Ouders van jonge kinderen scheiden te snel

correctie...

her en der.... moet het zijn....

Financiële kwetsbaarheid

kun je ook met twee inkomens hebben. Niet iedereen verdient modaal en bovenmodaal. Gebrek aan geld kan minder gelukkig maken, maar hoeft geen scheiding op te leveren. Ik ben wel van mening veranderd wat betreft thuisblijven of werken. Ik ben van mening geworden, dat als het even kan, je moet blijven werken. Schroef het aantal uren terug als dat nodig en mogelijk is, maar blijf wel werken. Onze situatie was werk en uitkering en ik dacht dat die situatie levenslang zo zou blijven. Niet dus. Dat heeft járenlang voor financiële problemen gezorgd en daar zijn we heel goed sámen doorheen gekomen. Zo'n crisis is ook een gezamenlijk project, welbeschouwd. Het gaat (eenmaal op dat punt aangekomen) niet om een verschil, maar om één doel. Ik snap dat het anders kan als partners de neuzen niet dezelfde kant op kunnen krijgen als duidelijk is geworden dat het anders moet dan tot daar. Dan ontstaat daarover een verschil. Zo'n verschil kan ook ontstaan, of was er altijd al, over opvattingen, gewoontes, trouw e.d.. En als dat verschil maar groot genoeg is, of alsnog wordt, kan het moeilijk worden om daarmee te leven. Stel je voor, ik roep maar wat, dat je wéét dat iemand helemaal gek is van motoren en je na 4 jaar denkt 'mijn hemel, ik wil ook weleens een nieuwe bank ipv motoronderdelen kopen. Ik wil ook weleens samen op vakantie ipv man die met zijn maatjes de weg op gaat'. Dan kun je je afvragen of je bij aanvang niet goed beseft hebt, wat je in huis haalde met deze motormuis. Is die liefde voor motoren opeens ontstaan, dan had je het niet kunnen weten. In het ene geval zou je kunnen stellen dat je er met open ogen ingetrapt bent (oh, dat wordt vast wel minder als...). Over dat fenomeen verbaas ik me soms wel, ondanks dat ik zelf ook weleens een balk in mijn oog heb of had . Zo ook over een uitspraak van mijn eigenste ( ) ) man. Hij zei weleens 'ze hebben mij nooit verteld hoe het wordt in de puberteit'. Daarmee reagerend op dat het vooral met een dochter niet standaard vlotjes verliep. En daar kon ik dan toch niet bij met mijn pet. Je komt toch niet van een planeet zonder jeugd, je bent toch zelf ook jeugd geweest?? Sommige zaken kun je zien aankomen. Iemand met een ander geloof, denkt niet hetzelfde als jij met je eigen geloof of niet-geloof. Hoe dacht je dat dat zou gaan verdwijnen? Iemand met héle andere politieke opvattingen, ja... dat kan veranderen, maar ga je daarvan uit? Ik vind relaties met een kerkganger en een niet-kerkganger altijd heel knap, zij geven elkaar dus die ruimte. Hetzelfde met politieke opvattingen. Maar het kán wel degelijk een splijtzwam worden in de praktijk van na het huwelijk. Prettig dus als je bij aanvang daar tenminste ongeveer mee op één lijn zit. Ik zelf heb ook wel zo'n instinker gehad, van komt wel goed. Ik wilde kinderen, man maakte in mijn ogen vooral grapjes over niet willen. Ik dacht dat gaat wel over. Dat is ook gebeurd, maar als dat niet zo was gegaan, was het einde oefening geworden. En dat had ik alleen mezelf kunnen verwijten.

Donna

"Ik snap het onderbuikgevoel, maar juist gezinnen met een traditionele rolverdeling zijn kwetsbaar. Stellen die ongeveer evenveel verdienen scheiden minder vaak. Hoe het misverstand kan ontstaan: stellen met een zelfde kerkelijke achtergrond en die deel uitmaken van een kerkelijke gemeenschap scheiden minder vaak en het aantal huisvrouwen is in deze groep oververtegenwoordigd. Maar “huisvrouw” is hier niet het toverwoord “kerkelijk” wel. Stellen die jong trouwen maken gemiddeld weer meer kans op een echtscheiding. Deze groep behoort gemiddeld gezien tot een sociaal-economisch kwetsbare groep en kent (dus) meer huisvrouwen."

Citation needed zeggen ze dan op Wikipedia.

Oftewel, heb je een link om deze stellingen te ondersteunen?

Samenvatting

https://www.fpvi.nl/scheiden/scheidingsstatistieken/

Onderzoek

Samenvatting van veel onderzoeken die gedaan zijn naar de invloed van gedeelde verantwoordelijkheden:
https://www.demographic-research.org/volumes/vol38/37/38-37.pdf

Culturele context is belangrijk: huwelijken waarbij vrouwen ongeveer evenveel binnenbrengen, maar wel verantwoordelijk zijn voor het gros vd zorgtaken kennen een minder goed slagingspercentage dan de huwelijken waarbij zowel het inkomen als de zorgtaken tussen beide partners zo eerlijk mogelijk verdeeld worden.

En nog een nuancering

In een samenleving waarin vrouwen juridisch en financieel zelfstandig zijn wordt, logischerwijs, (veel) meer gescheiden dan in samenlevingen waar dit niet het geval is. Zo nam met de introductie van de bijstandsuitkering het aantal scheidingen in Nederland toe. Ook naar onderzoeken naar dit gegeven wordt in de samenvatting verwezen.

Alles kan Kaaskopje

Natuurlijk kun je ook financieel kwetsbaar zijn als je beiden een betaalde baan hebt, maar de kansen liggen significant beter dan wanneer er maar één verdiener is, zeker na een scheiding - voor die niet-verdiener maar tis meestal ook geen hosanna voor de verdiener. Maar misschien snap ik niet zo goed wat je wil zeggen in je vorige post?

Donna

Interessant, maar volgens mij doe je vrij sterk aan Cherry picking. Er staan zoveel statistieken dat je er nog een paar totaal andere verhalen mee kunt onderbouwen.

Ja hoor

Jij vraagt om onderbouwing van mijn stelling en die heb je gekregen. Stevige wetenschappelijke onderbouwing nog wel. En nu het lastig wordt de onderzoekers van linkse complotten te beschuldigen (ik heb ze zelfs nog even allemaal doorgelicht) en op die manier verdacht te maken, probeer je het met mij. Maar goed dat de link bedoeld was voor de kritische meelezer.

Donna

"Stevige wetenschappelijke onderbouwing nog wel."

Ik vind het meer een bloemlezing van elkaar deels tegensprekende onderzoeken. (ik heb het trouwens over je eerste link, die tweede heb ik nog niet gelezen, tijd...)

Nu ik beter kijk zie ik dat zelfs de auteurs dat ruiterlijk toegeven, kijk:

"Neem voorgaande en onderstaande onderzoeken niet te serieus, vaak ontbreekt het bewijs van een causaal verband en zijn ze zelfs tegenstrijdig…"

(dit staat er letterlijk in he?)

Donna weer:
"Maar goed dat de link bedoeld was voor de kritische meelezer."

Yep, zoals je ziet had ik het vrij aardig ingeschat

" En nu het lastig wordt de onderzoekers van linkse complotten te beschuldigen [] en op die manier verdacht te maken, probeer je het met mij."

Ah, dan worden we weer giftig. Terwijl ik een inhoudelijk zeer treffende reactie had: je doet aan cherry-picking en je bron is een soort vergaarbak van onbetrouwbare echtscheidingscijfers hetgeen de auteurs zelf bevestigen.

Stevige wetenschappelijke onderbouwing! LOL!

Het ligt voor

de hand dat je financieel minder kwetsbaar bent wanneer je een eigen inkomen genereert. Wat snap je daar niet aan, Ad? Als je werkloos bent en afhankelijk bent van je partner, dan zorgt het voor een armoedeval als je gaat scheiden. Je raakt dan immers je enige inkomstenbron kwijt en moet maar afwachten of je een baan kunt vinden met een gat in je cv.

Terwijl als je allebei werkt, dan is het een kwestie van het huis verkopen, of kijken dat de een de ander uitkoopt en die ander kan dan ook prima weer een huis kopen, dus de financiële gevolgen vallen mee.

Kwestie van logisch nadenken.

Lanza

Het is niet een kwestie van 'niet snappen', maar een kwestie van skeptisch zijn.

Donna debiteert in #408 een hele hoop stellingen die mij nogal twijfelachtig lijken. Zo simpel zit de wereld meestal niet in elkaar. Dus ik vraag om een link zodat ik mee kan lezen. Die link krijg ik - dank je Donna - maar de pagina staat vol met tegenstrijdige info en de auteurs waarschuwen daar zelfs voor.

Als ik daar op wijs wordt Donna boos en begint met linkse samenzweringen te smijten. Samenzweringen en kritisch denken passen meestal slecht bij elkaar.

Wat financiele onafhankelijkheid betreft kunnen er op het (mijn) eerste gezicht twee mechanismen spelen:

- Minder echtscheidingen bij grotere afhankelijkheid omdat een van de partijen (de vrouw?) het zich niet kan veroorloven.
- Minder echtscheidingen bij kleinere afhankelijkheid omdat de partners gelijkwaardiger zijn.

Misschien is 1 een rechtse redenatie en misschien is 2 een linkse. Misschien zijn ze allebei waar, misschien geen van beiden. Misschien zijn gelijkwaardiger relaties duurzamer, misschien juist niet.

Ik denk dat de meeste moderne dames dames heel graag zouden willen dat 2. waar is, maar dan past juist voorzichtigheid. Is de wens de vader van de gedachte?

Van dit artikel worden we niets wijzer.

Ad hombre

Misschien moet je de tweede link eens goed bestuderen. Kost inderdaad wat meer tijd, maar we weten allebei dat ik met mijn “stevige wetenschappelijke onderbouwing” op dit stuk doelde, dat hoop ik tenminste. Daarna mag je hier je woorden terug komen nemen. Ik erken natuurlijk dat het niet handig van me was de populaire link te plaatsen voor de wetenschappelijke en niet te noemen dat het me inhoudelijk om de tweede link te doen was.

O, met een kritische lezer bedoel ik iemand die in staat is een wetenschappelijke samenvatting te lezen, niet iemand die het houdt bij een samenvatting “voor dummies”. Ik vond het een leuke link om te delen, gezien de aard van de discussie, maar voor de serieuze inhoud moet je bij het wetenschappelijk deel zijn. En daar zijn de conclusies heel duidelijk.

Tenslotte heb je de neiging om met verdachtmakingen op onwelvallige informatie te reageren. Ik doe daar niet aanen ik zou het prettig vinden dat je dat ook niet suggereert.

Laat me raden...

‘Ik denk dat de meeste moderne dames dames heel graag zouden willen dat 2. waar is, maar dan past juist voorzichtigheid. Is de wens de vader van de gedachte?’

Mevrouw Hombre heeft ofwel haar loopbaan enige tijd onderbroken en/of werkt parttime, vermoedelijk is vanuit Ad Hombre de voorzichtigheid ook ingegeven door licht wensdenken... want iemand die hard afgeeft op ‘links’ zal toch vanuit het grotere plaatje de neiging hebben te promoten dat eenieder zijn eigen broek kan ophouden...

Terzijde

Een tuinbroek houdt zichzelf op!

Dacht het niet hoor

Volgens mij heeft de vriendin van ad Hombre gewoon een baan. Het is denk ik nooit verstandig om iemands bijdrages te verbinden aan de persoon. Ik vind het zelf enigszins storend als dit richting mij gebeurt in ieder geval.

Voor mezelf geldt dat ik naast mijn werk bijna alle taken thuis verricht. Behalve dan de vuilnis, de tuin, bandenplakken en de auto wassen. Werkt hier prima. Maar tegelijkertijd kan ik wel accepteren dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat gedeelde verantwoordelijkheden statistisch bijdragen tot een betere slagingskans van een huwelijk en het ook nog eens eens een logische uitkomst vinden.

Je hebt gelijk Donna

Ik liet me verleiden 🤫

Koosje

Mevrouw Hombre heeft haar fulltime baan onderbroken om lekker een jaartje rond te reizen. Daarna heeft ze een academische studie gedaan en tegelijkertijd kinderen gekregen.

Ik zou wel willen dat ze evenveel verdiende als ik maar dat haalt ze helaas lang niet. Niet per uur en al helemaal niet per maand.

Desalniettemin zijn we langer bij elkaar dan veel van jullie ooit zullen halen...

Maar ik ben te wetenschappelijk aangelegd om daaruit algemene conclusies te trekken, behalve dan dat het kan...

Rode krullenbol

Gevat 👍

Geld n.a.v. mogelijkheden 1 en 2 Ad Hombre

- Minder echtscheidingen bij grotere afhankelijkheid omdat een van de partijen (de vrouw?) het zich niet kan veroorloven.
- Minder echtscheidingen bij kleinere afhankelijkheid omdat de partners gelijkwaardiger zijn.

en:
Of - meer echtscheidingen als er geen financiële noodzaak is om te blijven.

Ik draai het dus om, omdat daar een verschil in kan zitten.

Als ik eerlijk ben, vraag ik me weleens af of die situatie vaker meespeelt dan vroeger en daardoor het aantal echtscheidingen is gestegen. Dat (meestal) de vrouw dus iets korter te tijd neemt, er minder moeite voor wil doen, om het op te lossen, want... waarom jezelf langer kwellen als het niet hoeft? Het zou dus, zo denkend, kunnen zijn dat mensen die financieel onafhankelijk zijn, iets impulsiever de stekker uit een relatie trekken. Ik vermoed dat Lanza dit ook voor ogen heeft, maar dat mag ze zelf zeggen.

Tuurlijk

kan dat meespelen.

Als jij weet dat je binnen een paar weken alles op orde kan hebben voor jezelf, dan zul je eerder impulsief weggaan als het even niet lekker loopt, dan wanneer het een enorme kopzorg is hoe je jezelf en kinderen moet bedruipen en je hele leven over de kop moet.

Impulsief Lanza.

Misschien kunnen we aan de gescheiden ool-ers even vragen hoeveel van hen er impulsief weg zijn gegaan toen het even niet lekker liep?

Aangezien je nog steeds van mening blijkt te zijn dat dat gebeurt. Impulsief scheiden. Omdat het even niet lekker loopt.

Ik ben gescheiden. Maar verre van impulsief. Dus ik steek géén hand op.

De kans dat iemand hier zich meldt en zijn/haar scheiding zo omschrijft is waarschijnlijk net zo groot als dat jij ooit je mening zal bijstellen.

nee

Ook geen hand omhoog.
En ik doe 20 jaar later nog steeds mijn stinkende best om de verhoudingen een beetje leefbaar te houden, omdat dat het beste is voor mijn kind. Ook al zou ik hem in mijn impulsieve buien graag eens met iets hards op zijn hoofd slaan. Wat een zelfbeheersing, decennia lang...

Omdraaien

Dus als jij denkt dat scheiden impulsief gebeurd...hoeveel relaties zijn dan nog in stand omdat scheiden te gecompliceerd is? En scheiden dan nog als de kinderen groot genoeg zijn om geen omgangsregeling, alimentatie etc. te hoeven regelen? Is het gezond en een voorbeeld om het perfecte plaatje te spelen en ongelukkig te zijn?

Nee dat is voor mij geen voorbeeld

Dat lijkt me ontzettend naar. Ik gun iedereen een gelukkig huwelijk. Aan de andere kant: je doet het samen. Niemand krijgt een gelukkig huwelijk in de schoot geworpen, jij bent sámen met je partner degenen die het huwelijk vormgeeft niemand anders. Je bent er dus ook zelf bij welke kant het opgaat.

Andere kant

Dat klopt je bent er zelf bij, maar als ieder een andere kant op gaat om wat voor reden dan ook.... dan raak je de weg terug naar elkaar al snel kwijt.

en wellicht

Is er een connectie tussen impulsief scheiden en scheidingen die door één partij geëntameerd zijn?

Nog een interessant feitje

de vrouw is meestal de partij die de scheiding aanvraagt (Ik geloof 70%), maar nu las ik laatst dat dit komt, omdat wanneer je minder verdient de kosten lager zijn. Aangezien de vrouw nog vaak het minste verdient is het dus financieel gunstig dat zij de scheiding aanvraagt.

Hierdoor krijg je een vertekend beeld.

gunstig?

#450 Heb je het dan over een eenzijdige scheidingsaanvraag want correct me if I'm wrong, een verzoek tot echtscheiding voor de rechtbank daar staat toch echt twee handtekeningen op en ben je beide aanvrager.