Moeder emotioneel onvolwassen…?
Ik vraag me af of iemand dit herkent…naar buiten toe is mijn moeder iemand die voor iedereen alles zou doen en altijd goedlachs is alleen kan ze zo onvolwassen reageren bij problemen.Eerst laat ze dingen aanslepen en lacht ze alles weg tot op een gegeven moment het haar teveel word en ze helemaal hysterisch word.Meestal reageer ik niet zoveel op die buien en laat ik het voorbij gaan want de volgende dag doet ze dan weer normaal.Maar ik vind het vervelend.Iedereen denkt dat we een goeie band hebben maar in de praktijk zie ik haar eigenlijk liever zo weinig mogelijk.Altijd dezelfde verhalen over haar leven,hoe goed ze het allemaal nog doet op haar leeftijd in vergelijking met haar vriendinnen (68) … Ik zou alles voor haar doen maar meer uit plichtsgevoel dan uit liefde.Soms wil ik echt zeggen dat ze normaal moet doen maar ja dat doe ik dan niet om de vrede te bewaren…
Je moeder is bijna 70 , een leeftijd dat dat soort dingen wel gaan spelen, vrienden worden slecht ter been , gaan dood , wereldje wordt kleiner , Nieuwe ontwikkelingen zijn moeilijker bij te benen want des te ouder je wordt des te moeilijker nieuwe patronen vormen, informatie opslaan gaat enz.
Ze is eigenlijk al altijd zo toen ze jonger was was het zelfs nog erger omdat ik er toen soms iets van zei werd het nog erger en dreigde ze om tegen een boom te rijden als ze zo slecht was terwijl niemand dat zei tegen haar.Ik had soms plaatsvervangende schaamte als ze z’on hysterische bui kreeg,nu laat ik het voorbij gaan zonder iets te zeggen maar ze zadelt me altijd op met schuldgevoelens waar ik dan blijf mee zitten.
kun je wat meer vertellen over de hysterische buien, wat bedoel je daar precies mee? Gaat ze schelden, schreeuwen?
Mijn moeder heeft er de laatste tijd een handje van om kwaad te worden en dan mijn vader zwart te maken, nooit is iets goeds. Als ik dan zeg probeer eens iets positiefs te zeggen, dan zegt ze" dat heb ik niet" over mijn vader dan. Zeer vervelend, want ik en mijn vader zitten er dan bij.
Mijn moeder is iemand die nooit nee zegt,mijn dochter leent vaak haar auto.Ik heb haar al meerdere keren gezegd dat ze daar vaste afspraken moet rond maken want ik ken mijn dochter,ze is nog jong en onverantwoordelijk.Ik ben er na enkele maanden achter gekomen dat mijn ma al enkele verkeersboetes voor haar heeft betaald.Ik heb haar gezegd dat ze de sleutel terug moest afgeven en haar de boetes zelf moet laten betalen,mijn moeder lacht dit dan weg.Ik weet dan al in mijn achterhoofd dat dit fout zal lopen.Nu heeft mijn dochter te dicht op een voetbad gereden en resultaat 2 platte banden.Het zijn dingen die gebeuren zegt mijn ma dan,tot ze gisteren de rekening van de garage kreeg en ik de volle lading.Dan begint ze te wenen als een klein kind en trekt ze mijn overleden vader bij heel het drama dat wij niet beseffen hoe emotioneel gehecht ze is aan die auto en daarom hem niet wil weg doen (hij is 12 jaar oud) en dan begint ze door te drammen dat wij geld door de vensters smijten….Ze gaat van 0 opeens tot 100 en iedereen word erin meegesleurd en dan heeft ze zo verschrikkelijk veel zelfmedelijden dat het echt ongemakkelijk word.Op andere momenten zegt ze dan die auto is al oud het maakt niet zoveel uit een kras meer of minder…Als ik haar wijs op die tegenstrijdigheid dan flipt ze gewoon.Ik heb nu zelf besloten dat het gedaan is en dat mijn dochter niet meer met haar wagen rijd en ze de kosten zal moeten betalen.Ik kan zo talloze voorbeelden geven.Ze kan gewoon nooit een probleem oplossen op een volwassen manier,altijd de boel laten aanslepen en weg lachen tot het te ver komt en dan krijgt iedereen in haar omgeving de volle lading.
Natje1812 schreef op 03-04-2025 om 10:03:
Mijn moeder is iemand die nooit nee zegt,mijn dochter leent vaak haar auto.Ik heb haar al meerdere keren gezegd dat ze daar vaste afspraken moet rond maken want ik ken mijn dochter,ze is nog jong en onverantwoordelijk.Ik ben er na enkele maanden achter gekomen dat mijn ma al enkele verkeersboetes voor haar heeft betaald.Ik heb haar gezegd dat ze de sleutel terug moest afgeven en haar de boetes zelf moet laten betalen,mijn moeder lacht dit dan weg.Ik weet dan al in mijn achterhoofd dat dit fout zal lopen.Nu heeft mijn dochter te dicht op een voetbad gereden en resultaat 2 platte banden.Het zijn dingen die gebeuren zegt mijn ma dan,tot ze gisteren de rekening van de garage kreeg en ik de volle lading.Dan begint ze te wenen als een klein kind en trekt ze mijn overleden vader bij heel het drama dat wij niet beseffen hoe emotioneel gehecht ze is aan die auto en daarom hem niet wil weg doen (hij is 12 jaar oud) en dan begint ze door te drammen dat wij geld door de vensters smijten….Ze gaat van 0 opeens tot 100 en iedereen word erin meegesleurd en dan heeft ze zo verschrikkelijk veel zelfmedelijden dat het echt ongemakkelijk word.Op andere momenten zegt ze dan die auto is al oud het maakt niet zoveel uit een kras meer of minder…Als ik haar wijs op die tegenstrijdigheid dan flipt ze gewoon.Ik heb nu zelf besloten dat het gedaan is en dat mijn dochter niet meer met haar wagen rijd en ze de kosten zal moeten betalen.Ik kan zo talloze voorbeelden geven.Ze kan gewoon nooit een probleem oplossen op een volwassen manier,altijd de boel laten aanslepen en weg lachen tot het te ver komt en dan krijgt iedereen in haar omgeving de volle lading.
Dit vind ik wel heel dubbel, wat is de reden dat je dochter de boetes niet betaald heeft als je weet dat er boetes zijn? En betaald ze niet zelf de gereden schade ? Dat vind ik wel erg aso eigenlijk. Je moeder gaat er mischien niet goed mee om maar dat verdiend ook geen schoonheidsprijs.
hoe lang geleden is je vader overleden? Kan het zijn dat ze nog in een rouwproces zit en snel over de toeren is?
To je moeder is goed genoeg om gebruik van haar te maken , haar auto te lenen en terug te brengen met schade en boetes maar als ze dan een keer boos word is ze emotioneel onvolwassen, je schrijft over plaatsvervangende schaamte , ze dreigde met zelfmoord , allereerst verschrikkelijk dat je dat mee hebt gemaakt als kind , maar voelde je geen angst? ik wel iedere keer als mijn moeder haar polsen doorsneed of wegliep.
Het gedrag van je moeder klinkt inderdaad onvolwassen en emotioneel instabiel, maar het gedrag van je dochter vind ik ook verre van oké. Je moeder lijkt geen grenzen te kunnen stellen, maar jij kunt dat wel. Als je een voertuig van een ander leent, dan vraag je dat. Per keer dat je het wil lenen, want vandaag een ja, kan morgen ook een nee zijn.
En schade en boetes zijn uiteraard eigen rekening. Dat vind ik een kwestie van fatsoen. Als mijn kind schade maakt aan eigendommen van anderen, dan moet ze zorgen dat dat vergoed wordt. En al helemaal als het regelmatig gebeurt. Jouw dochter is pas 18 toch?, die heeft nog helemaal niet zo lang haar rijbewijs en als ze dan nu al meermaals boetes en schades rijdt vindt ik daar wel wat van. Mijn auto zou ze niet meer meekrijgen.
Natuurlijk is het gedrag van mijn dochter niet oké en moet ze de boetes en schade betalen en dat zal ze ook doen.Het is gewoon een voorbeeld dat mijn moeder haar grenzen niet stelt en dan op een gegeven moment iedere keer heel hysterisch reageert en iedereen rond haar de schuld geeft.Het is terecht dat ze boos is maar het is de manier waarop.Dit was misschien een slecht voorbeeld omdat het hier wel degelijk om een ernstige fout gaat.
Om een ander voorbeeld te geven…we waren op familieweekend en op een gegeven moment was er een banale discussie over een pizza die tekort was.1 van de kinderen werd boos en toen werd ook mijn moeder heel boos en zei ze dat het nooit eens goed kan gaan waarop ze de auto heeft genomen en heel hysterisch is weg gereden met de mededeling dat ze tegen een boom zou rijden.
Mijn zoon die een lichte vorm van autisme heeft en niet het gemakkelijkste kind was heeft ze eens aan zijn arm getrokken en keihard op een stoel neergezet ze is gewoon soms buiten haarzelf van woede…En vanaf ik ook maar 1 iets terug zeg dreigt ze met zelfmoord.
Ook is ze eens uitgevlogen omdat ik mijn hart wou luchten toen ik niet goed in mijn vel zat.ze zei dat ik me aanstelde en niks te klagen had…Toen ik zei ‘ik kan daar met jou niet over praten,zei ze als het allemaal zo slecht is dan is het beter dat ik er niet mee ben.
Mijn vader is 5 jaar geleden overleden.Nooit heb ik over mijn verdriet kunnen spreken met haar.Het gaat altijd over haar verdriet en natuurlijk was dit erg voor haar en vond ik het heel erg dat ze jong weduwe was geworden.Maar ik was ook mijn vader kwijt.Vooral dat constant dreigen met zelfmoord is je gewoon het zwijgen opleggen.
ik vind het wel heel erg dt je moeder zo'n uitspraken doet. Het lijkt wel een stukje aandacht wat ze vraagt. Maar ik vind dit naar jou toe echt niet kunnen, je neemt dat op een gegeven moment ook niet meer serieus. Valt hier nog met haar over te praten als ze in een goede bui is?
Wat akelig dat je dit moet meemaken.
Mijn ex dreigde ook regelmatig met zelfmoord. Mijn huisarts adviseerde me om dan heel kalm te blijven en laconiek mee te delen dat als hij het meende, ik 112 zou bellen en dat hij dan op de PAAZ opgenomen zou worden. Dat werkte best goed.
Overigens, 112 bellen mag inderdaad als iemand gewelddadig is tegen anderen of zichzelf.