Mijn man heeft een seksverslaving
Ik ben 26 jaar gehuwd.
Mijn man heeft een liefdesloze jeugd gekend met heel veel miserie.
In zijn jeugd enkele liefje gehad van een maand.
1 relatie van 3 jaar. Ze was reeds moeder van 2 kids, hij 20. Ze leerden elkaar kennen, hadden seks en ze was zwanger. Hij nam zijn verantwoordelijkheid en gingen samenwonen. Het liep niet goed. Kort na hun 2e kind ging ze ervandoor met terug een andere man. Hij bleef alleen achter en ging terug thuiswonen. Hij had 2 a 3 vriendinnen, duurde max 4 weken. Bleef 5 jaar alleen.
Hij is een hele introverte man.
Hij leerde mij kennen. Ik piepjong, 20, en we werden beste vrienden. Na een jaar werden we verliefd en we begonnen een relatie, samenwonen. Alles ging heel goed. We waren 2 handen op 1 buik, deden alles samen.
Zijn sex drive was laag. Ik jong, ik wist van niet beter.
2 kinderen, huisje, boompje beestje...
Sex bleef op laag pitje
Ik betrapte hem op masturberen, ik zocht hulp, maar volgens hem waren er een problemen. Hij was moe van te werken....
Jaren gingen voorbij. Ik had me erbij neergelegd, we waren gelukkig.
18 jaar samen, ik betrapte hem op datingsites voor sex dates. Wou afspreken met hen, maar het leek scam. Ze draaiden rond de pot kwamen niet opdagen, er is niets fysiek gebeurd.
Ik heb dit alles nagelezen in zijn chats, en zijn verhaal lijkt te kloppen. Ik ging door een hel, mijn zeepbel doorspat.
We gingen in therapie bij huisarts, overwonnen dit en werden sterker dan ooit. In het begin wat meer sex, dan weer niets.
Hij is een brave, goede huisvader, geen slecht woord kan ik zeggen.
8 jaar later...
Betrapte ik hem op prostitutiebezoekjes.
Wat af hij geleerd? Datingsites voor seks leveren geen sex op, prostitutie ben ik zeker van mijn geld.
Wat blijkt....
Sinds jeugd masturbatieverslaving. Masturbeerde dagelijks waardoor sex met mij niet prikkelde.
Pornoverslaving met komst internet, waardoor sex met mij niet prikkelde.
Na al die tijd porno, raakt je seksverslaafd en is prostitutie volgende stap.....
Een breuk lijkt onvermijdelijk. Dit is te groot.
Hulp gezocht bij seksuoloog.
Ik ga niet mee op therapie, het is zijn probleem.
Ze zegt dat ik nog niet mag beslissen tot uit elkaar gaan omdat ik in crisis zit.
Hij volgt therapie. Hij wil hiervan af. Hij trok boetekleed aan, schaamt zich, kruipt voor me. Het is een drang dat hij niet kon bedwingen.
masturberen en porno leidt tot seksverslaving. Er komt een tsunami op ons(artsen en seksuologen) af zegt de arts en seksuoloog, met al die beschikbare porno op internet. Ze horen niets anders dan seksverslaving en in hun praktijk. De seksindustrie verdient miljarden en spelen gretig op mannen in.
Door porno kijken verandert je brein.
Momenteel zijn we 2,5 maand ver.
Ik zie herstel niet mogelijk.
Mijn man is, los van het feit dat het een grote dwaze kloot is, een hele brave mens. Gaat nergens, we hadden veel lol, waren soulmates, deden alles samen. Maar dit deed hij alleen.
Zijn er hier lotgenoten die dit meemaakten? En er als koppel uitkwamen? Een goede afloop als koppel? Lijkt mij onmogelijk.
Ik benadruk, al wat je wil zeggen, jarenlange leugens, bedrog, dat klopt allemaal. Maar het is een hele goede brave mens. Los van dit.seksuoloog opperde dat hij als kind zo verwaarloosd werd zoveel meemaakte dat dit een hechtingsproblematiek is. Veel seksverslaafden hebben dit als kern.
Vind ik psychologische bullshit. Heeft al 26 jaar liefde van mij.... Maar kom, ik ben geen professional, ik mag de diagnoses als leek niet betwisten.
Graag wat positieve feedback. Negativiteit liever niet, ik heb die al 24/24 in mijn hoofd.... Kan ze er echt niet bijnemen.
Graag had ik gehoord van koppels hoe ze dit overleefden, samen.
@mri. Ik laat het hem eens bespreken met haar wat betreft die SLAA.
MRI schreef op 15-09-2024 om 20:59:
[..]
Ja ik heb zelf slechte ervaringen met seksuologen en seksverslaving, maar goed dat is tien jaar terug. Ik begrijp niet waarom een seksuoloog de SLAA zou afraden, het is alleen maar ondersteunend, net als de AA naast alcohol rehab. Nou ja, sterkte
Mag ik vragen zonder in detail te treden wat je slechte ervaringen waren? Wij zitten nog maar in het begin van het proces en willen uiteraard zo goed mogelijk geholpen zijn. We zijn pas sinds augustus in therapie. Het is heel pril allemaal.
Breiertje schreef op 15-09-2024 om 21:18:
[..]
Mag ik vragen zonder in detail te treden wat je slechte ervaringen waren? Wij zitten nog maar in het begin van het proces en willen uiteraard zo goed mogelijk geholpen zijn. We zijn pas sinds augustus in therapie. Het is heel pril allemaal.
Ik moet eerst zeggen dat het echt een tijdje terug is. Ik had zelf wel door dat het seksverslaving was (door een hele goede Oprah show), mijn partner gaf het zelf ook toe, maar de therapeuten wisten er te weinig van. Daardoor gingen ze het behandelen alsof het iets van de relatie was terwijl hij al lang voor mij seksverslaafd was. Ze geloofden gewoon niet dat je aan porno etc verslaafd kon zijn. Eén raadde mijn partner zelfs aan maar weer eens aan de porno te gaan want hij had het nu toch 90 dagen niet gedaan. Dit is een greep uit mijn slechte ervaringen. Ik hoop dat er veel veranderd is hierin.
Tjonge Breiertje. Dat is een hele bak ellende die je moet verwerken. Waar je nooit om hebt gevraagd, maar een gevolg is van zijn keuzes. Ik ken niet het stuk van seksverslaving, maar heb wel ervaren hoe het is om bedrogen te zijn. Maar jouw verhaal hakt erin zeg. Ik las in een artikel dat de giftige cocktail is bij vreemdgaan: het slaat de grond onder je voeten weg (de plek waar je je veilig waande), je vertrouwen is weg (wat kunnen geloven van wat is geweest en wat komt) en ranzige beelden van het seksuele stuk. Niet te doen.
Er is bij jou duidelijk enorme boosheid en verdriet. En ook liefde en compassie. Zo begrijpelijk. Ik heb vanaf het begin veel liefde en begrip gevoeld voor mijn vrouw. Soms zijn de dingen van het leven te groot. En tegelijk: je broek zakt niet vanzelf af. In die combinatie snap ik het advies van de therapeut: goed voor jezelf zorgen, bij de dag leven, je boosheid en verdriet voelen. En dan maar zien waar het toe leidt. Ik vond er rust in dat ik niet hoefde te beslissen over de rest van mijn leven, maar voor vandaag. Wij zijn nu een paar jaar verder en ik ben dankbaar dat we elkaar niet zijn kwijtgeraakt. Maar ook als je uiteindelijk uit elkaar gaat: alles wat je verwerkt in de relatie maakt je sterker zowel in als eventueel na de relatie. Sterkte voor jou!
MRI schreef op 15-09-2024 om 21:29:
[..]
Ik moet eerst zeggen dat het echt een tijdje terug is. Ik had zelf wel door dat het seksverslaving was (door een hele goede Oprah show), mijn partner gaf het zelf ook toe, maar de therapeuten wisten er te weinig van. Daardoor gingen ze het behandelen alsof het iets van de relatie was terwijl hij al lang voor mij seksverslaafd was. Ze geloofden gewoon niet dat je aan porno etc verslaafd kon zijn. Eén raadde mijn partner zelfs aan maar weer eens aan de porno te gaan want hij had het nu toch 90 dagen niet gedaan. Dit is een greep uit mijn slechte ervaringen. Ik hoop dat er veel veranderd is hierin.
Ooh mijn god...
De seksuologe zei direct dat het om seksverslaving ging. Ze gaf de tip het boek van 'het pornobrein' te lezen. Ze zou aan de achterliggende problematiek werken die dit gedrag veroorzaakt. (nu bekijkt ze wat het is, hechtingstoornis, of of het enkel een gevolg is van zijn pornoverslaving.
Ze werkt aan zijn zelfwaardegevoel.
Ze volgt in grote lijnen een beetje de aanpak van 'van Zessen'.
En een indiscrete vraag... Je hoeft zeker niet te antwoorden als de vraag te persoonlijk is...
Kwam uw man ervan af? Is hij vaak hervallen? En hebben jullie het kunnen overwinnen samen?
Breiertje schreef op 15-09-2024 om 21:44:
[..]
Ooh mijn god...
De seksuologe zei direct dat het om seksverslaving ging. Ze gaf de tip het boek van 'het pornobrein' te lezen. Ze zou aan de achterliggende problematiek werken die dit gedrag veroorzaakt. (nu bekijkt ze wat het is, hechtingstoornis, of of het enkel een gevolg is van zijn pornoverslaving.
Ze werkt aan zijn zelfwaardegevoel.
Ze volgt in grote lijnen een beetje de aanpak van 'van Zessen'.
En een indiscrete vraag... Je hoeft zeker niet te antwoorden als de vraag te persoonlijk is...
Kwam uw man ervan af? Is hij vaak hervallen? En hebben jullie het kunnen overwinnen samen?
bold 1 ja klinkt goed
bold 2 nee helaas niet. Maar bedenk dat dit een tijd terug is, ik wijt het ook aan het disfunctioneren van de therapeuten. Later ontmoette ik weer een man, bleek ook pornoverslaafd. Hij stopte zeker maar dat ging uit ook om andere redenen (persoonlijkheidsstoornis). Maar het komt echt heel veel voor en volgens mij wordt het ook massaal ontkend.
GekkeHenkie100 schreef op 15-09-2024 om 21:32:
Tjonge Breiertje. Dat is een hele bak ellende die je moet verwerken. Waar je nooit om hebt gevraagd, maar een gevolg is van zijn keuzes. Ik ken niet het stuk van seksverslaving, maar heb wel ervaren hoe het is om bedrogen te zijn. Maar jouw verhaal hakt erin zeg. Ik las in een artikel dat de giftige cocktail is bij vreemdgaan: het slaat de grond onder je voeten weg (de plek waar je je veilig waande), je vertrouwen is weg (wat kunnen geloven van wat is geweest en wat komt) en ranzige beelden van het seksuele stuk. Niet te doen.
Er is bij jou duidelijk enorme boosheid en verdriet. En ook liefde en compassie. Zo begrijpelijk. Ik heb vanaf het begin veel liefde en begrip gevoeld voor mijn vrouw. Soms zijn de dingen van het leven te groot. En tegelijk: je broek zakt niet vanzelf af. In die combinatie snap ik het advies van de therapeut: goed voor jezelf zorgen, bij de dag leven, je boosheid en verdriet voelen. En dan maar zien waar het toe leidt. Ik vond er rust in dat ik niet hoefde te beslissen over de rest van mijn leven, maar voor vandaag. Wij zijn nu een paar jaar verder en ik ben dankbaar dat we elkaar niet zijn kwijtgeraakt. Maar ook als je uiteindelijk uit elkaar gaat: alles wat je verwerkt in de relatie maakt je sterker zowel in als eventueel na de relatie. Sterkte voor jou!
Compassie voel ik niet, geen beetje. Vind al da gewouwel van een achtergrondliggende reden dat je in boeken en bij therapie hoort dikke flauwekul. Maar ja. Zij zijn de professionals, wie ben ik?
Wat haal ik veel uit die ene zin van jou...
Ik vond er rust in dat ik niet hoefde te beslissen over de rest van mijn leven, maar voor vandaag.
Die zin neem ik hét komende proces elke morgen mee. Die geeft mij zoveel moed!
Dan was mijn opmerking over compassie misplaatst, excuus. En dat kan ik mij goed voorstellen als je 26 jaar (denk ik dan) voorgelogen bent, qua seksualiteit hebt ingeleverd, herinneringen die vervormd worden. Je krijgt dat niet terug en dat is verschrikkelijk.
Ik kan zelf ook zeggen dat ik geen compassie heb voor het vreemdgaan en liegen. Ik wil dat ook niet begrijpen. En begrijpen doet ze het zelf ook niet. Ik heb wel compassie voor het feit dat ze vastliep in het leven en een uitweg zocht en nodig had. En helaas kon dat toen niet in onze relatie. Dat was voor ons een basis om het van dag tot dag te bekijken. Ze heeft alles gedaan wat ze kon om tot herstel te komen en gaandeweg voelden wij ruimte om opnieuw voor elkaar te kiezen. Maar ik weet ook hoe zwaar dat is geweest. En onze context is dat het een hele kortstondige affaire was en wij veelal goed hebben gehad in de 20 jaar daarvoor. Zorg goed voor jezelf, dat ben je helemaal waard.
GekkeHenkie100 schreef op 16-09-2024 om 09:36:
Dan was mijn opmerking over compassie misplaatst, excuus. En dat kan ik mij goed voorstellen als je 26 jaar (denk ik dan) voorgelogen bent, qua seksualiteit hebt ingeleverd, herinneringen die vervormd worden. Je krijgt dat niet terug en dat is verschrikkelijk.
Ik kan zelf ook zeggen dat ik geen compassie heb voor het vreemdgaan en liegen. Ik wil dat ook niet begrijpen. En begrijpen doet ze het zelf ook niet. Ik heb wel compassie voor het feit dat ze vastliep in het leven en een uitweg zocht en nodig had. En helaas kon dat toen niet in onze relatie. Dat was voor ons een basis om het van dag tot dag te bekijken. Ze heeft alles gedaan wat ze kon om tot herstel te komen en gaandeweg voelden wij ruimte om opnieuw voor elkaar te kiezen. Maar ik weet ook hoe zwaar dat is geweest. En onze context is dat het een hele kortstondige affaire was en wij veelal goed hebben gehad in de 20 jaar daarvoor. Zorg goed voor jezelf, dat ben je helemaal waard.
Wij hadden het 26 jaar ook goed. Deden alles samen, zelfde interesses, we waren echt soulmate. En toch deed hij dit. Onbegrijpelijk. Hij begrijpt het ook niet. Maar dat is wel makkelijk. Nu ben ik ineens 'hot'. Maar alle jaren ervoor kreeg ik niets.
Ergens wil ik hem opnieuw een kans geven. Maar een verslaving... Hervallen...
Hij doet echt zijn uiterste best. Hij kruipt erbij. En ik stamp hem omver. Oh wat doe ik lelijk. Deze kant ken ik niet van mezelf. Ik ben ontzettend lief, zorgend, attent.
Ik moet misschien proberen de woede los te laten en het stapjesgewijs toelaten. Maar ik zou hem (sorry) liever een mep verkopen.
Zo begrijpelijk! Mijn therapeut zei: pas als je gevoel voelt wordt het minder. Ik denk dat dat klopt. Kon er aanvankelijk niet zoveel mee 😁. Maar is al met al denk ik aardig gelukt. Heb het uitgeschreeuwd in de auto tot ik schor was, zitten janken terwijl ik harde muziek aan had staan, stoeptegels kapot gegooid, lag zwetend in bed, etc. Ik heb me daar niet tegen verzet. Ben plekken op gaan zoeken waar ze samen zijn geweest. Ik heb die boosheid en verdriet intens gevoeld en gaandeweg ontstond ruimte in mij. Ben nu ruim 2 jaar verder en sinds ongeveer een half jaar is de heftigheid er helemaal af. Dus ik denk: woede kun je misschien pas loslaten als je jezelf juist toestaat om het te voelen. En jezelf te erkennen dat het heel begrijpelijk is dat je de woede voelt. Alleen fijn als die mep wel uitblijft 😉.
En opnieuw een en kans geven: die keus hoef je nog lang niet te maken. Wij hebben na ongeveer 1,5 jaar soort van besluit genomen dat we opnieuw gaan voor samen oud worden.
Gekke Henkie
Wat doen je berichten mij goed!
Ik wil wel proberen om die woede los te laten en hem toe te laten. Ik kan dat zeker ook. Maar ik weet niet hoe.
Hem toelaten houdt ook in dat ik me kwetsbaar opstel. En nu ben ik heel erg stoer. Denk da dit ook een vorm is van verwerken, overleven.
Als ik de verhalen lees van partners van mensen die een affaire hadden denk ik, dit is zoveel erger dan dat van mij. Hier zijn geen gevoelens voor een derde partij.
Maar aan de andere kant, als ik alles op een rijtje zet, is het toch ook niet niets.
Het ergste is dat hij dit niet wil. Dat geloof ik echt. Het was onweerstaanbare drang. Het is een verslaving.
Maar ik ken hem als een man die weinig zin heeft. Porno maakt je brein kapot dat een gewoon vrouwenlijf je niet meer prikkelt.
Nu hij al 83 dagen clean is, prikkel ik hem wel. Maar hij mag met zijn prikkel blijven zitten...
Dat betekent wel dat zijn hersenen herstellen van die beelden en terug normaal kunnen werken. Maar het zal een dagelijkse strijd zijn om geen porno meer te kijken. Dat is zijn keuze. Eens hij kijkt, zal hervallen een feit zijn...
Kun je tips geven zodat ik wat dichterbij hem kan komen gevoelsmatig?
Ook wat knuffelen, zachtheid of juist woede betreft hoef je alleen maar een besluit te nemen voor dit moment, niet voor de rest van de dag en niet voor de toekomst.
"Hij doet echt zijn uiterste best. Hij kruipt erbij. En ik stamp hem omver. Oh wat doe ik lelijk. Deze kant ken ik niet van mezelf. Ik ben ontzettend lief, zorgend, attent. "
Ik begrijp dat je razend bent. Toch hoop ik voor je dat je op een gegeven moment je kwaadheid de opstap kan zijn naar iets positiefs voor jou, voor jezelf. Seksverslaving heeft toch ook vaak iets van twee walletjes eten: thuis de lieve opvang en 'moeder' hebben die dan seksueel verwaarloosd wordt en 'buiten de deur' de spannende sexy vrouwen. Dat valideert jou niet in je heelheid en ik zou me daar ook (en voelde me daar ook) door gebruikt voelen. En je kwaadheid is daarin helemaal terecht maar ook een teken dat je je heelheid en je autonomie kan terugpakken.
Want zeg het nog een keer: dat kruipen en schuldgevoel van hem is imho niet helend. Dat is het tegenwicht in zijn ego van het gebruik,waardoor hij juist weer moet gaan gebruiken: zich schuldig voelen, zich slecht voelen over zichzelf, dat op een gegeven moment niet meer verdragen en die pijn weer moeten verdoven. Ja hij moet verantwoording nemen voor de pijn die hij heeft veroorzaakt en hij kan heel goed spijt hebben. Spijt omzetten in accountability, erkennen dat hij wonden heeft die tot deze vlucht leidden en daar aan werken, is niks mis mee.
En een seksverslaving is werkelijk een andere dynamiek, zeker voor de partner dan een partner die een affaire of een one night stand heeft. Allebei kwetsend, allebei moeilijk over heen te komen, maar heel anders.
MRI schreef op 16-09-2024 om 11:13:
"Hij doet echt zijn uiterste best. Hij kruipt erbij. En ik stamp hem omver. Oh wat doe ik lelijk. Deze kant ken ik niet van mezelf. Ik ben ontzettend lief, zorgend, attent. "
Ik begrijp dat je razend bent. Toch hoop ik voor je dat je op een gegeven moment je kwaadheid de opstap kan zijn naar iets positiefs voor jou, voor jezelf. Seksverslaving heeft toch ook vaak iets van twee walletjes eten: thuis de lieve opvang en 'moeder' hebben die dan seksueel verwaarloosd wordt en 'buiten de deur' de spannende sexy vrouwen. Dat valideert jou niet in je heelheid en ik zou me daar ook (en voelde me daar ook) door gebruikt voelen. En je kwaadheid is daarin helemaal terecht maar ook een teken dat je je heelheid en je autonomie kan terugpakken.
Want zeg het nog een keer: dat kruipen en schuldgevoel van hem is imho niet helend. Dat is het tegenwicht in zijn ego van het gebruik,waardoor hij juist weer moet gaan gebruiken: zich schuldig voelen, zich slecht voelen over zichzelf, dat op een gegeven moment niet meer verdragen en die pijn weer moeten verdoven. Ja hij moet verantwoording nemen voor de pijn die hij heeft veroorzaakt en hij kan heel goed spijt hebben. Spijt omzetten in accountability, erkennen dat hij wonden heeft die tot deze vlucht leidden en daar aan werken, is niks mis mee.
En een seksverslaving is werkelijk een andere dynamiek, zeker voor de partner dan een partner die een affaire of een one night stand heeft. Allebei kwetsend, allebei moeilijk over heen te komen, maar heel anders.
Ik weet dat ik hem zo niet mag behandelen, dat dit een risico inhoudt dat hij weer wegvlucht in zijn verslaving. Maar ik ben echt een kreng naar hem toe. Hij laat het gebeuren. Ik ben zo niet. Ik wil het zelf ook stoppen.
Zelf benoem ik wel alle dage 3 positieve punten van hem. Ik zeg, en benoem de goede dingen.
Hij was het noorden kwijt. Dat zag ik ook. Nu weten we waarom. Hij wist ook niet dat dit een seksverslaving was. Hij werkt eraan, volgt braaf zijn therapie, blijft van gsm, porno en masturbeert niet. Neemt zijn leven terug op. Voert taakjes en herstellingen op die al die tijd bleven liggen.
Ik kan niet zeggen dat hij niet aan zijn probleem werkt. Hij doet alles wat moet en hoort nu. Hij wil hieruit. Hij is in
wezen niet wat hij was. Maar je kunt het niet ongedaan maken. Ik zie alle beelden voor mij, ik krijg het hele gebeuren geen seconde uit mijn hoofd. Al 83 dagen niet.
Is mijn reactie hierboven zo wat je bedoelt MRI? Ik zoek en wil hem niet dieper duwen, maar spuug zeer graag mijn giftige gal over hem. Dat doet me zo'n deugd. Maar ik weet dat ik hiermee net het genezingsproces tegenhou.
