Ten einde raad
De vader van mijn kind (9) tergt ons zo erg dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Mijn kind zit volledig klem in deze uitzichtloze situatie. De vader zit in een daklozen opvang. Mijn kind is loyaal ondanks dat hij zijn ziekelijke jaloezie botviert op mijn kind. Neemt slachtofferrol in bij de instanties en alles is mijn schuld. Instanties geven mij advies uit huis te gaan als hij zijn omgang afdwingt. Ik ben niet veilig en hij verziekt en vergalt het leven van mijn kind door met gevoel te spelen, eigenwaarde ten gronde te richten en zijn ziekelijke gedachten over te brengen. Ik heb onhandelbaar gedrag daardoor thuis. Nooit rust in huis. De situatie thuis is zo gespannen dat opvoeden niet mogelijk is en er alleen maar ruzie is doordat mijn kind overal tegenin gaat en discussies uitlokt.
Wat moet ik doen. Ik ben zo gefrustreerd. Ik zit al een jaar op hulp te wachten, niemand die zijn handen eraan wil branden. Een advocaat kan ik niet betalen, omdat ik dan niet meer rond kan komen, hij zal door procederen totdat ik niet meer kan leven (heb geen toevoeging). Als omgang af word genomen bij hem, ben ik mijn leven niet meer zeker. Wat kan ik doen en wie is bij machte om te helpen om deze waarzin te stoppen.
Heftig Bang
Wat een moeilijke nare situatie voor je. Heb je contact gehad met een instelling voor vrouwenhulpverlening?
Hopelijk heb je wat goede mensen om je heen, zelfs als niet iedereen het snapt.
Op wat voor hulp wacht je?
Bezorgde moeders
http://www.bezorgdemoeders.nl/
Ken je deze site? Deze mensen zetten zich in als lotgenotengroep en het uitwisselen van zoveel mogelijk informatie, ook over de rechtspraak.
Op welke
manier ben jij niet veilig?
Wat betreft jullie kind. Het is een hele moeilijke situatie, maar probeer er over te praten met je kind. Wat bij mij hielp op die leeftijd is het gesprek aangaan naar aanleiding van de belevingswereld van het kind. B.v. een serie die favoriet is. Vaak zie je daar situaties die je kunt gebruiken om dingen uit te leggen.
Daarnaast is het heel belangrijk om duidelijk te laten weten dat jij heel veel van jullie kind houdt. Dat jij ook niet wil dat jullie kind vader niet meer zal zien. Wat jij wel wil is dat jullie het gezellig hebben samen. Dat jij niet de vriendin kunt zijn van kind, maar wel een fijne moeder. Dat je alleen een fijne moeder kunt zijn als jullie er samen aan werken.
Natuurlijk zal het niet zomaar veranderen, maar als jij ervoor kunt zorgen dat jouw frustratie niet de overhand neemt, dan kan de dynamiek echt worden veranderd.
Zorg daarnaast er ook voor de je af en toe rust hebt. Vader zit in de dakloze opvang, dus een weekend bij vader zal waarschijnlijk niet lukken. Maar misschien kan kind een keer een weekend logeren bij opa/oma/oom/tante/schoolvriendje? Op die manier kun jij even nieuwe energie op doen en tot rust komen.
Wat ook goed helpt is samen met kind kijken naar de leuke dingen van de dag voor het slapen gaan. 'Count you're blessings' helpt echt. Nare dingen blijven vaak veel makkelijker hangen dan de fijne, maar wellicht gewone dingen. Daarop terugkijken helpt om de narigheid naar de achtergrond te dringen.
Heel veel sterkte! Probeer ook voor jezelf de mooie dingen van het leven te blijven zien. Als je 1 ster aan de hemel kunt zien, dan volgen er snel meer!
waarom kan je geen advocaat betalen?
Heb je al onderzocht of je zelf ook recht hebt op toevoeging?, dit wordt namelijk berekend over je fiscale inkomen. Als alleenstaande ouder mag je rond de 36.000 euro bruto verdienen en je vermogen mag niet hoger zijn dan 25.000
Verder kan ik je niet veel raad geven, kom uit dezelfde situatie, ben nu al vijf jaar bezig met echtscheiding procedure die mijn ex continu aanspant. Geen enkele instantie heeft ons ooit willen helpen. Veilig thuis niet, kinderbescherming niet, maatschappelijk werk niet. Hij kreeg en krijgt alle hulp, ik als moeder van drie kinderen nul.
AnneJ & Paddington & Jada
Ik ben niet veilig omdat hij ziekelijk jaloers is. En ik ben tevens ontzettend bang dat hij haar naar het buitenland meeneemt, naar waar hij vandaan komt, moslim.
Ik heb geen recht op toevoeging.
En ik kan niets doen.
Mijn kind wil nog steeds naar hem toe en dat maakt het ook zo moeilijk. Ze snapt er ook helemaal niets van, wat logisch is.
Ik ken die site, maar laatste post is lang geleden. Niet meer u2d.