Sinterklaasje Bonne Bonne bonne

Samenwonen

Weet je wel zeker dat samenwonen een goed idee is? Jij ziet het als een soort nieuwe start waarin jij het huis gaat herinrichten zodat het jullie huis is.

Maar je vriend heeft eigen tradities en gewoontes in zijn huis en leven, zoals het jaarfeest van een van zijn kinderen en Sinterklaasavond. Zoiets is ook belangrijk en zijn kinderen zullen hun tradities willen houden.

Als ik jouw reacties hierop lees vraag ik mij nu al af of dat wel goed blijft gaan. Ookal zijn de kinderen al volwassen betekent dat niet dat zij niet meer meetellen. En ookal offer jij alles op betekent dat niet dat jij opeens alles voor het zeggen hebt.

Is het wel verstandig om met je eigen dochter in zijn huis (en leven) te trekken?

It takes two

Bedankt voor je reactie. Ik vind tradities prima maar ik hoop samen wat op te bouwen want dat is wat hij zegt te willen namelijk met mij verder.
Ik vind het vooral moeizaam dat ik er steeds buiten sta als het aankomt op verjaardagen van zijn kinderen en nu zijn ex een vriendin heeft kan het opeens wel. Ik weet het niet het voelt alsof ze niet willen veranderen en vasthouden aan hun oude patronen terwijl ik alles verander.

Daar zou ik ook niet blij van worden

Eerst nooit welkom maar nu zij een vriend heeft plotseling wel, daar zou ik voor passen. Misschien is het tijd om oude tradities te veranderen in nieuwe. Zij haar feest en jullie je eigen feest of dat jullie het accent op de kerst leggen. Jullie hebben lang gewacht met samenwonen en ik vind dat een goede keuze maar nu breekt er toch echt een andere fase aan en ik hoop dat jouw partner en zijn volwassen kinderen zich dat ook realiseren.
Wanneer is dat weekend? Kan het niet zo zijn dat kind jou nu al uit daagt en er een drama van maakt als jij nee zegt? Wat is het waard? Ik zou dat weekend wel toestaan.
Hebben jij en je partner wel duidelijk besproken wat jullie verwachtingen en ideeën zijn, dat is stap een. Ik zou ook kijken naar zijn bereidheid om zaken te veranderen zodat het voor jou en je kinderen ook prettig is en jullie niet alleen maar mee hoeven in de tradities van zijn eerste gezin.

Ik zou

Het samenwonen heroverwegen. Het lijkt alsof jij je moet inpassen in zijn leven, en dat hij vooral zijn eigen ding wil blijven doen. Moet jouw dochter zich daar ook naar voegen? Wat vindt zij van de samenwoonplannen? Ik weet niet of dit het enige issue is, maar een bepalende ex na zo’n lange tijd lijkt mij erg ingewikkeld.

Waarde

Ik vind dat je niet kunt eisen dat oude tradities afgebroken worden. Zo’n traditioneel weekendje jaarclub in het ouderlijk huis van kind, daar kun je als nieuwkomer niet voor gaan liggen, vind ik. Zijn kinderen zul je met dat soort eisen ook enorm van je afstoten. Het is wat anders als jullie samen zouden verhuizen naar een nieuw huis. Maar daar kiezen jullie niet voor. Ook Sinterklaas en verjaardagen, vind ik een lastige. Als je daar allemaal eisen aan gaat stellen, ben je in mijn ogen bezig je vriend los te weken van zijn kinderen en wat zij aan waardevols delen. Ik denk dat je uit zou moeten gaan van ‘waarde’: dit is van waarde voor je vriend en in hoeverre kun je daar al dan niet in mee gaan? Ik vind niet dat hij kan eisen dat je meegaat maar je zou het een kans kunnen geven, om deel uit te gaan maken van hun tradities? Ik ga er dan vanuit dat diezelfde houding van hem naar jou toe ook aanwezig is, dat hij binnen zijn grenzen meebeweegt waar het gaat om dingen die voor jou belangrijk zijn.

Zoals je het nu opschrijft, zit je er nogal strak in. Ik zou, als je merkt dat je echt niet in zijn richting kunt meebewegen (is niet hetzelfde als precies doen wat hij wil) sterk overwegen om de verhuisplannen voor onbepaalde tijd uit te stellen. Als jij jouw plek opgeeft, heb je letterlijk geen ruimte meer om vast te houden aan je eigen waarden/grenzen als een compromis voor jou of voor hem geen optie is. En eisen die erop neerkomen dat zijn band met zijn kinderen verzwakt, zouden voor mij in ieder geval een breekpunt zijn. In dat geval zou jij je met je kind op straat staan omdat het nou eenmaal zijn huis is.

Groet,
Jo Hanna

Alles veranderen

Ik neem aan dat jij ook gewoontes en tradities hebt die niet aan je woning vastzitten? Die zul je toch ook niet opgeven?

En ik denk dat het gevoel wat jij schetst voor een belangrijk deel vastzit aan het feit dat jij bij hem intrekt. Vanuit mijn perspectief kan zijn gedrag gelezen worden als ‘de volgende stap zetten’ (dat hij jou een zeikerd noemt als je niet mee wil doen, vind ik wel een alarmbel trouwens). Jij voelt dat hij meer ‘gewicht’ heeft in jullie nieuwe gezamenlijke leven en ik denk ook dat dat zo is, omdat het zijn huis is. Ik zou me in jouw geval toch ook ernstig afvragen of er niet een nieuw gezamenlijk huis moet worden gezocht. En als vriend daar niet eens over na wil denken, staan alle seinen op rood. Dan zou ik direct de handrem aantrekken.

Groet,
Jo Hanna

Als ts en haar kind van meet af aan welkom waren geweest of na een tijdje, prima. Maar de ex bepaalt en dat klopt niet, logisch dat ts dat niet prettig vindt. En tradities veranderen bijvoorbeeld als kinderen het huis uit gaan of als er kleinkinderen komen. Een ander gezamenlijk huis kiezen/zoeken is idd een goede optie.

Ik sluit niks uit

Op zich vind ik het weekend met jaarclubvrendinnen prima maar ik heb tijd gevraagd om even te settelen. Ik ben redelijk vaak weg ( ik vlieg voor mijn werk) en al snel werd er gezegd dan doen we dat wel in een weekend dat jij bent vliegen.
Ik vind het ook geen probleem dat er Sinterklaas gevierd wordt, alleen zijn dochters lijken daar erg op gebrand te zijn. Toen zijn zoon eerder al eens aangaf dat niet meer te willen appte de ex echtgenoot dat ze “ hem daar gewoon gezellig weer bij verwachtte” en toen was hij er gewoon weer bij. Er wordt haar niets in de weg gelegd om te bepalen hoe zij vindt dat het moet gaan ( één van de redenen dat ik de afgelopen jaren ook geen verjaardagen van zijn kinderen heb bijgewoond).
Ik heb overigens een goede band met zijn kinderen hoor, ik help verhuizen, kort gordijnen in voor studentenkamers, zorg voor bezoekjes als ze ziek zijn of regel een stageplek etc.
Ze zitten er naar mijn idee allemaal in de tang van oude patronen. Ik zou het leuker vinden Sinterklaas te vieren met elkaar, ik zit niet te wachten om mee te gaan naar zijn ex echtgenoot of haar bij ons thuis te mogen ontvangen.

Waar ik.voor zou passen

Is in zij huis te gaan wonen. Kijk, ik ben natuurlijk een beetje boel beschadigd over hoe het bij mij en ex vriend is gegaan, maar een frisse start in een nieuwe huis zonder voorgeschiedenis lijkt me veel gezonder.
Sini

Sinterklaas, verjaardagen.

Alles nog vieren of je nooit gescheiden bent, gezellig met het hele gezin, wat geen gezin meer is. Ook is iedereen volwassen en hebben soms andere dingen te doen. Zoals een nieuwe partner die ook wensen heeft of een volwassen kind met andere prioriteiten.
Tradities in ere houden omdat iedereen daar achter staat zijn leuke aangelegenheden. Maar nu zijn het verplichtingen. Door één persoon kostte wat kost in ere gehouden, ook na de scheiding.

Ik zou de knuppel in het hoenderhok gooien, sorry, ik vier Sint met mijn eigen kind, in mijn eigen huis. En je huis opzeggen en bij hem intrekken? Ik ben het eens met Sinilind, een nieuwe plek voor jullie samen, jullie smaak en inrichting. Samen eigenaar. Hangen er nog overal gezellige familiekiekjes aan de muren?

Wespennest

Wat een wespennest! Ze zijn toch niet voor niks gescheiden, waarom moet dan alles hetzelfde zijn als daarvoor? Nou ja dat moet iedereen zelf weten en ik zou voor de goede vrede nog best aan willen schuiven bij zo'n feestje, al is het maar om goodwill te kweken.
Maar ik zou nooit bij hem intrekken in een woning die al helemaal van hem is.
Ik zou blijven LAT-ten, dan kon ik ten minste nog ergens heen als het me te gek werd. Dan kon hij lekker zijn kinderen zijn huis laten gebruiken, zonder dat ze door jouw huis banjeren, en je hoefde niet in andermans huis te trekken met andermans regels. Ik zou sowieso nog maar eens nadenken over samenwonen met iemand die je een zeikerd noemt als je je eigen grenzen aangeeft maar dat is een tweede.
Als je echt wil samenwonen (en hij ook) dan zou ik staan op een eigen huis, dat voor jullie allebei nieuw is. Wil hij dat niet dan zou ik dat een teken aan de wand vinden: doen jouw wensen er wel iets toe in zijn leven?

Situatie

Wat een ingewikkelde situatie. Het is passen en meten om het iedereen naar de zin te maken en om iedereen te horen. Waar ik van opkijk is die opmerking dat je een zeikerd bent op het moment dat jij zegt waar voor jou de grens ligt. Dat is echt niet oké.

Hier

Wij hebben uithuizige kinderen, maar vieren elk hoogtepunt nog met het gezin en kan of wil iemand niet, dan geen probleem.
Vervelend wordt het als iemand "van buiten" dat wil doorbreken voor mijn kinderen; klein of groot. Niet omdat ik niet snap dat ze haar eigen feesten wil overigens, maar omdat de traditie er kwam toen wij gingen scheiden. Die kinderen zijn er nu eenmaal, je hebt wederzijds met elkaars verleden te maken. Ik zou wel gaan, maar misschien in de toekomst langzaam aanpassingen doen als jij maar ook hij die behoefte voelen.
Ik ga mijn kinderen niet opzadelen met 4 keer kerst vieren bij wijze van, of met elke verjaardag 2 x vieren omdat de ouders of nieuwe partners daar een probleem mee hebben.
Ik denk dat het hobbels zijn die met de jaren gladtrekken of startpunt worden van heel veel ongelukkige jaren. Meestal dat laatste helaas.

Maar wat is nu je echte probleem? Moeders regelt teveel? Moeder trekt jou bij hem weg? Je wilt die kant van de familie losweken? Wil je zelf meer een"veiliger territorium" kweken? Is ze onuitstaanbaar naar je? ( oprechte vragen)
Ik kan me bijna niet voorstellen dat het alleen om wat data en feesten gaat.

Post.

Dus met de kerst zit ik met mijn partner, jouw ex, bij jou aan de kerstdis? En jij maakt voor mij een gedicht met de Sint?
De traditie's kwamen na jullie scheiding? Maar dan zijn het toch geen gezinstraditie's uit de goede oude tijd toen het altijd zo gezellig was?

Post

Nee de tradities zijn ontwikkeld omdat dat mama beter leek voor de kinderen net zo goed als dat het mama beter leek dat ik pas meekom naar verjaardagen als haar vriend er ook bij is.
Wat me er aan stoort is dat zij beiden afstemmen of de “partners van” er bij kunnen zijn of niet. Het kan niet vanuit de kinderen komen ( zijn een na oudste dochter wilde mij al wel eerder uitnodigen maar dat is niet doorgegaan). Wat ik er ook moeizaam aan vind is dat hij als verontschuldiging steeds zegt “ het is gewoon een grote verandering en daar hebben de kinderen moeite mee” maar dat blijft zo als ze nooit een keer door de zure appel heen hoeven bijten.
Toen mama een nieuwe vriend kreeg moest zijn jongste van 19 heel hard huilen...en dat terwijl het voorheen altijd zo zielig was omdat “ mama nooit een nieuwe vriend had gevonden”

Kiki.

Bij kinderen blijft er vaak de hoop dat het misschien weer goed gaat komen tussen vader en moeder. Nieuwe partners maken de scheiding echt definitief. Om de pijn wat minder te maken gaan we dan gezellig met zijn allen hoogtijdagen vieren. Laten zien dat je nog prima door één deur kunt.
De kinderen zijn volwassen mensen, wat mij betreft zijn de traditie's te laat. Jullie hebben al 7 jaar een relatie, hoe lang geleden is die scheiding? Werden de traditie's direct na de scheiding ingevoerd?
Willen die volwassen kinderen dit allemaal nog wel of gaan ze liever Sint vieren met ma en partner en kerst met vader en vriendin?

Wat Post zegt over 4x kerst vieren e.d. ligt ook aan de ouders zelf. Je kinderen krijgen een relatie, er komen schoonouders, waarom moet je ieder jaar als kind bij iedereen kerst vieren?

Post

De kinderen zijn zeer gevoelig voor de gevoelens van hun moeder. Er is ooit kort na mijn intree toen ze met “ons” kerst vierden een app aan hen gestuurd door hun moeder met als tekst “ ik ben toch geen moeder van 4 geworden om met kerst alleen te zitten?”
Iedereen van de wap, zei ze later “ nee dat was een grap”. Ik heb daar moeite mee.
Ondertussen zijn er al verschillende 21-diners geweest, eindexamenfeestjes waarbij ik niet welkom was en dat mijn vriend zich tegenover de kinderen niet wil uitspreken dat hij wel hun verjaardagen wil vieren maar voortaan met mij aan zijn zijde.
Ik zou het echt geen probleem vinden om elkaar tegen te komen op een verjaardag en dan de hand schudden maar het feit dat zij samen overleggen of ik wel mee kan komen heeft niets te maken met de kinderen uit laten nodigen wie zij willen maar eerder beperken omdat ze het zelf blijkbaar ongemakkelijk vinden.. zoiets?
En moeizaam ook vind ik dat ik als een zeur word weggezet.

Wil40/ontopic

"De traditie's kwamen na jullie scheiding? Maar dan zijn het toch geen gezinstraditie's uit de goede oude tijd toen het altijd zo gezellig was"

Nee ik bedoel dat we dat zijn blijven doen. Na de scheiding hebben we dat gewust gedaan. Evenals hij nog wel eens bij mijn ouders komt op verjaardag en in het ziekenhuis. We hebben afgesproken familie te blijven en in die rol ervoor te zorgen dat alles soepel blijft lopen en dat loopt al 7 jaar goed.
Als de kinderen met kerst iets anders willen is dat prima. Kan zo gebeuren dat zaken veranderen. Prima, geen probleem, we zien het per keer.

Ontopic:
Ik begrijp je positie wel en de kinderen mogen je. Ik begrijp de exen ook. Je man zit ertussen, maar jij net zo goed. Misschien kun je het wat langzamer sturen ipv rigoreus.
Kun je haar niet eens in jullie nieuwe huis vragen en zeggen: dit jaar bij ons! Wie weet blijft ze weg en heb je je eigen kerst in je eigen huis en worden nieuwe tradities geboren.

Post.

Jullie situatie klinkt idd veel soepeler en niet onder druk. Zo las ik je berichtje wel.

"Vervelend wordt het als iemand "van buiten" dat wil doorbreken voor mijn kinderen; klein of groot. Niet omdat ik niet snap dat ze haar eigen feesten wil overigens, maar omdat de traditie er kwam toen wij gingen scheiden."

Relatie met de ex is te belangrijk

Het lijkt alsof hij zijn relatie met zijn ex belangrijker vindt dan zijn relatie met jou. Ze zijn al zo lang uit elkaar, en de kinderen zijn inmiddels volwassen. Echt de hoogste tijd om te laten zien dat hij jou belangrijker vindt dan zijn ex. Die kinderen snappen echt wel dat je niet eeuwig zo'n situatie in stand kunt houden en zijn oud genoeg om zelf te bepalen wie ze op hun verjaardag uit willen nodigen en met wie ze kerst willen vieren. Daar hoeven je vriend en zijn ex zich helemaal niet meer mee te bemoeien.

lastig voor je...

Toen alles goed liep bij ons, ben ik van begin af aan bij de verjaardagen van de kinderen geweest. Gaat tot nu toe nog steeds helemaal prima. Niemand die in verlegenheid wordt gebracht. Wij vieren de verjaardagen van mijn partner en zijn ex hun twee kinderen gezamenlijk en dan heb je het over 1 keer in het jaar met de hele groep en voorafgaand nog 1 keer met opa's en oma's van de kinderen. Gaat allemaal prima. Had het wat minder gegaan, dan is het iets wat niet wekelijks is dus even de schouders eronder. Gelukkig niet van toepassing bij ons, maar ik vind wel dat de ex van jouw partner zich dan ook wel zo zou kunnen opstellen. Denk dat ze zich drukker maakt, dan nodig.

We gaan allemaal heel normaal met elkaar om. Sinterklaas wordt niet gezamenlijk gevierd en ze zijn nu allemaal op een leeftijd dat het ook niet meer gevierd wordt. Ik vind persoonlijk dat er toch wel enige afstand/duidelijkheid moet zijn; je bent immers niets meer samen.

Eerst moet je vooral wegblijven en nu dat zij een vriend heeft, ben je in ene wel welkom. Voelt ze zich gesterkter nu? Wat als relatie eindigt, dan mag je niet meer komen? Maar hier moet je niet op vooruit lopen. Wat als... dat maakt je onnodig onrustig.
Ik vind het inderdaad erg met twee maten meten. Verjaardagen snap ik ook wel; dat doe je immers voor de kinderen, maar dan nog vind ik dat je daar altijd bij moet zijn. Jij hoort immers bij de vader van hen.

Ik zou het toch proberen mee te gaan, maar mocht het ooit over gaan met haar vriend, dan blijf je mee gaan.

Ik snap je lastige parket hoor, maar probeer vooral te denken dat alles omwille van de kinderen is. Maar ook jij hoort daarbij.

kinderen van ons zijn allemaal tussen 11 en 20

wellicht dat dat in toekomst anders wordt, maar tot dusverre blijven we het zo doen.

Ook mijn kinderen hebben de wens de verjaardagen samen te doen. Oudste is 20.
En die keuze maak ik niet omdat ik zo graag mijn ex om me heen heb, maar ik doe dat omdat mijn dochter dit heel prettig vindt.
Voor 1 keer in het jaar kan ik dat dan wel opbrengen en vaak denk ik achteraf... was best nog wel gezellig ook. Mijn huidige partner gaat dan overigens ook mee.