Wat moet ik hier nou mee..
Even kort.
We zijn uit elkaar, hebben co-ouderschap en de week is door de helft gesplitst.
Ik heb ene week zon 1900 tot woe 1900 en hij woe 1900 tm zon 1900.
Andere week heb ik ze zon 1900 tm woe 1700. En dan vrijdag uiterlijk 2100 tm woensdag. Dus ene week heb ik het weekend andere week hij.
Dus:
Week 1 = ma di woe bij mij, woe do vrij zat zon bij hem.
Week 2 = ma di woe bij mij. Woe do vrij bij hem en weekend bij mij.
Dit is zo afgesproken, want dit was het meest eerlijk qua dagen. Was zelfs zijn eigen idee.
En nu moet het opeens anders want de verdeling is qua uren niet eerlijk.
Ik snap het niet meer. Vind het zelf best wel mierenneukerij, ik heb altijd de meeste zorg over de kinderen gehad toen we samen waren. En nu moet ie ieder uurtje tot het uiterste uit tellen.
Is deze verdeling nu echt zo onredelijk?
A12345 schreef op 05-04-2022 om 20:05:
Ik zou de woensdag om en om doen, dan is die woensdag uiteindelijk ook door de helft. Lijkt me ook het meest praktische. Vind het toch al een vrij rommelige regeling.
Hoe zou jij het doen dan? We hebben natuurlijk met onze verdeling ook rekening gehouden met onze werkdagen en de Bso dagen.
Leene schreef op 05-04-2022 om 14:30:
[..]
Poe... Wat een lastige situatie. Ik heb geen idee wat ik je kan adviseren. Hebben jullie nog contact met een mediator? En inderdaad is hij op tijd bij de zwemles? Het lijkt mij dat je deze zaken nog een keer moet doorspreken met iemand erbij. En dan iemand die tot hem door kan dringen
Hij kan op tijd zijn, meestal is hij wel iets voor 5u thuis. En zwemles is om 1730.
We hebben nog contact met de mediator, maar na de laatste email of hij onze afspraak nogmaals kon bevestigd heb ik daar ook geen vertrouwen meer in.
Het probleem is dat je niet tot hem door kan dringen. Op een gegeven moment stopt hij gewoon effectief met luisteren, dan zit ie ergens in zijn eigen wereld. Het is lastig uit te leggen, maar zijn belevingswereld is heel anders.
17 uur thuis en 17.30 zwemles en dan tussendoor nog eten, naar het zwembad en omkleden, ik vind het ambitieus hoor.
MamaE schreef op 05-04-2022 om 23:07:
17 uur thuis en 17.30 zwemles en dan tussendoor nog eten, naar het zwembad en omkleden, ik vind het ambitieus hoor.
Dan moet ie op zijn dag zorgen dat ie eerder thuis is of na het zwemmen eten. Hij is vaak wel eerder thuis hoor.
Ach wat triestig toch voor jullie kleintjes.
Een scheiding is al hartstikke rot voor ze en dan wordt er ook nog als leeuwen gevochten door beide ouders, natuurlijk in het belang van die kleintjes.
Ik weet het niet hoor. Zelf zou ik het misschien ook wel niet hebben kunnen loslaten in jouw plaats.
Toch hoop ik dat ik het anders zou hebben gedaan.
Weet je, dat schema, hoe of wat etc, dat maakt voor die kleintjes (uiteindelijk) geen ruk uit. Maar een veilige warme sfeer tussen de ouders des te meer!
Weet waar je het voor doet! Als je soepeler met je ex om gaat, dan geef je je kinderen echt een onbetaalbaar kado.
Ik zou met alle liefde (hoop ik dan…) een hoop inleveren, ook uren met de kinderen, als dat meer rust en vrede zou brengen.
En zeker als je je ex verdenkt van ass dan mag je best wat meer investeren, je kunt dan simpelweg minder van hem verwachten op bepaalde gebieden.
Pinokkio schreef op 06-04-2022 om 00:15:
Ach wat triestig toch voor jullie kleintjes.
Een scheiding is al hartstikke rot voor ze en dan wordt er ook nog als leeuwen gevochten door beide ouders, natuurlijk in het belang van die kleintjes.
Ik weet het niet hoor. Zelf zou ik het misschien ook wel niet hebben kunnen loslaten in jouw plaats.
Toch hoop ik dat ik het anders zou hebben gedaan.
Weet je, dat schema, hoe of wat etc, dat maakt voor die kleintjes (uiteindelijk) geen ruk uit. Maar een veilige warme sfeer tussen de ouders des te meer!
Weet waar je het voor doet! Als je soepeler met je ex om gaat, dan geef je je kinderen echt een onbetaalbaar kado.
Ik zou met alle liefde (hoop ik dan…) een hoop inleveren, ook uren met de kinderen, als dat meer rust en vrede zou brengen.
En zeker als je je ex verdenkt van ass dan mag je best wat meer investeren, je kunt dan simpelweg minder van hem verwachten op bepaalde gebieden.
Sorry, maar ass of niet. Dat mag nooit een reden zijn om hem maar zijn zin te geven wanneer het hem uit komt.
Nu is het dit, straks weer dat. Wat voor signaal geef je dan af?
Hij funtioneerd verder prima. Heeft een goede baan, recent een nieuwe woning gekocht die hij zelf verbouwt. Klust er naast nog wat bij.
Alleen een gebrek aan emphatie en ziet alleen wat een ander fout doet. Hij zal vast om z'n kinderen geven en ik denk ook best dat de hele scheiding lastig voor hem was. Want hij deed toch niks fout? Iedereen zag het gebeuren behalve hij.
Maar intussen struint ie ieder hoekje en gaatje van de wet en regelgeving af om zoveel mogelijk financieel beter te worden. Hij had al helemaal precies uit gezocht welk kind bij wie ingeschreven moest, waar hij zijn deel kinderbijslag kon opeisen etc etc. Allemaal zijn goed recht hoor, maar op een gegeven moment moet het klaar zijn met proberen alles uit te knijpen.
Het gaat hier niet om het gunnen van een paar uurtjes. Hij wil controle over iedere stap die genomen wordt en dan het liefst zodat hij er heel voordelig uit komt.
Dit houdt niet op bij hem zijn zin geven, dat zou juist olie op het vuur zijn voor nog meer shit.
Ik heb 11 jaar in hem geinvesteerd. Mezelf compleet weggecijfert, tot bijna aan het depressieve toe. De zorg voor het gezin lag compleet op mijn schouders, ik hield alles draaiend.
Nu blijkt ie ineens wel tijd en zin in z'n kinderen te hebben, precies te weten hoe iets geregeld wordt etc. Die emotieloosheid van de afgelopen 11 jaar is opeens verdwenen.
Zo kan ik nog wel blijven doorgaan, maar ik merk dat mijn emotie nu de overhand krijgt.
Punt is dat dit niks meer te maken heeft met van zijn kinderen houden of ze missen. Want dat ie dat doet geloof ik best. Dit is zijn manier om controle te krijgen over de situatie. En ass of niet, daar ga ik niet in mee.
Bijtje82 schreef op 05-04-2022 om 22:51:
[..]
Hoe zou jij het doen dan? We hebben natuurlijk met onze verdeling ook rekening gehouden met onze werkdagen en de Bso dagen.
Om de week. Of desnoods een van de twee maandag + dinsdag, de ander donderdag + vrijdag, woensdag als wisseldag en het weekend om en om. Woensdag lijkt me al een betere wisseldag dan zondagavond.
Verder zou de insteek van co-ouderschap moeten zijn dat je het samen doet en dat je allebei ongeveer evenveel bijdraagt aan de opvoeding. Niet dat het tot op de minuut gelijk verdeeld is.
Ouders mogen zich ook wel een beetje aanpassen (zorgen dat je eerder thuis bent bv) in plaats van alles maar om het schema van de ouders heen te bouwen en dan dit gedoe te krijgen.
Kinderen hebben ook wel een beetje behoefte aan structuur. Zeker hele jonge kinderen wat hier het geval i. En jij zo te lezen ook. Wat heel begrijpelijk is.
A12345 schreef op 06-04-2022 om 09:48:
[..]
Om de week. Of desnoods een van de twee maandag + dinsdag, de ander donderdag + vrijdag, woensdag als wisseldag en het weekend om en om. Woensdag lijkt me al een betere wisseldag dan zondagavond.
Verder zou de insteek van co-ouderschap moeten zijn dat je het samen doet en dat je allebei ongeveer evenveel bijdraagt aan de opvoeding. Niet dat het tot op de minuut gelijk verdeeld is.
Ouders mogen zich ook wel een beetje aanpassen (zorgen dat je eerder thuis bent bv) in plaats van alles maar om het schema van de ouders heen te bouwen en dan dit gedoe te krijgen.
Kinderen hebben ook wel een beetje behoefte aan structuur. Zeker hele jonge kinderen wat hier het geval i. En jij zo te lezen ook. Wat heel begrijpelijk is.
Maar zo is het nu toch al? Ik. Heb maandag dinsdag als vaste dag. Hij donderdag en vrijdag.
De woensdag is onze wisseldag. Ik breng ze overdag naar school en haal ze op. Dan eten ze de ene woensdag bij mij de andere bij hem. Dus ene woensdag breng ik ze om 5u en de ander om 6u.
Even weken heeft hij ze het weekend en de oneven weken zijn ze bij mij. Op zich qua verdeling is het prima en met de kinderen gaat het eigenlijk super.
Het gaat ook echt niet om de verdeling van de dagen, maar echt ieder uurtje willen uitkauwen.
Bijtje82 schreef op 06-04-2022 om 02:38:
[..]
Sorry, maar ass of niet. Dat mag nooit een reden zijn om hem maar zijn zin te geven wanneer het hem uit komt.
Nu is het dit, straks weer dat. Wat voor signaal geef je dan af?
Hij funtioneerd verder prima. Heeft een goede baan, recent een nieuwe woning gekocht die hij zelf verbouwt. Klust er naast nog wat bij.
Alleen een gebrek aan emphatie en ziet alleen wat een ander fout doet. Hij zal vast om z'n kinderen geven en ik denk ook best dat de hele scheiding lastig voor hem was. Want hij deed toch niks fout? Iedereen zag het gebeuren behalve hij.
Maar intussen struint ie ieder hoekje en gaatje van de wet en regelgeving af om zoveel mogelijk financieel beter te worden. Hij had al helemaal precies uit gezocht welk kind bij wie ingeschreven moest, waar hij zijn deel kinderbijslag kon opeisen etc etc. Allemaal zijn goed recht hoor, maar op een gegeven moment moet het klaar zijn met proberen alles uit te knijpen.
Het gaat hier niet om het gunnen van een paar uurtjes. Hij wil controle over iedere stap die genomen wordt en dan het liefst zodat hij er heel voordelig uit komt.
Dit houdt niet op bij hem zijn zin geven, dat zou juist olie op het vuur zijn voor nog meer shit.
Ik heb 11 jaar in hem geinvesteerd. Mezelf compleet weggecijfert, tot bijna aan het depressieve toe. De zorg voor het gezin lag compleet op mijn schouders, ik hield alles draaiend.
Nu blijkt ie ineens wel tijd en zin in z'n kinderen te hebben, precies te weten hoe iets geregeld wordt etc. Die emotieloosheid van de afgelopen 11 jaar is opeens verdwenen.
Zo kan ik nog wel blijven doorgaan, maar ik merk dat mijn emotie nu de overhand krijgt.
Punt is dat dit niks meer te maken heeft met van zijn kinderen houden of ze missen. Want dat ie dat doet geloof ik best. Dit is zijn manier om controle te krijgen over de situatie. En ass of niet, daar ga ik niet in mee.
Jij noemt het ‘hem zijn zin geven’.
Maar dat komt omdat je (begrijpelijk!) vanuit strijd redeneert.
Laat hem toch lekker mierenneuken, mooi toch dat jij daarvan af bent! (Als je wilt!)
Als je voldoende rekening houdt met zijn ass (en of hij dat nu wel of niet heeft, het lijkt er iig op) kun je het meer zien als onmacht en erboven staan. Ja, voor jou is het moeilijk je soepel op te stellen, maar voor hem wrs nog veel moeilijker/onmogelijk. Dat is ass!
En nee, hij wint dan niet. Want hij zit nog steeds in zijn eigen mierenneukerij vast en komt daar wie weet wel nooit goed uit. Jij wint wel, want het gaat je uiteindelijk veel meer rust en regie geven. En de grote winnaars zijn uiteraard je kinderen.