Omgaan met al het slechte nieuws
Hoe gaan jullie om met alle slechte nieuws dat er dagelijks binnenkomt? Het voelt zo kortzichtig om het te negeren en gewoon door te leven, maar anderzijds kan ik er ook zo weinig mee behalve er snachts van wakker liggen en hopen dat het nou net allemaal aan mijn huisje voorbij gaat...
Aan de vooravond van een ramp denken de getroffenen allemaal dat het wel mee zal vallen, maar dat doet het dan toch niet.
Dus denken dat het allemaal wel mee zal vallen, lijkt mij niet zo'n geweldige strategie. Ik zou alleen ook niet weten wat ik dan wel moet, behalve heel boos zijn dat een klein clubje mensen zo over mijn leven kan beslissen en dat ik er niks tegen kan doen. Hoe gaan jullie daarmee om?
Beperken hoeveel nieuws/informatie je tot je neemt. De hoofdlijnen wel, de details niet. Natuurlijk zijn al die oorlogen gruwelijk, maar het is niet meer of minder oorlog als jij al dan niet het nieuws daarover bijhoudt. Dan weet je dat het er is, maar lees je niet elk artikel en elk detail over hoe gruwelijk aanvallen op burgers wel niet worden uitgevoerd. Als je ervan wakker ligt, brengt dat niemand in de wereld iets.
Ik lig er niet letterlijk wakker van gelukkig, maar de toestand in de wereld drukt wel op mijn humeur. De nieuwe Amerikaanse regering bezorgt me letterlijk buikpijn. Reken maar dat onze eigen regering weer die kant op kijkt om te zien hoe ze daar nog wat van kunnen leren. Het begint met bezuinigingen op onderwijs en wetenschap, en die zijn al aangekondigd. Hou de mensen onwetend en zorg dat ze de wetenschap in twijfel trekken, dan krijgen manipulators en daarna tirannen vrij baan. Ik kan soms letterlijk wel janken als ik zie hoe velen schijnbaar niks van de geschiedenis geleerd hebben, of hooguit hoe je mensen het best manipuleert.
Ik probeer er wat tegen te doen door tegengas te geven als ik onware en discriminerende opmerkingen hoor en door verbindende gesprekjes aan te gaan en mensen in mijn wijk te helpen. Wat kan ik verder nog doen?
Nee, het valt ook niet mee. De VS hebben een onberekenbare fascist als president gekozen. In ons land trekt Gure Geert aan de touwtjes bij kabinet Bruin I. Onze MP is een sneue marionet zonder visie en zonder politieke achterban. Naast al het leedvermaak om het geklungel van de nitwits in het kabinet vind ik het doodeng.
Trump en Wilders maken gemene zaak met oorlogsmisdadigers in het Midden Oosten en Rusland. Er wordt aan de poten van de democratie gezaagd. Vrede en democratie zijn niet zo vanzelfsprekend als we na 80 jaar zonder oorlog misschien denken.
Nieuws ontwijken is verleidelijk, maar ook je kop in het steken voor het feit dat de wereld er over 5 jaar wel eens heel anders uit kan zien dan nu. Dit jaar werd in het Sinterklaasjournaal kabinet Bruin l flink op de hak genomen. Oergeestig, maar de vraag rees bij mij op of de publieke omroep dat over een x aantal jaar nog kan doen.
Aan de wereldpolitiek kun je niets doen. Wel nationaal: informeer jezelf, zie de historische paralellen - want die zijner er volop - , bepaal waar je staat en durf je uit te spreken.
Ik gun mezelf meer leuke extraatjes dan eerst. Daar wordt de wereld niet beter van, maar ik wel 
MamaE schreef op 25-11-2024 om 09:15:
Beperken hoeveel nieuws/informatie je tot je neemt. De hoofdlijnen wel, de details niet. Natuurlijk zijn al die oorlogen gruwelijk, maar het is niet meer of minder oorlog als jij al dan niet het nieuws daarover bijhoudt. Dan weet je dat het er is, maar lees je niet elk artikel en elk detail over hoe gruwelijk aanvallen op burgers wel niet worden uitgevoerd. Als je ervan wakker ligt, brengt dat niemand in de wereld iets.
Zo doe ik het ook, toch op de hoogte zijn maar niet alle details.
Inderdaad de hoeveelheid nieuws die je tot je neemt beperken. Je kan aan de meeste dingen toch niks doen, maar het maakt je wel somber.
Vroeger volgde ik het nieuws op de voet. Tegenwoordig kijk ik nauwelijks nog naar het journaal. Ik lees wel kranten. Beetje regionaal en landelijk nieuws en soms verdieping in het wereldnieuws. Maar er gaat veel aan mij voorbij, omdat de ellende teveel is. Het lijkt alsof niks meer goed gaat. Ik wil er zeker niet van wakker liggen en dat doe ik ook niet, dus dan maar wat struisvogelen.
Het begon bij mij in de coronatijd: ik durfde niet naar die persconferenties van Rutte en de Jonge te kijken. Ik zat te hyperventileren voor de tv, dus zette het maar uit. Ook soc media haalde ik van mijn telefoon.
Nu lees ik sporadisch de krantenkoppen, ik volg soms iets wat lijkt op een positief initiatief. Ik kijk geen nieuws, actualiteiten of praatprogramma's. Het komt wel weer een keer terug, maar nu nog even niet.
Ik hoor vaak de tip dat je in je naaste omgeving dingen moet doen die zinvol zijn en betekenis geven. En dat je op de grote nare dingen toch geen invloed hebt. Ik ben jaloers op mensen die er zo in kunnen staan. Voor mij is alles met elkaar verbonden: politiek, rechtspraak, wetenschap, persoonlijke ontwikkeling en vrijheid. Soms weet ik me echt geen raad.
Ik vind het ook lastig. Ik heb vrienden uit landen waar veel ellende is. Het helpt mij om te zien dat zij ook nog zelf met gewone dingen bezig zijn en niet alleen maar in paniek.
Verder luister ik niet graag naar journaal, maar volg wel heel veel op twitter en nu op blue sky. Dan voelt het minder als het over je heen laten komen, maar meer als ook kunnen meedoen met het duiden ervan.
Ik weet niet eens waar je het over hebt.
ha ha, twitter weet je wel toch? Blue sky is een alternatief waar steeds meer mensen heen vluchten van twitter nu Elon Musk daar zoveel invloed op heeft
Hier zijn we al heel wat jaren gestopt met het volgen van het journaal, en ook de nieuwswebsites zie ik nauwelijks. Ik weet dat er in Amsterdam is mis is gegaan maar alleen van horen zeggen en dat was ook beperkt, ik weet dat er in Spanje veel water is geweest maar ook vooral omdat ik een collega heb die in Spanje woont en die in de groepsapp een filmpje van haar omgeving stuurde. Etc etc
Het nieuws volg ik in grote lijnen en wat me bijzonder interesseert ga ik verder uitdiepen, maar sommige dingen niet, uit zelfbescherming. Al het leed op deze wereld kan ik niet op mijn schouders dragen, ik kan meeleven, maar wens er niet extreem somber en/of angstig door te worden.
Ik weet niet of je hier ‘reclame’ mag maken voor boeken, maar ik kan deze echt aanraden:
https://www.bol.com/nl/nl/p/kom-maar-op/9300000183009118/?bltgh=88802e54-85f3-4a46-8b69-503df9dffa94.ProductList_1.0.ProductTitle
Gaat precies over waar je mee worstelt en no-nonsens en makkelijk en leuk geschreven.