Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ik begrijp wat je zegt hoor Life. En er zullen vast mensen zijn die niet verliefd zijn maar verslaafd aan aandacht. En natuurlijk kan je houden van meerdere mensen. Ik geloof ook best dat je nog heel veel van iemand kan houden maar toch dit soort dingen kunt doen. Voor mij maakt de reden ook niet zoveel uit (als je ooit al eerlijk alle antwoorden zult krijgen). Verslaafd of niet. Iemand is niet eerlijk. Is in staat langdurig een ander voor te liegen en te bedriegen. Dat zegt mij wat over een ander en dat wil ik niet in mijn leven. En nu ook op dit forum zie ik dat bepaald gedrag gewoon in mensen zit. Die partners zullen vast spijt hebben of nog veel van de ander houden maar kunnen hun gedrag gewoon niet tegenhouden of langdurig aanpassen. Er zijn vast mensen waarbij het wel lukt maar dat zijn uitzonderingen. En daarnaast heb je ook nog de bedrogen partner zelf. Ik verloor mijn respect voor die ander. Gek genoeg daarna een open relatie gehad en dat was een verademing. Hoe gek het ook klinkt na mijn eerdere ervaring. Vrijheid om binnen kaders zelf besluiten te nemen. Daarna weer gesloten en ook dat is prima (hoewel de optie om te openen blijft).
Maakt de reden erg veel uit, LifeEvent?
Als een Duitse herder mij bijt, snap ik best dat het misschien heus geen valsigheid is waarom-ie bijt; misschien is de hond wel ziek, erg angstig, verkeerd opgevoed door zijn baas, enorm schrikachtig - enfin, er kunnen veel verschillende redenen voor zijn. Toch doet die beet me enorm veel pijn. Misschien niet de schuld van die hond, en misschien moet-ie behandeld worden en geen spuitje, maar toch heb ik liever dat hij voortaan uit mijn buurt blijft, want vertrouwen doe ik 'm niet meer.
Voor mij gold dat het voor mij niet veel uitmaakte waarom mijn ex-man er een relatie naast ons huwelijk op na hield. Hij bleek in staat tot langdurig bedrog, en ongeacht wat daar de reden voor was: IK wil dat niet in mijn leven. Dat mag gewoon he.
Elpisto schreef op 04-09-2024 om 13:12:
[..]
Dat heeft daar wat mij betreft niet zoveel mee te maken, want ze krijgt gewoon waar ze recht op heeft en daar ga ik geen seconde moeilijk over doen. Inboedel, spullen. Neem allemaal maar mee. Er zit een dermate grote overwaarde in de woning, dat we er allebei prima warmpjes bij komen te zitten.
Het is haar 2 gezichten die ik heel erg vrees. Dat kwam de vorige keer wel heel erg naar boven. Je weet niet zo heel goed met welke van de 2 persoonlijkheden je te maken hebt en dat maakt haar gevaarlijk.
Gisteren was het allemaal vrij koud in die zin en lijkt ze er prima mee om te gaan en is ze vastberaden om het netjes af te sluiten ( voor zover dat nog kan) en vanmorgen was het weer: Sorry voor alles en merk je aan haar dat ze ergens mee zit, want het is allemaal heel timide en rustig.
Niet dat dat nog langer mijn probleem is hoor, maar het is een kwestie van tijd voor ook boosheid weer onderdeel is bij haar. Ofwel omdat ik iets niet goed doe, ofwel omdat de verhalen inmiddels rond gaan en dat dan weer mijn schuld is. Het komt wel. En daar kan ik me alvast maar beter op voorbereiden. Vandaar dat ik ook gewoon wel echt onder 1 dak weg wil. Ik wil mijn kinderen daar in elk geval voor behoeden.
Mijn man is precies zo. De ene dag is hij afstandelijk en word er weinig gesproken en de andere dag staat hij opeens achter me en slaat zijn armen om me heen en dan komen alle beloftes weer, ik ga me beteren, ik ga nu echt veranderen en gezond leven blabla en zo gaat t al 3 jaar nu en idd wat je zegt alsof er 2 gezichten zijn, 2 verschillende mensen in 1 mens, hij zegt zelf dat hij een midlifecrisis heeft, vind zichzelf te oud worden, onzeker over zijn uiterlijk etc en hey dat begrijp ik allemaal want vooral mannen staan er bekend om dat ze heel lang vast kunnen zitten in die midlifecrisis maar om dan vreemd te gaan, aandacht te zoeken en te gaan feesten en drinken dus eigenlijk gedragen als een vrijgezel, dan moet je gewoon lekker vrijgezel gaan zijn maar ja dan besefd hij natuurlijk ook wel dat hij geen 25 meer is en een mooi gezin heeft. Hij is dus in gevecht met zichzelf maar zoekt geen hulp, veranderd niet en blijft liegen. En klopt, diep van binnen hou ik ook nog van hem en heb ik zelfs medelijden met hem en kreeg vaak ook de angst gedachte van… als ik hem nu verlaat dan komt er op een dag mss een vrouw die hem wel kan veranderen ofzo…. Dat heeft me lang tegengehouden om de knoop door te hakken maar nu heb ik zoiets van tja dan is dat maar zo en dan is t enkel beter voor hem en voor onze kinderen want ook zij lijden hieronder, het afgelopen jaar kwam hij zelfs een aantal keren zat naar huis en de geur hing gewoon in huis nog de volgende ochtend en kinderen zijn niet dom. Het is ingewikkeld en moeilijk en frustrerend. Hij vroeg me gister avond nog smekend om hem nog wat tijd te geven en ik kon er niet eens op antwoorden. Voor mij is t klaar en ik voel geen gevoel meer die zegt vecht nog ff door of geef hem tijd en wie weet… nee genoeg is genoeg. Ik wil ook echt niet meer samen wonen, dat heen en weer spelletje hebben we genoeg gedaan de afgelopen jaar, zo vaak spraken we af ok we blijven samenwonen voor de kids en dan komt t vast wel goed na een tijdje maar dat doet teveel pijn als je iemand niet ziet veranderen.
Persephone schreef op 05-09-2024 om 11:09:
Maakt de reden erg veel uit, LifeEvent?
Als een Duitse herder mij bijt, snap ik best dat het misschien heus geen valsigheid is waarom-ie bijt; misschien is de hond wel ziek, erg angstig, verkeerd opgevoed door zijn baas, enorm schrikachtig - enfin, er kunnen veel verschillende redenen voor zijn. Toch doet die beet me enorm veel pijn. Misschien niet de schuld van die hond, en misschien moet-ie behandeld worden en geen spuitje, maar toch heb ik liever dat hij voortaan uit mijn buurt blijft, want vertrouwen doe ik 'm niet meer.
Voor mij gold dat het voor mij niet veel uitmaakte waarom mijn ex-man er een relatie naast ons huwelijk op na hield. Hij bleek in staat tot langdurig bedrog, en ongeacht wat daar de reden voor was: IK wil dat niet in mijn leven. Dat mag gewoon he.
Dat schrijf ik ook. Dat het aan de bedrogene is of er wel of geen vergeving en kans wordt gegeven. Dat is persoonlijk en begrijpelijk als dat niet lukt.
En voor mij persoonlijk maakt het uit hoe hij zich heeft opgesteld. Er was behalve spijt diep berouw en afkeer naar zichzelf dat hij hiertoe in staat is gebleken en hij is op zoek gegaan naar de "waarom vraag". Na ruim een jaar is er voor mij nog steeds alle ruimte om verdriet boosheid en pijn te uiten en zie ik zijn verdriet en pijn over wat hij heeft gedaan.
En daarnaast ben ik iemand die vindt dat vreselijke fouten begaan helaas menselijk is en omdat ik heel veel van hem hou, geen gebroken gezin wil en veel heb geleerd over dit type vreemdgaan en belangrijker echt geloof dat hij dit nooit meer wil, in staat om hem te vergeven.
Maar nogmaals, dat is persoonlijk want ik "vertrouw die Duitse herder die mij gebeten heeft" wel.
Titiv schreef op 05-09-2024 om 11:22:
[..]
Mijn man is precies zo. De ene dag is hij afstandelijk en word er weinig gesproken en de andere dag staat hij opeens achter me en slaat zijn armen om me heen en dan komen alle beloftes weer, ik ga me beteren, ik ga nu echt veranderen en gezond leven blabla en zo gaat t al 3 jaar nu en idd wat je zegt alsof er 2 gezichten zijn, 2 verschillende mensen in 1 mens, hij zegt zelf dat hij een midlifecrisis heeft, vind zichzelf te oud worden, onzeker over zijn uiterlijk etc en hey dat begrijp ik allemaal want vooral mannen staan er bekend om dat ze heel lang vast kunnen zitten in die midlifecrisis maar om dan vreemd te gaan, aandacht te zoeken en te gaan feesten en drinken dus eigenlijk gedragen als een vrijgezel, dan moet je gewoon lekker vrijgezel gaan zijn maar ja dan besefd hij natuurlijk ook wel dat hij geen 25 meer is en een mooi gezin heeft.
Een midlife hoeft niet altijd negatief te zijn. Dat hij/zij een keer uit zijn dak gaat, feestje pakt, veel sport enz enz niks mis mee. Ik denk en vind dat dit iemand zijn karakter is dat hij/zij vreemd gaat. Ben zelf opgevoed van dat doe je niet je partner aan. Pak dan door en ga dan eerst scheiden. Een vreemdgaander heeft voor mij gevoel een verrot karakter en zo'n persoon zou ik nooit wat mee willen. Zulke personen bestaan helaas.
Elpisto schreef op 03-09-2024 om 12:28:
[..]
Ik hoef geen advocaat in de arm te nemen. Zit ik helemaal niet op te wachten in die zin dat we dan via advocaten moeten gaan lopen communiceren: Ik wil gewoon graag naar een mediator, we zijn het eigenlijk over alles eens qua verdeling van tijd, niet moeilijk doen over dagen als moeder/vaderdag en verjaardagen die in de verkeerde week vallen, kindrekening, noem het allemaal maar op. Staan we precies hetzelfde in.
En nogmaals: Als verkoop van de woning er voor zorgt dat er verder geen ruis komt, direct akkoord. Weg er mee.
Ik weet overigens dat we uiteindelijk een advocaat zullen moeten berichten voor de aanvraag bij de rechtbank, maar daarnaast wil ik gewoon geen strijd en geen advocaten. Gewoon goede afspraken op papier en dat is dat.
Ik denk juist dat deze situatie niet houdbaar is. Ik ben echt 100% klaar en kan haar niet eens meer aan kijken. Desnoods ga ik naar mijn ouders, en neem ik daar dan op en af de kinderen. Ook prima. Alles om van deze psychopaat af te zijn. Chalet of stacaraven huren is dermate duur dat ik daar financieel gewoon niet op zit te wachten.
Woorden van een wijs man.
Persephone schreef op 05-09-2024 om 11:09:
...
Voor mij gold dat het voor mij niet veel uitmaakte waarom mijn ex-man er een relatie naast ons huwelijk op na hield. Hij bleek in staat tot langdurig bedrog, en ongeacht wat daar de reden voor was: IK wil dat niet in mijn leven.
Precies dit, zo voel ik het ook. En toch ben ik nog bij mijn partner, 4 jaar nadien.
Het gaat goed en eigenlijk is er geen vuiltje aan de lucht, maar toch ben en blijf ik in een soort van conflict met mijzelf.
Ik heb mijzelf na alle openbaring een soort van deadline gegeven, als het na 2 jaar nog een issue was voor mij, kon ik alsnog weg gaan. Na die 2 jaar en nu, loopt de relatie soepel en we hebben het goed en fijn. Als de affaires niet hadden plaatsgevonden, zou het plaatje dicht tegen perfectie aan hebben gezeten. Maar de gevoelens die gepaard gaan met het besef te weten waartoe hij is staat was (en kan zijn), blijven geregeld de kop op steken. En in dat opzicht kan ik mij heel goed voorstellen dat je er bevrijd en veel sterker uitkomt, nadat de relatie is beëindigd. Je kan dan letterlijk verder bouwen, zonder steeds weer achterom te hoeven kijken, met daarbij ook nog eens de angst dat de geschiedenis zich zal herhalen.
Toch heb ik hem een kans gegeven, ondanks het gevoel dat ik mijzelf verloochen.
Maar een 2e keer doe ik dit ook pertinent niet. Dan ben ik net zo rigoureus als Elpisto nu.
Titiv schreef op 05-09-2024 om 11:22:
[..]
Mijn man is precies zo. De ene dag is hij afstandelijk en word er weinig gesproken en de andere dag staat hij opeens achter me en slaat zijn armen om me heen en dan komen alle beloftes weer, ik ga me beteren, ik ga nu echt veranderen en gezond leven blabla en zo gaat t al 3 jaar nu en idd wat je zegt alsof er 2 gezichten zijn, 2 verschillende mensen in 1 mens, hij zegt zelf dat hij een midlifecrisis heeft, vind zichzelf te oud worden, onzeker over zijn uiterlijk etc en hey dat begrijp ik allemaal want vooral mannen staan er bekend om dat ze heel lang vast kunnen zitten in die midlifecrisis maar om dan vreemd te gaan, aandacht te zoeken en te gaan feesten en drinken dus eigenlijk gedragen als een vrijgezel, dan moet je gewoon lekker vrijgezel gaan zijn maar ja dan besefd hij natuurlijk ook wel dat hij geen 25 meer is en een mooi gezin heeft. Hij is dus in gevecht met zichzelf maar zoekt geen hulp, veranderd niet en blijft liegen. En klopt, diep van binnen hou ik ook nog van hem en heb ik zelfs medelijden met hem en kreeg vaak ook de angst gedachte van… als ik hem nu verlaat dan komt er op een dag mss een vrouw die hem wel kan veranderen ofzo…. Dat heeft me lang tegengehouden om de knoop door te hakken maar nu heb ik zoiets van tja dan is dat maar zo en dan is t enkel beter voor hem en voor onze kinderen want ook zij lijden hieronder, het afgelopen jaar kwam hij zelfs een aantal keren zat naar huis en de geur hing gewoon in huis nog de volgende ochtend en kinderen zijn niet dom. Het is ingewikkeld en moeilijk en frustrerend. Hij vroeg me gister avond nog smekend om hem nog wat tijd te geven en ik kon er niet eens op antwoorden. Voor mij is t klaar en ik voel geen gevoel meer die zegt vecht nog ff door of geef hem tijd en wie weet… nee genoeg is genoeg. Ik wil ook echt niet meer samen wonen, dat heen en weer spelletje hebben we genoeg gedaan de afgelopen jaar, zo vaak spraken we af ok we blijven samenwonen voor de kids en dan komt t vast wel goed na een tijdje maar dat doet teveel pijn als je iemand niet ziet veranderen.
Precies dat!! Zoveel pijn als je loze beloften hoort en na al die tijd iemand niet ziet veranderen! Wat erg dat je Kids meekrijgen dat hij zoveel drinkt.
Hij heeft een groot probleem maar dat wel erkennen en geen hulp zoeken dat strookt niet met elkaar.
Zijn jullie wel uit elkaar geweest? Dan zien ze nl soms wel wat ze aangericht hebben! Teveel vreemdgangers wordt de hand boven het hoofd gehouden waardoor er niet veel voor ze verandert. Het kan voor en nadelen hebben om het bedrog onder de radar te houden maar zou toch graag zien dat het uit de taboesfeer wordt gehaald.
Las pas een onderzoek dat 73 % vreemd gaat en dat is alleen nog maar de mensen die er eerlijk over zijn geweest. Mijn broer bv veroordeelde een jaar geleden mijn man en wilde hem niet meer spreken of zien en vond mij zwak dat ik hem een kans gaf. Nu hoor ik uit betrouwbare bron dat hij zelf is vreemdgegaan meerdere maanden en zelfs hele dagen bij haar was ipv aan het werk. Mijn schoonzus kwam erachter. Ze willen het aan niemand vertellen en doen naar de buitenwereld alsof alles geweldig gaat. Het zou mijn broer sieren als hij mijn man excuses zou maken en ben benieuwd of hij zijn eigen vrouw dan ook zwak vindt. Maar ja ik mag dit helemaal niet weten dus kan er ook niet met ze over praten. En zo weet ik van meer vreemdgangers....
Nadeel is dat we vrienden zijn kwijtgeraakt zij geven aan niet met zulke slechte mensen om te willen gaan. Maar is dus nu de vraag of dat echte vrienden zijn geweest.
Ik wens je sterkte en wijsheid!
LifeEvent! schreef op 05-09-2024 om 15:11:
[..]
Precies dat!! Zoveel pijn als je loze beloften hoort en na al die tijd iemand niet ziet veranderen! Wat erg dat je Kids meekrijgen dat hij zoveel drinkt.
Hij heeft een groot probleem maar dat wel erkennen en geen hulp zoeken dat strookt niet met elkaar.
Zijn jullie wel uit elkaar geweest? Dan zien ze nl soms wel wat ze aangericht hebben! Teveel vreemdgangers wordt de hand boven het hoofd gehouden waardoor er niet veel voor ze verandert. Het kan voor en nadelen hebben om het bedrog onder de radar te houden maar zou toch graag zien dat het uit de taboesfeer wordt gehaald.
Las pas een onderzoek dat 73 % vreemd gaat en dat is alleen nog maar de mensen die er eerlijk over zijn geweest. Mijn broer bv veroordeelde een jaar geleden mijn man en wilde hem niet meer spreken of zien en vond mij zwak dat ik hem een kans gaf. Nu hoor ik uit betrouwbare bron dat hij zelf is vreemdgegaan meerdere maanden en zelfs hele dagen bij haar was ipv aan het werk. Mijn schoonzus kwam erachter. Ze willen het aan niemand vertellen en doen naar de buitenwereld alsof alles geweldig gaat. Het zou mijn broer sieren als hij mijn man excuses zou maken en ben benieuwd of hij zijn eigen vrouw dan ook zwak vindt. Maar ja ik mag dit helemaal niet weten dus kan er ook niet met ze over praten. En zo weet ik van meer vreemdgangers....
Nadeel is dat we vrienden zijn kwijtgeraakt zij geven aan niet met zulke slechte mensen om te willen gaan. Maar is dus nu de vraag of dat echte vrienden zijn geweest.
Ik wens je sterkte en wijsheid!
Dat vind ik achteraf gezien misschien nog wel de grootste vlag. Vrij recent is 1 van de jongens van mijn vriendengroep ook de mist in gegaan. Die zat al een tijdje in de knoop met zichzelf en hield er een maandenlange emotionele affaire op na, met af en toe een kus.
En die heeft direct alles op tafel gelegd als in: Er is een bericht richting onze vriendengroep gestuurd door hem, hij is naar zijn ouders en broer/zus geweest, hij is naar schijn schoonfamillie gestapt en heeft daar open en eerlijk het hele verhaal gedaan. Nu vraag ik me af of dat dan handig is, want schoonmoeder is nog wel een tijdje boos. Maar daar heb ik zoveel meer respect voor dan wat mijn vrouw gedaan heeft, wegstoppen en er zo weinig mogelijk met de buitenwereld over praten.
Ik denk achteraf gezien dat mijn vrouw vooral spijt heeft dat het uitgekomen is, niet dat het gebeurd is.
LifeEvent! schreef op 05-09-2024 om 15:11:
[..]
Las pas een onderzoek dat 73 % vreemd gaat en dat is alleen nog maar de mensen die er eerlijk over zijn geweest.
Zeker een onderzoek die je gelezen hebt op Facebook? Nee juiste percentage is max 25% en dat is inclusief jeugdige.
Renate46 schreef op 05-09-2024 om 18:38:
[..]
Zeker een onderzoek die je gelezen hebt op Facebook? Nee juiste percentage is max 25% en dat is inclusief jeugdige.
Ik heb geen FB. Ik werd gewezen op zelfs meer procenten in een ander onderzoek.
LifeEvent! schreef op 05-09-2024 om 23:02:
[..]
Ik heb geen FB. Ik werd gewezen op zelfs meer procenten in een ander onderzoek.
Tsja Debby Gerritsen 
.
Er is een verschil tussen kans/mogelijkheid tegen het daadwerkelijk vreemdgaan.
https://nieuwscheckers.nl/cijfers-over-ontrouw-zijn-niet-te-vertrouwen/
ik ken ook best veel mensen die vreemd zijn gegaan en hun partner weet t niet of doet de ogen ervoor dicht. Bizar. Ik ben er zelf ook mee opgegroeid, mijn eigen ouders hadden regelmatig een ander die dan ook gewoon mij mee kwam ophalen van school. Mijn moeder heeft mij later verteld dat het deels bedrog was maar dat ze ook even een open relatie hadden. Misselijk werd ik ervan en was daardoor zelf zeer tegen vreemdgaan. Zelf zal ik ‘t iniedengeval nooit doen en dit weet ik 100% zeker. De behoefte zal er nooit zijn en mocht ik ooit iemand tegenkomen waarmee ik verdere bedoelingen mee voel en ik zit in een relatie dan zou ik eerst die relatie stopzetten.je voelt namelijk al snel of je een klik hebt met iemand en dat je dat verder wilt exploren. Ik zie vreemdgaan als een keus en niet iets waar je door word overvallen. Grootste onzin ooit.
Elpisto schreef op 05-09-2024 om 16:09:
[..]
Dat vind ik achteraf gezien misschien nog wel de grootste vlag. Vrij recent is 1 van de jongens van mijn vriendengroep ook de mist in gegaan. Die zat al een tijdje in de knoop met zichzelf en hield er een maandenlange emotionele affaire op na, met af en toe een kus.
En die heeft direct alles op tafel gelegd als in: Er is een bericht richting onze vriendengroep gestuurd door hem, hij is naar zijn ouders en broer/zus geweest, hij is naar schijn schoonfamillie gestapt en heeft daar open en eerlijk het hele verhaal gedaan. Nu vraag ik me af of dat dan handig is, want schoonmoeder is nog wel een tijdje boos. Maar daar heb ik zoveel meer respect voor dan wat mijn vrouw gedaan heeft, wegstoppen en er zo weinig mogelijk met de buitenwereld over praten.
Ik denk achteraf gezien dat mijn vrouw vooral spijt heeft dat het uitgekomen is, niet dat het gebeurd is.
De eerste keer dat mijn man vreemdging biechtte hij zelf alles op en dat vond ik een goed teken en was ook een grote reden dat ik bleef. Ik heb geen bewijs dat hij daarna nog eens is vreemdgegaan maar puur alleen al de leugens en t feesten drinken en flirten wat maar bleef gebeuren achter mijn rug heeft mij doen omkeren. Eerlijkheid en 2de kansen, ja! Liegen en dingen achterhouden, een dikke nee! Naar mijn gevoel gaat hij al jaren over de grens, maar werd die ene keer gewoonweg iets te serieus en biechtte hij t daarom op, of dit waar is weet ik niet maar idd volgens hebben ze enkel spijt dat ze betrapt zijn…
Titiv schreef op 06-09-2024 om 09:17:
ik ken ook best veel mensen die vreemd zijn gegaan en hun partner weet t niet of doet de ogen ervoor dicht. Bizar. Ik ben er zelf ook mee opgegroeid, mijn eigen ouders hadden regelmatig een ander die dan ook gewoon mij mee kwam ophalen van school. Mijn moeder heeft mij later verteld dat het deels bedrog was maar dat ze ook even een open relatie hadden. Misselijk werd ik ervan en was daardoor zelf zeer tegen vreemdgaan. Zelf zal ik ‘t iniedengeval nooit doen en dit weet ik 100% zeker. De behoefte zal er nooit zijn en mocht ik ooit iemand tegenkomen waarmee ik verdere bedoelingen mee voel en ik zit in een relatie dan zou ik eerst die relatie stopzetten.je voelt namelijk al snel of je een klik hebt met iemand en dat je dat verder wilt exploren. Ik zie vreemdgaan als een keus en niet iets waar je door word overvallen. Grootste onzin ooit.
Tuurlijk is het een keuze. Je hebt een keuze om het wel of niet te doen. Alleen er zijn natuurlijk wel verschillende types daarin.
Mensen die de kick gewoon nodig zijn. Of die het nodig zijn om zichzelf goed te voelen. Het was voor mij heel belangrijk om vast te houden aan het feit dat ik vond dat mijn vrouw niet zo in elkaar stak.
Dat ligt nu anders natuurlijk. Maar omstandigheden zijn natuurlijk wel onderdeel van de vergelijking in die zin: Ik kan me heel goed voorstellen, in de situatie de vorige keer, als ik toen met m'n maten op stap was geweest, en er had iemand interesse getoond, dan had ik heel sterk in mijn schoenen moeten staan om het niet te doen.
Ik vind er absoluut wat van, want je declasseert je relatie wat mij betreft. 13 jaar samen zijn heeft op deze manier 0,0 waarde gehad voor mij. En dat is wel een bittere pil. En alleen daarom al zou ik het nooit doen.
