Zoon is onverwacht gestopt met studie
Gister kreeg ik een melding van DOU dat de studiefinanciering was stopgezet.
Ik had mijn zoon gebeld, en die bevestigde idd dat hj was gestopt omdat hij nu na 2 jaar studie fysiotherapeut erachter kwam dat dit niet was wat hij wilde.
Hij besloot om wat meer te gaan werken, en ging nadenken wat hij zelf eigenlijk wil.
Vraag die ik nu heb is: Mag dan de alimentatie die ik nu aan hem betaal ( hij is 19 jaar ) automatisch stopgezet worden, of hoe is dat normaliter geregeld?
Of moet je dan ook weer met een ( dure ) advocaat naar de rechtbank een verzoek indienen voor wijziging kinderalimentatie?
Volgens mij niet
als kinderen niet werken of niet genoeg verdienen, moet je betalen tot ze 21 zijn.
Mirreke heeft gelijk
Volgens mij heeft Mirreke gelijk hoor zie hier nog een soortgelijke casus:
De Hoge Raad heeft deze leer in 2016 nog een keer bevestigd en het volgende uitgesproken (de hele uitspraak kun je teruglezen op www.rechtspraak.nl: zoeken in uitspraken: ECLI:NL:HR:2016:2234)
3:10
De vrouw stelt zich op het standpunt dat de jongmeerderjarige vanaf 1 juli 2015 in zijn eigen levensonderhoud kan voorzien.
3.11
Het hof overweegt dat de jongmeerderjarige eind juni 2015 zijn opleiding heeft afgerond, dat hij met ingang van 22 juni 2015 een arbeidsrelatie is aangegaan met een drukkerij en dat hij niet solliciteert. Verder overweegt het hof dat de moeder onbetwist heeft gesteld dat de trajectbegeleider van de jongmeerderjarige heeft aangegeven dat de jongmeerderjarige niet verder gaat studeren. Het hof is dan ook van oordeel dat de jongmeerderjarige met ingang van 1 juli 2015 redelijkerwijs geheel in zijn eigen levensonderhoud kan voorzien.”
3.3.2
Onderdeel I.1 klaagt dat voor zover het hof heeft bedoeld te oordelen dat de jongmeerderjarige vanaf juli 2015 niet (meer) behoeftig is, het heeft miskend dat op grond van art. 1:392 lid 2 BW behoeftigheid van jongmeerderjarigen niet is vereist. Volgens het onderdeel had het hof de behoeftigheid van de jongmeerderjarige niet ter discussie mogen stellen.
3.3.3
Het hof heeft in rov. 3.11, zoals mede blijkt uit het kopje boven rov. 3.10, geoordeeld over de behoeftigheid van de jongmeerderjarige. Op grond van art. 1:392 lid 2 BW in verbinding met art. 1:395a BW speelt de behoeftigheid van de jongmeerderjarige geen rol bij het vaststellen van de onderhoudsplicht van de ouders. Ouders zijn immers onderhoudsplichtig jegens hun kinderen die jonger zijn dan 21 jaar, ook als die kinderen niet behoeftig zijn doordat zij in hun eigen levensonderhoud zouden kunnen voorzien, bijvoorbeeld door te werken. De klacht is dus gegrond.
Ah, daar is Marc weer
als je zoon financieel niet zelfstandig is, ben jij tot hij 21 is financieel verantwoordelijk voor hem. Er zijn afspraken vastgelegd over de alimentatie. Als je die wil aanpassen zul je inderdaad een verzoek tot herziening moeten indienen bij de rechtbank. De vraag is of de kosten daarvan niet net zo hoog zijn als het blijven betalen tot hij 21 is...
Heeft hij al een baan gevonden waarmee hij zichzelf kan onderhouden? Ik neem aan dat hij toch wel weer verder gaat studeren, dus vanaf september zal de oude situatie dan weer hersteld worden, dus het is hoe dan ook geen permanente wijziging.
Misschien kun je met hem samen tot een vergelijk komen? Dat je met hem afspreekt dat je minder kunt betalen omdat hij nu een hoger inkomen heeft. Of je stelt voor dat je het geld dat je anders aan hem zou betalen op een spaarrekening zet, zodat hij een buffertje heeft voor onvoorziene omstandigheden, of een opstapje om straks zelfstandig te gaan wonen.
Marc
Het kan ook zijn dat je zoon helemaal geen alimentatie meer wil ontvangen en liever meer gaat lenen als hij straks weer gaat studeren. Daar zou ik niet vreemd van opkijken.
Brrr
'Of moet je dan ook weer met een ( dure ) advocaat naar de rechtbank een verzoek indienen voor wijziging kinderalimentatie?'
Met zo'n vader heb je geen vijanden meer nodig.
Lekker dan
Geweldige vader, als je meteen wil stoppen met betalen.
Die jongen zal maar tot augustus iets meer geld hebben, hè? Kan niet hoor...
En over twee jaar gaat vader klagen dat zijn zoon geen contact meer wil....
Is dat nieuw?
Dat je, als 19jarige, geen kosten meer hebt als je gestopt bent met je studie? Niet meer hoeft te eten, geen zorgkosten meer hebt en ook niets meer hoeft uit te geven aan telefoontegoed of kleding?
Dan zal ik dat doorgeven aan de hier aanwezige adolescenten.
Ofwel: Als je boos bent dat hij gestopt is met zijn studie: dat is verspilde emotie. Hooguit kun je het jammer vinden, en daarover een gesprek hebben. Als je je zorgen maakt dat hij zijn toekomst vergooit, dan kun je daarover een gesprek (weet je wel: hoe volwassenen met elkaar communiceren) starten. WIl je weten wat hij gaat doen na de zomer: doe eens gek en bel hem eens op. Ben je trots op hem, dat hij de maanden tussen de oude studie en de nieuwe zelf gaat werken: Vertel het hem, en vraag hem of hij dan de volledige alimentatie nodig heeft, of dat jij die voor hem zult opsparen zodat je er een mooi cadeau voor hem van kunt kopen of hem kunt helpen om zijn studieschuld af te lossen.
Maar wil je jezelf voorgoed als zeiksnordiealleenovergeldzeurt positioneren, dan begin je allereerst over alimentatie en geld en advocaten. De wet zegt dat je tot zijn 21e nog een deel van zijn kosten moet betalen, dus dat gaat niet snel succesvol zijn. Zeker weten dat je dan zijn "zeurende vader die niet voor zijn kinderen wil zorgen" blijft.
toch
Ik begrijp dat marc een oude bekende is(?) en dat we allemaal vinden dat hij ongelijk heeft. Maar hoe zouden jullie reageren als je kind van 19 van de ene op de andere stopt met studie? Ik weet het niet hoor, maar ik zou wel sterk aandringen dat hij dan een baantje zou gaan zoeken tot hij weet wat hij wel wil. En ja, als hij dan eigen inkomen heeft vind ik niet dat ik hem nog net zoveel zak/kleedgeld zou hoeven geven als dat ik nu doe.
Maar dat zien jullie dus anders.Hoewel ik geen man ben en het in mijn geval geen alimentatie betreft, dus dan wellicht wat meer begrip.
Alimentatie
Is toch geen zakgeld, maar om zijn basis levenskosten te dekken?
Gedachtegang
Klopt maar een gozer van 19 die niet studeerde kan full time werken en zijn eigen inkomen vergaren. Ik begrijp de gedachtegang wel. Denk dat het verstandig is met de zoon te overleggen wat hij met al zijn vrije tijd gaat doen en in hoeverre hij dat nuttig besteed
Als
Zoon van 19 gewoon bij papa en mama had gewoond en stopte met studie om full time te werken, zouden papa en mama ook kosten hebben. Dus ja, betalen
Met of zonder rechter
"Wilt u de alimentatie blijven ontvangen terwijl het kind werkt? Houdt u er dan wel rekening mee dat de betalingsplichtige via een advocaat de rechter om herziening van de kinderalimentatie kan verzoeken. Zolang de rechter de uitspraak niet heeft herzien, vervalt de verplichting niet en moet de betalingsplichtige dus blijven betalen. De rechter kan echter ook een uitspraak met terugwerkende kracht doen. Eventueel teveel ontvangen kinderalimentatie moet dan wellicht worden terugbetaald."
Ik ga er vanuit dat dit ook geldt als het kind, na het 18e jaar, zelf de alimentatie ontvangt.
Maar misschien is daar wel een andere uitspraak over? Helemaal zonneklaar is het niet. Zeker niet zonder gang naar de rechter.
"Tot welk moment is de betalingsplichtige kinderalimentatie verschuldigd?
De betalingsplichtige moet de alimentatie aan u betalen totdat uw kind 18 jaar wordt. Vanaf dat moment heeft uw kind zelf recht op de bijdrage tot zijn of haar 21ste."
Nou
'Ik weet het niet hoor, maar ik zou wel sterk aandringen dat hij dan een baantje zou gaan zoeken tot hij weet wat hij wel wil.'
Marc heeft gisteren (!) gehoord dat zijn zoon gestopt is. Die zoon heeft amper de tijd gekregen om een sollicitatiebrief te schrijven, maar Marc wil de alimentatie al meteen stop zetten. Misschien eerst eens afwachten hoe het gaat lopen?
Het is ook tekenend dat Marc het van DUO moest horen, blijkbaar heeft hij geen flauw idee wat er in het hoofd van zijn zoon omgaat.
Er zijn al eerder draadjes van Marc geweest
over de alimentatie voor zijn kinderen ja. Ik weet dat het tegen de forumregels is om oude draadjes aan nieuwe te linken, maar die kennis maakt toch wel dat je de posting op een bepaalde manier leest. Erg triest als de relatie met je kinderen zo verziekt is dat er alleen nog maar gekeken wordt naar geld. Maakt niet uit wie de ‘schuldige’ hier is, als er al sprake is van schuld. Als je vader je alleen maar ziet als een kostenpost doet dat hoe dan ook iets met je, als kind...
wel wel ...
In Nl is het dan nog beperkt tot 21j; in België staat er geen echte leeftijdslimiet op; rechtspraak is wel van oordeel dat 26j de uiterste limiet is.
Mijn oudste zoon is 24j, studeert nog steeds, en ik betaal nog steeds braaf de alimentatie en mijn deel van de bijzondere kosten. Zolang het kind geen eigen inkomen heeft (uit arbeid of vervangingsinkomen) ben je hier als ouder verplicht om hem/haar te onderhouden.
Je kan misschien wel graag hebben dat jouw volwassen kind een bijbaantje zoekt of een studielening afsluit, maar doet hij dat niet, dan kan je er hier niets tegen beginnen. Studieleningen zijn trouwens in België niet ingeburgerd.
En ik heb er nog zo'n 2 die ik onderhoud, al kan ik het geld zelf goed gebruiken; ach, het zijn mijn kinderen, toch ?
Miekemieke :
"Het kan ook zijn dat je zoon helemaal geen alimentatie meer wil ontvangen en liever meer gaat lenen als hij straks weer gaat studeren. Daar zou ik niet vreemd van opkijken."
Dat denk ik echt niet, al bestaat in NL wel meer de cultuur van zelfonderhoud dan in België.
Sydney
Ik ken weinig studerenden die van de ene op de andere dag zonder een tel nagedacht te hebben over "wat ga ik dan doen"stoppen met hun studie. Dus feit dat marc het pas een dag weet, wil toch niet zeggen dat zijn zoon de dag daarvoor wakker werd en dacht "goh laat ik eens stoppen met mijn studie"
Maar jullie hebben schijnbaar al een beeld van marc terwijl ik die voorgeschiedenis mis
MarSy
"Zoon van 19 gewoon bij papa en mama had gewoond en stopte met studie om full time te werken, zouden papa en mama ook kosten hebben. Dus ja, betalen"
Er zijn hier wel vaker draadjes geweest over de vraag of je 18-plussers kostgeld kan vragen als ze fulltime werken. Volgens mij vonden vrij veel mensen dat wel moet kunnen.
Dus als je niet gescheiden bent mag je kostgeld vragen maar als je gescheiden bent moet je juist alimentatie blijven betalen. Ik snap hem niet helemaal
(dat laat onverlet dat het vrij triest is als je relatie met je kind een louter financiële is geworden, zoals schijnbaar het geval is. Maar de vraag op zich vind ik geen vreemde)
Ik vind het ook geen vreemde vraag op zich
maar Marc geeft aan dat zijn zoon is gestopt met déze opleiding. En dat hij na gaat denken over hoe nu verder. Ik neem aan dat als je de capaciteiten hebt om een stevige Hbo-opleiding te doen, je niet stopt en dan maar vakken gaat vullen bij AH de rest van je leven. Dus dat deze situatie (geen studie, wel werk) tijdelijk is. Om dan daarop je alimentatie aan te willen passen vind ik wat, ehm, opportuun? In ieder geval vind ik het kortzichtig en komt het niet heel meevoelend over.
Alkes
'Dus feit dat marc het pas een dag weet, wil toch niet zeggen dat zijn zoon de dag daarvoor wakker werd en dacht "goh laat ik eens stoppen met mijn studie"'
Dat bedoel ik ook. De zoon van Marc twijfelde vast al langer, maar daar heeft Marc blijkbaar niets van meegekregen. Gebrek aan interesse of gebrek aan contact?
Ik zou denken
Dat je dat het beste met je zoon kan bespreken. Hij kan vertellen hoeveel hij gaat werken, hoeveel hij verdient en hoeveel hij daarnaast nodig denkt te hebben. En dan kan jij kijken of je de huidige alimentatie op hetzelfde niveau laat of dat er een wijziging plaats moet vinden.
Het is januari, ik vermoed zomaar dat hij in augustus wel met een andere opleiding zal willen starten want inderdaad, een vakkenvulbaantje zal niet zijn wat hij voor de rest van zijn leven wil.
Misschien kun je samen met hem kijken wat hij mogelijk zou willen en wat bij hem past? Er zijn komende tijd weer veel open dagen.
Pijnlijk
Ik heb geen eerdere draadjes van deze Marc gelezen maar ik vind het uitermate pijnlijk dat hij dit soort nieuws hoort en dan direct besluit "Oh mooi, misschien kan ik wat geld besparen!"
Misschien kan dat ook wel, maar ik zou zeggen ga eerst eens goed in gesprek met je zoon en vraag hem naar zijn plannen. Help hem eventueel, stoppen met een studie die tegenvalt en een plan B moeten bedenken is best moeilijk. Dat geld komt wel een keer.
vooral
Ik lees vooral een Marc die het moeilijk vindt om op deze manier te horen te krijgen dat zijn zoon is gestopt met zijn studie. Dat hij het niet uit eerstehand heeft. Zo best is de verstandhouding dus niet.
Ik raad hem wat vaker koffie te gaan drinken met zijn zoon, misschien een deel van de alimentatie (in overleg) op een aparte rekening te zetten, aangezien zoon het geld nu minder hard nodig heeft.
Leeftijdscriterium
Marc, ben je van plan to stoppen met de alimentatie zodra je kind 21 wordt? Ongeacht of kind dan nog (weer) aan het studeren is? Dan is het wel zo netjes dat je nu gewoon doorbetaalt en je kind gelegenheid geeft om te sparen voor later.
Scheiden betekent nu eenmaal dat je niet meer alles kunt beslissen over de opvoeding van je kind. Dat je om ruzie en eindeloze rechtszaken te voorkomen soms hele stomme maar ook hele heldere regels nodig hebt. Zoals dat leeftijdscriterium. (Hoewel het natuurlijk mogelijk is om in je echtscheidingsconvenant iets anders af te spreken ipv dat leeftijdscriterium).
Dat niet-gescheiden echtparen bij een niet studerend kind vaak stoppen met financiele steun of zelfs kostgeld vragen, dat kan. Maar de keerzijde daarvan is dat echtparen zelden stoppen met financiele steun of onderdak enkel en alleen omdat een kind 21 wordt.
Ja, dat leeftijdscriterium is een hele stomme regel; hij sluit totaal niet aan op de regels voor de aanvullende beurs. Beter zou zijn als de alimentatieplicht doorliep zolang het kind recht heeft op aanvullende beurs of recht zou hebben op aanvullende beurs indien de betreffende ouder dood zou overlijden. Dan is de alimentatie veel beter afgestemd op andere voorzieningen.