Vreemdgegaan?

Hier

Het is hier al enige tijd geleden dat man met collega over de streep is gegaan. Ik heb er toen heel erg aan getwijfeld om haar man -ook helemaal anoniem- op de hoogte te brengen. Ik denk dat hij zich dat waarschijnlijk ook niet kan inbeelden van zijn schatje (ze wou zeker niet haar man inruilen voor de mijne owv het financiele)
Ik heb hem dus niet op de hoogte gebracht, hij weet nog naief niets van wat zijn vrouw 2j geleden heeft uitgespookt. En ergens blijf ik er toch wat spijt van hebben dat ik bij hem niet een tipje van de sluier heb opgelicht...

Hmmm

zou het niet zo kunnen zijn dat het de ex-minares van je man is? Hij heeft hun verhouding stopgezet en zij zint op wraak? of ze wil dat hij definitief voor haar kiest...
het zijn maar gedachten die bij me opkomen als ik je berichtje lees. Ik vind het mooi van je dat je je man gelooft, maar waar rook is is vuur...toch?
Overigens kan ook alles wat jij schrijft maar ik zou als ik jou was toch nog eens goed met je man praten. Vaak wordt in eerste instantie namelijk ontkent. Ik vind het vervelend om je zo onzeker te maken maar ik denk wel dat je moet proberen erachter te komen wat er speelt, van wie de brief komt want dit gaat aan je vreten.....
heel veel sterkte toegewenst!

Niemand is onfeilbaar

en het is logisch dat je niet meteen openlijk alles bekent. Zeker als het je diep van binnen erg tegenvalt van jezelf (!!) dat je tot zoiets in staat bleek.

Er zal best iets loos zijn, topicstartster, werk aan de winkel.

Erg flauw trouwens, zo'n anonieme brief. Wees dan moedig en ga het gesprek aan. Anonieme brieven zijn laf.

@madelief

waarschijnlijk heb je er zelf al pap van gegeten, Je doet bijna alsof het uit 'braafheid' is dat hij niet durft/wilt bekennen... over lafheid en goedpraten gesproken...
Ik hoop absoluut een 'desnoods anonieme' brief te krijgen als er achter mijn rug dingen stiekem gebeuren maar de betreffende personen zelf te laf zijn om het op tafel te smijten !!

Gesprek uitrafelen

Tja, wie zou die brief geschreven kunnen hebben? Een afgewezen minnares? Een verontruste collega of vriend(in)? Of een vrouw die verliefd op hem is en op wier avances hij niet is ingegaan? Een vijand? De opsomming is in volgorde van waarschijnlijkheid.

Ik vraag me af hoe die gesprekken gaan. Je hebt het dan over wie de afzender geweest zou kunnen zijn. Wat wordt er dan concreet gezegd? Ik neem aan dat het niet alleen welles-nietes is maar ook commentaar als: "Lieverd, dat was vast de concurrent van het bedrijf waar ik werk omdat we een grote order voor hun neus hebben weggekaapt." Of: "Het komt vast van Truusje van de banketbakker, die heeft me laatst opgebiecht dat ze verliefd op me is en nu neemt ze wraak want ik heb haar gezegd dat het niet wederzijds is."

Zelf ben ik trouwens het type dat het niet wil weten, hoe goed bedoeld ook. Tenzij ik ernstige vermoedens zou hebben dat mijn partner vreemdgaat, dan zou ik vast bij iedereen zitten vissen.

welnee, dat is geen braafheid, hoe kom je daar nu bij.

Elk mens met een enigszins ontwikkeld geweten weet dat vreemdgaan not done is en dat je er degene met wie je een relatie hebt er zeer mee kwetst, op zijn minst. Dus zo'n zonde toegeven doe je niet 1-2-3. Mensen geven minder erge dingen al nauwelijks toe, laat staan zoiets.

Weleens meegemaakt dat een vreemdganger bij de eerste de beste twijfel zegt: jazeker, je hebt groot gelijk, ik werk niet over, ik heb een ander.
Zo gaat dat nou eenmaal niet.

Brief

Er stonden meerdere dingen in die brief. Ik confronteerde m'n man niet met die brief, zei alleen dat ik iets gehoord had. Aan hem liet ik over het te vertellen. Hij kwam toen idd met 1 ding die in de brief staat, dat klopte, was niet leuk van m dat ie dat eerder voor zich gehouden had, maar het was geen vreemdgaan. Heb ik ook gecheckt. Hij voelde zich erg lullig en schaamde zich dood dat hij dit voor mij verborgen had gehouden.
Hij kwam dus uit zichzelf met dit voorval, dat was dus blijkbaar het enige wat in hem opkwam, want ik had nog niets gezegd over wat ik had gehoord of met wie.
De andere dingen die erin staan zouden niet kloppen aldus hem, en ja, ik weet het, misschien is het naief om hem te geloven, maar hij komt heel oprecht over en kan dus eigenlijk niet anders.
Bedacht me gister dat een vriendin vorig jaar ook zo'n brief heeft gekregen, wat ook niet waar was (daar gaan we ook vanuit, je weet het natuurlijk nooit zeker. Ik ben echt niet zo een die denkt dat mannen heilig zijn, daar ken ik ze helaas te goed voor). We zijn nou benieuwd of er iets van een overeenkomst is, de laatste tijd contact met dezelfde vrouw gehad ofzo.
Zou dit een daad zijn van een vrouw die niet helemaal honderd is? Zo een heeft ie namelijk gesproken van de zomer op een feest.
Pff, wat vervelend zeg, het is echt een inbreuk op je privacy, zo voelt het. Ik dacht een leuke kaart te krijgen, staat dat erin, het komt echt zo in je huis binnen.
Alvast bednakt voor jullie reacties, hoop dat jullie nog even met me meedenken.

Brief

Of ik zo´n brief serieus zou nemen, zou afhangen van de inhoud. Ik zou letten op zaken als:
1. de stijl van schrijven (neutraal informerend, waarschuwend, manend tot actie, of met een vijandige ondertoon);
2. hoe concreet de informatie is (staat er wel concrete informatie in?) en of die informatie te controleren is op waarheidsgehalte.

Uit de stijl van schrijven en de informatie zou ik het motief van de schrijver proberen te achterhalen, en uiteraard zijn/haar identiteit.

Je hebt me (alles bij elkaar) wel heel nieuwsgierig gemaakt naar de brief, Ineke74!

Sorry ineke74,

Ik merk net dat je me voor bent geweest!

Ook

Oh ja hier ook een keer gehad, een kaartje met iets van 'het was weer heel gezellig schatje' kusjes van je liefje... zoiets. Het is dat mijn man die dag eerder thuis was en de post openmaakte en het mij meteen liet zien (hij had het ook kunnen verscheuren en weggooien) dus dat pleit voor hem. Blijkbaar zijn er echt zieke geesten die menen andermans relatie onder druk te moeten zetten.

Zelf aan gedacht

Ik heb vorig jaar wat gehad met een jongen die samenwoonde, een jaar later is hij getrouwd en nu is vrouw zwanger.
Zijn vrouw weet niet dat hij met mij heeft lopen rotzooien, ik ben nog bij een bruiloft geweest (dat voelde wel heel erg raar hoor).

Ik heb ook met de gedachte gespeeld, om haar in te lichtten. Niet omdat ik hem wilde, want hij past helemaal niet bij mij! Maar puur dat ze wist wat voor vriend ze heeft. Toch ben ik zo wijs geweest om het niet te doen. Ik ken haar verder niet, hem zie ik nog regelmatig, maar we rotzooien niet meer. Dat was slechts 2 x gebeurd.

Beetje flauw misschien, anoniem

maar hoe zou je het vinden als iemand jouw huidige partner (als je die hebt) zou inlichten over jouw 'rotzooien', twee keer maar?

Spreken is zilver, zwijgen is goud

Madelief, daarom heeft anoniem besloten geen brief te schrijven, er zijn namelijk stellen die samen afspreken dat ze niets willen weten van eventuele scheve schaatsen onder het mom van "wat niet weet, dat niet deert". Als het om een afgesloten hoofdstuk gaat, en dat was het in het geval van anoniem, dan moet je dat niet willen oprakelen. Mocht ik zelf een anonieme brief krijgen over mijn misstappen, dan zou ik het afdoen met wat het waarschijnlijk zou zijn: een ex die het niet kan hebben dat ik gelukkig met een ander ben. Als de relatie goed zou zijn, zouden we er na een pijnlijk moment vast samen om kunnen lachen.

Huuuuuuu, tikje ot

Wat zijn dat toch een nare dingen. Hoezo wat niet weet dat niet deert..?! Beh. Maar ja, dapper dat anoniem wel eerlijk is. Alleen.. Als je iemand niet eens boeiend vindt, waarom dan toch rotzooien?

Als het uit zou komen dat mijn man een scheve schaats reed of rijdt, komt het nooit meer goed, vrees ik. 1x teveel 'belazerd' :/

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Belazeren (vertigo)

Als je samen afspreekt dat incidentele slippertjes best mogen maar dat je het niet wilt weten, dan is het geen belazeren, het gaat dan om een soort stilzwijgende toestemming maar dat je er niet mee geconfronteerd wilt worden. Zelf zou ik met zo'n man kunnen leven, mits het niet om een heuse verhouding met gevoelens gaat. Maar een misstapje in een dronken bui of op een zakencongres boeit me niet echt, hoewel ik het wel irritant zou vinden om het aan te moeten horen.

Hmm (brunette)

Ok ik begrijp wel, dat het heel anders is als je dat inderdaad afspreekt. En ik kan me in theorie voorstellen dat je zegt: ach, daar doen we niet moeilijk over, hebben we nog eens een lolletje in ons ingekakte huwelijk (zo zou dat dan bij ons gaan).

Maar.. Ik ben daar te christelijk voor gevormd Plus,ik ben relatief jong, nog niet heel lang getrouwd. Voor mij redenen om absoluut niet die kant op te willen.
Mijn ouders hadden een huwelijk waaruit nu no leugens uitkomen, ik weet dingen die mijn moeder niet weet enz. Ik begrijp ze nu wel, zeker nu ik zelf kinders heb, maar toch is eerlijkheid voor mij essentieel.
Nu maar hopen dat mijn man ook zo braaf blijft!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Vertigo

Ik denk dan niet eens aan een ingekakt huwelijk maar aan mannen en vrouwen bij wie het de aard van het beestje is. Die gewoon zo in elkaar zitten. Geestelijke trouw vind ik belangrijker dan lichamelijke trouw. Echt, er zijn mensen die in hun relatie liefhebbend, attent en toegewijd zijn maar het toch niet kunnen laten om zo nu en dan met hun tengels aan een ander te zitten. Een slechte eigenschap, zoals iedereen ze wel heeft. Je moet er tegen kunnen. Maar goed, we dwalen af.

Alarmlichten

Bij mij zouden na zo'n brief alle alarmlichten wel zijn gaan branden. Ik weet eigenlijk niet of ik manlief zou confronteren (waarschijnlijk wel, zou het niet voor me kunnen houden denk ik), of dat ik zijn gangen na zou gaan.. telefoon checken, mail checken, dat soort dingen.
Overigens kwam precies zo'n geval gisteren in het verhaal van Peter R. de Vries naar voren: vrouw was vreemd gegaan, haar man was erachter gekomen, man heeft de vrouw van die minnaar een anoniem sms'je gestuurd dat haar man vreemd ging en met wie. Daar had hij speciaal een simkaartje voor gekocht..

Rare mensen

Ik kan de situatie met jou en je man niet inschatten maar kom er wel steeds meer achter dat er rare mensen zijn die het leuk vinden te stoken... Doet me denken aan een vrouw uit de buurt die mijn man altijd heel uitbundig groet. Mij niet of minder. Dit weekend waren we in de tuin bezig en komt zij met haar man langsfietsen. "Hai Piet!" roept ze vrolijk...
Ik ben niet jaloers of zo aangelegd maar kon het niet nalaten mijn man te vragen... He?? hoe weet zij nou dat jij Piet heet....?! Ik blijf het zo apart vinden... Heel subtiel en ergens ondermijnend.

Succes verder en laat je niet kisten!!

Natuurlijk

Natuurlijk zijn bij mij ook de alarmlichten gaan branden, ik denk dat er niemand zo'n brief meteen in de vuilnisbak gooit en er nooit meer aan denkt.
Z'n gangen nagaan heeft weinig zin, hij heeft geen mobiel, geen mail en van onze eigen tel krijgen we een specificatie, dus ook hier geen geheimen. Verder weet ik eigenlijk altijd waar hij is, vaak thuis, geen overwerk.
Zou zelf ook niet weten wanneer hij met andere vrouwen om zou moeten gaan.
Het klinkt allemaal zo niet logisch, ik kan me echt niet voorstellen dat het waar is.
Maar vraag blijft natuurlijk, wie schrijft dit. Wie neemt die moeite en waarom. Vind het ook moeilijk te geloven dat het iemand is die wil stoken, dat doe je toch niet. Maar als ik jullie verhalen lees, komt dat dus toch wel voor. Rare mensen zijn er toch.

Wie

Wie denkt je man dat het geschreven heeft ? als het niet klopt zou hij zich daar toch het meeste vraag bij stellen. Als hij het wel weet,maar het liever doodzwijgt is dat verdacht. Wilt hij het 'eerlijk' voor je uitzoeken ?
Bij mijn man was het dus een collega tijdens werkuren. 3 van de 4 weten het, eentje totaal niet, ik zou het dus per brief/mail kunnen zeggen aan de andere bedrogene.
zo een brief zonder rede verzenden doe je echt niet gemakkelijk, grote kans dat de naieve ontvanger er niets van gelooft (en jou als aangever gestoord vindt) of dat de minnaar(-es)het je kwalijk neemt dat je haar partner op de hoogte stelt en op wraak zint ...
Ik denk dat zo een brief schrijven bijna even moeilijk is als bvb een melding doen van bvb kindermishandeling ofzo, het is het gemakkelijkste te zwijgen
Ik zou dus m'n man vragen een naam te plakken op de briefschrijfster en hem ook zeggen dat je deze persoon erover zou willen aanspreken...

Puberstreek

Als het een 'waar' bericht is, zou het van iedereen kunnen zijn die weet heeft van de affaire/slippertje, maar het kan ook een puberstreek zijn. Als 14-jarige heb ik wel eens een kaartje gestuurd naar onze buurman, met de bedoeling om te stoken. Ik geloof niet dat het enig effect heeft gehad want het stel is nog steeds bij elkaar.

Rook en vuur

Ik denk dat zoiets eerder gebeurt als er wél iets aan de hand is, dan gewoon om te stoken.

Het is moeilijk om zoiets te zeggen of schrijven. Een vriendin/collega heb ik ooit eerlijk verteld, dat haar man mij had opgebeld met 'rare' voorstellen. Zij was toen daarna echter boos op mij en niet op haar man. Typisch, maar waar.

Ik denk dat je je man eens heel goed moet bekijken. Vreemdgaan kan overal, ook tijdens het werk (of dat jij denkt dat hij aan het werk is).

Ik heb een hele poos bij een hoerentent gewoond, had er vanuit mijn huiskamer zo het zicht op, en je wilt ze de kost niet geven die in hun auto een babyzitje hebben en van die leuke stickertjes op het raam en die dan dus naar de hoeren gaan. Zetten later hun telefoon aan en dan kun je bijna liplezen als ze zeggen als hun vrouw opneemt "Hoi, met mij". Ik kan me niet voorstellen dat al die vrouwen weten wat hun man uitspookt.

En zo dus ook dit. Of het is iemand die ervan weet en zijn of haar geweten speelt op, dat kan ook nog.

Succes ermee.

Zeker niet

Mijn man zwijgt het zeker niet dood, we hebben het er heel veel over, juist ook over wie het geschreven zou kunnen hebben. Hij is er de hele tijd mee bezig, op straat bekijkt hij iedereen met arendsogen (zeg je dat zo?), zou die het gedaan kunnen hebben, of die. Ik merk ook aan hem dat het aan hem vreet, al kan je dat natuurlijk ook opvatten als angst dat het vreemdgaan uitkomt, dat snap ik. Maar ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat hij het niet gedaan heeft, het verhaal klopt gewoon niet.
Niets liever dus dan dat hij/wij zouden weten wie deze brief gestuurd heeft en zeker dat ik dan verhaal zou gaan halen.
Dat het zo moeilijk zou zijn om zo'n brief te schrijven weet ik niet, zolang het anoniem is is het toch niet moeilijk? Dan kun je veilig alles melden wat je wilt, je bent toch niet te traceren.

Toch wel

Zelfs anoniem is het wel moeilijk, want als het waar is weet hijzelf natuurlijk wel van wie het komt en kan hij 'haar' (achter jouw rug)het deksel op haar neus geven
Ik had ook echt altijd gedacht dat ik de meest eerlijke, trouwe echtgenoot had welke mij letterlijk en figuurlijk op handen droeg...
Ik hoop dat het bij jou anders is, maar we zijn er dus toch enigszins wel sterker uitgekomen
En...als nu blijkt dat het van een getrouwde collega van je man komt, waar hij wat mee had... zou jij dan willen dat haar man het weet (dat volgde er bij ons dus op

Diverse

Hoezo het is moeilijk om anoniem een brief te sturen? Laf ja.

Ik ben zelf ooit beschuldigd terwijl ik het niet deed, waar rook is is vuur is sindsdien een spreekwoord waar mijn haar van omhoog komt. Veel rook van iedereen die dacht dat hij het zeker wist terwijl ik zeker wist dat er geen vuur was. Maar ja, wie durft zo'n oud spreekwoord nou tegenspreken toch? Zoveel grootmoeders wijsheid, duh!

Er gaan misschien veel mannen naar de hoeren maar ik zou de koppels die scheidden na een slippertje ook niet te eten willen geven. Is die sex zoveel waard om alles wat je hebt op te geven, er nachten van wakker te liggen? Ik volg Brunette dus wel. Als het gebeurt, zwijg er dan over.

Ineke, dat je er zo open met je man kan over praten vind ik erg veelbetekenend, klinkt alsof je een goede band hebt samen, hij zit er tenslotte ook maar mee en moet vertrouwen op jouw vertrouwen in hèm dat er geen ruzie komt, dat je hem gelooft. Ik gok erop dat het een flauwe grap is, tiener of volwassene of een halve gek. Er lopen meer gekken buiten dan er binnen zitten zegt mijn beste vriendin vaak, en gelijk heeft ze. Over een tijdje waait dit over en zijn jullie weer gelukkig zonder rook aan de hemel.

K.dootje

Ik ben het met je eens dat waar rook is geen vuur hoeft te zijn. Soms bestaat de rook namelijk uit zelfverzonnen roddels, aannames, stoken, enz.
Waar ik het in het geheel niet mee eens bent is je stelling dat die sex buiten de deur niet een bom onder een relatie legt. Het gaat niet om die sex alleen (en risico's op SOA's, die je er als onbewust bedrogen partner bijkrijgt), maar ook op het schenden van het vertrouwen. Elkaar kunnen vertrouwen maakt over het algemeen toch deel uit van de basis van een relatie. Op het moment dat één van de partners door bedrog de basis uitholt is DIE verantwoordelijk dat de relatie op losse schroeven komt te staan.
Wat jij doet (en zoals vreemdgangers redeneren) is de boel omdraaien. Blaming the victim. Niet de bedrogene moet NADAT het gebeurd is bedenken of die sex en daarmee de schending in het vertrouwen zoveel waard is, maar de dader VOORDAT die de tengels naar een ander uitsteekt moet bedenken of die tijdelijke lust zoveel waard is om de relatie met één van de belangrijkste personen van je leven te riskeren.
Mocht het mij gebeuren dat mijn man vreemd gaat dan denk ik dat onze relatie meer kans op redden zou hebben als hij het tijdig zelf zou opbiechten en niet als ik het buiten hem om te weten zou komen. In het eerste geval zou hij in ieder geval bewijzen dat hij zelf tot inkeer is gekomen en zijn verantwoordelijkheid en schuld op zich neemt. Ik weet niet of de gewonde basis van onze relatie weer zou kunnen genezen, maar er zou tenminste een kans zijn.
In het tweede geval zou ik nooit weten of hij nog te vertrouwen is of dat hij vroeg of laat weer scheve schaats rijdt. In het tweede geval zal altijd de twijfel blijven bestaan dat zijn lusten belangrijker zijn dat vertrouwen van de persoon die hij zegt lief te hebben. Kortom hij zou voor mij te egoistisch zijn om nog lief te kunnen hebben. Iemand die wat-niet-weet-wat-niet-deert predikt is voor mij een grote egoist die er kennelijk niet voor schroomt om mij in een leugen te laten leven zodat hij ongestoord zijn gang kan gaan en niets op hoeft te geven. Want dàt is de werkelijke reden achter de gebruikelijke smoes: 'ik wil hem/haar geen pijn doen'. En met zo'n iemand wil ik niet mijn leven delen, daarvoor hecht ik teveel waarde aan mijn eigen leven. Als ik mijn hand niet in het vuur kan steken voor mijn man, dan is hij het niet meer waard om zo'n belangrijke en unieke plaats in mijn leven in te nemen.
Groeten Primavera

En toch primavera

"Iemand die wat-niet-weet-wat-niet-deert predikt"

Ik vind dan nog wel een enorm verschil tussen een eenmalig slippertje en een langdurige affaire. In het geval van een slippertje op een onbezonnen moment, en mijn echtgenoot weet heel zeker dat hij daar verder niks mee wil en dat hij absoluut met mij verder wil.... dan zou ik dat zeer zeker niet willen weten.
Het is dan aan hem om daarmee in het reine te komen. Want zoiets opbiechten onder het mom van eerlijkheid lijkt heel nobel, maar in feite zadel je je eega met iets op waar hij zij toch niks mee kan en de "dader" is opgelucht.
Nee, ik zou het niet willen weten. Die ballast wil ik niet met me meeslepen.

Moby en primavera

Ik weet niet of er gedoeld wordt op mijn postings maar laat ik het voor de zekerheid even uitleggen. Je kunt in het begin van een relatie afspreken dat slippertjes oogluikend worden toegestaan maar dat je de ander er niet mee moet lastigvallen. In dat geval is er ook geen sprake van bedrog, dat is pas het geval als een stel afspreekt dat sex buiten de deur niet mag en een van de twee overtreedt die regel. Een heuse affaire is natuurlijk een heel ander verhaal.