Zo veel verdriet.........

dat heeft

mijn moeder ook gezegd. Je maakt je kinderen kapot, je hebt alles wat je wilt, je stort jezelf in de financiele problemen, het gaat niet alleen om jou.
Dat was pure paniek bij haar, dat was de grote zorg om haar kind en kleinkinderen, alleen kwam het weer eens heel anders haar mond uit. Daarom denk ik dat allemaal waar is: ze moest het kwijt, mijn moeder heeft soms wat moeite zich tactvol te beheersen, en probeert het te voorkomen en heeft zorg om je.

Niet elk kind raakt getraumatiseerd of beschadigd door een scheiding. Elke belevenis vormt je, ook deze zal invloed hebben, maar dat is niet anders als bij andere gebeurtenissen die je je kinderen graag wilt besparen maar niet kunt besparen.

Dank..

Hoi

Dank voor de reacties..

Mijn moeder heeft er nog steeds heel veel moeite mee en dat zal ook zeker nog heel lang duren voor ze het heeft aanvaardt (als ze het al aanvaardt)..
De relatie tussen haar en mij is even iets bekoeld..
Ik vind het erg voor haar, maar heb even genoeg aan mezelf en het verdriet van onze kinderen..

Tegenvaller is dat ons huis waarschijnlijk te duur is voor ons allebei en zoals het nu lijkt in de verkoop zal moeten.

Gadver, had zo gehoopt dat man hier kon blijven wonen. Is ook echt de thuisbasis van onze kinderen die al vanaf hun geboorte hier wonen.

En hoe vlot wordt het verkocht ? Voor een goeie prijs of niet ? Restschuld ? We waren er allebei down van, dus wederom een onzekere tijd op dat vlak..... Van de week horen we er meer over, duim duim...

Vreselijk spannend...

liefs Anke

Kan het zijn

dat je moeder een beetje depressief is en dat het allemaal eigenlijk niets met jou te maken heeft? Wellicht met haar eigen gevoel van falen: zij wil dat haar kinderen graag goed terecht komen en daar hort een scheiding niet bij.
Ik denk dat je zus gelijk heeft: blijf gewoon doen wat je normaal gesproken zou doen, gewoon kontakt houden zoals je dat normaal ook zou doen. Als je graag hebt dat ze je belt en ze belt niet, bel haar dan.
Deze reactie van je zou ik achterwege laten: 'Heb er op deze manier geen zin in (heb het al moeilijk genoeg met mezelf en de naderende scheiding),' 'Geen zin hebben in' is wel erg mager als het gaat om kontakten met je moeder. Bovendien heb je weinig oog voor wat het voor haar kan betekenen: niet alleen mensen die scheiden lijden daaronder, ook de omgeving, kinderen, maar ook ouders, broers en zussen, vrienden, het raakt iedereen. En iedereen reageert daar op een eigen manier op. Je moeder misschien wat heftig. Maar het is ook niet haar keuze, zij kan er niets aan doen.
Bovendien verwacht je steun van je moeder, maar je bent een volwassen vrouw. Ja, het zou fijn zijn als je moeder je steunde, maar in jouw situatie heeft je moeder het er blijkbaar erg moeilijk mee en laat dat op een vervelende manier merken.
Heel erg misschien lukt het nog om kontakt met haar te krijgen over de onderliggende boodschap, dus niet over de manier waarop ze hem verpakt: heb je het er moeilijk mee? Daar kan van alles onder zitten. Maar als iets als een depressie meespeelt dan zal dat weinig uithalen en is 'gewoon kontakt houden' zonder al te veel verwachtingen het maximaal haalbare.

Tsjor

Toch weer in gesprek

Ik zit net als jij er midden in. Ik snap heel erg goed dat je graag steun en begrip van je moeder wilt. Mijn moeder is behoorlijk op leeftijd en heeft genoeg sores maar ze is er nu wel op haar manier voor mij en dat is toch heel erg fijn. Wellicht helpt het als je haar een stuk tegemoet komt. Dus ook aandacht geeft aan haar verdriet en daarbij uitlegt dat jullie in feite hetzelfde verdriet hebben. Ik zou ook echt uitspreken naar haar dat je heel graag haar steun wilt en uitspreken dat je hulp nodig hebt. Misschien kun je haar zelfs iets heel concreets vragen zodat ze ook echt iets voor jou of je kinderen kan doen. Heel veel sterkte en hou vol.