vroeg beginnen
Is professionele kinderopvang onmisbaar vanaf jaar 0, om een goede ontwikkeling te waarborgen?
Kan familie (bv oma's die op meerdere kleinkinderen passen) dat niet ook? Is 'jonger en gediplomeerd' altijd te verkizen boven zorg en begeleiding in eigen familie/vriendenkring?
Uit een artikel in Trouw:
'Zich ontwikkelen is namelijk wat alle kinderen doen, aangestuurd of niet, vanaf de dag dat zij geboren zijn. En hun omgeving, de coaching, de voeding, het ontwikkelend aanbod, het voorbeeld van leeftijdsgenootjes zijn daarbij van enorme invloed. Dat is allang aangetoond - maar nog niet breed omarmd. Je hebt maar één set van super-effectieve leerjaren en als die niet goed gebruikt wordt, haal je dat later niet meer in. .
Permanente educatie
Dat betekent dat de professionals in dat ontwikkeltraject een cruciale rol spelen. Vakbekwame professionals beïnvloeden met hun gedragsvoorbeeld en hun ontwikkelend (spel)aanbod de meest vormende jaren van de kinderbreinen op de opvang. Achterhaalde benaming dus voor dat vak: opvang! Ontwikkeling, opvoeding, opleiding: het zijn alle drie geweldig belangrijke en onderling verbonden voorspellers voor een maatschappelijk zinvol leven.' Tot zover.
Laatst hoorde ik geluidsbanden van mijn ouders die met mij, peuter van een jaar of drie, in gesprek waren en liedjes zongen. Ik was verrast over wat zij mij toen leerden, geheel ongediplomeerd op dat gebied.
Ik snap wel dat de overheid graag wil dat ouders voor hun kinderen alle kansen grijpen die er eventueel liggen (nature/nurture blijft een discussiepunt trouwens) maar om vast te stellen dat kinderopvang per definitie beter is - dat gaat mij ver.
tuurlijk niet
wat een flauwekul dat gediplomeerde verzorgers dat beter zouden kunnen, we hebben niet voor niets geen staatsopvoeding.
Een volledig complete fantastische educatieve liefdevolle intelligente superopvoeding kan inderdaad niet van 1 opvoeder komen, maar gelukkig hoeft het allemaal niet perfect. Zou wat zijn zeg.
Er is geen enkele overeenstemming - op democratische wijze - te verkrijgen over wat dan zo'n goede opvoeding zou zijn, want er is geen waarheid. Dus iedere waarheid is goed en variatie in de opvoeding levert juist een betere maatschappij op.
gr Angela
Leeftijdsgenootjes en sociale interactie
Vroeger waren de gezinnen vaak groter en waren meer moeders thuis en dus waren de kinderen ook meer thuis en op straat. Huisvrouwen in dezelfde straat liepen vaak bij elkaar in en uit en de kinderen ook. Kortom in veel gevallen hadden kleine kinderen meer interactie met leeftijdsgenootjes en wat oudere kinderen in de eigen omgeving.
Tegenwoordig zijn de gezinnen vaak kleiner, werken beide ouders en zijn dus de kinderen een deel van de tijd ook niet thuis. Mensen kennen hun buren vaak ook minder goed en komt dus minder bij elkaar over de vloer. Kinderen hebben dus vaak veel minder mogelijkheden dan vroeger tot interactie met andere kinderen maar ook met andere volwassenen in de eigen omgeving.
Ik denk dat het voor kleine kinderen (niet hele kleine babies maar wel grote babies en peuters) heel belangrijk is om regelmatig (liefst dagelijks) leeftijdsgenootjes om zich heen te hebben alsmede wat oudere kinderen. Ook al spelen ze nog niet samen, ze leren enorm veel van elkaar en kijken veel van elkaar af.
Die gediplomeerde verzorgers op de kinderopvang vind ik geen enorm pluspunt. Zo veel stellen die diploma's ook weer niet voor. Met gezond verstand kom je een eind. Maar de interactie met verschillende volwassenen en verschillende kinderen die allemaal zo hun eigen zaken meebrengen is wel belangrijk.
Als moeder of vader alleen kan je niet alles overbrengen aan je kinderen want je kan en weet zelf niet alles. De een is muzikaal, de ander houdt van knutselen, een derde van koken en een vierde gaat met de kinderen de natuur in. Allemaal belangrijke dingen om de kinderen bij te brengen maar er zijn maar weinig mensen die alles in 1 hebben. Dus voor kinderen kan het fijn zijn om interactie te hebben met veel verschillende mensen die hun eigen talenten meebrengen maar ook hun eigen temperament en manier van reageren.
Noodzakelijk?
Natuurlijk niet, vroeger gingen kinderen niet of zelden naar kinderopvang en die zijn ook allemaal niets te kort gekomen in hun ontwikkeling. Is er iets mis met de volwassenen van nu?
Wil niet zeggen dat het niet een toevoeging op de ontwikkeling kan zijn. Onze dochter is niet een van de snelste als het gaat om spraakontwikkeling en sociale ontwikkeling. Ze is nu 3 jaar, kan enkel nog voor ons verstaanbaar praten (andere mensen verstaan haar niet), kan niet met andere kinderen omgaan en is vaak zelfs angstig voor ze. Nu gaat ze binnenkort naar de peuterspeelzaal en dan zal dat wel goed gaan komen. Of misschien blijft ze altijd wel een kind dat liever zelf in haar eentje speelt en geen andere kinderen om zich heen wil als ze aan het spelen is. Dat kan en mag ook.
Misschien had ze anders geweest als ze vroeg naar een kdv was gegaan. Dat weten we niet. Maar dat wil niet zeggen dat ze de rest van haar leven achterloopt. Ze is wat langzamer maar komt er heus ook wel op haar eigen manier.
En onze zoon is heel anders en gaat niet naar de opvang. Die is gek op andere kinderen en als we ergens zijn met veel kinderen kruipt hij enthousiast achter ze aan en wil overal bij zijn en overal aan mee doen. En zijn taalontwikkeling past tot nu goed bij zijn leeftijd. Twee verschillende kinderen, dezelfde opvoeding, beide geen kinderopvang.
brrr nutsmaximalisatie
Op zich wil ik best aannemen dat er jaren zijn waarin het kind meer ontvankelijk is voor nieuwe dingen dan andere jaren. Reuze nuttig als je een computer wilt grootbrengen of geloofd in het maximaal haalbare. Maar ik geloof in 'goed is goed genoeg'. Je hoeft niet perse dat te doen waarin je het allerbeste bent, zeker niet als er andere dingen zijn die je veel leuker of interessanter vindt. Al dat gedoe met het optimale moeten bereiken lijdt alleen maar tot eenzijdig ontwikkelde mensen die hun andere kanten verwaarlozen. En tot mensen die opbranden of depressief zijn. Ik gun mijn kind meer dan dat
Nee
De ene keer staat er in de krant een berichtje naar aanleiding van een onderzoek waaruit zou blijken dat een crèche schadelijk is, dan weer dat een crèche onontbeerlijk is en thuisblijfkinderen iets essentieels missen. Meestal zijn die krantenberichten kort door de bocht en blijken de verschillen minimaal of niet echt bewezen. Volgens mij maakt het geen fluit uit dus.
skik
Tonny
Had je serieus verwacht dat iemand hier op OO zou zeggen dat staatsopvoeding een goede zaak zou zijn? De laatste die ik er ooit voor heb horen pleiten was Hedy d'Ancona. Toen we nog geloofden in een maakbare samenleving.
Waar we inmiddels achter zijn gekomen, is dat de samenleving niet zo maakbaar is. Dat er dus kinderen opgroeien die veel minder van huis uit mee krijgen dan andere kinderen. En die de rest van hun leven daar last van hebben. Maar dat gaat niet over de kinderen van de ouders hier op OO. Dus hier zul je sowieso weinig bijval vinden - wat je ook niet zocht -
Achterstanden
Schrijver van het artikel zit zijn eigen kinderopvangbedrijf 'Koningskinderen' in de markt te zetten. Altijd 'leuke' ideetjes.
Je kunt ook klasse kinderopvang bij hem afnemen. Zilver is goedkoper dan goud,.
Kortom het gaat hem niet om de dreigende tweedeling waar Jelmer Kruyt zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid voor wil nemen volgens het Trouw artikel, maar om zijn bedrijfsresultaten te verbeteren en de klant is koning!
mamavansenh
' Twee verschillende kinderen, dezelfde opvoeding, beide geen kinderopvang.'
Haha je vergeet toch echt het grootste verschil tussen jullie twee kinderen. Het oudste en jongste zijn. De jongste is vanaf dag 1 gewend aan een ander kind en hoort meer gepraat om zich heen dan oudste had.
Wat een onzin!
Mijn jongens zijn 2 dagen in de week opgevangen door een opa en oma toen wij beiden werkten. Niet alleen hebben ze een goede relatie met hun grootouders, maar zij zijn echt niets te kort gekomen.
AnneJ - en verder
Ha, dat had ik nog niet gezien. Eigen bedrijf Koningskinderen. Heb even op de site gekeken. Wel wat hoogdravende naam zeg, tjonge. En dan dat onderscheid tussen goud en zilver. Hij zal vast geen rvs hebben.
Ik ben het eens met Imogen: 'Maar ik geloof in 'goed is goed genoeg' - zo is dat! Ik heb het hele opvoedingscircus achter de rug en zie terugkijkend fases waarin het beter had gekund. Maar goed genoeg was het wel.
En Triva: wat zou het grappig zijn als je je eigen gezin in een andere volgorde zou kunnen opvoeden, in de herhaling. De oudste als jongste en andersom. Of de middelste -als die er is- in een andere positie. Fraai experiment, leuk voor de wetenschap (en wie weet ook voor de desbetreffende kinderen) Maar ja, in de wetenschap moet een test herhaalbaar zijn en als er iets niet herhaalbaar is dan is het wel kinderen grootbrengen.
Tonny
Ja, dat heb ik ook wel eens gedacht, wat als mijn jongens andersom waren geboren... Heel interessant om daar over na te denken in ons geval. Ik zeg het ook wel eens tegen oudste: wat als jij de jongste was? Hij heeft een vriendin met ook een jongere broer, ze lijken wel wat op elkaar en het grappige is dat zij goed met mijn jongste om kan gaan en mijn oudste met de broer van zijn vriendin. Maar waar je mee bent opgegroeid is alleen maar lastig.
tonny
Mijn kinderen zijn allebei volledig thuis geweest tot ze wat dagdelen naar de peuterschool gingen. De enige meerwaarde van de psz was dat er andere kinderen waren en dat er geluisterd moest worden naar een vreemde. Inhoudelijk kon de psz mijn kinderen niets bieden; dat niveau waren ze toen al voorbij.
En vakbekwame professionals, tja. Op het niveau broeken verschonen en liedjes zingen. Maar veel meer is het niet.
zo, poeh hé
"Zo veel stellen die diploma's ook weer niet voor"
"En vakbekwame professionals, tja. Op het niveau broeken verschonen en liedjes zingen. Maar veel meer is het niet."
Daar ben ik het toch niet mee eens. De opleidingen zijn erg uitgebreid en duren niet voor niets 3 a 4 jaar op mbo/hbo niveau. Ik vind dat ook behoorlijk denigrerend als ik eerlijk mag zijn. Alsof je met een stel simpele zielen te maken hebt die even op je kinderen passen, lekker makkelijk. Ja makkelijk, 15 verschillende peuters tegelijk, elk met hun eigen achtergrond, opvoeders en ontwikkeling... Desalniettemin ben ik het er mee eens dat kinderen de opvang niet per se nodig hebben, als ze dan maar wel tijdens de 4 jaar voor school regelmatig in aanraking komen met leeftijdsgenootjes.
Overlaten
Ik heb mijn kind altijd alleen opgevoed. Vanaf 3 maanden ging ze naar de kinderopvang. Het was een ontzettend goed kinderdagverblijf. Het leek mij prettig één of meer paar extra ogen te hebben. Stel dat er iets niet goed gaat in de ontwikkeling? In je eentje weet je niet alles en heb je geen sparring partner.
In de praktijk vond ik de oudergesprekken erg prettig. Ik kon echt goed met de leidsters praten over haar ontwikkeling. Maar als er iets niet goed was of niet klopte was ik toch echt altijd de eerste die het zag en die aan de bel trok. Het kinderdagverblijf was daarbij een goede partner. De basisschool echter helemaal niet. Alle opleidingen en kennis ten spijt: er zijn gewoon hele slechte scholen en hele slechte leraren (en slechte kinderdagverblijven, maar dat is niet mijn ervaring). Als ouder ben je altijd alert, let zelf op en vaar niet blind op de deskundigheid van professionals. Ik heb het dan over ernstige dyslexie, ADD, rekenproblemen.
