Stiefmoeder
Hallo,
Ik ben een moeder en stiefmoeder van 40 jaar. Mijn huidige man en ik zijn op dit moment 12 jaar samen. Ik heb 2 dochters van 14 en 16 en mijn man een zoon die volgende week 13 word.
Toen wij samen kwam waren de kinderen dus nog heel erg jong. Dit leek een heel groot "voordeel" van alle ellende van een scheiding te zijn want de kinderen groeide de eerste jaren echt als broertje en zussen op.
De meiden hebben al jaren geen contact met met hun biologische vader en beschouwen mijn man ook echt als hun vader en andersom. De oudste van 16 heeft vorige week op vakantie samen met mijn man een vader dochter tattoo laten zetten dus dat zegt genoeg over hun band.
Het zoontje van mijn man kwam aan het begin altijd 1x door de weeks en om het weekend. De doordeweekse dag was mijn man gewoon werken en was ik de hele dag met hem. Dit ging altijd goed.
Zijn moeder kreeg op dat moment ook een relatie en heeft met die man nog 3 kinderen gekregen. Inmiddels zijn hun nu 2 jaar uit elkaar na een relatie met agressie naar haar toe en drugsgebruik. (door hem)
In de tijd dat hun samen waren hebben ze onder toezicht van veilig thuis gestaan en is daar heel veel hulp over de vloer gekomen. Inmiddels is dat allemaal afgerond en is zei een alleenstaande moeder met haar 4 kinderen.
Het begin van ons samengesteld gezin was heel mooi. We waren een echt gezin. Ik was ook de moeder van mijn man zijn zoon en hij de vader van "mijn" meiden.
Helaas is daar een aantal jaar geleden (Ik denk inmiddels al zeker 5 jaar) een verandering in gekomen.
Mijn man zijn zoon is veel gaan stoken dus mij en mijn toen nog toekomstige man. Zo erg dat mijn man zelfs heeft gezegd als je er zo op tegen bent dan kom je niet op de bruiloft, zover is het gelukkig niet gekomen.
Buiten het stoken tussen ons heeft hij heel veel verhalen verzonnen om mijn jongste dochter "te pakken", zorgen dat zij straf kreeg etc.
Dit is helaas alleen maar erger en erger geworden. Met als toppunt dat nu ook mijn man het over zich krijgt.
Hij en zijn moeder zijn 2 handen op 1 buik, ze zegt zelf ook dat hij haar alles is en niemand iets kwaads over hem hoeft te zeggen.
Zoals elk jaar zijn we ook afgelopen zomer met z'n 5e op vakantie gegaan. De 3 weken dat hij dan volledig bij ons is klaagt hij veel over zijn moeder en praat hij slecht over haar. (wat hij dus andersom ook bij zijn moeder over ons doet.)
Een maand (of 2) na de vakantie kreeg mijn man een brief dat als hij/wij zo door ging(en) hij niet meer wilde komen. Dit na onder andere dat wij een opmerking gemaakt hadden over dat zijn haar zo lang is en als hij er dan geen geld in doet dat het er zo onverzorgd uit ziet. (Hiermee kwetste we hem en zijn moeder en dat accepteerde hij niet), ook hadden we een opmerking gemaakt dat hij wel een beetje op zijn voeding moest letten. (Hij was op dat moment 11,5 en we zagen hem per maand steeds meer aankomen , met uiteindelijk dat hij het gewicht had van 71 kilo). Tijdens de vakantie kon haar eten als een volwassen bouwvakker en het was opbouwend bedoeld dat het verstandig is er op te letten omdat het ongezond is en hij gewoon echt veel te zwaar aan het worden was.
Het is toen 2 maanden weer "rustig" geweest, tot mijn man 6 weken geleden een mail van school kreeg of hij en de moeder van hun zoon langs wilde komen i.v.m. zijn prestaties die omlaag gingen. Dit bleek niet zo te zijn want zijn zoon kwam aan met een briefje met een lijstje van dingen die hem niet bevielen aan zijn vader en ons gezin.
Er stonden dingen op die hij zo kan voelen maar wij niet snappen. (hij voelt zich niet bij het gezin horen, maar een weekendje weg met de hele familie omdat mijn ouders 45 jaar getrouwd waren zei hij af en ook een week Portugal wilde hij niet mee naar toe.)
Als hij komt gaat hij meteen naar zijn kamer en komt er alleen af als we roepen voor het eten.
Er stonden ook wederom verzinsels op over dingen die ik gezegd zou hebben of mijn jongste dochter.
Inmiddels 6 weken verder app ik zijn moeder om te vragen of we nog even iets af kunnen spreken voor dat hij weer komt (18 Januari) omdat even nog te bespreken wat er die dag op school gezegd is. Hier stond ze niet voor open want hij zou sowieso pas weer komen als er weer een gesprek op school was geweest. Mijn man wist hier niets van af dus ziet zijn zoon nu nog langer niet. (wat al de 2e keer is want jaren geleden is hij ook maanden niet geweest omdat zijn moeder een leugen van hem geloofde over dat de jongste hem geknepen zou hebben terwijl hij was gevallen bij een speeltuin.)
Ook mag ik niet bij het gesprek aanwezig zijn want het gaan om de gevoelens van hun zoon en dat is het enige wat telt.
Nu is dit na jaren voor mij echt genoeg. Hij en zijn moeder bepalen met grote regelmaat wanneer hij wel of niet komt, als hij komt dan of zien we hem niet omdat hij alleen maar boven zit (waarvan hij tegen zijn moeder zegt dat dat moet van ons) , hij stookt en liegt en het gaat maar door. Ondertussen zie ik man er aan onderdoor gaan. Onze oudste dochter is er ook klaar en de jongste heeft hem van de week nog gebeld omdat ze in de buurt was. Ze had hem gebeld omdat ze op vrienden stond te wachten of hij even naar buiten kon komen, hij belde de volgende dag naar mijn man op (hij belt hem nooit!) om te zeggen dat hij zich daar niet prettig bij voelt omdat het leek of ze daar was om het te controleren of hij thuis was, dus zij is er ook klaar mee.
We moeten nu maar afwachten wanneer er weer een gesprek is, dan mag hij zijn gevoel weer uit en zal de mond van mijn man zoals vorige keer weer gesnoerd worden, dan bepaald hij wanneer hij weer komt en voor hoevaak want hij wou minder komen.
Ik wil een vakantie gaan boeken voor deze zomer maar ik zie het gewoon niet zitten. Het is in de loop van de jaren duidelijk geworden dat het de zoon van mijn man alleen om mijn man gaat en niet om de rest van het gezin. (hij klaagt ook iedere vakantie en tijdens het gesprek op school laatst ook dat de meiden mijn man van hem af proberen te pakken, maar een rede waarom hij dat denk ik er niet maar word wel altijd benoemd en dan is het het is mijn vader en niet die van jullie).
Ik vind het heel erg lastig om nog leuk en lief te doen, wetende dat hij mijn man kapot maakt, loopt de stoken en liegen en om dan in de vakantie weer een gezin te spelen lukt mij gewoon niet meer. 11 maanden per jaar doe ik er niet toe en kan ik dood vallen. En dan op vakantie moeten we ineens met z'n alle samen het heel fijn hebben, wetende dat iedereen dan weer op zijn tenen loopt zoals alle afgelopen jaren.
Mijn man is me alles en ik ben zo bang hem kwijt te raken als ik het niet meer accepteer en leuk doe. maar ik kan het niet meer opbrengen en moet zo op mijn tenen lopen als hij er is en zeker 3 weken in de zomer vakantie.
RosaMontana schreef op 07-01-2025 om 16:33:
Waarom gaat je man niet samen met zijn zoon op vakantie? Dan hebben zij een keer echt de tijd samen (zo te lezen voor het eerst in 12 jaar?) en hoef jij je niet te ergeren. En je man laat dan zien dat hij inderdaad zijn vader is en niet die van je dochters. Lijkt met heel belangrijk, want ik kan me heel goed voorstellen dat zoon zich enorm achtergesteld voelt.
Dit wilde ik ook voorstellen. Doe dit. Zoon heeft regelmatig 1-op-1-tijd met zijn vader nodig, dat is extra belangrijk in nieuw samengestelde gezinnen en al helemaal voor dit kind, dat al zoveel voor zijn kiezen gehad heeft.
Schemerlampje schreef op 07-01-2025 om 16:53:TO: kunnen jullie de zomervakantie niet deels splitsen? Dus eerst ieder met zijn/haar eigen kind(eren) en dan nog een week samen?
Ook een prima optie.
Ikzelf ga met mijn vriend 2 weken op vakantie in het voor- of naseizoen en we gaan elk apart met onze eigen kinderen 2 weken op vakantie in de zomer. Nooit met iedereen, terwijl de kinderen het onderling prima kunnen vinden. Met zijn allen weg doen we hooguit een weekend.
MiniJCW schreef op 07-01-2025 om 15:03:
Even vanuit het oogpunt van de 12-jarige:
- twee scheidingen meegemaakt
- drugsgebruik door een agressieve stiefvader
- Veilig Thuis over de vloer
- een vader die hij maar 4 dagen per maand ziet (en misschien een paar uurtjes op die doordeweekse dag)
- en als hij dan bij zijn vader is, gezeur over zijn haar en over zijn eetpatroon
- en als klap op de vuurpijl speelt zijn vader ook nog eens gezellig gezinnetje met zijn nieuwe vrouw en haar kinderen
Hij zegt dat het zijn vader is en niet die van je dochters. En hij heeft gelijk. Vader gaat werken als zijn zoon op een doordeweekse dag komt, maar met zijn stiefdochter laat hij een vader-dochter tattoo zetten. Volgens mij heeft je man zijn prioriteiten niet helemaal op orde. En daar is het gedrag van zijn zoon een gevolg van.
Ik snap best dat je man ook gewoon als echte vader voor je dochters voelt voor alle kanten als de biologische vader uit beeld is. En dat gun je jouw dochters ook. Een fulltime aanwezige vader waardoor er een fijne thuissituatie is
ik quote bovenstaand bericht omdat daar heel mooi de jeugd van zijn enige zoon samengevat staat. Die vanaf de kantlijn keek hoe zijn stiefzusjes kregen wat hij zo hard nodig had. Waarvan zijn eetstoornis mogelijk een uiting is, maar zijn hele gedrag schreeuwt om hulp
Houdt dit je voor en geef de jongen zoveel mogelijk liefde. Het voorstel van anderen; jij lekker met je meiden op vakantie en je man met zijn zoon is een hele goede!
Naminokurashi schreef op 07-01-2025 om 16:46:
Ern kind van 16 met een tatoo? Volgens mij mag dat wettelijk niet eens.
Zoals de anderen dat bevestigden is dat toegestaan. Onbegrijpelijk. Nou ja, door Nix18 kunnen pubers ze in elk geval niet met een zatte laten zetten.
Ik vind eigenlijk dat een ouder die die bevestiging niet nodig heeft, een kind van 16 maant om er nog maar een paar jaartjes over na te denken voordat de naald erin gaat. Maar ik ben sowieso een Bekrompen Boomer tav decoratieve automutilatie.
collega van mij ging ook met haar 16 jarige dochter een moeder-dochter tattoo zetten. Ik vind dat dus bizar maar goed. Ik zou het mijn kind verbieden tot zijn 18e
Was nog een lelijke tattoo ook
Kan het zijn dat bij je stiefzoon eigenlijk hetzelfde proces aan de gang is als bij je dochters, namelijk dat er op een gegeven moment problemen komen met het contact met de ouder die ze bijna niet zien? Meiden zien hun biologische vader niet meer, jongen gaat zich nu verzetten tegen contact met vader. Het kan zijn dat het probleem eigenlijk ligt tussen de jongen en zijn moeder, maar omdat hij daar het vaakst is is het voor hem te riskant om daar problemen te gaan maken. Jij bent hecht met je twee meiden, zijn moeder heeft nog drie kinderen, het kan zijn dat de jongen zich eigenlijk nergens thuis voelt. En dat is ook lastig, bij jullie komt hij maar beperkt in een draaiend gezin, bij moeder zal het erg druk zijn.
De tips om vader iets alleen met hem te laten doen zijn daarom belangrijk denk ik. Vader kan hem laten voelen dat hij iets bijzonders is, kan proberen met hem te praten, niet alleen over problemen maar ook over zijn toekomst, kan hem helpen met huiswerk maken, kan een hobby ontwikkelen die ze samen kunnen doen etc. Binnen die hele complexe toestand kan vader een anker voor hem worden. Dat kost vooral tijd en inzet. Dus meer en op andere momenten dan de nu vastgestelde weekenden en vakanties.
Tsjor
Even nog een paar pijnpunten eruit halen. Leuk dat dochter een tattoo zet met haar stiefvader om zo de band te benadrukken tussen haar en stiefvader, maar eigenlijk zou de band tussen zoon en vader eerst moeten komen.
Als zoon door de week bij jullie is is vader er dus niet, omdat hij werkt. Dat zijn keuzes die jullie maken. Het zou ook kunnen dat vader wel thuis is en jij werkt op die dag. Een moeder heeft hij al, maar hij mist een vader.
Ik struikel even hierover: 'Dit na onder andere dat wij een opmerking gemaakt hadden over dat zijn haar zo lang is en als hij er dan geen geld in doet dat het er zo
onverzorgd uit ziet. (Hiermee kwetste we hem en zijn moeder en dat
accepteerde hij niet),'
Ik struikel over het 'wij'. Laat dit soort opvoedkundige zaken over aan vader, anders lijkt het alsof iedereen, jij en jouw dochters aan de kan van vader staan, tegenover hem.
'ook hadden we een opmerking gemaakt dat hij wel een beetje op zijn voeding moest letten. (Hij was op dat moment 11,5 en we zagen hem per maand steeds meer aankomen , met uiteindelijk dat hij het gewicht had van 71 kilo). Tijdens de vakantie kon haar eten als een volwassen bouwvakker en het was opbouwend bedoeld dat het verstandig is
er op te letten omdat het ongezond is en hij gewoon echt veel te zwaar aan het worden was.'
Met bijna 12 jaar kan het goed zijn dat zijn lichaam zich aan het voorbereiden is op de groeispurt. Dat wordt er veel gegeten en maakt het lichaam ook extra vet aan. Dat is juist goed, zo leerde ik toen mijn zoon op de balletacademie zat. Het lichaam moet dan ook een beetje ontzien worden, met name de groeischijven in de knieën mogen niet overbelast worden. Het is wel zaak om gezond te eten, maar dan in de zin van normaal eten. Een jongen die op dat moment heel veel snackte en snoep at kreeg het advies om 8 sneeën brood en 6 aardappels (met groente en fruit etc, ik ken niet het hele dieet) te eten. Dus helaas, jullie opmerkingen waren goed bedoeld, maar misplaatst.
Tsjor
Dus veel werk voor vader. Zoon moet een eigen plek krijgen en het is de enige zoon van vader. Die speciale band zal de komende jaren erg belangrijk zijn. Tsjor
"Het begin van ons samengesteld gezin was heel mooi. We waren een echt gezin. Ik was ook de moeder van mijn man zijn zoon en hij de vader van "mijn" meiden"
Als je 't mij vraagt gaat 't daar al fout. Hoezo ben jij de ook moeder van je man zijn zoon als hij een eigen moeder heeft. Je kan hooguit een liefdevolle medeverzorger zijn.
tsjor schreef op 11-01-2025 om 08:07:
Dus veel werk voor vader. Zoon moet een eigen plek krijgen en het is de enige zoon van vader. Die speciale band zal de komende jaren erg belangrijk zijn. Tsjor
Tsjor, wat een mooie bijdrage van jou. Ik lees hier zo vaak mooie posts van je. Dat wilde ik even zeggen.
