Contact met de kinderen van je vrienden

hier gaan ze wel eens mee en dan is het voor de jongvolwassenen best gezellig omdat ze elkaar na de lagere school grotendeels hebben verspreid maar omdat ze elkaar een paar keer per jaar nog wel zien is het dan toch wel gezellig.
Buiten die bijeenkomsten hebben ze geen contact maar omdat de ouders hun wel op de hoogte houden over het wel en weer van de anderen kletsen ze gewoon verder waar ze min of meer gebleven waren.

Hier is dat ook wel gebruikelijk; Gingerman en ik hebben een grote vriendenkring en de kinderen kennen elkaar ook allemaal goed en de meesten zijn ook met elkaar bevriend. Vanaf een jaar of 12, 13 was meegaan niet meer verplicht maar ze wilden eigenlijk altijd wel mee tenzij ze een keer echt al iets anders gepland hadden, maar    " niet mee willen" herken ik niet zo. Wij hebben ook wel " eigen" vrienden maar meestal zijn dat binnen de korste keren ook " gezamenlijke " vrienden. Onze kinderen ervaren onze vrienden als een soort ooms en tantes en hun kinderen als een soort neven en nichten. Mijn ouders zijn overleden maar ik heb nog steeds contact met de beste vriendin van mijn moeder.

Anonima123 schreef op 09-02-2025 om 21:42:

Ik ben daar ook jaloers op. Ik spreek of wij samen spreken vaak met vrienden ergens af. Iedereen woont overal en nergens. Dat maakte dat we weinig bij elkaar over de vloer komen. Vaker in restaurant of feestje. Toen kinderen klein waren wel. Dan namen we ze mee. Maar de leeftijden en sexen van onze en de kinderen van onze beste vrienden matchen totaal niet met elkaar en daardoor hadden ze nooit echt een klik. Dus zodra ze niet meer mee hoefden deden ze dat niet meer. Echt superjammer.

Hier ook hoor. Jongste kind is nu 16 en de kinderen van vrienden zien we niet meer zoveel, net als vrienden van de kinderen overigens. Er wordt niet zo vaak bij iemand thuis afgesproken en veel jongeren zijn erg druk met school, baantjes, sporten etc. 

Dat ligt er ook aan of het klikt met de kinderen van je vrienden en dat heeft ook te maken met leeftijd en geslacht. Als jouw kinderen 12 waren en anderen hadden nog kinderen van 7-8 of juist 16+ dan is dat wel een leeftijd waarop dat niet zo goed matcht.
En soms ben je gewoon geen vrienden met iemand zonder dat daar specifiek een reden voor is. Net als op school. 

MamaE schreef op 10-02-2025 om 10:36:

Dat ligt er ook aan of het klikt met de kinderen van je vrienden en dat heeft ook te maken met leeftijd en geslacht. Als jouw kinderen 12 waren en anderen hadden nog kinderen van 7-8 of juist 16+ dan is dat wel een leeftijd waarop dat niet zo goed matcht.
En soms ben je gewoon geen vrienden met iemand zonder dat daar specifiek een reden voor is. Net als op school.

Jazeker. Ik denk eigenlijk dat wat Hemf en Gingergirl omschrijven best uitzonderlijk is en deels van toeval afhankelijk. Je moet al een vrij grote vriendenkring hebben die met elkaar bevriend zijn (dus geen vrienden die je van verschillende gelegenheden kent), die ook nog eens voor een groot deel kinderen hebben met inderdaad een niet al te groot leeftijdsverschil, elkaar regelmatig zien dus niet al te ver weg van elkaar wonen etc. Verhouding jongens/meisjes maakt misschien ook nog wel uit. 

Ik heb 2 vriendengroepjes uit de studietijd waar bij een groepje maar 2 mensen (incl mezelf) kinderen heeft bijvoorbeeld. In het andere groepje zijn er ook niet veel kinderen geboren, bovendien woont iemand van die groep in een ver buitenland, iemand anders is gescheiden en die kinderen zijn een beetje uit beeld geraakt, en de derde heeft heel veel jongere kinderen. Verder heb ik alleen losse vriendinnen met en zonder kinderen. Bij een ander groepje van mijn man zijn de leeftijden wel redelijk gelijk maar de interesses van de kinderen komen totaal niet (meer) overeen. Die speelden vroeger allemaal gezellig met elkaar maar ze zijn uit elkaar gegroeid. 

troelahoep schreef op 10-02-2025 om 13:00:

[..]

Jazeker. Ik denk eigenlijk dat wat Hemf en Gingergirl omschrijven best uitzonderlijk is en deels van toeval afhankelijk. Je moet al een vrij grote vriendenkring hebben die met elkaar bevriend zijn (dus geen vrienden die je van verschillende gelegenheden kent), die ook nog eens voor een groot deel kinderen hebben met inderdaad een niet al te groot leeftijdsverschil, elkaar regelmatig zien dus niet al te ver weg van elkaar wonen etc. Verhouding jongens/meisjes maakt misschien ook nog wel uit.

Ik heb 2 vriendengroepjes uit de studietijd waar bij een groepje maar 2 mensen (incl mezelf) kinderen heeft bijvoorbeeld. In het andere groepje zijn er ook niet veel kinderen geboren, bovendien woont iemand van die groep in een ver buitenland, iemand anders is gescheiden en die kinderen zijn een beetje uit beeld geraakt, en de derde heeft heel veel jongere kinderen. Verder heb ik alleen losse vriendinnen met en zonder kinderen. Bij een ander groepje van mijn man zijn de leeftijden wel redelijk gelijk maar de interesses van de kinderen komen totaal niet (meer) overeen. Die speelden vroeger allemaal gezellig met elkaar maar ze zijn uit elkaar gegroeid.

Ik denk niet dat het uitzonderlijk is want ik zie het in ieder geval in mijn omgeving veel maar goed dat is natuurlijk niet overal zo. Vanuit ieders ervaring kan de ervaring van de ander uitzonderlijk lijken. 

Toeval vind ik niet perse: vriendengroepjes van vroeger bv van studie hangt meer van toeval af omdat velen een andere kant opgaan bijvoorbeeld en niet meer bij elkaar in de buurt wonen, het zijn meer jou vrienden en niet van je partner etc.  
Ik heb het idee dat het voor een groot deel met keuzes te maken heeft. Wij hebben bv best veel vrienden via onze kinderen: via school en sport/clubjes, uit de buurt etc. Die kennen elkaar ook allemaal en dan ontstaat er een groep vrienden met kinderen in dezelfde leeftijd en interesses. Maar daar moet je zelf wel en interesse in hebben en moeite voor doen. 

Nee wij hebben dat ook bijna niet.  Ik vind dat heel jammer.  Van onze vrienden waren wij verreweg de eerste met kinderen ( even voor het beeld mijn kinderen zijn 19 en 17 en de rest van de kinderen zitten nog op de onderbouw van de basisschool). 1 stel heeft wel kinderen van dezelfde leeftijd maar die klikken qua karakter helemaal niet.  Wij hebben 1 stel waar mijn zoon en hun zoon en dochter het goed met elkaar kunnen vinden maar mijn dochter dan weer helemaal niet.  Die gaat dan ook niet mee naar feestjes daar.  

Hier is dat ook zo, maar dat komt ook wel een beetje doordat mijn vriendengroep heel erg hecht is en we de kinderen relatief in dezelfde leeftijdscategorie hebben.

Onze oudste is 11 daarna komen mijn meiden, die zijn 9. En daarachter zit van alles variërend van 8 tot een jaar of 2 nu. Mijn dochters zijn beste vriendinnen met de dochters van 2 van mijn beste vrienden. Alleen zoonlief valt een beetje buiten de boot, maar die heeft dan zelf ook de keuze of die mee wil naar verjaardagen bijvoorbeeld. 

Ik vind het wel iets heel erg speciaals hebben: Moet ik mijn dochter weghalen bij de opa en oma van 1 van die meiden, terwijl ik daar zelf 25 jaar geleden ook rond liep. Blijft toch altijd leuk. Maar, klein dorp dus dan gaat dat misschien ook wat sneller/makkelijker. Onze ouders waren ook allemaal op zijn minst " goede bekenden" van elkaar. Als we in het weekend ergens zaten bij elkaar, zaten de ouders er ook altijd gewoon bij. Deden we nooit zo moeilijk over. 

Het is in die zin wel ideaal, de kids vermaken zich dus altijd als we even naar vrienden willen. Dat zal misschien nog wel veranderen als ze iets ouder worden, maar voor nu is het wel echt gewoon lekker. 

Wij hebben dat niet, sowieso al geen erg grote vriendengroep (wel veel kennissen) en de kinderen verschillen te veel in leeftijd, interesses en karakter. Ik mis het ook niet, misschien ook omdat mijn ouders ons vroeger wel altijd meenemen en we dan verplicht moesten optrekken met kinderen die ons totaal niet lagen. 

Gingergirl schreef op 10-02-2025 om 14:00:

[..]

Ik denk niet dat het uitzonderlijk is want ik zie het in ieder geval in mijn omgeving veel maar goed dat is natuurlijk niet overal zo. Vanuit ieders ervaring kan de ervaring van de ander uitzonderlijk lijken.

Toeval vind ik niet perse: vriendengroepjes van vroeger bv van studie hangt meer van toeval af omdat velen een andere kant opgaan bijvoorbeeld en niet meer bij elkaar in de buurt wonen, het zijn meer jou vrienden en niet van je partner etc.
Ik heb het idee dat het voor een groot deel met keuzes te maken heeft. Wij hebben bv best veel vrienden via onze kinderen: via school en sport/clubjes, uit de buurt etc. Die kennen elkaar ook allemaal en dan ontstaat er een groep vrienden met kinderen in dezelfde leeftijd en interesses. Maar daar moet je zelf wel en interesse in hebben en moeite voor doen.

Ah, op zo'n manier. Dat hebben we hier ook wel en ik heb zelf ook wel wat vriendschappen die zo ontstaan zijn, maar dat zijn geen hele groepen. In de klas van een van mijn kinderen was wel een kliek van ouders die op een gegeven moment in de weekenden hun kinderen meenamen naar trampolineparken en dat soort uitjes, een soort van kinderfeestjes zonder verjaardag, maar daar maakte mijn zoon (of wij als ouders) geen deel vanuit, wat hij dan weer niet begreep want een van de jongetjes uit het groepje daar speelde hij veel mee. Met de ouders van het kliekje had ik geen klik, maar ik had ook het idee dat ze elkaar al heel lang kenden bovendien en wij woonden net in een ander buurt, een halve kilometer verderop. Blijkbaar toch bepalend voor de vriendschappen van je kinderen. 

Ik ben het wel met je eens dat je interesse en moeite erin moet steken, daar ontbreekt het hier ook een beetje aan bij mijn man bijvoorbeeld (zo hou ik ook één van zijn vriendengroepje in stand doordat ik de andere vrouwen wel eens benader om wat af te spreken. De mannen doen het zelf niet namelijk). Maar toch denk ik dat je er geluk mee moet hebben. Dan moet je al een school of teamsport treffen waar veel gelijkgestemde ouders rondlopen, gelijksoortige achtergrond helpt ook, de partners moeten ook een klik hebben, je moet een beetje hetzelfde bestedingsbudget hebben etc als je iets wil ondernemen met elkaar. Ik ken ook wel een aardig groepje mensen die gaan skiën met elkaar en gaan luxe uit eten, maar dat valt buiten ons budget bijvoorbeeld. 

troelahoep schreef op 11-02-2025 om 11:29:

[..]

Ah, op zo'n manier. Dat hebben we hier ook wel en ik heb zelf ook wel wat vriendschappen die zo ontstaan zijn, maar dat zijn geen hele groepen. In de klas van een van mijn kinderen was wel een kliek van ouders die op een gegeven moment in de weekenden hun kinderen meenamen naar trampolineparken en dat soort uitjes, een soort van kinderfeestjes zonder verjaardag, maar daar maakte mijn zoon (of wij als ouders) geen deel vanuit, wat hij dan weer niet begreep want een van de jongetjes uit het groepje daar speelde hij veel mee. Met de ouders van het kliekje had ik geen klik, maar ik had ook het idee dat ze elkaar al heel lang kenden bovendien en wij woonden net in een ander buurt, een halve kilometer verderop. Blijkbaar toch bepalend voor de vriendschappen van je kinderen.

Ik ben het wel met je eens dat je interesse en moeite erin moet steken, daar ontbreekt het hier ook een beetje aan bij mijn man bijvoorbeeld (zo hou ik ook één van zijn vriendengroepje in stand doordat ik de andere vrouwen wel eens benader om wat af te spreken. De mannen doen het zelf niet namelijk). Maar toch denk ik dat je er geluk mee moet hebben. Dan moet je al een school of teamsport treffen waar veel gelijkgestemde ouders rondlopen, gelijksoortige achtergrond helpt ook, de partners moeten ook een klik hebben, je moet een beetje hetzelfde bestedingsbudget hebben etc als je iets wil ondernemen met elkaar. Ik ken ook wel een aardig groepje mensen die gaan skiën met elkaar en gaan luxe uit eten, maar dat valt buiten ons budget bijvoorbeeld.

Als het gaat om vriendengroepen die voornamelijk uitjes/ vakanties etc met elkaar doen dan is het wel handig als iedereen hetzelfde budget daarvoor heeft anders werkt het niet. Net zoals dat soms de partner een spelbreker kan zijn als de een wel interesse heeft maar de partner totaal niet. Hier zijn het hele diverse vriendengroepjes maar juist " opposites attract"; juist door de diversiteit klikt het heel goed. Gelijk gestemd en soortgelijke achtergrond hoeft echt niet perse maar je moet er wel net interesse in hebben en voor open staan. 

En natuurlijk ook prima als mensen die interesse niet hebben. Niet iedereen zit op een vriendengroep te wachten, ik lees dat ook hier geregeld op het forum. In de praktijk wel meegemaakt dat mensen aangaven geen behoefte aan vrienden te hebben en dan gaan de kinderen het huis uit en valt het werk weg door pensioen en dan vinden sommigen het ineens toch wel heel erg eenzaam, en dan heb je niet ineens zomaar vrienden. Dat beseft niet iedereen. Net zoals dat sommige mensen ergens gaan wonen en na tig jaar niemand kennen in hun omgeving en dan valt de partner weg...en is de eenzaamheid heftig.

Ik herken het wel en het is inderdaad erg leuk als je dit hebt, maar het is ook afhankelijk van omstandigheden en context.
Onze 3 kinderen zijn nu oudere tieners. Toen zij kleiner waren hadden wij meerdere van dit soort 'groepjes' of contacten met andere gezinnen. Ik heb daar erg van genoten. Maar het merendeel daarvan is verwaterd of verdwenen vanaf dat de oudste kinderen in de puberteit kwamen. Met 1 vriendengroepje pakken we nu de draad geleidelijk weer op met alleen de volwassenen, het was even zoeken. Dat was al een vriendengroep voor er kinderen kwamen.
Het groepje dat ontstond met ouders uit klas van oudste zie ik helemaal niet meer. Dat was toch meer 'via de kinderen' dan dat het echt vrienden van mij werden. Wel was het toen heel leuk.
Met 1 bevriend stel hebben we dit wel nog steeds. Onze kinderen en hun kinderen hebben onderling geen contact, maar als we gezamenlijk afspreken is het nog steeds heel leuk en zijn ze er graag bij. 

Kortom, als je dit wel hebt met kinderen in basisschoolleeftijd, wil dat niet zeggen dat het er nog steeds is als de kinderen pubers/jongvolwassenen zijn. Dat hangt van vele factoren af.

Wij hebben dat niet.
We hebben wel vrienden met kinderen maar dat zijn geen vrienden van onze kinderen.
Onze kinderen hebben hun eigen vriendengroepen en relaties en zijn daar heel gelukkig mee en dat geldt ook voor de kinderen van onze vrienden.

Gingergirl schreef op 11-02-2025 om 21:28:

[..]

En natuurlijk ook prima als mensen die interesse niet hebben. Niet iedereen zit op een vriendengroep te wachten, ik lees dat ook hier geregeld op het forum. In de praktijk wel meegemaakt dat mensen aangaven geen behoefte aan vrienden te hebben en dan gaan de kinderen het huis uit en valt het werk weg door pensioen en dan vinden sommigen het ineens toch wel heel erg eenzaam, en dan heb je niet ineens zomaar vrienden. Dat beseft niet iedereen. Net zoals dat sommige mensen ergens gaan wonen en na tig jaar niemand kennen in hun omgeving en dan valt de partner weg...en is de eenzaamheid heftig.

Mijn ervaring is dat juist dit soort vriendengroepen (gebaseerd op dezelfde woonomgeving en ongeveer dezelfde gezinssituatie) niet zo hecht blijkt als daar iets in verandert. In het geval van scheiding of overlijden van partner of kind 'passen' de overgebleven gezinsleden niet meer zo in deze constructie. En als je verhuist ben je met een beetje pech ook de hele vriendengroep kwijt.

Ik was, na het overlijden van mijn man, erg blij dat ik altijd mijn eigen vriendengroep heb gekoesterd en onderhouden, ook al kost het energie en moeite als je niet bij elkaar in de buurt woont.