8 april 2011 door Henk Boeke
Mijn zoontje van 8 is een half jaar geleden als dyslectisch getest (door een Engelstalige psycholoog). Tegelijkertijd is hij aangemerkt als verbaal hoogbegaafd.
Hij woont al zijn hele leven in de VS en gaat naar de internationale school, waar hij sinds dit schooljaar in het Engels/Nederlandse dagprogramma zit. We spreken thuis Nederlands, met het idee om vóór de middelbare school naar Nederland terug te keren.
De school adviseert ons nu om hem uit de tweetalige omgeving in een strikt Engelstalige school te doen. Met het idee dat hij zich aldus op één taal kan concentreren. En dat hij - als hij die onder de knie heeft - zich weer op het (geschreven) Nederlands kan richten.
Sinds een paar maanden krijgt hij Engelse bijles (Phonografix) en dat werpt wel vruchten af. Hoewel niet heel snel. Hij is een harde werker. Dit alles heeft zijn zelfvertrouwen ook niet aangetast.
Heeft de school gelijk? Of moet ik hem in het tweetalige laten en tegelijk zoeken naar Nederlandse bijles? En bestaat er zoiets als Phonographix in het Nederlands? De stichting NOB kon ons niet helpen.
Een vergelijkbare vraag over meertaligheid en dyslexie is een tijdje geleden al uitvoerig behandeld. Zie: Kan tweetaligheid dyslexie beïnvloeden of verergeren? Daaraan kunnen we eigenlijk weinig meer toevoegen.
Maar nu uw vraag over het Phonografix bijlesprogramma (dat wij zelf helaas niet kennen).
De Stichting NOB kon u waarschijnlijk niet verder helpen omdat zij geen adviezen geven aan ouders maar alleen aan scholen. (Preciezer gezegd: aan scholen in het buitenland die aangesloten zijn bij de NOB. Meestal gaat het dan om zogenaamde NTC-scholen, waarbij 'NTC' staat voor 'Nederlandse taal en cultuur').
Dus: als uw zoontje naar een school gaat die is aangesloten bij de NOB, dan kunt u zijn leerkracht vragen om contact op te nemen met de NOB.
Gaat uw zoontje niet naar zo'n school, dan kunt u contact opnemen met het Ministerie van Onderwijs (bijvoorbeeld via Postbus 51). Daar kan men u vast niet verder helpen, dus een praktische oplossing is dat niet echt, maar zij moeten natuurlijk wel van het bestaan van dit soort problemen weten. Door uw bericht werkt u mee aan dossier-vorming (vooral wanneer ook andere ouders met dit soort problemen komen). Als niemand iets van zich laat horen, zullen ze zich nooit realiseren dat er een probleem is.
Tenslotte zou u contact kunnen opnemen met een of meer van de onderstaande organisaties:
Succes gewenst!
