Last van medische gegevens in dossiers?
Ik hoor graag uw verhaal: heeft u ooit persoonlijke medische gegevens verstrekt en nu spijt? Omdat u last heeft van de gevolgen? Bijvoorbeeld: problemen met hypotheek, stageplek, opleiding, sollicitatie of verzekering.
Kan om uzelf gaan, uw partner of een kind.
Denk ook aan situaties dat u iets uit een dossier wilde krijgen, maar dat dat niet gelukt is.
Mail je me? Heel graag! [email protected]
Dank alvast!
Justine Pardoen (hoofdredactie Ouders Online)
tja
Hier is ook de angst groter nog dan de realiteit. Omdat de kinderen nog jong zijn denk ik. Zal mij benieuwen wanneer er nog zaken uit die dossiers op gaan duiken.
Ik heb wel vruchteloos geprobeerd om zaken uit hun dossier te krijgen nadat we zo'n kinderbeschermingstraject met bijbehorende suggestieve opmerkingen in een dossier kregen. Ineens bleek dat huisartsen je dossier niet meer meegeven naar de volgende dokter maar dat je op moet geven waar je naartoe gaat en dan sturen ze het dossier in eigen beheer naar je nieuwe dokter.
Die dokter, overigens de opvolger van de dokter die ons wel kende, was eerst wel wat genegen om zaken te verwijderen en ik kon gaan schrappen. Maar toen hij zag wat ik allemaal geschrapt had kon het niet meer. Want 'het' kon 'nog een keer gebeuren'?
'Het' moet dan iets zijn als een beschuldiging kindermishandeling. Volgens de kinderrechter kleeft er echt niets aan mij, dochter is zelfs door de psychiater vrijgepleit van mishandeling, haar sexuele ontwikkeling bleek normaal en ongestoord. Maar natuurlijk kun je er nog een beschuldiging overheen krijgen, daar heb je weinig voor nodig.
Wat dat dossier dan verder nog in positieve zin kan bijdragen lijkt mij onzin. Hooguit kunnen er weer een hoop onbewezen en suggestieve verdraaide en ongunstig geformuleerde zaken uit gefilterd worden. Daar hing het namelijk van aan elkaar. Ik heb ook niet meer alles in eigen bezit. Sommige verslagen van de kinderbescherming heb ik in grote woede verscheurt.
Waar ik wel een beetje spijt van heb is dat ik in een volgende praktijk een assistent dokter heb toegestaan met mijn dochter apart te spreken. Het was niet verplicht, had ik nooit moeten doen.
Daar kwam ook weer een suggestief verhaal uit, blijkbaar is het toch heel moeilijk te begrijpen waar de angst van mijn dochter vandaan komt. Veel hulpverleners denken toch als in een reflex aan 'trauma in de jeugd'. Dacht ik zelf ook, moet ik tot mijn schande bekennen. Teveel focus op psychoanalytische en freudiaanse verklaringen en teveel Alice Miller gelezen. Zelf heb ik al lang bijgeleerd, maar het blijft toch een hardnekkig vooroordeel blijkbaar. Gevaarlijk in deze tijd van risicosignaleringslijsten en kindermishandelingstunnelvisie.
Deze huisarts bleek gelukkig wel bereid om dat suggestieve interview gewoon te schrappen voor we naar een nieuwe huisarts gingen.
Onze huidige huisarts heeft dus een dun dossier. Om mijn dochter naar de psychiater te krijgen heb ik haar wel een aantal verslagen van voorgaande sessies laten lezen maar ze stelde gelukkig zelf voor om die verslagen dan maar verder niet in het dossier te stoppen. Ik heb ze in eigen beheer.
Al onze 'oude' dossiers, inclusief de mijne van 40 jaar, liggen dus ergens op de plank te verstoffen bij een praktijk waar we niet meer komen.
Ook verder bleek mij dat oude dossiers niet per definitie gelezen worden gelukkig.
Alleen als er iemand fanatiek wordt heb je kans dat er weer zaken opgegraven worden die niet deugen.
overdracht
Ik heb dus de huisarts waar ik niet mocht schrappen niet de gegevens gegeven van de nieuwe huisarts en dan blijven de dossiers in de oude praktijk. Wie weet is dat wel opgevolgd met een melding in de VIR.
