Schoenen fetisj?
Onze zoon is 12, heeft adhd, pdd nos en een zwakke intelligentie. Nu begint hij lichamelijk wat te puberen en is sindsdien (een paar maanden) al een paar keer betrapt met mijn schoenen/laarzen. De Wijkagent(!) is zelfs eens aan de deur geweest. Mensen hadden hem zien scharrelen bij de bosjes, agent onderzoeken, 2 tasjes met schoenen van mij en onze dochter. hij past ze, loopt er wellicht mee, ik krijg niets uit hem. Nu hebben we een oud digitaal cameraatje en keken eens naar de foto's. Hij heeft dus foto's gemaakt van zichzelf (van bovenaf dus) waarbij hij korte laarsjes met hak van mij aanheeft. Sowieso vermoeden we een voorkeur voor hakjes (echt hoge hakken heb ik niet eens). eerst zag ik er niet veel kwaads in, bedacht dat hij waarschijnlijk zijn beginnende interesse in meisjes op deze manier probeerde te plaatsen. Maar ja, moet ik me nu meer zorgen maken dan ik tot nu toe deed?
Ik hoor graag jullie meningen!
voor nu: laarsje
Laarsje
Persoonlijk zou ik er niet veel kwaads in zien. Je zoon is 12 en heeft een obsessie voor damesschoenen. Ik kan me best voorstellen dat je als ouder even raar opkijkt. Maar mijn moederinstinct zou als eerste mijn kind willen beschermen. Beschermen voor een harde buitenwereld die mijn kind hierdoor gaat veroordelen.
Is het mogelijk hierover met je zoon te praten? Ik zou ervoor kiezen om het "stiekeme" te laten verdwijnen. Hij weet zelf blijkbaar dat het "vreemd" is wat hij doet en doet het daarom stiekem. Best een eenzaam gevoel.
Ik zou wat schoenen met hakjes op zijn kamer neerzetten en met hem praten. Dat hij beter niet op hakken buiten kan gaan lopen, dat hij ermee gepest gaat worden, dat het veiliger is om dit binnenshuis te doen. Dat hij ook moet oppassen met foto`s maken, dat daar misbruik van gemaakt kan worden. Begrijpt hij dat, denk je?
En het dan eens rustig afwachten. Misschien is het een fase die vanzelf over gaat, misschien wordt zijn drang naar dameskleding groter. Geen idee, hij is pas 12.
Maar als hij thuis geen begrip krijgt en zich niet veilig voelt, wordt het misschien pas echt een probleem.
Wil
dank je voor je reactie. Het 'rare'is juist, dat we hem er helemaal niet op afrekenen. Heb hem zelfs gezegd dat hij best met mijn schoenen bezig mag, dat ik alleen wel het wil dat hij het even aan me vraagt, welke schoenen. Hij mag niet zomaar aan de spullen van een ander komen. Ook gezegd dat we het niet erg vinden, we maken er juist geen punt van. Vandaar dat ik toch even schrok toen de wijkagent (prima vent, trouwens) aan de deur kwam met de schoenen... Sta je toch even raar te kijken. Een van de laarsjes van mijn dochter was zelfs kapot, wellicht in een poging er toch in te komen, gezien de kleinere maat van zijn zusje. Ook daar hebben we geen punt van gemaakt. Hij weet dat we het weten en daar hebben we bij gelaten.
Ik vroeg me juist af of we er niet meer een punt van zouden moeten maken dan we tot nu toe doen...
bedankt nogmaals!
Laarsje
Een punt van maken
Ik dacht in je eerste posting te lezen dat de obsessie van je zoon op zich een probleem voor je was. Dat je je daar zorgen over maakte.
Uit je 2e posting begrijp ik dat dat niet het probleem is,jullie keuren het goed en er is open over gesproken.
Ik weet niet hoe je met andere dingen je zoon zou straffen als hij iets kapot maakt. Dat is met de schoenen niet anders denk ik. Het stukmaken zou ik dus wel een punt vinden.
Het is nu te lang geleden voor je zoon om er nog een punt van te maken.
Heb je met je zoon ook gepraat over het maken van de foto`s? Dat die in verkeerde handen kunnen vallen? Dat vind ik dus wel zorgelijk. Het naïeve denken zou mij het meest zorgen baren.
Wil
Hoi Wil,
fijn dat je zo meedenkt! Over het stukmaken kunnen we het inderdaad niet meer hebben, doen we dus ook niet. Wel is nu een nieuw probleempje ontstaan, zusje heeft een paar zwarte laarzen en daarvan is er nu 1 zoek! Tja, hij ontkent, zus weet het ook niet en wij vinden hem nergens... Ik heb hem maar laten weten dat ik toch wel heel blij zal zijn als die laars gevonden wordt en als hij hem 'toevallig' vindt, of hij hem dan wil terugbezorgen. Wie weet...
Vandaag, op zoek naar de zus-laars, kwamen we onder een stoel in zijn kamer weer 3 paar schoenen van mij tegen, later die avond vond ik nog een paar onder zijn bed. Dat paar heb ik hem laten houden op zijn kamer (naar jouw suggestie). ik gaf hem nog keuze, welke schoenen zou je het liefst op je kamer willen, maar daar krijg ik geen reactie op (tja, de autist speelt hem/mij dan weer parten). Op mijn suggestie om deze dan te laten reageerde hij dat dat goed was. Daaropvolgend heb ik hem wel op het hart gedrukt dat hij dan ook niet meer stiekem andere schoenen mag pakken, dat als hij iets anders wil, het moet vragen/overleggen, wordt er wat gemompeld.
Die foto's zullen geen probleem zijn, hoor. Hij kan ze nergens uploaden en hij staat er ook niet herkenbaar op. Je hebt de camera voor je ogen en kijkt naar beneden. Je ziet dus alleen benen en schoenen. Dat laat ik nog maar even voor wat het is.
bedankt weer!
Laarsje
