Zijn er ook mannen die emotioneel kapot zijn van een scheiding?
Goeie avond,
Ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben zo verdrietig ik hoop dat het helpt als ik het van mij afschrijf. Hoe ik het hier schrijf is natuurlijk wel mijn kant van onze scheiding. Goede adviezen lijken me heel geweldig maar negatieve reacties over mijn (ex)vrouw trek ik heel slecht.
Hier mijn verhaal.
Ik ben een man van 42 jaar. We zijn 17 jaar samen en bijna 9 getrouwd.
Een goeie 6 weken geleden (eind april) kwam mijn vrouw terug uit het buitenland hier was zij geweest voor haar werk. Voor deze periode was onze relatie een poosje al iets minder. Ik dacht dat dit kwam omdat ze stress had over het naar school brengen van de kinderen in combinatie met haar drukke baan en mijn baan waarvoor ik regelmatig langere tijd in het buitenland ben (4 tot 6 weken) hierom hebben wij ook besloten om een au pair te nemen die ondertussen er ook al is. Op een zaterdag avond nadat we onze kinderen op bed hadden gelegd zaten we beneden aan de tafel en vroeg ik of ze zin had om en film te kijken of een spelletje te spelen aangezien we elkaar heel weinig hadden gezien de afgelopen tijd. Hier had zij geen zin in en stelde mij toen de vraag hoe vind jij onze relatie gaan. Ik gaf hier toen aan dat ik die op het moment wel moeilijk vond gaan. Hierop gaf zij aan dat ze niet meer wist of ze nog wel bij me wou blijven. Dit raakte mij emotioneel heel erg hard aangezien ik dit echt niet had zien aan komen. Ik heb haar toen gevraagd of ze nog in relatie therapie geloofde. Hier geloofde zij gelukkig wel in dus dat gaf mij weer hoop dat er toch nog misschien een toekomst samen mogelijk was. Helaas moest ik na het weekend voor mijn werk naar het buitenland hier ben ik ook heen gegaan maar heb wel met mijn werk afgesproken dat het een kortere tijd was in verband met alles wat thuis nu speelde. 2 dagen later zat het me toch niet lekker en had ik mijn vrouw aan de telefoon en na door vragen gaf zij toe dat ze vreemd was gegaan met een collega (hier voor kende ze hem niet.) Toen brak mijn wereld helemaal en hebben mijn collega’s geregeld dat ik donderdag al weer naar huis kon vliegen. Mijn wereld was helemaal ingestort maar ik kan het begrijpen dat het is gebeurd. Zij zat niet lekker in haar vel en was even weg van de kinderen van mij en van alles stress thuis en je zit op een mooi eiland. We hebben toen op vrijdag en zaterdag goeie gesprekken met elkaar gehad en zijn op maandag begonnen met relatie therapie. Hier gaf zij aan dat ze op dit moment niet meer in een toekomst geloofde samen. De therapie was super emotioneel en we kregen ook een opdracht mee die we thuis moesten uit proberen. Hier heeft zij ook herhaaldelijk op gezegd dat we het wel serieus moeten doen wat die therapie kost ook echt serieus geld. Tussen de 1e
en 2e sessie zat helaas ongeveer 1,5 week met ups maar vooral ook downs veel verdriet en frustratie van mijn kant. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik toen de fout heb gemaakt om haar berichten in whats app te lezen dit was echt niet goed van mij en hier schaam ik me ook echt voor. De 2e sessie verliep echt heel anders op een gegeven moment gaf ze aan dat ze helemaal niet meer wou en naar door vragen gaf ze toe dat ze weer contact had met die man waar ze vreemd mee gegaan is. Mijn wereld stortte terplekken compleet in want ik wou en wil nog steeds vechten voor onze relatie ik hou nog zo veel van haar maar in mijn ogen heeft ze alle deuren die ik probeer open te zetten door uit huis te gaan een poos of samen om en om uit huis te gaan kei hard dicht gegooid in mijn ogen wil ze alleen maar scheiden. Ik kan hier dus heel moeilijk acceptatie voor krijgen dat we gaan scheiden om dat ze in mijn ogen alles alleen heeft beslist en de periode dat zij twijfelde alles alleen heeft gedaan ik heb totaal geen inbreng in de hele situatie ook niet gehad het voelt als of ik in een trein zit ergens achteraan en dat zij bepaald waar we heen gaan hoe snel en waar we wel en niet even stoppen. Ik voel me machteloos. We zijn nu een paar weken verder de scheiding is in gang gezet. Ze heeft echter afgelopen weekend toegegeven dat ze hem al weer stiekem een keer gezien heeft terwijl we nog niet eens gescheiden zijn en ze heeft gezegd dat ze hem mist en naar hem toe wil. Ze kent hem net 5 weken en ik wordt gewoon ingeruild voor een ander een jonger exemplaar. Ik ben op het moment echt bezig met overleven, ik vind het zo zwaar vooral om dat ik emotioneel totaal niet achter de scheiding sta ik voel me buitenspel gezet. Ik weet dat ze ook echt het emotioneel wel zwaar heeft dat heeft ze ook gezegd zij wordt ook verscheurd door gevoelens en ze heeft ook toegegeven dat het fout is wat ze doet maar ze gaat er wel bewust mee door. Op het moment zit ik echt in een overlevings modus mijn emoties nemen de overhad en die gaan alle kanten op, diep gewortelde verdriet, boosheid, onmacht, jaloezie en nog zo veel meer. Ik slaap de afgelopen 5 a 6 weken gemiddeld denk ik 2 a 3 uur per nacht ik heb geen eetlust meer. Thuis ben ik niet te genieten terwijl mijn vrouw echt probeert rekening met mij te houden. Mijn slaap gebrek maakt mij op het moment ook een slechte vader dit doet mij ook verdriet. Waar ik ook heel erg bang voor ben is dat ik allen over blijf, mijn dochters liggen nu op bed en ik zit hier dan alleen aan de keuken tafel is dit nu mijn toekomst alleen ik weet namelijk echt wel dat ik niet de knapste ben. Mijn vrouw is vorige week 3 nachtjes weg geweest voor haar werk en deze week weer 1 nachtje. Als ik niet iets stuur naar haar hoor ik helemaal niks van haar terwijl ik echt heel duidelijk heb verteld bij de maatschappelijk werkster (daar ga ik 1 keer per week heen om over mijn emoties te praten aangezien ik het niet alleen red ik ga kapot.) dat ik zo hunker naar een beetje aandacht van haar kant ook al is het maar te vertellen over hoe haar werk ging maar ze is alleen maar met hem bezig ze sport veel en dan als ze even weg is belt ze elke avond met hem hele tijden dit heeft ze ook toegeven. Dit doet mij ook zo veel verdriet en geeft mij ook nog meer het gevoel dat ik ingeruild ben aan de kant gezet. Ik ben ook zo boos op hem hij wist dat we nog moesten beginnen met de scheiding dat ze mij het nog niet eens verteld had dat ze wou scheiden en hij ging bewust haar versieren en gaat er nu bewust mee door ik haat hem echt. In mijn gedachten is hij namelijk de reden dat ze zo abrupt is gestopt met de therapie. Als we door waren gegaan en we kwamen er naar een aantal keer achter dat het er echt niet meer is terwijl er geen ander in het spel is dan had ik er acceptatie voor dan hadden we het samen geprobeerd maar nu is dat kleine beetje hoop of wat er ook nog was door hem verpletterd vertrapt en verbrand. We zijn nu op het punt dat we moeten gaan beslissen wat er met het huis gebeurd, met mijn dochters met al onze spullen. We hadden het over uitkopen of nog samen het huis aan houden voor onze dochters en in het gesprek kwam het er ook op dat wat als het serieus wordt met hem dat hij mij dan misschien uit zou kopen. Hier ben ik ook weer zo verdrietig om dan is het plaatje helemaal compleet mijn vrouw met mijn kinderen in mijn huis met hem.
Ik kan dit niet meer ik weet niet waar ik heen moet met mijn emoties kennissen heb ik genoeg familie heb ik geen band mee. Alles wat ik had was mijn vrouw en haar familie maar alles is nu weg dromen, toekomst plannen alles ik val in z’n diep gat en ik zie geen toekomst meer.
Ik weet het ik vertel een hele hoop en het gaat alle kanten op, ik zit gewoon maar te schrijven wat in me opkomt, ik denk dat ik opzoek ben naar een beetje steun en begrip, misschien handvatten wat te doen of wat vooral niet te doen, ik ben alleen zo bang voor de toekomst die zie ik zo zwart en eenzaam in, ben gewoon mezelf, mijn zelfvertrouwen totaal kwijt. Ik voel me zo verschrikkelijk totaal waardeloos door alles wat in mijn hoofd om gaat. Ik moet om alles huilen op alle tijden van de dag. Ik kan op het moment niet naar mijn werk emotioneel kan ik het niet maar ook door mijn slaap gebrek is het onveilig alles waar ik plezier in had geeft me nu geen plezier meer. Ik voel me als een vuilniszak in het bos gestort, weg gegooid en ingeruild... En ik hou nog van haar hoe raar het ook klinkt.
Gegroet
Renate46 schreef op 09-10-2024 om 08:32:
Je zal je eerst moeten verdiepen wat er de laatste maanden heeft afgespeeld om uit te sluiten of er geen ander is. Kan je in haar telefoon, belgeschiedenis via factuur, internetgeschiedenis, is ze veel weg enz enz?. Ze doet dit niet zonder dat er een paar mensen vanaf weten. Nieuwe lover of zg. fijne collega's. Eerst dit uitzoeken. Kennis is macht.
Macht? Gaat het daarom? En dan, wat doe je dan met die kennis. Oh ja, misschien weet je dat nog niet, maar in Nederland ga je scheiden zonder schuldigverklaring. Er komt geen strafrechtelijk proces aan te pas. Je hoeft niet meer of minder alimentatie te betalen, krijgt er niet eerder een huis door, noch een nieuwe bank, je mag je kinderen niet meer of minder zien (volgens de rechter dan). Maar als je de adviezen van Renate46 volgt laat je jezelf wel kennen als een achterbaks iemand die blijkbaar uit is op kennis om daarmee macht te vergaren. Een naar advies, naar dat iemand zo denkt.
Tsjor
tsjor schreef op 09-10-2024 om 17:20:
[..]
Een naar advies, naar dat iemand zo denkt.
Poeh zeg wat een aannames en wat een verzuurde reactie zeg puff. Het gaat erom dat hij erachter komt wat de echte reden is van de aangekondigde scheiding. Misschien is zijn vrouw verliefd en heeft contact met een man. Daar kan hij nog wel proberen er wat aan te doen.
Maar @tsjor wat is je probleem? Je mag een topic hier openen hoor.
De echte reden van de aangekondigde scheiding is dat zijn vrouw wil scheiden. Dat is het, de rest doet er niet toe en leidt alleen maar af van de hoofdzaak: ze wil niet verder met hem.
Waarom hij er iets aan zou kunnen doen als zij een ander heeft, snap ik al helemaal niet.
Renate46 schreef op 09-10-2024 om 18:02:
[..]
Poeh zeg wat een aannames en wat een verzuurde reactie zeg puff. Het gaat erom dat hij erachter komt wat de echte reden is van de aangekondigde scheiding. Misschien is zijn vrouw verliefd en heeft contact met een man. Daar kan hij nog wel proberen er wat aan te doen.
Maar @tsjor wat is je probleem? Je mag een topic hier openen hoor.
Waarom zo'n nare persoonlijke sneer naar Tsjor?
Verliefde zijn/worden is geen reden. De echte reden van scheiden komt nl vanuit de relatie zelf. Verliefd worden is een gevolg daarvan.
Renate46 schreef op 09-10-2024 om 08:32:
Je zal je eerst moeten verdiepen wat er de laatste maanden heeft afgespeeld om uit te sluiten of er geen ander is. Kan je in haar telefoon, belgeschiedenis via factuur, internetgeschiedenis, is ze veel weg enz enz?. Ze doet dit niet zonder dat er een paar mensen vanaf weten. Nieuwe lover of zg. fijne collega's. Eerst dit uitzoeken. Kennis is macht.
Dit is echt een heel slecht idee! Jij hebt niets te zoeken in de privé gegevens van een ander. En het doet er ook niet toe. Je partner wil niet meer met jou zijn. Of er nu wel of niet een ander is (en ja die kans is heel groot). Dat maakt dat belangrijkste feit niet anders. Zij wil jou niet meer. Mensen beseffen zich niet dat een partner geen eigendom is. Zijn na jaren totaal met elkaar vergroeid en vergeten dat die ander een individu is. To geeft zelf toe dat er geen intimiteit meer was en dat ze goede vrienden waren. Hij was daar tevreden mee. En dat zijn heel veel mensen. Maar dat gaat niet voor iedereen op en dat mag ook. Tot de dood ons scheidt is uiteindelijk een regel die door mensen is bedacht. Maar niet iets dat van nature in ons zit.
Renate46 schreef op 09-10-2024 om 18:02:
[..]
Poeh zeg wat een aannames en wat een verzuurde reactie zeg puff. Het gaat erom dat hij erachter komt wat de echte reden is van de aangekondigde scheiding. Misschien is zijn vrouw verliefd en heeft contact met een man. Daar kan hij nog wel proberen er wat aan te doen.
Maar @tsjor wat is je probleem? Je mag een topic hier openen hoor.
Wat wil hij dan gaan doen? Schelden? Hem belagen? Haar smeken om hem terug te nemen? Dit zijn volwassenen geen kleine kinderen. Die vrouw is geen speeltje in de zandbak dat to mag opeisen. En haar verbieden nog contact te hebben met een ander (als die er al zou zijn). Daarmee zie jij de partner als eigendom. Een object waar je zeggenschap en controle over hebt. En dat heb je niet. De ander is een individu die mag doen wat hij of zij wil. Je hebt alleen zeggenschap over jezelf en kunt besluiten dat jij bepaald gedrag niet accepteerd. En je kunt besluiten je in een heftige vechtscheiding te storten. De enigen die daar beter van worden zijn 2 duurbetaalde advocaten. Maar goed ieder zijn keus.
RdB schreef op 07-10-2024 om 10:38:
Mijn god....het is alsof ik mijn eigen verhaal zit te lezen 😱 Alleen is er bij ons, als het goed is, geen ander in het spel. Na 27 jaar n …… Dan is het toch ook niet gek dat je twijfels krijgt of er dan echt geen ander in het spel is 🤷
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe en probeer er samen op de meest juiste manier uit te komen 💪
Ik schrik er echt van hoeveel mensen in deze situatie terechtkomen. Hier idem, na 24 jaar kreeg ik te horen dat man wou scheiden. De grond zakte onder mijn voeten vandaan! 5 dagen later hoorde ik dat hij iemand anders had leren kennen. Toch, ze was niet de oorzaak, maar wel een gevolg van zijn beslissing dat hij niet verder wou met mij.
Kinderen, ouders, vrienden, buren.. allemaal omver geblazen toen ze het hoorden.
Ik zag ons ook samen oud worden.. en doen wat we altijd graag deden. Reizen, wandelen, genieten van de natuur…
Ook ik zit hier nu alleen in mijn bed, de schok nog niet te boven. Hoe dan?
Het wakker worden is inderdaad het ergste.. Wanneer blijkt dat het geen nachtmerrie is.. maar het zich gewoon allemaal écht
aan het afspelen is 😮💨
Ik heb een huwelijk van 24 jaar achter mij. Ex-vrouw is in januari vertrokken naar een huurflat, samen met mijn 2 volwassen kinderen. Het was een donderslag bij heldere hemel en ze verweet me de avond toen ze vertrok, dat ik een slechte partner was geweest, ze onmiddellijk wilde scheiden en zo snel mogelijk een nieuwe man wilde vinden. Dat komt hard binnen. De eerste 6 maand waren een drama omdat ik constant aan haar moest denken, maar dat is nu verdwenen na 10 maand. Ik ben tot het besef gekomen dat ik beter zonder haar ben en dat zij eigenlijk de slechte partner was. Bij ons is er geen derde in het spel en eigenlijk doet dit er gewoon niet toe. Voor haar was het gewoon afgelopen. Ik ben enkel geërgerd om het feit dat ze nooit aan de relatie heeft willen werken en dat ze me veel te lang (ik schat 7-10 jaar) in de illussie gehouden heeft dat het "tot de dood ons scheidt" was.
Deur gesloten betekent dus niet altijd dat er een ander in het spel is.