Verslaafde ex
Hallo allemaal,
Ik moet even mijn verhaal van mij afschrijven.. Na een relatie van 8 jaar heb ik besloten om te scheiden van mijn ex met wie ik samen een zoon heb. Vanaf 2015 is het mis met zijn alcohol gebruik en heeft hij in 4 verschillende klinieken gezeten. Na de laatste keer (vorig jaar) heb ik hem medegedeeld dat mijn grens is bereikt en dat, wanneer hij wéér de mist in gaat, ik andere stappen zou moeten ondernemen. Zijn reactie was dat onze zoon altijd veilig is bij hem want hij is zijn vader.
Bij de klinieken is naar voren gekomen dat mijn ex lijdt aan ADD en narcisme. Hij heeft een torenhoge trots met een heel kort lontje. De scheiding ging ook niet zonder slag of stoot. Lang rekken, veel verwijten aan de telefoon. Uiteindelijk met de mediator wel goed afgesloten.
Maart jl was ik op een verjaardag waar hij ook was en tot mijn grote verbazing dronk hij weer alcohol. Op dat moment heb ik besloten om mijn mond hierover te houden ( het had op dat moment toch geen zin om hem erop aan te spreken) maar het zat me ontzettend dwars. Na 2 slapeloze nachten heb ik hem opgebeld. Hem de situatie van vorig jaar voorgelegd, dat onze zoon volledig brak bij het afscheid toen hij naar de kliniek moest. Hij begreep het en vertelde dat dit een fijt was en dat hij normaliter niet meer naar verjaardagen gaat omdat hij dan de fout ingaat. Hij zei dat ik hem altijd mag bellen als ik vragen heb dus ik dacht dat hij open en transparant naar mij was. Een week geleden had ik een onderbuik gevoel dat er iets niet goed zat dus wederom contact met hem opgezocht. Alles was goed met hem zei hij. Hij was nog steeds gestopt en had hulp gezocht bij een psycholoog en zou medicatie krijgen voor een depressie. Ik was gerust gesteld.
Afgelopen zondag ging ik mijn zoon ophalen. Ik liep als gewoonlijk via de achterdeur naar binnen en trof mijn zoon alleen in de woonkamer aan. Ik vroeg hem of hij alleen was maar hij wees naar de slaapkamertjes van zijn vader dat hij daar zou zijn en ja hoor, meneer lag lekker te slapen en er stond een aangebroken blik bier op de tafel. Ik ben rustig gebleven maar kookte van binnen.
Nu heb ik dus uitgezocht wat mijn opties zijn. Na veel zoekwerk ben ik bij een advocaat uitgekomen. Zij kan een kort geding aanspannen. Ik vertrouw hem niet meer en durf het niet aan om mijn zoon bij hem te laten slapen.
Vandaag moet ik naar de advocaat en zij wil hem middels schrijven bekend maken wat we gaan doen.
Nu is het zo dat meneer een behoorlijk kort lontje heeft en flink agressief kan zijn. Zijn zoon is het enige wat hij nog heeft en dat dreigt te veranderen. Ik wil hem niet zijn zoon ontnemen maar wel dat er toezicht is. Ik ben nu doodsbang voor zijn reactie... hij weet waar wij wonen en ik ben doodsbang wat zijn reactie gaat zijn en wat hij gaat doen. Wel wonen wij op ruim een uur afstand.
Zijn hier mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten? En hoe is dit allemaal verlopen?
eerlijkheid en vertrouwen
sneuvelen het eerste bij een verslaving.
en dat accepteren is moeilijk maar wel noodzakelijk als je je zoon wilt helpen om ermee om te gaan. Het vervelende is dat je wel wilt dat je zoon eerlijkheid en vertrouwen ook belangrijk gaat vinden en zelf zo opgroeit, maar je moet hem ook helpen accepteren dat zijn vader door zijn verslaving (en door de onderliggende oorzaak, want een verslaving aan iets is vrijwel altijd begonnen als een oplossing voor een probleem) niet die mate van eerlijkheid en vertrouwen kan vertonen.
Vertrouwen is overigens wat mij betreft overigens ook vertrouwen hebben in je zoon en hoe eerder je hem helpt op jou en zichzelf te vertrouwen hoe beter hij kan oefenen.
Kun je niet specifiek hulp zoeken/informatie zoeken op hoe je je zoon kunt helpen en misschien dat het hem en jou gerust kan stellen als je lotgenoten treft of erover leest? En dan vooral de positieve verhalen.
gr Angela
Angela67
Precies dat! Je snapt exact mijn gevoel!
Mijn zoon heeft in augustus een eerste afspraak bij een psycholoog. Ik denk dat hij ADD heeft en dat wil gediagnosticeerd hebben als dat echt zo is. De problemen die zich nu voordoen mbt zijn vader worden dan ook zeker benoemd. Wellicht krijg ik extra tips hoe ik hem in deze situatie kan helpen.
Het ADD aspect maakt dat hij van zichzelf al weinig zelfvertrouwen heeft. Thuis ben ik erg bezig met positieve benadering en het benoemen van de dingen die hij goed doet. In de hoop zijn zelfvertrouwen daarin te stimuleren. Ook zorg ik ervoor dat ik te vertrouwen ben. Ik kom wel mijn afspraken na en benoem dat ook naar hem. “Ja ik ga dat doen want dat heb ik beloofd”. Hopende hierin zijn vertrouwen te houden en dat hij in gaat zien hoe belangrijk dat is.
Ervaring
De ex van mijn echtgenoot is alcoholiste. Dat probleem zorgde er voor dat mijn man uiteindelijk van haar is gescheiden. De zorgen die dat na de scheiding opleverde op de momenten dat hun kinderen (toen 7 en 8 jaar) bij haar waren (co-ouderschap) zijn enorm geweest. Het is ongelooflijk pijnlijk, verdrietig en ingewikkeld om je kinderen achter te laten bij iemand die je niet vertrouwt.
Mijn man heeft er altijd voor gezorgd dat hij bereikbaar en beschikbaar was als de kinderen bij hun moeder was. Nooit zelf een weekendje weg, telefoon altijd aan. Dat wisten de kinderen. En gaf hen vertrouwen. En ze belde inderdaad soms. Als moeder wel eens s nachts dronken door het huis spookte en ze bang waren. Vaak was even met ze praten voldoende. Dan voelde ze zich daarna zekerder en durfde ze hun moeder bv naar bed te sturen. Maar we hebben ze ook een aantal keer midden in de nacht uit huis gehaald omdat ze niet meer bij haar thuis durfde te zijn.
Het is een veel te grote verantwoordelijkheid voor kinderen. Maar deze jongens zijn ook heel loyaal aan hun moeder. En wilde zelf graag bij haar zijn. Ook om haar een beetje in de gaten te houden. Op de momenten dat ze niet dronken is, is ze ook gewoon een hele leuke en liefhebbende moeder.
En ondanks dat mijn man ook met advocaten heeft gekeken wat er mogelijk was om de kinderen niet meer naar hun moeder te laten gaan denk ik dat het ondanks de vreselijke incidenten, de angstige momenten en de onbetrouwbare acties van haar, goed is geweest. Ze zijn dol op hun moeder. En inmiddels zijn de jongens flinke pubers en kunnen ze veel beter met de situatie omgaan. Ondanks dat ze nog steeds een behoorlijke alcoholiste is.
Bereikbaar en beschikbaar zijn. Veel met je kind praten wat hij moet doen als vader teveel drinkt. Altijd zorgen dat er backup is van de buurvrouw, oma of jijzelf. Het is razend ingewikkeld maar je kind kan veel zelf. En ook al vertrouw je vader niet, hij houdt ook van zijn zoon. En zal er net als jij veel voor over hebben zijn kind niet te beschadigen. Alcoholisme is echter een vreselijke verslaving en het is verdomd ingewikkeld daar vanaf te komen.
Swaen
Jeetje wat een heftig verhaal en wat dapper dat jij zo je echtgenoot en zijn kinderen hebt bijgestaan.
Het geeft een goed gevoel om andere ervaringen hierover te lezen. Ik kan daar echt kracht uit putten, dank hiervoor!
Ik besef me heel goed dat dit hoogstwaarschijnlijk niet de laatste keer zal zijn dat hij weer terugvalt in zijn oude gewoonte. Als moeder wil je je kind voor dit soort dingen behoeden en dat kan gewoon niet. Ik hoop dat hij er een positieve les uit trekt en niet zijn vader later achterna gaat.
Ik kan hem wel meegeven dat wanneer hij zich onveilig voelt, hij contact met mij mag opnemen. Heb gewoon vreselijk met hem te doen. En het feit dat hij dit helemaal alleen moet doen is zo moeilijk. Geen broertje of zusje die dit samen met hem kan dragen en waar ze samen over kunnen praten. Mijn zoon is ontzettend loyaal en zal nooit een verkeerd woord over de ene ouder naar de ander uitspreken. Niet dat ik dat wil maar dat maakt het soms wel heel moeilijk om er achter te komen hoe het dat weekend is gegaan.
Ik hoop gewoon dat ik ooit weer mijn vertrouwen in hem kan terug vinden en dat ik mijn zoon met een goed en gerust gevoel bij hem kan laten..
dossierbouw
Mv2, waarschijnlijk heeft je advocaat je deze tip ook al gegeven, maar toch: als er gedoe is of komt, probeer dat dan op de een of andere manier bewijsbaar te krijgen.
Leve Whatsapp. Je zegt nu bijvoorbeeld, als ik het goed lees, dat je je wat zorgen maakt over zijn reactie op de brief. Mocht hij nou vreselijk uit zijn slof schieten, dan zou ik indien mogelijk daar aan refereren in een Whatsapp contact. Of in mailwisseling, wat maar beter van pas komt. Idem in contacten met je zoon. Als er een periode komt waarin je met zoon moet appen over de situatie thuis met vader, zorg dan dat je die appjes niet kwijtraakt.
Het punt is: het is beter niet aan de omgang te gaan morrelen als je het vermijden kunt, maar als je op enig moment toch denkt dat je echt niet anders kan dan de omgang stopzetten of ingrijpend inperken, dan is de kans groot dat daar een rechtszaak van komt en dan ben je blij met schriftelijk bewijs achter de hand. Dat zal je niet meteen je gelijk opleveren - uiteindelijk zal men vaak proberen je richting de hulpverlening te duwen, ook in een rechtszaak - maar het helpt wel. Niet overdrijven, niet al te opzichtig aan dossierbouw doen, maar zorg wel dat er zo af en toe ergens iets wordt vastgelegd en zorg dat je dat niet kwijtraakt. Je weet maar nooit.
Sterkte ermee
Temet
Mama van 2
Das extra ingewikkeld, dat jullie zoon in zijn eentje deze verantwoordelijkheid heeft. Zeker. Dat vraagt daarom wellicht ook net iets meer van jouw incasseringsvermogen. Geen fijne positie als moeder. Je hebt geen keus. Enkel om dapper stand te houden!
Wat temet aandraagt heeft mijn man ook gedaan. Hij heeft alle whatsapps, dronken mails, etc allemaal in een mapje opgeslagen. Voor als het ooit nodig zou zijn. Handige tip.
Je zoon wordt groter, en zal zich zelf ook steeds meer gaan roeren tegenover zijn vader. Hier begon dat vanaf een jaar of twaalf. Dat ze zelf hun moeder gingen aanspreken als ze hen bv middenin de nacht totaal onnavolgbare sms’jes stuurde. Ze gingen steeds beter hun grenzen herkennen en aangeven.
Goeie tips
Dit zijn zeker allemaal goeie tips. Ik heb een app op mijn telefoon gezet die automatisch alle telefoongesprekken opneemt. Al hoop ik niet dat het zover gaat komen dat ik dit nodig heb....
Ik ga maandag de e-mail vanuit mijn naam versturen. Ik moet ergens mijn grens trekken, helemaal omdat ik dit aan hem kenbaar heb gemaakt. Ik hoop dat dit op een zo goed mogelijke manier binnen komt. Al vind ik het onwijs spannend.. maar als ik dit niet doorzet, zal hij me nooit meer serieus nemen en wanneer hij de brief/mail krijgt, ziet hij wel dat ik daad bij het woord heb gevoegd en denkt hij (hopelijk) de volgende keer wat extra na.
Ik besef me wel dat dit een gebed zonder end is... Ik ben bang (gezien zijn verleden) dat dit altijd door blijft gaan en dat hij, vooral deze tijd van het jaar, vervalt in zijn oude gewoonte..... Blijkbaar moet ik er maar mee leren omgaan hoe moeilijk ik dat ook vind...
inlezen
ik zou me absoluut gaan inlezen en lid worden van zoiets als 'familie van alcoholisten bijvoorbeeld. ik moet zeggen dat het me een beetje verbaasd dat je er weinig vanaf weet? niet als verwijt, maar alcoholverslaving gaat nooit meer weg, ook al stopt iemand met drinken.
sterkte,
Angela
Alcoholisten
Ik ben op de hoogte dat het nooit meer weg gaat. Het is een ziekte. Daar ben ik me goed bewust van.
Tijdens ons huwelijk heb ik veel informatie ingewonnen dus ik denk dat ik opzich best begrijp wat het eigenlijk inhoud.
Uitkomst
Zo de brief is de deur uit.. en met voor verbazing is deze zeer goed ontvangen! Mijn ex begreep mijn standpunt en gaf zelf al aan stappen te ondernemen omdat het weer de verkeerde kant op gaat.
Geeft aan dat dit volkomen bij hen ligt en er alles aan wil doen om te zorgen dat het hem beter zal vergaan zodat hij beter voor onze zoon kan zorgen wanneer hij aan zijn zorg is toevertrouwd.
Uiteraard was hij ontzettend verdrietig. Vanwege het feit dat dit is gebeurd en dat hij dit zelf in de hand heeft gewerkt.
Ik ben blij met deze uitkomst. Hij gaf aan dat dit een flinke eye opener was dus ik ben blij dat ik toch mijn gevoel heb gevolgd. Op naar een heleboel veilige, alcoholvrije weekenden samen met onze zoon!
Sjow!
Wat ontzettend dapper van je ex, en wat goed dat je het hebt gedaan en het goed is uitgepakt.
Het gaat vast nog wel eens verkeerd, maar goed. De goeie wil is er.
Mmm...
Ik ben blij voor je, natuurlijk, maar ik vertrouw het niet helemaal. De man is narcistisch zei je.. dat betekent dat hij alles hij alles zal beweren wat nodig is om zijn zin te krijgen. Zelfs doen alsof hij 'schuldig' is, terwijl een narcist dat van zichzelf nooit zal vinden.
Kortom, sorry, ik ben wantrouwend. Als het te mooi lijkt om waar te zijn... Uiteraard hoop ik dat ik het mis heb. Maar neem de waarschuwing aub mee in je achterhoofd en blijf voorzichtig. Je kind is te kostbaar.
Idd paasei
Precies met een gezonde dosis wantrouwen bezien. Eerst zien dan geloven.
Wantrouwen
Dat heb ik ook zeker. Idd eerst zien dan geloven.
Zolang de wil er is en de oorlog niet is uitgebroken ben ik (tot nu toe) blij en opgelucht. Alle tips die ik heb ontvangen mbt ons kind weerbaar maken ed neem ik zeker mee.
Hij blijft er nu voorlopig niet slapen. Dat geeft mij een rustiger gevoel