Hoe verder, wel of geen kind?
Hallo allemaal,
Ik merk dat ik vast loop in mijn leven , maar vooral op het gebied van mijn relatie.
Ik ben sinds dat ik 17 ben samen met mijn huidige vriend, 10 jaar. Iedereen om mij heen begint kinderen te krijgen en zich te settelen. Mijn vriend is wat ouder en heeft ook aan gegeven dat hij wel een keer wil starten met proberen een kind te krijgen. Ik merk echter dat de paniek toeslaat: wil ik dat wel? Wil ik dit met jou? Kan ik dat wel?
Ik heb dit aangegeven en hij gaf aan dat hij het voorlopig ook niet hoeft. Ik merk gewoon dat het me allemaal aan vliegt en neig heel erg naar ‘het gras is misschien nog wel groener ergens anders’.
ik merk dat ik ineens besef dat het 10 jaar later is en mn leven misschien altijd op safe heb gespeeld met hem? Soms voelt het alsof ik aan het rouwen ben dat mn ‘jeugd’ bijna voorbij is en dat we nu volwassen zijn. Ik wet eigenlijk geen eens of ik ooit echt heel verliefd was. Soms voelt het alsof alles me meer is ‘overkomen’. Ook bang kwijt te raken wat ik nu heb.
Alles waar ik zo zeker van was voelt zo wankel de laatste tijd.
Zijn er mensen die dit ook hebben meegemaakt en toch voor een kindje hebben gekozen en blij zijn dat ze dit hebben gedaan?
'Mensen doen zoveel.' Dat is buitenkant! Verkijk je daar niet op.
Wat zou je zelf willen veranderen? Andere baan, andere studie, andere vriend? Of zou je zoiets willen als wat de Amish noemen de rumspringa: 'Vanaf een jaar of zestien mogen amish een paar maanden tot een paar jaar leven als de gemiddelde Amerikaan.' (wikipedia). Een vertaling zou kunnen zijn: rondspringen. Dus een paar maanden of langer leven buiten alle alledaagsheid om.
Alvast één tip: je komt overal jezelf tegen, het ligt bijna nooit aan de omstandigheden (werk, huis, vriend), de kans is groot dat je elders ook weer snel vastheid en zekerheid zult zoeken.
Tsjor
Alias96 schreef op 13-09-2024 om 17:04:
[..]
Waardoor is dat veranderd dan? Wat noem jij een stabiel en rustig leven?
Ik herken mezelf echt in je, ik ben ook al samen met mijn vriend sinds ik 16 ben en ben nu 30. Toen ik 27 was, wilde mijn vriend ook graag kinderen (en al eerder) en ik voelde ook paniek. Was er echt nog niet klaar voor. Ik heb nog even echt van het leven genoten en inmiddels heb ik ook een sterke kinderwens. We zijn nu met een ivf-traject bezig; dat was dan weer niet gepland. Maar heeft mij ook wel veranderd en doen inzien wat voor mij belangrijk is. Ik ben blij dat we niet eerder zijn begonnen, dit is het juiste moment voor mij.
tsjor schreef op 13-09-2024 om 18:30:
'Mensen doen zoveel.' Dat is buitenkant! Verkijk je daar niet op.
Wat zou je zelf willen veranderen? Andere baan, andere studie, andere vriend? Of zou je zoiets willen als wat de Amish noemen de rumspringa: 'Vanaf een jaar of zestien mogen amish een paar maanden tot een paar jaar leven als de gemiddelde Amerikaan.' (wikipedia). Een vertaling zou kunnen zijn: rondspringen. Dus een paar maanden of langer leven buiten alle alledaagsheid om.
Alvast één tip: je komt overal jezelf tegen, het ligt bijna nooit aan de omstandigheden (werk, huis, vriend), de kans is groot dat je elders ook weer snel vastheid en zekerheid zult zoeken.
Tsjor
Ik denk ook dat ik snel weer zekerheid en vastigheid zou gaan zoeken. Aard van het beestje denk ik.
Lotus_ schreef op 13-09-2024 om 18:31:
[..]
Ik herken mezelf echt in je, ik ben ook al samen met mijn vriend sinds ik 16 ben en ben nu 30. Toen ik 27 was, wilde mijn vriend ook graag kinderen (en al eerder) en ik voelde ook paniek. Was er echt nog niet klaar voor. Ik heb nog even echt van het leven genoten en inmiddels heb ik ook een sterke kinderwens. We zijn nu met een ivf-traject bezig; dat was dan weer niet gepland. Maar heeft mij ook wel veranderd en doen inzien wat voor mij belangrijk is. Ik ben blij dat we niet eerder zijn begonnen, dit is het juiste moment voor mij.
Wat vervelend dat jullie in een ivf traject zitten. Hopelijk mogen jullie snel een kindje verwachten.
Wel fijn om herkenning te horen. Wat heb je vervolgens gedaan?
Alias96 schreef op 13-09-2024 om 17:05:
[..]
leeftijd en ook misschien wel social media. Mensen doen zoveel. Ik daarin tegen: eerste vriend, eerste studie, eerste baan. Zijn ook dingen die ik zelf kan veranderen dat weet ik.
Social media, het is vast al eerder gezegd maar pas op.
Social media is geen ware afspiegeling van het leven. Mensen posten erop hoe ze gezien willen worden door de buitenwereld! Bepaalde dingen zul je lezen, andere dingen zul je nooit van ze tegenkomen.
Foto’s kunnen veranderd worden volgens hun smaak, zodat ze op een bepaalde manier voor de dag komen.
En ja, sommige vrienden/ bekenden hebben ver gereist. Jij hebt ook gereist.
Je zult niet in hun posts vinden dat ze meerdere keren naar de dokter moeten omdat ze een chronische ziekte ontdekken. Dat ze de muren van hun huis lelijk hebben geverfd toen ze het zelf deden. Dat ze geen fijne nieuwe baan hebben of eigenlijk balen van die nieuwe partner.
Selektief uitgezocht en gedeeld……
Moree schreef op 14-09-2024 om 05:04:
[..]
Social media, het is vast al eerder gezegd maar pas op.Social media is geen ware afspiegeling van het leven. Mensen posten erop hoe ze gezien willen worden door de buitenwereld! Bepaalde dingen zul je lezen, andere dingen zul je nooit van ze tegenkomen.
Foto’s kunnen veranderd worden volgens hun smaak, zodat ze op een bepaalde manier voor de dag komen.
En ja, sommige vrienden/ bekenden hebben ver gereist. Jij hebt ook gereist.
Je zult niet in hun posts vinden dat ze meerdere keren naar de dokter moeten omdat ze een chronische ziekte ontdekken. Dat ze de muren van hun huis lelijk hebben geverfd toen ze het zelf deden. Dat ze geen fijne nieuwe baan hebben of eigenlijk balen van die nieuwe partner.
Selektief uitgezocht en gedeeld……
Ik weet het. Ik probeer een modus te vinden om door te leven, maar het is zo lastig. Aan de ene kant wil ik alles stoppen en helemaal opnieuw beginnen. En dat lijkt me dan helemaal fantastisch want lekker nieuwe mensen ontmoeten en los gaan, Aan de andere kant weet ik dat dit niet realistisch is. Wat ik nu heb is ook echt wat waard en dat het zo fantastisch wordt is ook niet met zekerheid te zeggen.
Wat ik nu heb is ook erg mooi en fijn. Soms knaagt het alleen. Voelt alsof ik een saaie doos ben. Veel vriendinnen ook verhuisd etc. Veel zaterdagavonden ook niet heel bruisend meer.
bedankt voor jullie reacties in ieder geval!
Nou ja, je kunt wel ergens iets nieuws beginnen waarbij je nieuwe mensen ontmoet. Je kunt denken aan sport, cultuur (toneel, muziek, dans), aan maatschappelijke organisaties (vluchtelingenwerk, natuurorganisaties, politieke partij, vakbond, jeugdorganisaties) of goede doelen (eindeloos veel). Probeer eens iets te kiezen en zoek eens uit wat er in jouw omgeving te doen is, in het echte leven, dus niet online. Als helemaal niets je interesseert heb je een ander probleem.
Succes, Tsjor
"Hoe verder, wel of geen kind?"
Antwoord: Doe het niet!
Alias96 schreef op 14-09-2024 om 09:06:
[..]
Ik weet het. Ik probeer een modus te vinden om door te leven, maar het is zo lastig. Aan de ene kant wil ik alles stoppen en helemaal opnieuw beginnen. En dat lijkt me dan helemaal fantastisch want lekker nieuwe mensen ontmoeten en los gaan, Aan de andere kant weet ik dat dit niet realistisch is. Wat ik nu heb is ook echt wat waard en dat het zo fantastisch wordt is ook niet met zekerheid te zeggen.
Wat ik nu heb is ook erg mooi en fijn. Soms knaagt het alleen. Voelt alsof ik een saaie doos ben. Veel vriendinnen ook verhuisd etc. Veel zaterdagavonden ook niet heel bruisend meer.
En dat lukt je ook.
Het betekent creatief worden, vooral in mogelijkheden gaan denken in dit moment. Ga bij een Roller Derby groep. Een groep vrouwen van rond je leeftijd op roller skates die tegen een ander team met roller skates strijdt, op een geinige, jollige manier elkaar het leven een beetje zuurt maakt tijdens het schaatsen.
Ondertussen heel goed gezellig team gevoel/ verbondenheid/ beetje kwekken/ roddelen. Samen dingen doen buiten roller skating.
En ook je eigen vriendinnen bezoeken, ook al zijn ze verhuist. Je kunt een meidendag/ nacht organiseren waarbij oppas of echtgenoot van je vriendinnen voor kids/ hond/ of wat dan ook zorgt. Zodat jullie echt er even op uit kunnen gaan.
Het kan, het is mogelijk om ‘in te halen’, de bloemetjes buiten te zetten, lol te maken. Je te laten gaan,
Schrijf verder op papier (ok ik ben wat ouderwets), op computer/ ipad/ mobieltje een verhaal. Vertrouw aan het verhaal toe wat je ergens zou willen. Wat had je misschien wel willen doen toen je 20 was? Hoe erg had je willen doorzakken? Met welke man had je sex willen hebben? Vertrouw het aan het papier toe en laat het door niemand lezen. En elke keer als je een gevoel bekruipt van: oh, wat heb ik gedaan, waar was ik al die jaren? Ik heb zoveel laten mislopen……..weer ga opschrijven. Ga in detail schrijven wat dat allemaal had kunnen zijn.
Het feit dat je het opschrijft hoeft niet te betekenen dat je daar ook iets mee doet verder
Moree schreef op 15-09-2024 om 05:39:
[..]
En dat lukt je ook.Het betekent creatief worden, vooral in mogelijkheden gaan denken in dit moment. Ga bij een Roller Derby groep. Een groep vrouwen van rond je leeftijd op roller skates die tegen een ander team met roller skates strijdt, op een geinige, jollige manier elkaar het leven een beetje zuurt maakt tijdens het schaatsen.
Ondertussen heel goed gezellig team gevoel/ verbondenheid/ beetje kwekken/ roddelen. Samen dingen doen buiten roller skating.
En ook je eigen vriendinnen bezoeken, ook al zijn ze verhuist. Je kunt een meidendag/ nacht organiseren waarbij oppas of echtgenoot van je vriendinnen voor kids/ hond/ of wat dan ook zorgt. Zodat jullie echt er even op uit kunnen gaan.
Het kan, het is mogelijk om ‘in te halen’, de bloemetjes buiten te zetten, lol te maken. Je te laten gaan,
Schrijf verder op papier (ok ik ben wat ouderwets), op computer/ ipad/ mobieltje een verhaal. Vertrouw aan het verhaal toe wat je ergens zou willen. Wat had je misschien wel willen doen toen je 20 was? Hoe erg had je willen doorzakken? Met welke man had je sex willen hebben? Vertrouw het aan het papier toe en laat het door niemand lezen. En elke keer als je een gevoel bekruipt van: oh, wat heb ik gedaan, waar was ik al die jaren? Ik heb zoveel laten mislopen……..weer ga opschrijven. Ga in detail schrijven wat dat allemaal had kunnen zijn.
Het feit dat je het opschrijft hoeft niet te betekenen dat je daar ook iets mee doet verder
Klinkt heel leuk maar ik woon in een dorpje waar dat verder niet is haha. Hier heb je alleen een volleybal vereniging en een voetbal vereniging waar mensen al jaren elkaar kennen en waar alles vol zit.
Vriendinnen bezoeken die verhuisd zijn doe ik zeker en ook daarmee stappen.
Bedankt voor je opdracht. Daar ga ik eens mee bezig. Is het bewezen dat dit bijvoorbeeld rust brengt ?
Alias96 schreef op 15-09-2024 om 09:51:
[..]
Klinkt heel leuk maar ik woon in een dorpje waar dat verder niet is haha. Hier heb je alleen een volleybal vereniging en een voetbal vereniging waar mensen al jaren elkaar kennen en waar alles vol zit.
Vriendinnen bezoeken die verhuisd zijn doe ik zeker en ook daarmee stappen.
Bedankt voor je opdracht. Daar ga ik eens mee bezig. Is het bewezen dat dit bijvoorbeeld rust brengt ?
Misschien ben je beter op je plek in een grote stad?
Alias96 schreef op 15-09-2024 om 09:51:
[..]
Klinkt heel leuk maar ik woon in een dorpje waar dat verder niet is haha. Hier heb je alleen een volleybal vereniging en een voetbal vereniging waar mensen al jaren elkaar kennen en waar alles vol zit.
Vriendinnen bezoeken die verhuisd zijn doe ik zeker en ook daarmee stappen.
Bedankt voor je opdracht. Daar ga ik eens mee bezig. Is het bewezen dat dit bijvoorbeeld rust brengt ?
Is dit niet het feitelijke probleem? Jij leeft nu al een "burgerlijk" leven. In een omgeving waar voor jou te weinig mogelijkheden zijn. Met een partner die dat wel prima vind. En waar jij straks aan vast zit (aan hem en aan deze levensstijl in een slaperig dorp met weinig sociale contacten). En bedenk dat in de praktijk toch het meeste op vrouwen aankomt. Het leven van jouw partner gaat grotendeels door. Day van jou niet.
