Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
De puberteit is een roerige tijd voor kinderen én ouders. Jouw puber krijgt ineens te maken met flink wat fysieke en mentale veranderingen en dat kan een grote invloed hebben op jullie relatie. Zo kampen veel pubers met stemmingswisselingen en emotionele uitbarstingen. Hoe ga je hier als ouder mee om? En hoe weet je of er meer aan de hand is? In dit artikel gaan we het hebben over de stemmingswisselingen van pubers.
Tussen de 10 en de 16 jaar gebeurt er veel in het leven van een puber. Hij of zij raakt in de puberteit en dit heeft een grote invloed op de emoties, het lichaam en de belevingswereld van jouw kind. Ineens krijgt jouw kind puisten, lichaamsbeharing, de baard in de keel of borsten. Onder invloed van hormonen verandert niet alleen het lichaam van je puber, maar ook het gevoelsleven.
Door de hormonen tijdens de puberteit krijgen de hersengebieden die te maken hebben met emoties extra prikkels. Dit heeft allerlei gevolgen. Pubers kunnen onder invloed van deze hormonen, en stressoren van buitenaf, impulsief worden, veel meer slaap nodig hebben, ineens agressief gedrag vertonen, op zoek gaan naar uitdagingen, moeilijker logisch redeneren en flink last krijgen van stemmingswisselingen.
Veel pubers kampen met stemmingswisselingen, maar wat is dit nu eigenlijk? We spreken van stemmingswisselingen als de gemoedstoestand in rap tempo kan veranderen. Jouw puber is het ene moment gelukkig en vrolijk, terwijl hij of zij het volgende moment ineens heel boos en opstandig is. Deze ups en downs kunnen elkaar snel afwisselen en de omgeving enorm verrassen. Toch zijn deze sterke stemmingswisselingen kenmerkend voor pubers.
Niet alle pubers hebben evenveel last van stemmingswisselingen en emotionele uitbarstingen. Veel factoren spelen hierbij een rol en het zijn niet alleen de hormonen. Ook het temperament van de puber, de directe omgeving, de opvoeding en de impulscontrole kunnen van invloed zijn op hoe sterk de emoties worden gevoeld en worden geuit.
Als ouder kan een puber met heftige emoties en stemmingswisselingen best uitdagend zijn. Want hoe ga je hiermee om? En hoe kun je jouw puber het beste ondersteunen in deze toch wel lastige tijd? Wij geven enkele tips.
Als ouder kun jij je soms overvallen voelen door de sterke emoties van jouw kind. Voor jou lijkt het misschien alsof het verdriet, de boosheid of de frustratie uit het niets komt. Toch zijn deze gevoelens voor jouw kind heel reëel. Het is daarom belangrijk om goed te blijven communiceren en om begrip te tonen en de gevoelens te erkennen. Dit betekent niet dat je elke boze bui moet goedkeuren, maar met begrip voor de situatie kun je de afstand tussen jou en je puber al flink overbruggen.
Door onzekerheid en stress in de omgeving kunnen de emoties veroorzaakt door hormonen nog sterker worden. Het kan daarom helpen om van thuis een veilige haven te maken. Structuur een regelmaat in het gezin is hierbij een goed begin, maar een vertrouwde omgeving waarop jouw puber altijd kan terugvallen is ook van onschatbare waarde.
Het kan verleidelijk zijn om heftig te reageren op de emoties en stemmingswisselingen van jouw kind. Jij bent tenslotte ook maar een mens en jij hebt je eigen gevoelens en frustraties. Toch helpt dit de situatie doorgaans niet. Sterker nog, het kan een situatie vaak verergeren. Probeer daarom als ouder grip te krijgen op je eigen emoties en vanuit empathie te reageren en niet vanuit de eigen gevoelens.
In de meeste gevallen zijn stemmingswisselingen en emotionele uitbarstingen een normaal onderdeel van de puberteit. Toch is het belangrijk om alert te blijven. Wanneer de emoties zo hevig worden dat ze het gezinsleven verstoren of een sterke invloed hebben op de puber zelf hebben, kan het verstandig zijn om hulp in te schakelen. Soms kunnen pubers erg lijden onder deze stemmingswisselingen of kunnen de stemmingen een indicatie zijn van onderliggende problemen. Neem in dat geval zeker contact op met jullie huisarts of een psycholoog.