat we het "slechtste" in elkaar naar boven haalden. Het klinkt heel erg negatief. Maar in dit geval heeft het niet goed uitgepakt, helaas voor ons.
Houtplank

Daarom belangrijk

Daarom is het belangrijk of vriendelijk om je niet meer te richten op zijn tekortkomingen en ze zeker niet naar hem te benoemen, maar gaat nadenken over hoe je het met de volgende vriend anders gaat doen. Als jij behulpzaam bent, dan voel jij je goed dat jij het leven van een chaoot op orde kan brengen. Jij denkt dat hij dat nodig heeft, maar zo’n relatie gaat geheid wringen (wrikken?) omdat het een scheve verhouding is. En aan het einde is iedereen ongelukkig. Jij omdat het je niet gelukt is zijn leven op orde te krijgen, hij omdat jij zijn chaos niet accepteren kan.