Wat nu (ex baan kwijt)
Nou, zat er net wat rust in mijn leventje krijgen we dit weer...Ex belde net, hij werkt freelance voor twee gemeentes, en bij 1 is het contract niet verlengd. Oftewel hij gaat er 50% op achteruit qua inkomen. Zucht.
Ik zal even de achtergrond inlichten. Ex en ik zijn 2 jaar geleden uit elkaar gegaan, zoontje van 7. Woonden in Spanje en vanwegen de wetgeving moet ik hier dus ook verplicht blijven. Ben tijdens onze relatie altijd de kostwinner geweest, terwijl hij studeerde, praktijk etc deed. Toen dat eenmaal achter de rug was kreeg ik de bons voor een jongere (ook buitenlandse) versie.
Hij kreeg een goede baan en alimentatie heb ik wettelijk laten regelen, maar ja.....waarom denk je dat meneer belt. Hij heeft het een uur geleden gehoord en wil naturulijk eerst de alimentatie schrappen. Hij zegt het nog niet met zoveel woorden maar doet weer wat hij altijd heeft gedaan.....proberen dat ik de oplossingen zoek.
Mijn situatie is zeker niet riant. Ik kan net rondkomen met mijn zoontje, maar zonder de alimentatie kan ik bv mijn flat niet meer betalen. Nu heb ik hier natuurlijk wel iets van zien aankomen en als echte kaaskop geprobeerd mezelf in te dekken. Ik kan misschien in een andere (goedkopere) flat, daarmee win ik 120 euro in de maand....maar ga er qua acommodatie wel heel erg op achteruit. Bij een vriend kan ik misschien een middagje zwart bijwerken en zo ook iets bij elkaar schrapen (dit allemaal naast mijn baan natuulijk).
En weet je...ik ben het zo zat. Heb ex natuurlijk niets van mijn plan B verteld, maar waarom moet ik alles weer oplossen....het is toch ook zijn probleem? Als hij 2500 euro terugkrijgt van de belasting ben ik toch ook gewoon blij voor hem en zeg niet dat hij dat moet delen ofzo (terwijl we zelfs zo´n clausule in het covenant hebben staan...)
Ik ben er zo moe van.....ik heb al zoveel voor deze man moeten opgeven om nu weer met zijn problemen te moeten zitten...
Wat vinden jullie rechtvaardig? Hoe zouden jullie dit oplossen??
(hij heeft geen recht op uitkering want blijft gedeeltelijk werken)
Alvast bedankt
Stortregen
Kinderalimentatie
Nee, het gaat om de kinderalimentatie. Partneralimentatie heb ik nooit gehad en nooit gewild. Probleem is dat de lonen hier (ZuidSpanje) erg laag liggen. Optie om meer te gaan verdienen heb ik op dit moment niet (crisis) behalve dus het zwartwerken bij die vriend van me, wat ik als het door kan gaan allang heb besloten te doen (houdt dan wel in dat ik drie dagen in de week tot 20:30 werk, en de andere twee tot 14:00).
Ik neem nu alle kosten voor kind voor mijn rekening (vandaar de kinderalimentatie). Stopt deze, dan zal ik toch alles moeten blijven betalen. Van een nog geen 1000euro baantje (inclusief alle extras) is dat hier knap moeilijk. Wat ik al zei......het is echt niet dat ik op straat kom te staan...ik heb me altijd weten te redden, wat me tegenstaat is dat ik het uiteindeiljk weer op mag knappen en dat vind ik knap oneerlijk.
Stortregen
Van mij een advies dat heel simpel klinkt maar heel moeilijk is: doorbreek patroon. Jij legt je er nu zuchtend bij neer dat jij voor de oplossing moet zorgen. Hoeft niet. Is zijn probleem. Hij gaat maar zwart werken om voor zijn kind te kunnen betalen. Denk hier eens over na: je hebt al geaccepteerd dat jij het op moet lossen, hij hoeft het niet eens rechtstreeks te zeggen. Hij gaat er waarschijnlijk vanuit dat jij het ook zult oplossen. Mijn advies: niet doen. Bijt op je kiezen en zeg tegen hem dat hij dat geld dan maar op een andere manier bij elkaar moet krijgen.
Was het trouwens niet zo dat hij een ander had? Ik kan me tenminste iets herinneren. Dan mag hij ook gerust op de blaren zitten. Meid, jij moet al genoeg doen in je uppie. Laat het hem lekker opsoppen.
Nog effe
Stortregen, ik lees je verhaal nog eens en word er gewoon boos van. Dat hij probeert dat jij oplossingen zoekt, is logisch want je hebt blijkbaar al zijn problemen altijd opgelost. Sorry hoor, maar wat een slappe zak! Laat je niet beetnemen. Laat hem maar een baantje erbij nemen.
Rechtvaardig versus afdwingbaar
Het zou zo maar kunnen dat het oneerlijk is dat hij zich slachtofferig schouderophalend terugtrekt en jou met de brokken laat zitten. Maar van een uitspraak als 'laat hem maar een zwart baantje zoeken' ben ik heel benieuwd naar de uitvoering. Ik denk dat ik in deze situatie wel degelijk zou aangeven dat ik van hem (een deel van) de oplossing verwacht. En ik zou alle middelen inzetten die me daartoe ter beschikking staan (bijvoorbeeld: convenant voorziet in deel belastingteruggave: begin maar eens met dat te gebruiken om de alimenatie op het afgesproken niveau te houden). Maar ik zou me ook realiseren dat de kans heel groot is dat ik achter het net vis. Volgens mij ben jij een realistische vrouw, met je plan B. Het is klote maar het is uiteindelijk beter dan het machteloze slachtoffer te zijn van iemand die zijn verantwoordelijkheid niet neemt.
Succes, Jo Hanna
Reaktie
Badankt voor jullie feedback.
Heb ex vrijdag gezien en gesproken. Ben afstandelijk gebleven en heb hem gevraagd hoe hij dacht dit alles op te lossen. Ik ga hem eerst de tijd geven het zelf op te lossen, dus heb met geen woord over een plan B gerept, of gezegd "acht joh, we lossen het we op!!"
Voorlopig moet hij komende maand nog gewoon betalen (want dan krijgt hij ook nog betaald, dus dat lijkt me niet meer als normaal), en daarna kan ik zeker nog een aantal maanden vooruit. In die tijd ga ik kijken wat hij allemaal onderneemt en óf mijn plan B in uitvoering gebracht moet worden (maar dat dus als het echt niet anders kan).
Voorlopig laat ik de bal dus bij hem liggen, want als ik een plan B kan verzinnen moet hij dat natuurlijk ook kunnen!!!
Ik heb wel besloten (alhoewel dat erg moeilijk te realiseren is, maar waar een wil is is een weg) om naar een oplossing voor mezelf te zoeken om zijn kinderalimentatie als extra te hebben, en dus niet meer afhankelijk zijn van zijn problemen.
Ik voel me zelf in ieder geval weer "mijn rustige zelf". Ik weet heel zeker dat ik het wel ga redden, dus laat hem maar komen.
liefs