Overleden vader
Ik moet spreken op de begrafenis van mijn vader. Mijn vader was geen leuke man en ook geen goede vader voor mij. Hoe kan ik hem gedenken? Wat kan ik zeggen zonder me een enorme hypocriet te voelen? Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik had hele lieve ouders dus geen problemen met het maken van een speech. Ik ben ook bij een uitvaart van een oom geweest en de zoon had het denk ik moeilijk met het maken van de speech, ook al hadden zij denk ik een prima band, niet iedereen is een goede verteller. Deze zoon had een levensloop van zijn vader gemaakt. Dat was eigenlijk ook best leuk om te horen en op de schermen waren foto's te zien. Dan hoef je eigenlijk helemaal niets moeilijks te vertellen maar je houdt het verhaal heel feitelijk over waar pa geboren was, gezinsamenstelling, hoe hebben je ouders elkaar ontmoet , vrienden, vakanties enz...
_Anoniem_ schreef op 17-02-2025 om 10:57:
Ik had hele lieve ouders dus geen problemen met het maken van een speech. Ik ben ook bij een uitvaart van een oom geweest en de zoon had het denk ik moeilijk met het maken van de speech, ook al hadden zij denk ik een prima band, niet iedereen is een goede verteller. Deze zoon had een levensloop van zijn vader gemaakt. Dat was eigenlijk ook best leuk om te horen en op de schermen waren foto's te zien. Dan hoef je eigenlijk helemaal niets moeilijks te vertellen maar je houdt het verhaal heel feitelijk over waar pa geboren was, gezinsamenstelling, hoe hebben je ouders elkaar ontmoet , vrienden, vakanties enz...
Wat een ontzettend leuk idee, zou eigenlijk standaard bij iedere uitvaart horen
Mijn vader was ook een (om het zacht te zeggen) ingewikkelde man, die zijn kinderen erg heeft beschadigd. Tegelijkertijd was het een man die voor de buitenwereld heel charmant kon overkomen (Hij was al een narcist, voordat het mode werd, zeg maar). Mijn grootste angst was om op de uitvaart een enorme hoeveelheid mensen te horen zeggen hoe geweldig hij wel niet was. Het heeft mij jaren gekost om te begrijpen hoe hij zo geworden was, en om de angst die ik altijd had enigszins kwijt te raken.
Ik heb destijds gesproken vanuit wie hij voor mij geweest was; ik heb niets gezegd wat ik hem niet zelf ook al had gezegd aan het einde van zijn leven. Ik heb daarbij ook verteld dat ik begreep waar hij vandaan kwam en hoezeer hij zelf ook beschadigd was geweest. En hoe verdrietig het was dat hij de kwaliteiten die hij voor anderen had, nietkon inzetten voor zijn meest naasten. Als ik nu het lijstje van de ritueelbegeleider zie, dat hierboven staat, heb ik me aardig aan die instructies gehouden 
Ik weet dat ik mensen heb geschokt met mijn verhaal - vooral degenen die wat verder weg stonden en alleen de 'charmante' man kenden, maar ook heel veel mensen die me zeiden dat ze het goed vonden dat ik een eerlijk en oprecht verhaal vertelde en ook dat ze zich realiseerden dat het klopte.
Het is geen therapiesessie, nee dat klopt, maar het heeft me veel gebracht om niet netjes in een hoekje gaan zitten luisteren en er het zwijgen toe te doen. En als mensen, die daar verder vandaan staan last van hebben; soit. Jij neemt afscheid van jouw vader; dat is het belangrijkste.
