wat te doen..

Mirreke

Maar hoe wil je dan dwars gaan liggen? Onderduiken met de kinderen? Want dat zal de uiteindelijke consequentie zijn en dat heb je het middel vele malen erger dan de kwaal gemaakt...

ik begrijp niet

hoe er zo snel gedacht wordt aan al die ellendigheden. Dwarsliggen of voor je kinderen "ho"-zeggen betekent niet gelijk dat je ze bij wijze van ontvoert of een ander het licht in de ogen niet gunt. Het is hier zo zwart-wit steeds en er zit nog een wereld van tig tinten grijs tussenin.
Praten, argumenten aandragen, met mensen praten waar hij wel naar wil luisteren (omdat daar een andere relatie mee is), het valt toch gewoon te proberen?
Als je niets doet is de uitkomst voorspelbaar.

schade

Schade is niet zo subjectief.
Als je iemand een klap met een moker op zijn hersenpan geeft kun je toch duidelijk de schade zien, daar hoef je geen opleiding voor gevolgd te hebben. Een botsing met je auto levert ook schade op en dat kun je berekenen.
Hoe volwassenen met schade omgaan ligt met een beetje geluk en van de omvang van de schade aan hoe een persoon daarmee omgaat, of er genoeg verzekering of geld is, of er hulp wordt ingeroepen daar waar nodig.
Dat kun je van 2 kleine kinderen niet verwachten, ze kunnen het niet verwoorden en dat is zorgwekkend in mijn ogen.
Hun schade is misschien niet meetbaar, misschien niet eens heel duidelijk zichtbaar, maar vaak wel merkbaar door onrust, boze/verdrietige buien, plotselinge onzindelijkheid, nachtmerries, terugval op school enz.

Ik zeg niet eens dat er lange termijnschade zal zijn; kinderen zijn heel flexibel. Wel zeg ik dat je schade moet beperken voor zover dat in je macht ligt. En ik denk dat een beetje ouder dat ook gewoon doet. Dat is heel menselijk toch?

De minste schade

Het is duidelijk, dat iedereen op zoek is naar de weg die de minste schade oplevert voor de kinderen. Het is ook duidelijk dat vader en moeder evenveel rechten hebben op hun kinderen, dus dat een moeder niet kan bepalen onder welke voorwaarde en vader vader mag zijn. En dat het het beste is als er een redelijk gesprek komt tussen beide partners. Maar de weg daarnaartoe, daarover verschillen we van mening.

Astrid stelt: 'maar waar halen jullie vandaan dat elke vorm van overleg de boel op scherp zet, zorgt voor een vechtscheiding, conflicten, rechtsgang, escalatie en dus bij voorbaat slecht is voor de kinderen?' Niemand zegt dat 'elke vorm van overleg' de boel op scherp stelt. Maar wel als daaraan vooraf gaat, dat de kinderen niet bij hem mogen komen, tenzij (en dan het overleg). Als het een overleg is dat gebaseerd is op wederzijdse gelijkheid in de mogelijkheden om het ouderschap in te vullen, dan is er ook een gelijkwaardig overleg mogelijk. en dat voorkomt vechtscheidingen. Die wederzijdse gelijkheid is er niet als de een voorwaarden stelt aan de ander, bijvoorbeeld de voorwaarde: de kinderen mogen de nieuwe vriendin nu nog niet ontmoeten. (Wanneer dan wel, en wie bepaalt dat?).
Stel dat de kinderen naar vader gaan, vervolgens terugkomen en dat dan blijkt, dat één van de kinderen grote problemen heeft met de situatie. Dan kun je dat in een gesprek aan de orde stellen en bij vader neerleggen: hij moet dat dan weten en de kans krijgen om daar op zijn manier mee om te gaan.
De basis van het gesprek is dan dat je: a. respecteert dat hij de vader is, ook al is hij hotel-de-botel verliefd; b. ervan uitgaat dat hij het beste wil voor zijn kinderen, wat voor hem dus iets anders is dan voor de moeder; c. dat jouw problemen met de situatie geen sta-in-de-weg is voor de kinderen, jij lost zelf jouw problemen op. A, b en c laat je het beste zien in gedrag. Een gesprek in de zin van: jij bent de vader, dat respecteer ik, maar ik wil niet dat jij..... is dus geen goede start. De kinderen laten gaan en daarna eventueel bespreken wat eventuele problemen van de kinderen zijn is beter. en dan is het nog een hele kunst om te achterhalen of je bepaalde problemen ziet, omdat jij die problemen voelt; of dat bepaalde problemen in de loop van de tijd zullen slijten, of dat ze echt om drastische reacties vragen.

Ik blijf maar even over doordrammen. Uiteraard moet moeder zelf een keuze maken. Het lijkt mij alleen de belangrijkste winst van dit forum, dat ze verschillende insteken en visies ziet.

Tsjo

Mijn twee centen

De situatie nu is voor de kinderen erg belastend in mijn ogen. Vader is 'verdwenen' en soms is hij er weer. Dit maakt jonge kinderen vaak angstig.

Is het belangrijk dat zij hun vader zien, ja, absoluut. Gelukkig vindt TS dat ook geen probleem. Vader ziet het meenemen van zijn kinderen naar zijn nieuwe vriendin niet als een probleem, wat mag je er dan als ex-partner tegen doen.

In mijn ogen is het een keuze tussen twee kwaden, een moeilijke situatie dus.

Heb je al nagedacht over een omgangsregeling? Voor jongere kinderen is een regeling van vaker een kortere periode vaak beter. Indien je die al in gedachte hebt, dan zou ik dat voorstellen aan je ex-man. Die regeling kan dan ingaan en tja, helaas is het de verantwoording van vader om jullie kinderen te begeleiden met de overgang naar zijn nieuwe leven.

Het zo snel voorstellen van je nieuwe liefde aan je kinderen is in mijn ogen niet verstandig. Het weghouden van je kinderen bij de andere ouder is in mijn ogen schadelijk voor je kinderen.

Mijn nahuwelijk is alles behalve goed te noemen, maar ik heb altijd aangehangen dat er twee ouders zijn en kinderen hebben beide ouders nodig. Die opvatting lijkt nu vruchten af te werpen. De communicatie over de omgangsregeling en andere praktische zaken gaat nu beter ondanks dat er op financieel gebied een enorm verschil van opvatting is.

Dus stel een omgangsregeling voor en ga dat opstarten.

@Paddington

Dat heb ik al geprobeerd. Maar dat werd keihard afgewezen en gezegd dat ik de huidige situatie maar moet accepteren. Hij hoort me niet als ik zeg dat ik dat al heb gedaan. Het is voor hem niet mogelijk een vast programma te hanteren, omdat hij een eigen bedrijf heeft en daarom erg druk. En als hij twijfelt over zijn keuze, moet ik de kinderen onnodig verwarren door ze bij iemand te laten die er misschien over een maand niet meer is? Zij wil al kinderen, mijn ex-man niet.

Natuurlijk ik ben het met je eens, dat de kinderen beide ouders nodig hebben. Nogmaals, ik doe alles om hem in contact te houden met de kinderen. Maar hij belt niet, geen Skype en ik moet bijna alle bezoeken inplannen. Dan is hij er een hele week niet, dan twee dagen achter elkaar.

Vervelend zo'n vent

Wat je zou kunnen doen: je geeft hem een rooster voor wanneer hij de kinderen kan ophalen en wanneer jij ze weer terug verwacht. Als hij op andere momenten voor de deur staat, mag hij ze even gedag zeggen en een knuffel geven, enz, maar niet meenemen. Wijs hem dan gewoon weer op het rooster.

Gaat hij daar niet mee akkoord dan kun je proberen met een mediator zaken vast te gaan leggen en als laatste redmiddel via de rechter.

Het niet bereikbaar zijn voor jou is heel slecht van hem. Wellicht kun je hem wijzen op Burgelijk wetboek 1 artikel 247 dat hij niet alleen recht heeft op omgang met zijn kinderen, maar dat hij ook plichten heeft naar hen toe.

update

Nou, vaders heeft zelf al bepaald. Hij heeft de kinderen gisteren meegenomen naar een pretpark met haar. Zonder overleg. Terwijl ik zo mijn best heb gedaan voor een stappenplan. Niet te vertrouwen, maar dat had ik kunnen weten natuurlijk.

Leuk voor de kinderen

Leuk voor de kinderen een dagje naar het pretpark. En dat zijn vriendin erbij is, daarover maak jij je drukker dan zij denk ik. Je klinkt als een jaloerse ex.

Veren

Gek he?...
En wat maakt het uit dat logischerwijs moeder zich drukker maakt dan die vrouw die niet eens Nederlands spreekt? Hier misschien alleen een werkvergunning maar geen verblijfsvergunning heeft?
Waarom vind je het nodig zoiets op die manier te zeggen tegen iemand die nog maar net weet wat haar is overkomen?
Niet iedereen fladdert door van partner naar partner. Er zijn mensen die waarde hechten aan hun (voorbije) relatie, die niet snappen hoe een ex zich zo kan gedragen en dan met name voor de kinderen.

Ik vind dit soort sneren van: je lijkt wel een jaloerse ex, zo vreselijk goedkoop en hard, bah. Ja hoor het ligt allemaal aan de verlaten partner. Tuurlijk. De ander mag doen wat hij of zij wil en verlaten partner moet zich maar gedragen voor en voegen naar het gedrag van de ander.
Omgekeerde wereld.

Astrid

Als dochter van een, in jouw ogen, "stoute" vader en een verongelijkte moeder, kan ik je zeggen dat het laatste voor mij een stuk belastender was (en is). En uiteindelijk vind ik dat je, ook als verlaten partner (wat je nog niet per definitie slachtoffer maakt) ook een grote verantwoordelijkheid naar je kinderen hebt. En natuurlijk mag je hier of tegen vriendinnen spuien, maar zorg ervoor dat je kinderen een zo onbelast mogelijke relatie met hun vader laat hebben. Dat betekent dat een dag pretpark alleen maar leuk mag zijn, zonder dat moeder daar zuur over doet en daarmee het plezier verpest. Niet omdat je het ze gunt, maar omdat ze daar simpelweg recht op hebben. Maar voor hetzelfde geld heeft Jove naar de kinderen toe niets laten merken, want dat zou echt het beste voor de kinderen zijn en in de openingspost zei ze het belang van de kinderen voorop te stellen.

Donna

Ik vind vader dom hoe hij het aanpakt, dat mag ik vinden, evenals moeder hier daarover mag spuien. Er staat niets over hoe zij hierop naar de kinderen heeft gereageerd en ik denk dat deze moeder goed in staat is dat van de kinderen weg te houden.
Het verbaast mij ook dat moeder hier steeds op wordt aangesproken en zij amper wordt gesteund in de moeilijke situatie waarin vader haar heeft geplaatst.

Vader is hier niet, dat snap ik, maar waarom zou vader geen virtuele draai om zijn oren mogen hebben omdat hij de veroorzaker is van hoe moeder zich "hoort" te gedragen?

Dat stemmetje wil ik dan graag zijn, omdat mensen vaak wegkomen met de pijn die zij aan een ander veroorzaken, simpelweg door egocentrisch gedrag, waarin zij dus NIET aan de kinderen denken, maar alleen aan zichzelf.

Moeder en kinderen zijn slachtoffer. Zij hebben leed door de handeling van een ander, een gebeurtenis. Dat is heel iets anders dan in een slachtofferrol kruipen door iets dat zo erg niet is/lijkt. Ik heb moeder dat niet zien doen.

grijs

Mijn dochter vertelde het zelf tegen mij en heb haar ook niet uitgehoord. Ik had ook nooit zien aankomen, dat hij dit zonder overleg zou doen. Het via je dochter horen, klopt echt niet. En natuurlijk heb ik gezegd, dat dat heel erg leuk was dat hij een vriendin had meegenomen. En ik vind het fijn dat de kinderen een leuke dag hebben gehad. Maar dat houdt niet in dat zoiets niet van te voren gezegd kan worden. Ik ben geen jaloerse ex, echt niet. Ons huwelijk is voorbij, daarvoor is er teveel gebeurd. Die deur is dicht.

Ik heb mijn uiterste best gedaan om een rooster en stappenplan te maken, maar dit wordt gewoon keihard afgewezen. Ik ben gewoon diep teleurgesteld in hem, en dat is mijn goed recht.

Niet alles is zo zwart-wit, mensen. Voor alle leden in dit gezin was het beter geweest als er beter gecommuniceerd was. Dat zal ook gedeeltelijk mijn schuld zijn geweest, vanwege mijn eigen verdriet. Maar ik heb weken geprobeerd om een gesprek aan te gaan, omdat hij het te druk had met zijn nieuwe leven lukte dat niet. En dat doet mij echt veel pijn. En die pijn bewaar ik tot ze op bed liggen, geloof me.

Jove

Het lijkt me ook heel heftig, al het verdriet en dan ook nog redelijk proberen tegen een man met wie je voor kort nog samen was en die niet direct in het belang van je kinderen lijkt te handelen. Logisch dat je het verdriet niet altijd verbergen kunt en je kinderen zullen van wat ergernis en frustratie van jouw kant ook niets overhouden. Heel veel sterkte in ieder geval.

Waar je volgens mij voor moet waken is de valkuil die ik in de reacties van Astrid terug zie: goed tegen kwaad, dader tegen slachtoffers. Het is, precies zoals je zegt, nu eenmaal niet zo zwart-wit.

valkuil

Het is zoals het is en niet zoals anderen vinden dat je het moet zien en kromme dingen worden vaak recht gepraat, ik weet er alles van.
Een hoepel is rond, al zullen er mensen zeggen dat er best wat rechtheid in die hoepel zit en dat met hart en ziel verdedigen.

Ik kan niet een beetje, maar heel slecht tegen politiek correcte antwoorden of onrecht.
Het is inderdaad niet zwart-wit, geen verhaal of persoon is hetzelfde en er is niet maar 1 weg om het goed te doen. En fouten hoeven niet worden recht gepraat of weggepoetst, dan doe je moeder en kinderen onrecht aan. Fout is fout, al kan vader nog zo grappig of leuk, knap of aardig, een goede vader zijn.
Van daaruit moet het verder met overleg. Als vader niet overlegt is hij wederom fout/egoistisch bezig. De man lijkt op alle punten bevrediging te willen zien en geen gevolgen te accepteren. Moeder heeft geen keuze. Zij moet dit en dat, want ánders......je kinderen en ben je een jaloerse ex....

Dat houdt in geen geval in dat vader uit beeld moet, hij zijn kinderen niet mag zien en geen band met ze mag onderhouden en dat is ook niet wat deze moeder wil of wat ik bedoel te zeggen.

Alleen komt dat volgens mij niet goed over, dus of ik ben onduidelijk, of er wordt selectief gelezen, of een combinatie van allebei.

Astrid

Ik lees het helemaal niet, dat ik het slachtoffer ben uit jouw reacties. De kinderen moeten op de eerste plaats en dat plaatst mijn ex-man de kinderen niet. Alleen zichzelf.

Jove, dank je

Als jij me begrijpt dan vind ik het allang goed

Ik vind je dapper, hou vol, de tijd zal situaties in betere banen gaan leiden en hoe ouder je kinderen worden, hoe beter ze zullen zien wie er echt voor hen was om henzelf. Waarbij ik hoop dat je aankomende ex-man het echte licht zal weer gaan zien en andersom zal leren denken. Het is jammer dat jij dat nu voor 2 moet doen, maar je bent een bijzonder iemand dat je dat ook doet.

Overleg Astrid

Het is jou succesverhaal Astrid dat het overleg met vader wel lukt. Mogelijk dat het ook bij Jove goedkomt. Maar het is geen voorwaarde. Als je dat er wel van maakt heb je snel een conflict.
Nogmaals, het aantal vechtscheiding is juist toegenomen doordat er een ouderschapsplan moet komen met 'afspraken' waar verder over gesteggeld wordt. Deze vader houdt zich niet aan afspraken.
Dat is de realiteit. Kun je aan een dood paard blijven trekken of er zo praktisch mogelijk mee omgaan en proberen je bloeddruk laag te houden.
En je zegeningen te tellen. Kinderen hebben een leuk dagje met vader gehad en die vriendin is niet per definitie een bedreiging voor de kinderen. Houdt het gewoon klein en klop het niet op.
Want anders klink je inderdaad als een jaloerse ex.
Het is niet aangenaam om scheidende stellen mee te maken die er een punt van maken dat vaders liefje al in beeld is of dat vader kinderen komt halen voor een leuk dagje maar het was niet de 'afspraak'. Er liggen allerlei gevoeligheden maar je wilt dat pad niet op.
Hoe oneerlijk het ook is, want dat is het. Moeders mag het weer oplossen. Nou ja, gelukkig zijn veel moeders daar ook goed toe in staat. Blijkbaar krijg je toch die extra motivatie mee als je moeder wordt.

natuurlijk

Komen kinderen altijd op de eerste plaats. Maar je hebt nou eenmaal exen die dat op geen enkele manier doen.
Als je met zo'n ex te maken hebt kun je volgens mij maar 1 ding doen: zelf wèl het goede voorbeeld geven, en zorgen dat je jezelf altijd recht in de spiegel kunt aankijken en zeggen: ik zet het belang van mijn kind(eren) op de eerste plek en ik behoed ze voor mijn eigen emoties.
En verder vooral al je frustraties en boosheid en jaloezie en verdriet en alle mogelijke andere gevoelens elders uitten, bij een goede vriendin, je moeder, een therapeut of op een forum, maak niet uit. Als je het maar ergens kwijt kunt!

Afspraken maak je niet eenzijdig

Vader wilde dat de kinderen nieuwe vriendin zouden zien, moeder wilde dat pas, nadat daar met haar over gesproken was. Als dat de laatste stand van zaken is, dan heb je nog geen afspraak en dan is er dus ook geen afspraak waar vader zich niet aan gehouden heeft. Er is een wens van moeder, waar vader zich niet aan wil houden, maar dat is iets anders dan een afspraak.
Vader heeft daar mijns inziens wel degelijk een vorm voor gekozen, waarin de kinderen het minste belast worden: meenemen voor een gezellig dagje uit in de Efteling, en daar is dan nieuwe vriendin bij.
Dat vader zonder overleg met moeder de kinderen daar mee naartoe genomen heeft, dat vind ik op zich niet zo raar. Ik neem aan dat moeder ook niet steeds met vader overlegt (klinkt als toestemming vraagt) om ergens met de kinderen naartoe te gaan.
Dat vader geen vaste afspraken maakt over wanneer hij de kinderen komt halen is heel erg lastig en vervelend, maar dat lijkt meer te maken te hebben met zijn eigen bedrijf. Het is de vraag hoe soepel of strak je daarin wil worden. Eigen bedrijf brengt geld binnen en dat is straks jouw alimentatie.
Dat vader zo plotseling een einde heeft gemaakt aan zijn huwelijk is naar, vervelend, rottig, laf vooral. We kunnen niet zien wat hem bewogen heeft, hoeveel jaren hij daarover nagedacht heeft zonder te praten, wat er tussen beiden is voorgevallen. Dat hoeven we ook niet te weten. De feiten liggen er, de manier waarop is rottig. Maar als het gaat om het belang van de kinderen dan is het nu zaak het kontakt tussen beide ouders voor de kinderen zo soepel mogelijk te laten lopen. En bij vader hoort daar nieuwe vriendin bij.

Ik vind de opmerkingen van Astrid over de Roemeense vrouw laag bij de grond. Voor de goede orde: Roemenië hoort bij de Europese Unie. Er is geen tewerkstellingsvergunning meer nodig, ook geen verblijfsvergunning. Zij zijn burgers van de Unie. Net als jij en ik. Zij horen bij ons. En als je erop neer wilt kijken: dat is dan je nieuwe achterbuurt. Met echte mensen, met een taal, met vermogens tot liefde en relatie en kinderen krijgen en werken en huishouden etc. etc.

Tsjor

ach Tsjor of Anne

we zullen het nooit eens zijn of worden, het maakt me eerlijk gezegd niet zo uit. Jullie snappen nog steeds niet zo goed waar het me om gaat. Jove begreep me en haar wilde ik steun bieden.

Ik heb met honderden mensen uit diverse landen gewerkt. Ik weet een beetje af waarom sommigen van hen een man uit Nederland willen. Uit hun eigen mond, niet uit de mijne. Het enige waar ik als mens een hekel aan heb zijn mensen die zich misdragen, opzettelijk, denkend aan zichzelf, niet aan een ander en soms ook nog om de verkeerde redenen. Daar heb ik geen begrip voor. Volgens mij gebeurt dat in jullie wereld ook wel eens.

Jullie mogen van mij het laatste woord hebben.

Laatste woord

'Sommigen' is niet 'iedereen'. Tsjor