12 november 2003 door Lissy de Ridder
Aanvankelijk was er was niets aan de hand met mijn zoontje van 13 mnd. Alleen wat verkouden en wat snotterig. Maar verder goed in zijn doen. Hij voelde wat koud aan, dus zeker geen koorts.
Bij het eten van de middagboterham begon hij te huilen, een huiltje waarvan je voelt dat er iets is. Persoonlijk dacht ik aan zijn oren (hij heeft twee keer een flinke oorontsteking gehad). Ik nam hem dus op schoot, maar hij bleef zacht kermend huilen. Het viel me wederom op dat hij erg kouwelijk aanvoelde.
Ineens werd hij spierwit, echt alle kleur was weg, zelfs zijn lippen waren wit. Hij werd blauw om zijn mond, zijn ogen draaiden weg, hij werd slap, maakte zachte schokjes met zijn lichaampje en zakte weg.
Schrik alom; heb direct de huisarts gebeld. Na een kleine 2 minuten kwam mijn zoontje weer bij en begon hij wat over te geven. Hij had echter niet de kracht om te spugen, dus hij stikte bijna ook nog.
Wij dus direct naar de huisarts. Mijn zoontje kreeg ondertussen gelukkig weer wat kleur, en kreeg wat praatjes.
De huisarts heeft hem onderzocht, maar kon niets vinden. Hij dacht aan een koortsstuip, maar kon dan zijn lage temp (35,7) niet verklaren. Volgens hem moesten we maar afwachten, omdat onze zoon in principe gezond was. Mocht het weer gebeuren, dan konden we eventueel door voor een EEG. Dus vermoedelijk is bij de huisarts ook epilepsie door het hoofd gegaan. Wat ik eigenlijk direct al dacht.
Mijn vraag is nu: wat kan het geweest zijn? Kunnen stuipen optreden bij onder-temperatuur of kan er toch meer aan de hand zijn?
Ik ben toch wel erg geschrokken, vooral omdat er geen koorts was, en ik dus niet bedacht was op stuipen.
Zoals u de aanval van uw zoontje beschrijft, lijken de volgende oorzaken het meest waarschijnlijk:
1. een koortsstuip (dus toch, inderdaad)
2.een epileptische aanval
3.een breath holding spell
Hieronder zal ik iets meer vertellen over deze mogelijkheden.
Koortsstuipen (ook wel koorts-convulsies genoemd) worden uitgelokt door een snelle temperatuur-stijging maar ook door een snelle temperatuur-daling.
Mogelijk heeft uw zoon (zeker gezien het feit dat hij verkouden was) daarvoor toch koorts gehad. Kinderen kunnen heel snel hoge koorts krijgen, die ook weer snel kan zakken, zodat je dit echt niet altijd in de gaten hebt.
Koortsstuipen komen voor op de leeftijd van 1 tot 5 à 6 jaar bij ca. 5 % van de kinderen. Dat is dus best vaak. Als je dit als ouder voor het eerst meemaakt, kun je er verschrikkelijk van schrikken.
Achteraf zeggen ouders veelvuldig dat ze dachten dat hun kind doodging. Gelukkig is dit beslist niet het geval. Het is een onschuldig verschijnsel waar het kind echt niets aan over houdt. Wel is het verstandig om altijd contact op te nemen met een arts. Deze kan beoordelen of het inderdaad een koorts-convulsie was, en niet iets ernstigers.
Het is niet uitgesloten dat dit een eerste uiting van epilepsie was, maar op basis van deze ene aanval kan de diagnose beslist nog niet gesteld worden.
Naar analogie van "één ei is geen ei" wordt wel gezegd: "één aanval is geen aanval".
Het voorstel van uw huisarts om eerst te wachten tot een eventuele volgende aanval en dan een EEG (hersenfilm) te maken, lijkt me heel terecht.
De derde mogelijkheid is de "breath holding spell". Deze aanval wordt uitgelokt door hard huilen en/of zeer boos zijn. Het kind houdt letterlijk zijn adem in en krijgt hierdoor een wegraking.
De remedie hiertegen is "liefdevolle verwaarlozing". Als ouder ben je erg geneigd je kind zijn zin te geven, om zo'n aanval te vermijden. Een kind heeft dit echter snel in de gaten. Als hij ontdekt dat zijn boosheid genegeerd wordt, merkt hij dat de strategie niet werkt en verdwijnen de "breath holding spells".
