Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
MRI schreef op 26-07-2025 om 11:33:
[..]
Ach ja, misschien zeg ik dat wel. Ik snap inderdaad niet hoe iemand bij haar partner kan blijven als die 10 jaar een dubbelleven heeft geleid naast dat van haar. Fijn dat ik het niet hoef te snappen van jou.
Wat ik dan weer bijzonder vind is dat je je hier op focust en daardoor het zo framed dat het over mijn onbegrip gaat en niet over, wat ik veel meer adresseer, het verraderlijke in de vergevingsattitude. Want waar dat ook een kan zijn om iets vol te houden wat in de kern uit angst en behoeftigheid is opgebouwd (hoeft niet), kan vergeving een tricky houding zijn van 'kijk mij eens jou vergeven goed mens ben ik he?" Terwijl men dan toch met allerlei triggers blijft zit die een diepere gekwetstheid verraden. Volkomen terecht natuurlijk, want je kan niet vergeven als je het gebeurde niet geaccepteerd hebt. En de vraag is sws of je een ander wel kúnt vergeven. Ik denk dat je alleen jezelf kunt vergeven dat je de daden van een ander als argument nam om je zelf minder te voelen. Die vergeving is al moeilijk genoeg.
Fijn dat je het toegeeft. Op je verhaal van vergeving heb ik idd bewust niet gereageerd. Daar hebben we al vaak genoeg discussie over gevoerd dat ik mij dan verheven zou voelen en mijzelf vergeven is al helemaal niet van toepassing. Dat zie ik als complete onzin. Dus daar ga ik dan ook niet meer op reageren
Izza schreef op 26-07-2025 om 14:00:
[..]
Dit heeft niets met wel of niet scheiden te maken. Als je 10 of meer jaar na dato nog vol woede en wrok zit en zelfs wraak wilt nemen en mensen iets aan wilt doen ben je geestelijk niet in orde. Eigenlijk net zo slecht als wat de ander deed. En zeker niet doorgegaan met zijn leven. Anders denk en doe je niet zo... Die nieuwe partner mag ook wel uitkijken. Beter begin je geen relatie met iemand die het oude niet verwerkt heeft. Ik ging ze altijd uit de weg. Geen gezonde mensen. Ik wil geen relatie met iemand die nog met een been in het verleden staat. En daar moet je ook geen kinderen aan blootstellen..
Iets aan wil doen? Waar lees je dat?
Ik schreef dat hij dan zakelijk ermee klaar is. Hij gedoogt hem omdat hij een goede relatie met die vader heeft en hem niet de dupe wil laten zijn van het verraad van zijn zoon.
Ik geef met het voorbeeld van mijn broer ermee aan, dat door te scheiden van je overspelige partner het niet per defenitie betekent dat je dan geen Triggers meer hebt en terugblikken die pijn doen en het makkelijker zou zijn om door te gaan. Het kan wel maar dat is dan in het geval dat je al klaar was met die relatie en het vg het laatste zetje Heeft gegeven.
LifeEvent! schreef op 26-07-2025 om 16:01:
[..]
Fijn dat je het toegeeft. Op je verhaal van vergeving heb ik idd bewust niet gereageerd. Daar hebben we al vaak genoeg discussie over gevoerd dat ik mij dan verheven zou voelen en mijzelf vergeven is al helemaal niet van toepassing. Dat zie ik als complete onzin. Dus daar ga ik dan ook niet meer op reageren
Volgens mij hebben we daar nooit inhoudelijk discussie overgevoerd maar heb jij altijd een ontwijkende reactie op gehad op mijn visie over vergeving. Zoals nu ook weer en dat kan natuurlijk, misschien heb je er gewoon geen antwoord op. Ja het voelt voor mij persoonlijk dat je uitstraalt dat je het goed doet omdat jij de vergever bent waardoor je het huwelijk hebt gered. Nou ja, als jij hiermee verder kan, is dat aan jou natuurlijk. Toch zeg je het me iets te vaak om geloofwaardig te zijn als acceptatie van het gebeurde. Maar dat is mijn gevoel.
MRI schreef op 26-07-2025 om 17:17:
[..]
Volgens mij hebben we daar nooit inhoudelijk discussie overgevoerd maar heb jij altijd een ontwijkende reactie op gehad op mijn visie over vergeving. Zoals nu ook weer en dat kan natuurlijk, misschien heb je er gewoon geen antwoord op. Ja het voelt voor mij persoonlijk dat je uitstraalt dat je het goed doet omdat jij de vergever bent waardoor je het huwelijk hebt gered. Nou ja, als jij hiermee verder kan, is dat aan jou natuurlijk. Toch zeg je het me iets te vaak om geloofwaardig te zijn als acceptatie van het gebeurde. Maar dat is mijn gevoel.
Misschien niet steeds met jou in discussie maar het gaat op dit forum regelmatig over vergeving (logisch), dus er is vaak genoeg over heen en weer geschreven. Ik worstel juist met vergeving in relatie tot mijn geloof. Ik denk dat het een proces is dat begint met loslaten van de pijn. Dat loslaten en diegene die 0,0 spijt heeft bij God brengen is heel erg moeilijk! Ik voel mij dus verre van verheven. Diegenen die wel heel erg veel berouw hebben en laten zien dat ze veranderen is voor mij makkelijker. Iedereen is tot zonden in staat. We leven in een gebroken wereld waarin gebroken mensen, helaas vreselijke dingen doen. De psychologie kan je er ook nog op loslaten maar punt bij paal is het gedrag! Met name egoïstisch gedrag. Daar kan je later op terugkijken en je kapot schamen en spijt over voelen. Ik geloof dat dat kan, ook na een affaire van meer dan 10 jaar!
