Voel me net een moeder voor mijn man.

Bedankt voor de aardige woorden van mensen. Ik klaag hier soms wel over man, dat klopt, maar ik voel me geen huissloof. Ik vind de verdeling van het huishouden prima, daar gaat het mij niet om. De keren dat het niet zo netjes is vind ik het naar dat ik commentaar krijg en dat ik de schuld krijg als er iets kwijt is. Dat is bijvoorbeeld 3 keer per week maar 3 keer teveel. Dan mis ik waardering omdat het niet is dat ik heel de dag soaps kijk op de bank. Of als ik een keer er wat slordiger bijloop in een pyjamabroek ipv een jurkje. Dit is met stipt de zwaarste job die ik ooit gedaan heb. Maar ik ben zo dankbaar dat ik nooit meer met tegenzin hoef te gaan werken en er nooit meer een wekker gaat en ik nooit meer mij zorgen of ik ooit nog moeder zou worden. 
Graag zou ik idd zien dat man meer om gezin geeft en op zaterdag zegt kom schat pak alles in we gaan een dagje naar het strand of de dierentuin of de kerstmarkt. Ik hoop dat dit nog groeit, we hebben het op de agenda staan bij relatietherapie. 
Voor nu de komende jaren vind ik het fijn om moeder te zijn. Als de kinderen op school zitten zou ik wel een opleiding willen oppakken omdat ik graag 80 wordt en het geluk dan niet meer uit mijn kleine kindjes kan halen aangezien ze ook groter worden helaas. Ik geniet normaliter wel genoeg van mijn kindjes en het rustige leven van een beetje in huis rommelen en wat blokjes om om dit leven te leven. Nu is het even wat zwaarder omdat ik last heb van mijn stemming en slaapgebrek. Het werd na mijn eerste kind na een paar maanden vanzelf weer beter is de ervaring. 
Dus ik geniet wel van het moederschap en soms van man maar voor mensen die zeggen ga dan scheiden als je maar soms van man geniet ik ben een betere moeder met man. Ik houd van de huiselijkheid dat man thuiskomt en ik het eten op tafel zet, huis aan kant, kind fris uit bad en kind dan blij papa papa roept. Dat plaatje is waar ik altijd naar heb verlangt. 

Anoniemvoornu schreef op 30-07-2024 om 19:23:

[..]

Niet het eerste draadje maar he ik wil geen kritiek geven op haar alleen meegeven dat ze niet teveel eist van haar man verre van en dat ze meer verdiend en haar kinderen ook, nogmaals ik wist niet eens in het andere draadje dat ze zwanger was, nu bevallen

Okay, ik snap je wel hoor. Maar kijk, ik heb een goed vriendin die heeft ook 'in het leven gezeten´ dus sekswerker geweest en zij is ook verslaafde geweest. Zij heeft rust, nuchterheid en een mooi leven gekregen door Katholiek te worden. Nou vind ik van alles van die kerk maar ik zie dat het voor haar het mooiste is wat er had kunnen gebeuren. Dus ik begin niet over hoe vrouw- en homo- onvriendelijk ik die kerk vind of over het misbruik dat daar plaats vond. Ik ben blij voor haar dat ze rust heeft gevonden en zo ben ik ook blij voor MK. Maar ook dat is relatief. Want als ze zou gaan beweren dat dit de ideale relatie tussen man en vrouw is, dan trek ik wel aan de bel.

MoederKareltje: bedankt voor reactie

Maar als net bevallen vrouw, moeder van 2 kindjes mag je toch lekker even niet in je nette jurk rondlopen? Je mag toch wel even lekker in je slobberkleding genieten van je kindjes? Dat is niet teveel gevraagd , En het is toch niet gek als je nu even geen puf hebt om je huis tip top te hebben? Ik ben huismoeder en mijn man komt regelmatig thuis in een rommel en hij vind het een wonder dat ik uberhaubt iets gedaan krijg, maargoed hij kan echt genieten als hij dan een uurtje eerder thuiskomt en ik met die kleine bijvoorbeeld de kledingkast aan het uitmesten ben en in een grond vol kleding een schaterend kind aan te treffen rollend in de winterjassen

En nee mijn man heeft ook zijn nukken net als ik maar echt de dingen die jij vraagt/wilt zijn geen sprookjes maar gewoon fatsoenlijk gedrag van je man, waarom wilde hij kinderen?

Anoniemvoornu schreef op 30-07-2024 om 20:30:

Maar als net bevallen vrouw, moeder van 2 kindjes mag je toch lekker even niet in je nette jurk rondlopen? Je mag toch wel even lekker in je slobberkleding genieten van je kindjes? Dat is niet teveel gevraagd , En het is toch niet gek als je nu even geen puf hebt om je huis tip top te hebben? Ik ben huismoeder en mijn man komt regelmatig thuis in een rommel en hij vind het een wonder dat ik uberhaubt iets gedaan krijg, maargoed hij kan echt genieten als hij dan een uurtje eerder thuiskomt en ik met die kleine bijvoorbeeld de kledingkast aan het uitmesten ben en in een grond vol kleding een schaterend kind aan te treffen rollend in de winterjassen

Wat wil je nu met deze herhalingen van je punt?

Ik vraag me af waarom er zo geoordeeld wordt over de levenswijze en relatie van Moederkareltje. Iedereen heeft toch recht om zijn leven te leven zoals hij/zij dat wil? 
Dat zij hier heel open dingen deelt wil niet zeggen dat ze op commentaar zit te wachten. 

Nee ze mag toch wel horen dat wat zij wilt niets geks is , niets hormonaals ❤

Hoe je de verdeling van werk en zorg en kinderen verdeelt, bepaalt elk stel natuurlijk zelf. En als de één niet werkt, is het logisch dat die thuis meer doet. Maar de situatie van moederkareltje lijkt me niet gelijkwaardig.
Een man die thuis 'uit principe' niks doet omdat dat 'de taak van de vrouw is'. Echt, daar komt de mijne niet mee weg hoor. Ik word vaak voor 'overmatig principieel' versleten, maar dit gaat mij echt te ver. Je vrouw kan toch ook een keer ziek zijn? Of herstellen van een bevalling? En dan ga je klagen dat dingen niet netjes genoeg gedaan zijn?
Het is natuurlijk heel fijn dat die man haar uit de ellende van prostitutie heeft geholpen, maar dat wil niet zeggen dat hij haar waardigheid niet meer hoeft te respecteren. In het gedrag dat moederkareltje hier beschrijft lees ik dat niet terug.

Daarnaast; kinderen heb je met zijn tweeën. Ik vind het verdrietig te lezen dat hij er nauwelijks naar omkijkt en eens per week een uurtje opletten/ermee spelen al vermoeiend is.
De situatie is van beide kanten kwetsbaar; zij is financieel afhankelijk, hij is voor alle andere zaken volledig afhankelijk van haar. Stel dat zij wegvalt, hoe gaat hij het dan allemaal doen?

Ik snap best dat je thuis wil zijn als de kindjes klein zijn, maar als ze eenmaal naar school gaan, zou een opleiding of werk heel goed zijn denk ik. Er zijn ook genoeg ongeschoolde banen die niet ten koste van je waardigheid gaan. Schoonmaakwerk, in een supermarkt of andere winkel werken. Het is echt niet zo dat het een keuze is tussen prostitutie en drugs of het leven wat je nu hebt.

En verder eens met MRI dat ik niet wil oordelen over de levenskeuzes van andere mensen en waar zij rust en geluk in vinden. Maar ik lees hier ook wel een soort berusting in een niet ideale situatie die voor moederkareltje onveranderlijk, een gegeven lijkt, terwijl het dat niet noodzakelijkerwijs is.