Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
LifeEvent! schreef op 22-02-2025 om 09:48:
[..]
"Dat plotselinge gevoel van totale afsluiting is typisch, maar niet realistisch. Als er op vrijdag nog intense gevoelens zijn en die bv op zondag compleet verdwenen lijken, betekent dat vaak dat iemand zich er abrupt van afsnijdt. Niet voelen kan een manier zijn om afstand te nemen van je eigen emoties."
Dit las ik net op een site van een relatie deskundige
Haha ja laat het maar aan relatiedeskundigen over om deuren in te trappen met wijsheden die je tante Tinie op zondagochtend tussen de koffie en het koekje er ook uit kan gooien.
Een kind kan toch zien dat als je voor jou traumatische dingen meemaakt je je gevoel dichtgooit?
MRI schreef op 22-02-2025 om 12:04:
[..]
Ik begrijp deze reactie niet zo goed. Volgens mij gaat het over iets anders dan wat ik zeg. Ik zeg dat ik niet kan begrijpen dat vrouwen door blijven gaan met mannen die anderen misbruikt hebben. Dan kan hij berouw hebben (wat meestal in het geval van seksueel misbruik nogal eens ontbreekt). Dan kan ik hem zelfs vergeven hebben. Maar iemand vergeven en er mee verder gaan zijn twee dingen die los van elkaar kunnen staan. Het zou mij fysiek tegenstaan. Dat is geen verketteren, dat is mijn eigen vrouwelijke grenzen bewaken. Want alle straffen en therapieën ten spijt: als je in staat bent tot seksueel misbruik denk ik dat dat van zo'n donker plekje komt, uit zulke onbegaanbare krochten dat er alleen preferent gedrag aangeleerd kan worden. Wat ik zeg is dat als ik je buurvrouw was geweest, ik die man zelf buiten had gezet en ook al had hij nog zo spijt betuigt: ik begrijp niet dat vrouwen nog verder kunnen met zo iemand.
Jij schrijft dan in een bericht hiervoor: ja maar het is tussen hun waar ze samen uit moeten komen. Ik zeg: nee het is niet meer tussen hun want er zijn mensen buien de relatie beschadigd.
Ik begrijp je reactie. Ik schrijf ook dat ik begrijp dat mensen niet verder kunnen met iemand die dat gedaan heeft net als dat ik begrijp dat je na een affaire weggaat. Maar als iemand blijft (ook na seksueel misbruik mits berouw en verandering) vind ik het heel naar om iemand daarom te veroordelen. De buurvrouw wist ervan, dat is wat ik weet, Ik was nog jong, ze bleef beneden terwijl ze wist dat haar man mij meenam in hun bed. Mijn moeder wist er ook van en heeft veel verdriet dat ze mijn vader niet heeft gestopt (ze vindt zelf wel dat ze soms ingegrepen heeft) maar heeft ook verschillende keren mijn hulpvraag genegeerd. Ze is helaas nog steeds niet in staat bij hem weg te gaan. Het is wachten tot hij dood is, dan is ze vrij. Ik weet dat het bizar klinkt in de oren van buitenstaanders. Ik heb geleerd door deze 3e keer vertrouwen en verraad crisis, dat ik niet verder verbitterd wil raken dan ik was en ook dat oordelen, als je er zelf nooit mee te maken heb gehad, niet meer aan mij is.
Ik zeg nu, :"ik denk dat ik in zo'n situatie zus of zo zou reageren maar ik heb het niet zelf meegemaakt dus zeker weten doe ik het niet"
LifeEvent! schreef op 22-02-2025 om 15:47:
[..]
Ik begrijp je reactie. Ik schrijf ook dat ik begrijp dat mensen niet verder kunnen met iemand die dat gedaan heeft net als dat ik begrijp dat je na een affaire weggaat. Maar als iemand blijft (ook na seksueel misbruik mits berouw en verandering) vind ik het heel naar om iemand daarom te veroordelen. De buurvrouw wist ervan, dat is wat ik weet, Ik was nog jong, ze bleef beneden terwijl ze wist dat haar man mij meenam in hun bed. Mijn moeder wist er ook van en heeft veel verdriet dat ze mijn vader niet heeft gestopt (ze vindt zelf wel dat ze soms ingegrepen heeft) maar heeft ook verschillende keren mijn hulpvraag genegeerd. Ze is helaas nog steeds niet in staat bij hem weg te gaan. Het is wachten tot hij dood is, dan is ze vrij. Ik weet dat het bizar klinkt in de oren van buitenstaanders. Ik heb geleerd door deze 3e keer vertrouwen en verraad crisis, dat ik niet verder verbitterd wil raken dan ik was en ook dat oordelen, als je er zelf nooit mee te maken heb gehad, niet meer aan mij is.
Ik zeg nu, :"ik denk dat ik in zo'n situatie zus of zo zou reageren maar ik heb het niet zelf meegemaakt dus zeker weten doe ik het niet"
Maar het woord veroordelen lijkt me projectie. Ik zit meer op dat ik het echt niet begrijp. Ja ik heb het zelf ook meegemaakt (dus de vlieger van je kan er niet over oordelen gaat echt niet op) en kan coulance opbrengen voor vrouwen die 50 jaar geleden in een positie zaten waar ze niet weg konden. Nu is dat ook weer anders, qua economische positie e.d. Ik begrijp eenvoudig niet hoe je, terwijl je nu weet wat een impact misbruik heeft op kinderen, bij zo'n man kunt blijven. In de tachtiger jaren organiseerde ik zelf avonden over incest en misbruik, en toen was men nog zo onwetend. Nu weet je hoe het slachtoffers hun leven vernielt. Nee ik vind dat echt niet meer een kwestie van 'het is hun relatie, het speelt tussen hun twee en zij moeten zelf weten hoe ze er mee omgaan'. Ik vind wel dat de vrouw in deze zelf ook slachtoffer is van zo iemand maar ik zie het liefst dat zij pislink op de dader wordt en daar consequenties aan verbindt. Ja ik voel me nogal sterk solidair verbonden met vrouwelijke slachtoffers, mede door eigen ervaringen en zie te vaak gebeuren dat mannen terug rennen naar ' moeders thuis' die hen wel weer opvangt terwijl zij misdaden tegen de vrouwelijkheid hebben gepleegd.
Breiertje schreef op 21-02-2025 om 22:50:
[..]
Ik kwam het 10 jaar geleden tegen. Ik ging door een hel. Gaf hem nog een kans.
Ik ben 10 jaar waakzaam geweest, deed steekproeven. Had altijd inzage in zijn gsm.
Ik was nog nooit zo gelukkig en vol vertrouwen.
Ik stond erbij en keek ernaar met mijn ogen open en had niets door....
En nu weer....
Kon ik terugkeren? Dan gaf ik hem geen 1e kans meer. Dan had ik een kans gehad om mijn leven opnieuw op te bouwen. En de eer aan mezelf gehouden.
Nu hetzelfde liedje. Ben er niet meer zo vernield van als toen. Alhoewel ik wel kapot ben. Maar je krijgt eelt op je ziel.
Alles weten zul je nooit. Eerlijk zijn over alles is moeilijk. Ze kwetsen je dan ook. Ze verzwijgen details om je te sparen. Om hun aandeel te minimaliseren. En ergens in hun ogen wat je niet weet is ook niet gebeurd precies.
Ik had bewijzen zwart op wit. En maanden vertelde hij wel het ene, maar dan niet het andere. Tot hij brak en toegaf. En bij de volgende prostituee die ik vond weer hetzelfde. Hij denkt dat hij het dan erger maakt, bang voor je reactie, en wat niet weet niet deert,en als je lang genoeg zegt dat je er niet geweest bent geloof je het misschien zelf ook.
Ze raken verstrikt in hun leugens. Ik denk dat ze het ook zo leefbaar maken voor zichzelf.
Ze schamen zich, en verzwijgen het. In hun ogen weet je van het verraad. Maar wat heb je eraan als ze vb zeiden, ik zie je graag? Ze kwetsen je, ze geven toe dat ze zwak zijn, ze zien in hoe stom ze waren, ze willen de kloof niet groter maken... En als ze ontkennen tegen jou, doen ze dit ook tegen zichzelf.
Wat ze niet inzien is dat de leugen erger is dan de details van de leugen. Je vertrouwen breekt af. Ik zag hem echt nog doodgraag na het uitkomen. Maar dat maanden liegen en afliegen,toen verloor ik alle gevoel voor hem
Nu betekenen zijn woorden niets meer want zijn ze waar? Dat zien ze niet in.
Ik denk dat het liegen en ontkennen vaak ook liegen en ontkennen tegen zichzelf is. Als je maar lang genoeg liegt wordt het misschien waar.
Je zult nooit alles weten. Daar word ik gek van. Het enige wat ik wel weet, wat een zekerheid is, dat mijn man die nooit tegen iemand loog hij is gekend door iedereen voor zijn eerlijkheid en oprechtheid. Die man, die eerlijke man die kan liegen dat hij het zelf gelooft en ik heb niets door. Dat is het enige wat ik zeker weet.
Ik ga verder met de meest eerlijke man op aarde die tegen niemand liegt, enkel tegen de persoon die hij zogezegd doodgraag ziet loog hij 10 jaar.
En de therapeuten kunnen dat liegen verklaren. Mijn god. Voor alles hebben ze een verklaring. Allemaal jeugd en trauma's.
Ik heb soms goesting om te zeggen...
Had hij minder porno gekeken en wat meer zijn vrouw verwend zaten we hier niet. Jeugdtrauma. Tis gewoon nen zielige scheefpoeper.
Maar mens moet beschaafd blijven.
Had ik het geweten.... Ik was nooit met de 'getraumateerde man' begonnen. Ik moet daar mee lachen. Iedereen deed hem kwaad. Hij doet voor iedereen goed. En de enige die hem goed en respectvol behandeld in zijn leven krijgt alle shit.
Therapeuten.... Echt gewoon geldklopperij
Dank Breiertje voor deze woorden. Exact mijn gedachten en ervaring, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen!
MRI schreef op 22-02-2025 om 15:57:
[..]
Maar het woord veroordelen lijkt me projectie. Ik zit meer op dat ik het echt niet begrijp. Ja ik heb het zelf ook meegemaakt (dus de vlieger van je kan er niet over oordelen gaat echt niet op) en kan coulance opbrengen voor vrouwen die 50 jaar geleden in een positie zaten waar ze niet weg konden. Nu is dat ook weer anders, qua economische positie e.d. Ik begrijp eenvoudig niet hoe je, terwijl je nu weet wat een impact misbruik heeft op kinderen, bij zo'n man kunt blijven. In de tachtiger jaren organiseerde ik zelf avonden over incest en misbruik, en toen was men nog zo onwetend. Nu weet je hoe het slachtoffers hun leven vernielt. Nee ik vind dat echt niet meer een kwestie van 'het is hun relatie, het speelt tussen hun twee en zij moeten zelf weten hoe ze er mee omgaan'. Ik vind wel dat de vrouw in deze zelf ook slachtoffer is van zo iemand maar ik zie het liefst dat zij pislink op de dader wordt en daar consequenties aan verbindt. Ja ik voel me nogal sterk solidair verbonden met vrouwelijke slachtoffers, mede door eigen ervaringen en zie te vaak gebeuren dat mannen terug rennen naar ' moeders thuis' die hen wel weer opvangt terwijl zij misdaden tegen de vrouwelijkheid hebben gepleegd.
Prima toch? Jij hebt het zelf meegemaakt dus alle recht om er dan een oordeel over te hebben. En als je het niet hebt meegemaakt kan je idd zeggen dat je het niet begrijpt. Maar denk ik dan bij die toetsenbordridders, zeg dat dan ipv voor mijn gevoel mensen verketteren als Linda, Leontine, Bibi of mensen die bij hun partner blijven door ze"stom" zielig "het zal wel om geld gaan" te noemen etc
LifeEvent! schreef op 22-02-2025 om 18:12:
[..]
Prima toch? Jij hebt het zelf meegemaakt dus alle recht om er dan een oordeel over te hebben. En als je het niet hebt meegemaakt kan je idd zeggen dat je het niet begrijpt. Maar denk ik dan bij die toetsenbordridders, zeg dat dan ipv voor mijn gevoel mensen verketteren als Linda, Leontine, Bibi of mensen die bij hun partner blijven door ze"stom" zielig "het zal wel om geld gaan" te noemen etc
Weet jij dan wat deze zgn toetsenbordridders achter gesloten deuren hebben meegemaakt?
LifeEvent! schreef op 22-02-2025 om 18:12:
[..]
Prima toch? Jij hebt het zelf meegemaakt dus alle recht om er dan een oordeel over te hebben. En als je het niet hebt meegemaakt kan je idd zeggen dat je het niet begrijpt. Maar denk ik dan bij die toetsenbordridders, zeg dat dan ipv voor mijn gevoel mensen verketteren als Linda, Leontine, Bibi of mensen die bij hun partner blijven door ze"stom" zielig "het zal wel om geld gaan" te noemen etc
Nou ik vind niet per se dat je het meegemaakt moet hebben om te vinden dat je een misbruikende man beter niet kan blijven steunen. Waarom? En inderdaad wat RV zegt: miss zijn het wel juist de mensen die het hebben meegemaakt die die dingen schrijven. Maar nog even afgezien van het steunen en bij hem blijven: het kan ook veel over je eigen relatie zeggen als iemand buiten de deur (of binnenshuis) misbruikt. Niet dat die vrouw daar schuldig aan is natuurlijk nooit. Maar Ik kan me niet voorstellen dat iemand die zo seksistisch over de grenzen van anderen gaat voor zijn eigen genot (of macht) thuis een evenwichtige gelijkwaardige partner is. Er is een onbalans in die persoon en die zal zich thuis, op een heel andere manier, laten gelden. Bijvoorbeeld buiten de deur de Don Juan uithangen en thuis een moeder-de-vrouw willen hebben. In die tweedeling tussen buiten de deur de 'hoeren' die je kunt verkrachten en thuis de lieve emotionele begripvolle opvang van een moeder hebben, gedijt het patriachaat. En het is mogelijk doordat dat vrouwen een groot vermogen tot dingen pikken/ vergeven/ het goede in de ander zien/ zich met de kruimels laten afschepen/ angstig zijn alleen te staan hebben. Dat gekoppeld aan het feit dat vrouwen eerder voor hun relatie kiezen dan voor solidariteit met slachtoffers van misbruik, maakt mij somber over toekomstige man/vrouwverhoudingen. Kijk naar je eigen ouders: hoe triest is het dat je moeder pas vrij is als haar man overlijdt. En welke impact heeft dit allemaal op jou gehad?
