Lat relatie verbreken of niet
ik ben nieuw op dit forum en heb een probleem waar ik met tijden mezelf helemaal in vast kan denken; ik heb een superfijne relatie met een man met 2 kinderen. Zelf heb ik 1 zoon. Op dit moment hebben we 5 jaar een lat relatie, maar ik merk dat ik een beetje klaar ben met het latten. Ik zou graag samen iets op willen bouwen, maar vooral willen genieten van de kleine dingetjes; savonds lekker samen koken, samen op de bank hangen, boodschapjes doen enz. We hebben bewust gekozen om te latten zodat de kinderen niet hoeven te switchen van school, sportclub, vriendengroep (we wonen 30 km uit elkaar) en ook omdat ik zie dat mijn zoon het bij zijn vader superingewikkeld vindt dat bij vader een nieuwe vriendin woont. Ik snap ook dat het bij mij niet zo hoeft te gaan als ik zou gaan samenwonen maar mijn zoon is daarom helemaal niet graag bij zijn vader maar liefst bij mij. Hij is vaak ook erg verdrietig als hij naar zijn vader moet (co-ouderschap) en dat is super lastig om mee te dealen.
Ik vind het zo moeilijk om mezelf neer te leggen bij het feit dat ik voorlopig niet ga samenwonen en vraag me af of dit offer niet te groot is en ten koste gaat van mijzelf? Moet ik misschien toch mijn fijne relatie verbreken en een partner zoeken zonder kinderen/ partner die in de buurt woont zodat het samenwonen dan toch wat meer in de mogelijkheden zit? Ik weet het niet.
Waarom zou je het uitmaken met een lieve man om vervolgens alsnog te gaan latten met een andere man die toevallig dichterbij woont? 30 km is prima te overzien. Het is niet zo dat hij nooit over de vloer kan komen als je zoon er is. En hij is er ook de helft van de tijd niet. Dus dan kan jij daarheen of hij naar jou.
Dus je hebt een leuke lat relatie, je ziet hoe vervelend je zoon het vind een samenwonende partner in huis van zijn vader en denkt goh dat wil ik ook ...
Hoe oud is je zoon, want op een gegeven moment zijn ze best heel blij als ze het huis 1 of meerdere dagen voor zichzelf hebben.
En dan zijn ze ook helemaal klaar met co-ouderschap en willen ze op 1 plek wonen, dat zal in jou geval waarschijnlijk bij jou zijn, maar dan wel hun eigen gang gaan en hopen dat jij er ook regelmatig niet bent. Hoe lief ze je ook vinden.
ik zou zeker niet de relatie verbreken als ik jou was want zo te lezen zit dat wel goed. Even voor mijn beeldvorming: hoe oud is je zoon en hoe oud zijn de kinderen van je partner? Je schrijft dat je co ouderschap hebt voor je zoon.... Ik neem aan dat dit betekent dat jij om het weekend "vrij" bent. Dan kun je toch bij je vriend blijven slapen, samen koken, op de bank hangen, boodschappen doen etc etc, wat je zo graag wilt?
Ik vind latten eigenlijk voor alle partijen vaak het beste bij nieuwe relaties met kinderen. 70% gaat toch fout en dan is het in deze tijd wel prettig om niet dakloos te worden. Jullie hebben dat goed geregeld zo te lezen.
Samen koken, op de bank hangen en boodschappen doen hebben toch niets met samenwonen te maken? Dat kan prima met een lat-relatie.
Je vertelt dat je zoon verdrietig is en het superingewikkeld vindt om een nieuwe partner bij zijn vader te zien.
Doe het dus zeker niet bij jou thuis! Zoons belangen staan nu voorop.
Kijk naar de mogelijkheden die jullie hebben. Naar de dingen die je vriend en jij wel hebben op dit moment en maak daar alles van, nl jullie hebben een superfijne relatie, wonen dicht bij elkaar, kunnen wel degelijk wat opbouwen, samen koken, op de bank hangen.
Het is de vorm die iets anders is, die jij anders wilt.
Stel je wensen iets bij, dan kun je hier een prima situatie van maken.
Ik zou de relatie niet gaan verbreken vanwege het latten. Mijn relatie is na 5 jaar geklapt. Wij zijn na 2.5 jaar gaan samenwonen en dachten alles goed te hebben overdacht en ook met onze kinderen uitgebreid besproken
Vanaf het moment dat we zijn gaan samenwonen is de relatie steeds slechter gaan worden. En dan met name tussen ons en de wederzijdse kinderen. We hebben enorm veel spijt van het gaan samenwonen. Gevolg is nu dat er een hele vervelende relatiebreuk heeft plaatsgevonden met veel verwijten. Wij waren gek op elkaar maar het samenwonen met de kids heeft onze relatie helaas genekt. Ik zou pas gaan samenwonen als de pubertijd voorbij is.
zomaareenpapa schreef op 24-11-2024 om 10:27:
Ik zou de relatie niet gaan verbreken vanwege het latten. Mijn relatie is na 5 jaar geklapt. Wij zijn na 2.5 jaar gaan samenwonen en dachten alles goed te hebben overdacht en ook met onze kinderen uitgebreid besproken
Vanaf het moment dat we zijn gaan samenwonen is de relatie steeds slechter gaan worden. En dan met name tussen ons en de wederzijdse kinderen. We hebben enorm veel spijt van het gaan samenwonen. Gevolg is nu dat er een hele vervelende relatiebreuk heeft plaatsgevonden met veel verwijten. Wij waren gek op elkaar maar het samenwonen met de kids heeft onze relatie helaas genekt. Ik zou pas gaan samenwonen als de pubertijd voorbij is.
Wat naar dat het zo voor jou gelopen is. Ik denk ook dat je beter kunt wachten tot na de puberteit. Dan is die "moeilijke" leeftijd voorbij. Ze gaan dan wellicht studeren en op kamers wonen, of ze gaan samenwonen met hun partner. Of zoals bij mijn 21 jarige zoon, nog lekker thuis wonen maar verder leeft hij volledig zijn eigen leven. Hoe oud is je zoon?
ik begrijp je wel hoor pippelien. Ik heb zelf ook een LAT relatie. Samenwonen ga ik niet aan beginnen vanwege de kids. Ik heb 3 kids. Een dochter van 23 (is getrouwd en heeft haar eigen plek), een zoon van 21 en dochter van 15. Zoon en jongste dochter wonen bij mij. Mijn zoon heeft zijn eigen leven ( school, werk, sporten, vrienden). Het gaat vooral om mijn jongste dochter. Voor haar wil ik niet samenwonen. Ik zie mijn vriend 2 avonden in de week en om het weekend. Tuurlijk vind ik het ook regelmatig jammer als ik s avonds weer naar huis "moet" vanwege mijn dochter en was ik graag blijven slapen bij mijn vriend. Daar ben ik gewoon heel eerlijk in. Maar als ik dan weer thuis ben, voelt dat ook fijn. Ik zorg dan voor mijn dochter, help met school etc etc. Mijn dochter heeft na de havo ( ze zit nu in havo 4) allerlei plannen. Studeren en op kamers, een tussenjaar in het buitenland etc etc. En dan volgt mijn tijd van samenwonen langzaam maar zeker vanzelf. Probeer te genieten van wat je nu hebt: een fijne relatie, voor je zoon zorgen. Echt, het komt allemaal vanzelf. Ik ben dan ook benieuwd hoe oud je zoon is, als hij 6 is ja dan duurt het inderdaad nog wel een tijdje maar als hij 15 is, dan komt het langzaam maar zeker vanzelf.
