Geen behoefte om met nieuwe vriend naar mijn ouders te faan
Ik ben gescheiden en heb sinds 2,5 jaar een nieuwe relatie. Dit voelt erg goed aan we zijn erg blij met elkaar. Echter ik heb weinig behoefte om met hem naar mijn ouders te gaan. Dit ligt er absoluut niet aan dat mijn relatie niet goed zit, dat ik twijfels heb of wat dan ook.
Het gaat meer om mijn ouders zelf. Dit heeft natuurlijk een bepaalde reden. Toen ik 25 jaar geleden mijn ex-man (de vader van mijn kinderen) leerde kennen, waren mijn ouders niet zo gecharmeerd van hem, ze vonden de vriend van mijn jongere zusje leuker,. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren (heb dit zelf met mijn 3 kinderen nooit zo ervaren als zij iemand mee naar huis namen) en was natuurlijk best jammer. Ik was jong, mijn eerst echte serieuze vriend. Het issue was, dat wij sindsdien uitgebreid besproken werden met de rest van de familie en dan in negatieve zin. Zo was ons huwelijk te sober, geen groot feest, niet voor de kerk getrouwd alleen voor de wet (terwijl we helemaal niet zo gelovig zijn), het kon gaan over dingen die we in huis wel of niet deden (zo vonden ze dat wij klusjes lang lieten liggen) etc. etc.
Je kunt het zo gek niet bedenken of er was commentaar of kritiek op, zodat ik zelfs van mijn jongere zusje te horen kreeg dat ze het niet leuk vond als onze ouders bij haar en haar man op bezoek kwamen want het ging alleen maar over mijn ex man en mij en wat we allemaal niet goed deden volgens hen.
Door dit alles gingen we ook niet graag bij hen op bezoek en als we kwamen, kon mijn vader heel cynisch vragen of we hun huis nog wel konden vinden, of hij stelde zichzelf voor aan ons. Omgedraaid als ze bij ons kwamen, kregen we ook te horen dat we zo weinig van ons lieten horen. Echt vreselijk irritant vond ik dat en er heerste altijd een soort van spanning. Al vrij snel kregen wij kinderen en mijn ouders waren en zijn nog steeds een goede opa en oma voor mijn kinderen. Dat is ook de reden geweest om toch in contact te blijven. We zijn wel in gesprek met hen geweest want het negatieve commentaar achter onze rug om (we kregen hier en daar wel eens wat teruggekoppeld namelijk) liep de spuigaten uit op een gegeven moment en had ook een weerslag op mijn huwelijk. Na dit gesprek is het minder geworden gelukkig, maar er was wel iets beschadigd en onze gemeenschappelijke deler was de liefde voor mijn kinderen.
Helaas is mijn huwelijk 4 jaar geleden op de klippen gelopen (dit heeft niets met mijn ouders te maken maar vanwege andere redenen. Ik kan gelukkig prima met mijn ex overweg, hij heeft ook een nieuwe relatie).
Ik heb dus ook een nieuwe man in mijn leven, mijn ouders hebben hem 1 keer ontmoet maar verder niet (deze ontmoeting was kort maar positief gelukkig). Dit komt ook doordat mijn jongste puberdochter bij mij woont en er toch wel moeite mee heeft dat haar ouders allebei een nieuwe relatie hebben (dit is weer een heel ander topic en daar gaat het hier nu niet om). Daarom komt mijn vriend niet bij mij thuis en als ik naar mijn ouders ga, ga ik met mijn kids.
Nu zouden mijn ouders het leuk vinden dat ik weer eens met mijn vriend langskom maar ik zit er niet op te wachten. Ik ben bang dat de geschiedenis zich herhaalt, ik wil niet weer het gespreksonderwerp zijn. Mijn nieuwe relatie voelt goed aan en dat wil ik niet laten beïnvloeden. Mijn ouders zijn mensen die overal een mening over hebben, zaken onder een vergrootglas leggen, en ook geen geheimen kunnen bewaren (hierdoor houd ik onze gesprekken oppervlakkig, persoonlijke dingen deel ik niet). Ik kom overigens nog steeds niet vaak bij mijn ouders, wat ik nog steeds met de regelmaat van de klok te horen krijg maar met een fulltime job, twee kids die nog thuiswonen, een huishouden, mijn vriend is mijn tijd nu eenmaal beperkt. En tja, door dit alles is mijn band nu eenmaal niet close met ze en voel de behoefte ook niet.
Wat zouden jullie doen, toch met mijn vriend langsgaan, alleen als ze erom vragen? Of gewoon aangeven dat ik hier geen behoefte aan heb?
Ik snap heel goed dat je hier geen zin in hebt. Als het voor jou niet goed voelt om je vriend mee te nemen, dan hoef je dat ook niet te doen. Je mag dat gewoon zeggen. Bijvoorbeeld: "Ik kom graag met de kinderen, maar ik neem mijn vriend niet mee. Daar voel ik me nu niet prettig bij."
Je hoeft je niet te verantwoorden. Het is jouw keuze, jouw leven. En als ze blijven aandringen, bevestigt dat alleen maar waarom je dit liever zo houdt. Grenzen stellen is oké, zeker als je eerder hebt gemerkt dat dingen onder een vergrootglas liggen.
En je hoeft niet uit te leggen waarom, dan zou weer vuur voor ruzie zijn.
Ben jij een zus van mij toevallig? Ik heb ook van die ouders (vooral zo'n vader). Ik kan me heel goed voorstellen dat je er geen zin in hebt, het klinkt alsof je het niet snel goed kunt doen bij ze.
Ze hebben hem in 2,5 jaar wel maar 1x gezien als ik het goed begrijp, of niet. Heeft je vriend bezwaar om een keer bij ze op bezoek te gaan? Als je de relatie met je ouders nog enigszins goed wil houden is het wel verstandig om een keer te gaan als hij het niet erg vindt. Desnoods combineer je het met een uitje of iets anders bij hen in de buurt, of heb je een excuus waardoor jullie maar 1 of 2 uurtjes kunnen blijven.
Maar ik ken het gevoel dat je niet graag bij je ouders langsgaat heel goed. Heel rottig is dat!
Jij hebt alle reden om de band met je ouders minimaal te houden. Het zijn gewoon geen leuke mensen. En ze zullen jou nooit de goedkeuring geven die jij wilt. Geen enkele reden om je nieuwe partner hierin te betrekken. Je bent ze ook geen verantwoording schuldig. Misschien kan je de kinderen vaker alleen laten gaan. En nieuwsgierige vragen hou je oppervlakkig. Vertel überhaupt minder over jezelf. Vraag hoe het met hun gaat (mensen praten graag over zichzelf).
Nou als het de eerste keer goed ging en ze willen het graag...Niet ingewikkeld maken, je oudersniet nog slechter denken, maar gewoon doen en kijken hoe het loopt? Wat kan je gebeuren? En dan nog?
Ik zou het heerlijk vinden als de partners van mijn kinderen in de familie blenden, alleen maar fijn.
Bij ons krimpt het juist ( overlijdens/scheiding en dat vind ik erg.
Maar waarom het niet gewoon bespreekbaar maken? Je kunt toch verteellen aan je ouders wat je gehoord hebt en hoe je je daar over voelt?
Pippeltje schreef op 04-08-2025 om 18:00:
Maar waarom het niet gewoon bespreekbaar maken? Je kunt toch verteellen aan je ouders wat je gehoord hebt en hoe je je daar over voelt?
Dat werkt misschien met mensen die wat zelfinzicht hebben, maar zo klinken de ouders van TO niet helaas. Dan krijg je geen gesprek maar een confrontatie en krijgt TO zeer waarschijnlijk een ‘zie je nou wel, wij hadden altijd al gelijk’ en is ze nog meer het zwarte schaap. Of wat ze zegt is allemaal niet waar, of heus niet zo erg. Been there, done that.
Ik zou ze denk ik nog een kans geven. Misschien verbetert de relatie wel als de nieuwe vriend wel in de smaak valt. En anders was het een boeiend experiment, niet voor herhaling vatbaar.
En ik zou het misschien uitstellen. Vaag houden, de boot afhouden. ‘Oh, ik zal er eens over nadenken’ of ‘nu nog niet, misschien over een tijdje’. En daarmee voor jezelf de beslissing uitstellen. Misschien voelt het over een (hele) tijd wel beter het wel te doen. Of niet, en dan laat je het gewoon.
Pippeltje schreef op 04-08-2025 om 18:00:
Maar waarom het niet gewoon bespreekbaar maken? Je kunt toch verteellen aan je ouders wat je gehoord hebt en hoe je je daar over voelt?
Zo werkt het bij aardige ouders. Als je onaardige ouders hebt en je stelt je kwetsbaar op door zoiets te benoemen, gebruiken die het tegen je (helaas ervaring mee). De ouders van TO lijken me onaardig, gezien hun kwaadsprekerij en de cynische opmerkingen.
Ik vermoed iets als wat Jonagold zegt inderdaad en met een beetje pech is de verstandhouding nog slechter.
Waarom zouden ze het leuk vinden als je hem meenam? Daar kunnen ook allerlei niet leuke redenen voor zijn.
Vragen ze naar hem als jij bij ze bent? Belangstellend, ondervragend, oppervlakkig?
Wil hij ze überhaupt nog een keer zien?
Maar goed, ik zou allang helemaal klaar met ze geweest zijn, kinderen of niet. Als ze die wilden zien, kwamen ze zelf maar halen of ik zette ze op de trein.
troelahoep schreef op 04-08-2025 om 14:17:
Ben jij een zus van mij toevallig? Ik heb ook van die ouders (vooral zo'n vader). Ik kan me heel goed voorstellen dat je er geen zin in hebt, het klinkt alsof je het niet snel goed kunt doen bij ze.
Ze hebben hem in 2,5 jaar wel maar 1x gezien als ik het goed begrijp, of niet. Heeft je vriend bezwaar om een keer bij ze op bezoek te gaan? Als je de relatie met je ouders nog enigszins goed wil houden is het wel verstandig om een keer te gaan als hij het niet erg vindt. Desnoods combineer je het met een uitje of iets anders bij hen in de buurt, of heb je een excuus waardoor jullie maar 1 of 2 uurtjes kunnen blijven.
Maar ik ken het gevoel dat je niet graag bij je ouders langsgaat heel goed. Heel rottig is dat!
Ja klopt, dat is inderdaad heel lastig. Mijn ouders veranderen ook niet meer, daar heb ik me na al die jaren bij neergelegd. Op zich zijn ze wel heel behulpzaam hoor, daar kan ik niets over zeggen. Maar bij mij heerst altijd een soort van spanningsveld; er is gewoon iets beschadigd en dat kan niet meer gerepareerd worden. Ik vind het ook een kwalijke zaak dat ze bepaalde geheimen vlak nadat mijn huwelijk geklapt is en die ik in vertrouwen heb verteld, niet voor zich hebben kunnen houden. Maar goed, die kennis heb ik nu dus we houden het maar over koetjes en kalfjes. En mijn nieuwe relatie, wat zo goed voelt, wil ik gewoon beschermen. Echt, als mijn vriend ook maar iets "verkeerd" zegt, dan weet ik al hoe het gaat. Dit wordt onder een vergrootglas gelegd, als er bezoek komt, wordt dit gedeeld etc etc. Zucht, ik ben daar zo klaar mee.
Max88 schreef op 04-08-2025 om 17:24:
Nou als het de eerste keer goed ging en ze willen het graag...Niet ingewikkeld maken, je oudersniet nog slechter denken, maar gewoon doen en kijken hoe het loopt? Wat kan je gebeuren? En dan nog?
Ik zou het heerlijk vinden als de partners van mijn kinderen in de familie blenden, alleen maar fijn.
Bij ons krimpt het juist ( overlijdens/scheiding en dat vind ik erg.
Ik ben het met je eens hoor. Mijn dochter is onlangs getrouwd met een schat van een man en hij past helemaal bij ons en heeft ook een goede band met mijn andere 2 kids. Ik vind dat ook heel fijn hoe hij past in ons gezin. Mijn ouders mogen hem ook heel graag. Ik heb dat bij de familie van mijn vriend ook; ik ben daar heel goed opgenomen en ik ga graag bij zijn moeder op bezoek. Een heel fijn gevoel is dat.
Echter....... ik heb een hele andere geschiedenis met met mijn ouders, zoals beschreven. Ik kan je zeggen: het doet echt wat met je als je zo vaak (jarenlang) kritiek hebt gekregen. Dat je op een negatieve manier in de familie gezet wordt. De relatie is daarom enorm bekoeld en reken maar dat ik daar veel moeite mee heb gehad. Ik heb ook professionele hulp gezocht omdat ik dacht dat het aan mij lag, ik dingen niet goed deed etc. Nou het was een eye opener, dit coachingstraject. Ik heb me nu berust in de situatie, ik weet nu dat ik er echt wel mag zijn. Mijn ouders zijn zoals ze zijn, ik moet de gesprekken oppervlakkig houden want iets voor zich houden is lastig voor ze. Ze praten ook graag over anderen, dus het zit in de aard van het beestje. Daarentegen zijn ze wel behulpzaam, het is niet alleen maar negatief. Maar hen zien.... tja ik voel die behoefte niet zo, ik mis ze ook nooit eigenlijk. En met mijn vriend naar hen toe gaan, daar heb ik ook geen behoefte aan. Ben bang dat de geschiedenis zich herhaalt.
Valeria schreef op 05-08-2025 om 07:08:
Waarom zouden ze het leuk vinden als je hem meenam? Daar kunnen ook allerlei niet leuke redenen voor zijn.
Vragen ze naar hem als jij bij ze bent? Belangstellend, ondervragend, oppervlakkig?
Wil hij ze überhaupt nog een keer zien?
Maar goed, ik zou allang helemaal klaar met ze geweest zijn, kinderen of niet. Als ze die wilden zien, kwamen ze zelf maar halen of ik zette ze op de trein.
Ze vinden het leuk want het was hun voorstel dat ik weer eens met hem op bezoek kwam. Voor mij hoeft het niet en voor mij vriend ook niet maar hij zou zeker meegaan en zou dat voor mij doen.
KR1111 schreef op 06-08-2025 om 08:29:
[..]
Ze vinden het leuk want het was hun voorstel dat ik weer eens met hem op bezoek kwam.
Ik bedoel dat het dan niet per se is omdat ze hém aardig vinden, maar het kan ook zijn omdat ze nu hun kennissen niets te vertellen hebben over hem, om maar iets te noemen. Voor sommige mensen is het schijnbaar erg belangrijk als je kunt zeggen dat je kinderen en hun partners vaak komen. Dat het een soort afgang is als je moet zeggen 'geen idee, we hebben hem pas 1 keer gezien'. Uit het soort vragen en opmerkingen kun je wel afleiden of het echte belangstelling is of dat ze vooral belangstelling hebben in het weer af te keuren zodra ze meer weten.
