Hoe zorg je ervoor dat schoonouders iets aantrekken van wat je zegt
Wat moet je ermee als schoonouders niets aantrekken van wat je zegt, ook niet nadat je duidelijk bent en het al paar keer hebt herhaalt zowel door mijn man als mij? Dit gaat eigenlijk over bijna alles maar als vb bijv:
Ze zijn hier bijna elke dag en geven de kinderen dan snoep of frisdrank. Wij geven meermaals aan dat we dat niet willen maar je krijgt alleen maar ruzie dan met ze. Wat moet je met zon situatie? Eigenlijk alles wat wij zeggen krijgen we alleen maar ruzie met ze. Het gevolg is dat je situaties daardoor maar voor lief neemt en in veel opzichten het leed al is geschied en alleen daarom al denkt van nou laat ook maar dit is dan blijvend voor de komende 20 jaar zegmaar.
idd de kinderen het bij ons laten brengen is een goed idee. (Ze zijn zich gelukkig al wel bewust van het feit dat het ongezond is en wij dit eigenlijk niet willen dus dat scheelt al).
Ook het idee om een andere baan elders te nemen en elders te gaan wonen totdat schoonouders eindelijk klaar zijn voor de overname is een idee.
ik zou die overname niet willen in een dergelijke situatie want dan gaan ze gewoon door en vinden alsnog dat je het niet goed doet. Ik heb dat gezien bij vrienden. Schoonvader heeft na de overname de eerste 15 jaar nog gewoon gehandeld alsof hij directer eigenaar was tov de buitenwereld, het enige dat hij niet deed was het tekenen van de contracten heeft veel gedoe opgeleverd want de nieuwe eigenaren waren soms niet eens op de hoogte dat hij wat geregeld had en konden dan weer terug naar de gene die dacht een afspraak te hebben omdat dat contract dus niet getekend ging worden.
Je kan misschien ook afspreken met je kinderen, ik weet niet hoe oud ze zijn, dat ze bijvoorbeeld 1 koekje mogen opeten en de rest in een voorraaddoos stoppen. Of wel het pakje sap nemen maar niet de koekjes, net wat voor jou het beste voelt.
Zolang jullie in de kinder rol zitten gaan je schoonouders jou niet serieus nemen. En jullie zitten in die rol, want je man heeft geen eigen baan en ze komen dagelijks bij jullie over de vloer (waarom eigenlijk?) en hij is dus helemaal nooit “uit huis” gegaan.
Blijkbaar probeer jij die rol om hem aan te sturen over de nemen van zijn ouders, maar zij laten hem en jouw kinderen niet los. Daar geeft hij blijkbaar ook reden toe. Wat is er precies met jouw man, is hij zwakbegaafd (niet om lelijk te doen, soms valt dat gewoon niet gelijk op) of erg autistisch? Want hij klinkt als iemand die niet zo makkelijk op eigen benen kan staan, en zo zien zijn ouders hem ook, en zij zien geen reden om jou wel serieus te nemen blijkbaar.
Jij vecht een strijd uit met je schoonouders over zijn hoofd, maar zonder zijn steun ga je die niet winnen. Hoe ben je in deze situatie terecht gekomen, was het altijd al zo of is het erger geworden? Heeft hij nog broers of zussen en hoe gaat het daar?
Als ik je andere postings teruglees krijg ik er wel een beetje buikpijn van. Hoe ben je in deze relatie beland, dat je steeds zo overvallen wordt door dingen die er al zo lang waren? Naïviteit, geen eerdere ervaring met relaties, erg beschermd opgegroeid, jong getrouwd? Het klinkt allemaal alsof je ergens ingelopen bent zonder dat je van tevoren wist wat er op je af kwam. En dat het je nu vaak zwaar valt kan ik me op basis van je beschrijvingen, als ik alles zo bij elkaar hark, wel goed voorstellen. Heb je zelf mensen op wie je terug kan vallen, buiten deze familie?
Hoe staat je man er eigenlijk in? Wat is voor hem de reden zoveel van zijn ouders te pikken en slikken?
Waarom maakt hij zich niet los van hen? Wat heeft hij voor opleiding?
Is dit een leven wat jullie willen? Samen? Voor jullie kinderen? Niet kiezen is ook kiezen. Het ‘makkelijkste’ is alles te laten zoals het nu is, maar wat levert dat op? Wat krijgen je kinderen mee?
Ik ben al een tijdje minder op OO en heb niet meegekregen wat voor bedrijf dit is en of er meer betrokkenen zijn dan vader en zoon (&gezin). Het voelt alsof jullie een soort lijfeigenen zijn, ingekwartierd in de leefgewoonten van de ouders van je man.
Verhuizen en ergens anders gaan werken is een grote stap. Dan kunnen jullie een nieuwe start maken en het leven aanpakken zoals jullie dat voor je zien. Een heerszuchtige vader die het altijd beter weet - dat lijkt me slopend!